ทุกโพลไม่ว่าจะเป็นเว็ปไหน กระทู้ไหน ถ้าถามว่าหนังที่คุณชอบที่สุดตลอดกาลมีเรื่องอะไรบ้าง หรือหนังที่คุณดูบ่อยๆ หรือหนังที่คุณต้องดูก่อนตาย จะต้องมีเรื่องนี้ติดอยู่ในลิสท์ของใครหลายๆคน
ผมจึงอยากจะถามเหตุผลของแต่ละคนที่ให้หนังเรื่องนี้เป็นหนังในดวงใจครับ

เพราะผมเป็นคนส่วนน้อยที่ดูแล้วรู้สึกเฉยๆกับเรื่องนี้ ออกไปทางไม่อินกับนางเอกมากหน่อย ด้วยพฤติกรรมที่ทำกับพระเอก โดยเฉพาะตอนลับหลัง เพราะผมรักตัวละครของวิลมาก
แถมก็ไม่ค่อยชอบตัวละครที่เป็นเพื่อนรูมเมทของพระเอกด้วย มันดูเยอะไปจนน่าหงุดหงิดบางทีที่โผล่มาแต่ละฉาก 555 แต่ก็เข้าใจว่าหนังอาจจะอยากบอกคนดูว่าพระเอกเป็นคนที่มีจิตใจดีแค่ไหน
แต่ผมไม่ค่อยอินกับการที่พระเอกจะต้องไปง้อนางเอกในตอนจบเลย ทั้งๆที่ผมว่านางเอกควรจะง้อและพยายามมากกว่านี้ด้วยซ้ำ มันดูไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่ เหมือนรู้ว่ายังไงพระเอกก็อยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะมาจะไปยังไงก็ได้ ไม่แคร์หัวจิตหัวใจของวิลเลย แต่ก็นั่นแหละครับ มีหลายอย่างที่ผมก็ชอบมากๆในเรื่องเลยคือบรรยากาศ ฉาก เพลงประกอบ บทพูดในบางฉาก มันก็สมควรเป็นเรื่องที่ควรจะดูจริงๆ ตำนานและคลาสสิคมากๆ
อยากจะรู้ความเห็นของเพื่อนๆครับ แชร์ความคิดเห็นกันได้นะครับ





ฉากต่างๆที่หลายคนประทับใจ







เพลงฮิตสุดคลาสสิคที่อยู่ในใจของใครหลายๆคน ฟังกี่ทีก็ไม่เบื่อ

มันคลาสสิคอ่ะ บอกไม่ถูก


ผมดูหนังเรื่องนี้เกิน 40 รอบ

จริงๆครับ โดยประมาณว่าเยอะมาก
เพราะสมัยนั้น ผมมีแผ่น CD หนังในห้องเช่าอยู่ 2-3 เรื่อง
และผมมักชอบเปิดหนังดูตอนกินข้าวเกือบทุกวัน

ไม่เคยเบื่อเลย เพราะ... หนังที่ดูเรียบง่ายแบบนี้
มีรายละเอียดในนั้นเยอะมากๆ ทุกบท ทุกคำพูด มันมีอะไรหมด
ไม่ใช่เขียนบทมาส่งๆ แต่ละเมียดละไมมาก

เชื่อมั้ย ผมดูเกินรอบที่ 20 ยังพบสิ่งใหม่ๆในหนังอยู่เลย
เช่น การหมายความ กิมมิคต่างๆที่ซ่อนไว้ หรือมีอยู่

และ ผมค่อยๆอินกับตัวละครแต่ละตัวนะ จนชอบทุกตัว
ทุกตัวมีคาแรคเตอร์และมีความสำคัญ พร้อมกับมีเหตุผลในตัวมันเอง
แรกๆ ผมก็รู้สึกกับตัวละครต่างๆคล้ายๆเจ้าของมู้เนี่ยแหล่ะ
แต่ยิ่งดู ยิ่งพบ ยิ่งเข้าใจ

คือสรุป อาจจะไม่ใช่หนังที่เลิศเลอ แบบไม่ดูไม่ได้
และคงอาจด้วยช่วงวัย ที่อยู่ในจังหวะที่เริ่มเสพหนังเป็นพอดี

นิยามเรื่องนี้สำหรับผม นี่คือหนังที่ใจฟูที่สุดเรื่องนึงของผมครับ

ตอนเรียนมหาลัย อาจารย์ให้แปลบทหนังจากเรื่องนี้ ผมว่าประโยคนี้มันตอบได้ชัดมาก อารมณ์ทั้งบอกรัก ขอโทษ ในเวลาเดียวกันเลย

“William: I live in Notting Hill. You live in Beverly Hills. Everyone in the world knows who you are, my mother has trouble remembering my name.
Anna Scott: I'm also just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her.”

รักบานฉ่ำ

เพลงประกอบคือ ตำนาน ทุกๆอย่างของหนังเรื่องนี้ ล้วนตำนาน

ตอนเรียนมหาลัย อาจารย์ให้แปลบทหนังจากเรื่องนี้ ผมว่าประโยคนี้มันตอบได้ชัดมาก อารมณ์ทั้งบอกรัก ขอโทษ ในเวลาเดียวกันเลย

“William: I live in Notting Hill. You live in Beverly Hills. Everyone in the world knows who you are, my mother has trouble remembering my name.
Anna Scott: I'm also just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her.”

คิดถึง poppy love นางชอบเพลงประกอบเรื่องนี้
ไม่เจอ 17 ปีแล้วไม่รู้สบายดีหรือไม่ยังไง เวลาที่ได้ยินเพลงนี้แล้ว nostalgia ทุกที

มันคลาสสิคอ่ะ บอกไม่ถูก


ผมดูหนังเรื่องนี้เกิน 40 รอบ

จริงๆครับ โดยประมาณว่าเยอะมาก
เพราะสมัยนั้น ผมมีแผ่น CD หนังในห้องเช่าอยู่ 2-3 เรื่อง
และผมมักชอบเปิดหนังดูตอนกินข้าวเกือบทุกวัน

ไม่เคยเบื่อเลย เพราะ... หนังที่ดูเรียบง่ายแบบนี้
มีรายละเอียดในนั้นเยอะมากๆ ทุกบท ทุกคำพูด มันมีอะไรหมด
ไม่ใช่เขียนบทมาส่งๆ แต่ละเมียดละไมมาก

เชื่อมั้ย ผมดูเกินรอบที่ 20 ยังพบสิ่งใหม่ๆในหนังอยู่เลย
เช่น การหมายความ กิมมิคต่างๆที่ซ่อนไว้ หรือมีอยู่

และ ผมค่อยๆอินกับตัวละครแต่ละตัวนะ จนชอบทุกตัว
ทุกตัวมีคาแรคเตอร์และมีความสำคัญ พร้อมกับมีเหตุผลในตัวมันเอง
แรกๆ ผมก็รู้สึกกับตัวละครต่างๆคล้ายๆเจ้าของมู้เนี่ยแหล่ะ
แต่ยิ่งดู ยิ่งพบ ยิ่งเข้าใจ

คือสรุป อาจจะไม่ใช่หนังที่เลิศเลอ แบบไม่ดูไม่ได้
และคงอาจด้วยช่วงวัย ที่อยู่ในจังหวะที่เริ่มเสพหนังเป็นพอดี

นิยามเรื่องนี้สำหรับผม นี่คือหนังที่ใจฟูที่สุดเรื่องนึงของผมครับ

ชอบที่เพลงด้วย
ผู้หญิงอยู่เงียบๆน่ารักสุดละ5555555555

ตัวละครพระเอกมัน relate กับผู้ชายอย่างเรา ผมว่าต้องโดนสักข้อแหละ
ที่จะแอบชอบผู้หญิงที่เพียบพร้อมสักคนนึง และหวังว่าเธอจะหันมามอง
ผู้ชายโนเนม ไม่มีอะไรดีสู้เค้าได้สักอย่าง
ทั้งฐานะ การงาน ภาระครอบครัวต้องดูแลทั้งน้องสาวและแม่


ฉากนี้ดูทีไรน้ำตาซึมทุกที

วัยรุ่นชอบมาก คงเพราะอินและฟุ้งกับความรัก

แต่พอมีครอบครัวแล้วกลับชอบเรื่อง Love Actually มากๆ

รู้สึกถึงความเป็นจริงของชีวิตรักทุกรูปแบบ

ผมชอบฉากที่พระเอกปฎิเสธนางเอก แล้วถามเพื่อนว่าทำถูกแล้วใช่มั้ย เพื่อนก็มานั่งแกล้งปลอบว่าทำถูกแล้ว สุดทัายรูมเมทพระเอกเข้ามาทีหลังแล้วบอกว่า มิงงโง่ชิบหาย อะไรนี่แหละ

ผมชอบการแสดงของลุงฮิวมากเลยครับ แกสื่ออารมณ์ออกมาได้ดีมากๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหน้าตาแกดูเป็นคนน่าสงสารอยู่แล้วรึเปล่า ดูแล้วอิน เวลาพูด เวลาทำอะไรหรือทำหน้าเศร้านี่โคตรน่าสงสารเลย ไม่คิดเลยว่าคนแบบนี้จะโดนทิ้ง

หนังเรื่องนี้ผมดูหลายรอบมากที่สุดในชีวิตเลย จขกท.ไม่ชอบไม่อินก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะรสนิยมแต่ละคนต่างกัน
ที่ผมชอบที่สุดเลย คือเรื่องนี้มันดูธรรมชาติ แสดงกันไม่กี่คน เพลงก็ดีมากๆ มันลงตัวไปหมดเลยสำหรับเรื่องนี้ ว่าแล้ววันหยุดอาจจะดูอีกซักรอบ

ผมดูแล้วมันดูยัดๆยังไงไม่รู้ เหมือนอยากให้จบสวยๆ 555 ตอนแรกคิดว่าจะจบแบบนี้แล้วนางเอกทิ้งงานมาง้ออะไรแบบนี้ ผมว่าถ้าให้เพื่อนๆช่วยกันปลอบแล้วบอกว่าพระเอกทำถูกแล้ว น่าจะดีกว่านี้ แต่กลับอยากให้พระเอกไปง้อเพราะตัวเองผิดที่ไปปฏิเสธซะงั้น ทั้งๆที่นางเอกเนี่ยทิ้งพระเอกไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

พระเอกรอมคอมในดวงใจเลย ชอบเวลาปล่อยมุกตลกหน้านิ่ง แนะนำ music and lyrics ต่อครับท่าน

ฮิวแกรนท์เท่จัดอะ ตอนนั้น มองหน้าเฉยๆก้เท่ แต่พอมารู้ว่านิสัยขี้วีนนี่รู้สึกเสียภาพพจน์จัด