จ้อยเป็นคนอีสาน เข้ามาหางานทำในกรุงเทพ
หลังจากเดินหางานทั้งวัน ก็ยังหาไม่ได้ เขาเหนื่อยและหิวมาก จึงมาแวะร้านก๋วยเตี๋ยว

เขาสั่งว่า "ก๋วยเตี๋ยวซาม" (ก๋วยเตี๋ยวชาม) แต่คนขายได้ยินว่า "ก๋วยเตี๋ยวสาม" จึงยกมาให้ 3 ชาม

พอกินหมด เขาก็พูดว่า "มีแฮง" (มีแรง) แต่คนขายได้ยินว่า "หมี่แห้ง" เลยยกหมี่แห้งมาให้อีกชาม

หลังจากกินจนอิ่ม เขาบอกว่า "ไคแน่" (ค่อยยังชั่ว) แต่โต๊ะตรงข้ามได้ยินว่า "ใครแน่" นึกว่ามาหาเรื่อง
เลยปาฝาเบียร์มาใส่โต๊ะของจ้อย

จ้อยตกใจมาก ร้องว่า "บ่แม่นๆ" (ไม่ใช่ๆ) แต่โต๊ะตรงข้ามนึกว่าหาว่าปาไม่แม่น
เลยปาฝาเบียร์มาใหม่ คราวนี้ปามาโดนแขนของจ้อย

จ้อยร้องว่า "อย่าทำข้อย" แต่โต๊ะตรงข้ามนึกว่า "อย่าทำค่อย" คือให้ทำแรงๆ
คราวนี้เลยลุกขึ้นมาทั้งโต๊ะ

จ้อยกลัวมาก รีบวิ่งหนีออกมาจากร้าน จนหนีพ้น

เขามาหยุดที่หน้าสวนสัตว์แห่งหนึ่ง มีป้ายรับสมัครงานติดอยู่ เขาจึงลองไปสมัครดู
เจ้าของสวนสัตว์บอกว่า เสือตัวเก่ามันเพิ่งตายไป ยังหาตัวใหม่ไม่ได้
ตอนนี้อยากได้คนมาแต่งชุดเสือเข้าไปแทน

จ้อยตัดสินใจรับงานนี้ เขาแต่งชุดเสือเข้าไปอยู่ในกรง

เวลาผ่านไปหลายวัน จ้อยเบื่อมากเพราะวันๆ ได้แต่นั่งๆ นอนๆ ไม่มีไรทำ
พอดีเขาเห็นว่าลวดด้านข้างกรงมันขาด มีช่องให้มุดไปกรงข้างๆ ได้

ด้วยความสงสัย เขาเลยลองมุดไปดู
ปรากฏว่ากรงข้างๆ เป็นกรงสิงโต พอเห็นสิงโต จ้อยก็ตกใจมาก กำลังจะร้องโวยวาย

สิงโตรีบเอามือจุ๊ปาก แล้วบอกว่า
"เสยไว้ เสยไว้ เดี๋ยวต๊กงานกันทั้งคู่"

บอกจ้อยด้วย ไปจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวก่อน

หนีอยู่ดีๆด้วยความตกใจเลยเข้าไปสมัครงานที่สวนสัตว์ "อีหยังวะ"

เรื่องนี้เหมือนรวมคอมโบหลายมุกมาเลยนะ พอได้รำลึกความหลังกับยิ้มมุมปาก

ซ้ำ

เปลี่ยนฉากไวสัส

จ้อยเลยถามสิงโตว่า "ข้นไสครับ?"

สิงโตตอบว่า "ข้นอีสานครับ"

จ้อยโมโหจึงสวนสิงโตกลับไปว่า "ข้นอีสานแล้วมันเป็นหยัง?"

ต๊กงาน นึกว่าคนโขทัย