ขอโทษที่เห็นต่างเรื่องแสนชาติ,อสงไขย,กัป ว่าเป็นเรื่องแต่งเรื่องโม้นะครับ

เพราะถ้าเอาขนาดนั้นเวลามันไม่พอรึเปล่า กัปนึงนี่ระดับล้านล้านปี แต่โลกเกิดมา4พันกว่าล้านปี กว่าจะเย็นกว่าจะมีสิ่งมีชีวิตกำเนิด

หรือจะลงมาถึงแสนชาติ เกิดตายแต่ละชาติ+ต้องไปขึ้นสวรรค์เสวยบุญอีกเท่านั้นเท่านี้ปี

โฮโมเซเปี้ยนกำเนิดเมื่อสองแสนกว่าปีที่ผ่านมา กว่าจะเริ่มรู้จักสังคม,ใช้ไฟ,ทำเกษตร กว่าจะเกิดอารยธรรมหลักๆได้

ผมว่าเวลามันไม่พอนะ นอกจากอินเดียจะซุ่มเจริญฟรุ้งฟริ้งอยู่ประเทศเดียว ในขณะที่อียิปต์,จีน,เปอร์เชีย,กรีก ยังอยู่ถ้ำอยู่กระต๊อบ

ถ้าคิดว่าการทำให้มนุษย์ไม่เหลือบนโลก คือ จุดมุ่งหมายของศาสนาพุทธ แบบนี้ชีวิตมนุษย์ก็ไม่ต่างจากขี้หมาบนถนนเลย หรือจะเป็น กรวด ทราย หิน เวลามันมีอยู่แล้วพอมันหายไป มันก็หมดไป
ถ้าได้ลองศึกษา ได้อ่านมาหลายที่ รับฟังจากหลายๆแหล่ง จะรู้ว่า จุดมุ่งหมายของศาสนาพุทธ คือ การดับสิ้นความทุกข์ มุ่งสู่ นิพพาน (ที่ที่ไม่มีเกิด หรือที่ที่ไม่มีเปลี่ยนแปลง ดังนั้นจึงเป็น ที่ที่ไม่มีผลัดพลาก หรือที่ที่ไม่มีวันตาย) (ฒีคำสอน 1 บท ว่ามีฤาษีมีฤทธิ์มาก เหาะได้ 1 วัน หลุดออกไปเป็น 100,000 โลกธาตุ ทำแบบนี้ทุกวันจนอายุครบ 100 ปี ก็ไม่มีวันหลุดพ้นวัฎสงสาร)
ศาสนาพุทธ คือ ศาสตร์ที่ทำให้เราเรียนรู้ถึงธรรมชาติ และทำให้เราเลือกว่าเราจะประพฤติ ปฎิบัิติอย่างไร เมื่อเรารู้แล้ว เราเลือกว่าเราจะเป็นเหมือนขี้ เป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นเดรัจฉาน เป็นมนุษย์ เทวดา พรหมณ์ หรือเลือกนิพพาน
ศาสนา นี้ไม่ได้บังคับคุณ ไม่ได้กำหนดกรอบ เพียงแต่สอนให้คุณรู้ ให้คุณเลือก หนักก็ปล่อย ถือไหว ก็ ถือไป (ทุกข์ก็ปล่อย)