เหตุการณ์สมมุติ

มีนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งตั้งสมมติฐานว่า การที่ผู้ชายเกิดมาเป็นเกย์เป็นความผิดปกติทางสมองอย่างหนึ่ง

เขาจึงคิดค้นยาที่เมื่อกินแล้ว ความคิดที่จะเป็นเกย์จะหายไป

สมมติว่าคุณมีลูกชาย และเมื่อลูกอายุ 12 ปี เขาพบว่าตัวเองเป็นเกย์ คุณจะพาลูกไปรับยาตัวนี้หรือไม่?

ไม่ ชีวิตเขา

ความต่างทางรสนิยม ไม่ใช่โรค ครับ

ถามลูก

ให้ตัดสินใจเองครับ แต่ต้องให้มาบอกก่อนไปเพราะอายุ 12 มันจะมีสังคมที่คอยเป่าหูซะเยอะ

แต่ถ้าไม่มีเงื่อนไขเรื่องอายุ ก็ค่อยว่ากันเมื่อโตกว่านี้ครับ

นั่นคือทางเลือกของเค้าเองครับ ไม่ใช่เรื่องที่พ่อแม่จะไปยุ่ง

ทุกๆอย่างไม่ใช่แค่รักษาโรค ชีวิตเป็นของลูก ให้เขาเลือกเอง

ไม่ต้องสมมติก็ได้ 30 ปีก่อนยังถือเป็นโรคทางการแพทย์อยู่เลย โรคเบี่ยงเบนทางเพศ จนมาปรับว่าเป็นเพียงรสนิยม ไม่ต้องรักษา ช่วงหลังๆนีแหละ

อย่างแรกที่ผมจะดูคือ ผลกระทบ, ผลข้างเคียง

ผลกระทบจากการเป็นเกย์คืออะไร?

ถ้าลูกผมไป SH เด็กผู้ชายคนอื่น อันนี้ผมจะรีบพาไปหาหมอ แต่ถ้าเขาชื่นชมผู้ชายเหมือนอย่างเด็กสาวทั่วไป และจะมีคู่ครองที่เป็นเพศเดียวกัน ผมรับได้นะ

ผลข้างเคียงของการรับยามีไหม?

ยาที่ปรับเปลี่ยนสารเคมีในสมองมันต้องมีผลข้างเคียงดิ ดังนั้นผมไม่พาไปรับหรอก แต่ถ้าลูกผมมีอาการซึมเศร้า ผมถึงค่อยคิดนะ

ถ้าให้ผมสรุปคือ ผมไม่มองว่า LGBTQ คือโรคร้าย ผมอยู่ร่วมด้วยได้ ต่อให้วันนึงวิทยาศาสตร์ระบุว่านี่คือภัยร้ายแรงของสังคม ต้องเอาตัวไปรับการรักษา ผมก็กล้าจะเอาชีวิตปกป้องลูกนะ

ตามสมมุติฐานที่ว่ามา จะพาไปรักษา เพราะพิสูจน์แล้วว่าเกิดจากสารเคมีในสมอง

พาไปถ้ำกระบอก

ผมว่ามันคือรสนิยมทางเพศนะ ถึงเอาจริงๆผมก็อยากให้ลูกผมมีรสนิยมตามเพศสภาพมากกว่า


แต่ถ้าถึงขั้นต้องให้กินยาหรือทำอะไรเพื่อให้เค้าเป็นไปตามค่านิยมทั่วไป มันไม่น่าจะถูกต้องอะ ผมกระทบที่จะตามมามีอะไรบ้างก็ไม่รู้

นึกสภาพถ้าผมชอบผญ.นมเล็ก แล้วอีกหน่อยมีค่านิยมมาบอกว่าเป็นอาการป่วยอย่างนึง คนทั่วไปเค้าชอบผญ.นมใหญ่ ทั้งๆที่ผมก้มีอารมณ์ทำหน้าที่ได้ปกติกับของที่เราถูกใจ แล้วมาให้เรากินยาเพื่อแก้โรคชอบนมเล็ก มันก็คงฮาๆนะ 55555

ถ้าสมยอมกัน ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนไม่ได้เป็นโรคติดต่ออะไรก็ปล่อยเค้าไปเถอะ เรื่องความชอบบังคับกันไม่ได้อยู่แล้ว

ปล่อยเค้าสิ เป็นอะไรก็เป็นไม่เป็นภาระสังคมพอแล้ว

เราจะต้องไปยุ่งกะเค้าทำไมก่อน

ให้รักษาภายใต้เงื่อนไขเดียวคือ เค้าไม่อยากเป็นเกย์