ขอวิธี ปล่อยวาง บางอย่าง..ได้มั้ยครับ
ไม่มีแรง จิตใจจะทำงาน เพราะเรื่อง บางเรื่อง อยากตัดขาดไปจากชีวิตเร็วๆ
แต่คงทำไม่ได้ เพราะเราจิตใจอ่อนแอ ขี้สงสารคน จนตัวเองต้องลำบาก
ไม่เหลืออะไรในชีวิต โชคดีที่ยังมีงาน แมว หมาที่ต้องเลี้ยง
กับคนที่ไม่เคยสนใจ หรือจริงใจกับเรา
อยากให้มันจบเร็วๆ จะได้ตั้งใจ ใช้ชีวิตคนเดียว เลี้ยงหมา เลี้ยงแมว

ถึงจะยังเห็น เจอทุกวันในบ้าน จนกว่าจะไป แต่ก็อยากทำเป็นไม่คิดอะไรแล้ว

ถ้าอยากปล่อยวาง คงได้แต่ ช่างหัวแม่ม

แต่ถ้าสาเหตุ ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ในบ้าน ก็คงยากเพราะเห็นทุกวัน เจอทุกวัน

ไม่ย้ายออกเอง ก็ให้เขาย้ายออก

นั่นแหล่ะครับ ปัญหาของผม ผมไม่สามารถย้ายออกได้ และ
ความสงสาร ผมก็ไม่สามารถไล่ใครออกจากบ้านได้

คนที่ไร้ความเห็นใจ ไร้ความสงสารแบบผม บอกเลยง่ายมากๆ เรื่องแค่นี้

ใครทำให้ผมเป็นทุกข์ มึงไม่มีบทบาทในชีวิตกู แค่นั้นแหละจบ

จะไปใส่ใจทำไม

จิตใจมนุษย์อ่อนแอ่ที่สุดละครับ ยิ่งไม่ได้เตรียมใจไว้ยิ่งเจ็บปวด
ผมเป็นอยู่พักนึงเหมือนกัน หันไปพึ่งธรรมะ หาฟังอะไรใน youtube ต่างๆ นาๆ อย่างน้อยให้ชีวิตมันไปต่อ
อย่าไปเสียดายอะไรต่างๆ อย่าไปยึดติดกับอะไรพวกนั้นที่มันทำให้เกิดความไม่สบายใจ
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นสัจจะธรรมของโลกนี้
สุดท้ายก็ต้องใช้เวลาอยู่ดีครับ มันจะค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ

หลายๆอย่างบนโลกนี้เราไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งรอบตัวหรือเปลี่ยนคนอื่นได้ครับ
มันต้องแก้ที่ตัวเรา ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ยากมากและไม่สามารถนำ Scenario ของคนนึงไปใช้กับอีกคนนึงได้
มันเป็นสิ่งที่ตัวคุณเองไม่ว่าจะไปฟังใครมาหรือรับคำแนะนำจากใครมาต้องประยุกต์จัดการด้วยตัวเองอย่างเดียว

ผมได้แต่ให้กำลังใจแหะ...เห็นใจมากจริงๆ

ถ้ามุมใกล้ตัวของเราพาเครียด ก็ซูมเอาท์ชีวิตออกไปกว้างๆ คิดถึงโลก ดวงดาว หรือสเกลกว้างๆแบบจักรวาลไปเลย แต่ถ้ามุมกว้างทำให้เครียด ก็กลับมาโฟกับสิ่งรอบข้างทีทำให้เรามีความสุข ถ้าเจอปัญหา เบื้องต้นควรพยายามทำใจให้สงบ แล้วใช้ความคิดสลับมุมมองเพื่อหาจุดที่เราเป็นทุกข์น้อยที่สุด เอาแนวทางนี้ไปลองครับ การจะแก้ปัญหาได้ อย่างแรกเลยคือเราต้องกลับมาในจุดที่เรายืนอยู่และตั้งใจพิจารณามันด้วยตัวเราเอง การปลงมันจะไม่เกิดขึ้นจริงถ้าเรามองข้ามปัญหานั้นไป แต่การพยายามใช้ความคิดเพื่อทำความเข้าใจมัน แม้บางครั้งจะไม่ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการในทันที แต่การกระทำนั้นจะทำให้เราคลายข้อสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้มากขึ้น และสามารถยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นได้มากกว่าเดิม อันนี้แหละครับที่เป็นเอฟเฟคที่เราเรียกว่าการปล่อยวาง คือไม่กระสับกระส่ายมากเกินไปเมื่อเจอกับปัญหา ส่วนวิธีการแก้ไขหลังจากนั้นก็ขึ้นอยู่กับการเลือกของเราแล้ว

ปล่อยวาง ช้าเร็ว ยากง่าย แต่ละคนมันไม่เท่ากัน ต้องปรับวิธีคิด พฤติกรรม สิ่งแวดล้อม

ถ้าไม่ไหวมากๆ ลองไปบำบัดมั้ยครับ เรียนรู้ที่จะรักตัวเองให้มากๆ เอาให้สภาพจิตใจดี กลับมาทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ให้เวลากับตัวเองมากขึ้น เรื่องปล่อยวางน่าจะทำได้ง่ายขึ้น

ปัจจัยอื่นๆ อย่างบรรยากาศ สิ่งแวดล้อม หรือคนๆนั้น ถ้าเลี่ยงที่เจอได้ ก็จะดีมากๆ ถ้าไม่ได้ ก็ใช้เวลานอกบ้านให้เยอะหน่อย หากิจกรรมทำนอกบ้าน ออกไปนั่งกินกาแฟ ทำงาน อ่านหนังสือ วิ่ง ออกกำลังกาย ชวนเพื่อนกินข้าว สังสรรค์ บ้านมีไว้นอนอย่างเดียว (แต่ถ้าท่านเป็นคนชอบอยู่บ้านก็แอบยากหน่อย )

ผมก็ทำไม่ได้เหมือนกันครับ ไม่รู้จะแนะนำได้ไหม แค่หลีกเลี่ยงที่ต้องพบเจอในชีวิตให้มากที่สุด และหาสิ่งที่ทำให้เรายุ่งหรือมีความสุขมากลบเกลื่อนไป

ถ้าตัดสินใจอะไรไม่ได้ ก็รอเวลาให้มันทำงานครับ

คิดถึงเรื่องที่เขาทำไม่ดีกับเราเข้าไว้ครับ

แม่งจะพาลเกลียดขี้หน้าไปเลย

ก่อนจะจากกัน ให้อภัยตัวเอง ให้อภัยคนที่เราไม่อยากอยู่ด้วย ดูแลเค้าให้เต็มที่ในฐานะเพื่อนมนุษย์คนนึงพอ จนกว่าจะแยกจากกัน ทำมันให้เต็มที่ พอความเกลียดชังหายไป มันก็จากกันแบบไม่มีหนี้ ไม่ได้เกลียด พอเราตัดจากเค้าได้หมด ความสัมพันธ์ก็หมดลงตรงนั้น การตัดกรรมเขาตัดกันแบบนี้ พอเราไม่มีความรู้สึกต่อคนคนนั้นทั้งทางลบและทางบวก มันก็หมดกรรมกันครับ แต่ถ้าคุณยังโหยหา หรือผลักไส ยังไงก็ได้เจอกันอีกแน่นอน 555

ผมเข้าใจนะเพราะผมก็เป็นคนขี้สงสาร ใจอ่อนและก็มีปัญหากับคนที่อาศัยในบ้านเหมือนกัน มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ผมเลือกใช้วิธีช่างมันเอา เราอยู่ก็ทำหน้าที่ของเราไป ถ้าถึงเวลาต้องยุ่งเกี่ยวก็แค่ทำให้จบแล้วแยกย้าย แต่ถ้าไม่ต้องทำอะไรร่วมกันผมก็ปล่อยเบลอ ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ และที่สำคัญเราต้องรักตัวเราเองมากๆครับ คิดไว้เสมอว่าถ้าเราทำแบบนั้นแบบนี้แล้วทำร้ายเราเองทั้งร่างกายหรือจิตใจ เรายังควรทำต่อมั้ย อะไรปล่อยได้ก็ปล่อย อะไรวางได้ก็วาง ถือไว้เรื่อยๆมีแต่หนัก มีแต่ทุกข์ รักษาใจ รักษากายเราให้มีเป็นสุขก็พอ

เคยเจ็บป่วยหนักๆมั้ยครับถ้าเคยท่านนึกถึงตอนนั้นได้เลยชีวิตไม่ต้องการอะไรไปมากกว่าความสบายใจและร่างกายที่แข็งแรง เรื่องต่างๆแทบไม่สำคัญแล้วในชีวิต