ดูแลผู้ป่วยติดเตียง มันเหนื่อยและเครียดจริงๆครับ
ขนาดคนในครอบครัวของผมมีคนช่วยดูแลแล้ว เรายังรู้สึกเหนื่อยเลย
ไม่รวมปัญหาชีวิตอื่นๆอีกที่ต้องรับมือในแต่ละวัน คนที่ดูแลผู้ป่วยติดเตียง มันต้องเข้มแข็งจริงๆครับ
ผมก็เป็นกำลังใจให้ท่านผ่านพ้นปัญหานี้ไปให้ได้ครับ

เราไปบังคับใครไม่ได้ ชีวิตมันก็ไม่ได้ดั่งใจจริงๆนั่นแหล่ะครับ
บางอย่างมันต้องปลง และใช้เวลาค่อยๆทำใจ มีอะไรก็รอให้ใจเย็นๆ ค่อยคุยกันครับ
เราทำหน้าที่ของเราให้เต็มที่ครับเท่าที่จะทำได้ มันเหนื่อยและเครียดจริงๆ
ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้ท่าน ผ่านพ้นปัญหานี้ไปนะครับ

เอาแบบเรียลๆเลย แม่ก็คนทั่วไปที่ยังมีความต้องการความรักแบบผู้ชายผู้หญิง พ่อคุณไม่อยู่ในจุดที่ตอบสนองความต้องการแบบนี้ได้แล้วและก็ไม่อยู่ในจุดที่จะเลิกกันได้ แม่เขาก็หาทางเติมความต้องการได้แค่แบบนี้แหละ เรื่องนี้ก็คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องส่วนตัวแม่ไป ถ้าปล่อยวางไม่ได้ก็ควรอดทนทำหน้าที่ดูแลพ่อให้จบหรือไม่ก็หาทางที่จะซัพพอร์ทได้โดยที่ตัวไม่ต้องอยู่เจอแม่ตลอดๆ

ตอบดีครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

บ้านใครครับ? ถ้าบ้านพ่อ อันนี้ไม่ควรเลย ควรไปคุยกันนอกบ้าน
อีกอย่างเงินที่แม่ใช้ชีวิตเงินใครครับ ถ้าเงินเค้าเอง หรือเงินลูกชายเค้าที่ไม่ใช่ลูกพ่อคุณ อันนี้ก็เป็นเรื่องส่วนตัวเค้าครับ คุณไม่ควรยุ่ง เค้ายังทำหน้าที่ดูแลพ่อคุณดีอยู่นี่ครับ

ถ้าผมไม่ได้กำลังใจจากภรรยาไม่ว่าสาเหตุใด แล้วจะคุยกับใคร ลูกผมก็ไม่มีสิทธิยุ่ง ถ้าผมยังทำหน้าที่ตัวเองได้สมบูรณ์

ปล.ผมนับถือมากกว่า ที่พี่ชายคุณที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ช่วยจ่ายเงินให้พ่อคุณด้วยอ่ะ

เป็นกำลังใจให้ท่าน ท่านอาจจะอยู่ในช่วงที่ลำบากใจไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้

ผมแนะนำว่าท่านลองค่อยๆเปลี่ยนมุมมอง

คุณแม่อาจจะอยากมีคนคุย ให้คำปรึกษา หรือเพื่อนคู่คิด

เพราะการดูแลคนป่วยนอกจากจะใช้พลังกายแล้วยังใช้พลังใจสูงอีกด้วย

แล้วจากที่ผมสัมผัสได้ ท่านน่าจะมีปัญหาในใจพอสมควร

ท่านลองหันหน้าเปิดใจกับท่าน เรื่องอนาคตการที่คุณแม่จะคุยกับใครใหม่

ถึงตอนนี้ ท่านจะยังไม่พร้อมแต่ลองมองในเชิงความเป็นห่วง

แม่ท่านมีอายุแล้ว การที่จะคุยอะไรกับใครใหม่ให้ระวังให้ดี เป็นห่วงท่านจากพวกมิจฉาชีพ

สุดท้ายแล้วจริงๆ แม่ท่านอาจจะอยากให้เพื่อนคู่คิด ในยามลำบากก็ได้ อารมณ์ความสัมพันธ์ที่

เป็นความสบายใจให้กันและกัน คุยกันสนุกสนานไปเรื่อยๆ แชร์เรื่องลูกๆหลานๆ

ตอบในฐานะที่ผ่านมาก่อนนะคับ
แม่ผมป่วยติดเตียง

พ่อผมก็มีคนอื่นนะคับ ตอนแรกก็ไม่พอใจ แต่พอมานั่งไตร่ตรองให้ดี
ถ้าพ่อมีคนใหม่แล้วมันเป็นความสุขของเค้าแล้วไม่ได้ทำให้ครอบครัวต้องมีปัญหาก็ควรให้มีไปเถอะคับ
ของผมโชคดีคับ คนที่มาเป็นแฟนใหม่เค้าก็มาช่วยดูแลแม่ผมด้วยคับ
ก็เลย ทำให้เปลี่ยนความคิดไปเลยคับ แล้วปัจจุบันแฟนใหม่พอ กับแม่ผมเค้าก็เป็นเพื่อนกันได้คับ
ปล.คุณต้องเข้าใจแม่คุณด้วยนะคับ ว่าแม่คุณยังต้องการความสุข ของเค้าในส่วนที่พ่อคุณตอบสนองให้ไม่ได้ จะให้คุณแม่คุณต้องอดทนไปตลอดชีวิต ก็จะดูไมโอเคกับคุณแม่เท่าไหร่คับ

ผมเข้าใจทั้งแม่ของท่านและตัวท่านนะ มันเป็นความเครียดหนักๆที่สะสมแล้วเป็นปัญหาที่มองแสงสว่างปลายอุโมงค์ไม่เจอ เพียวแต่แม่และท่านสวมหมวกหน้าที่คนละใบเท่านั้นเอง

อยากให้เข้าใจท่านบ้างเหมือนกัน

ลบให้ทีคับ

ลบให้ทีคับ ซ้ำคับ

มองอีกมุมนะครับไม่ใช่ท่านที่ต้องการกำลังใจแม่ท่านก็ต้องการกำลังใจเลยหากำลังใจในแบบของเค้านั้นแหละเราแค่ช่วยดูช่วยสกีนเข้าใจแหละครับว่าถ้าเกิดกับตัวเองก็คงรุสึกแปลกๆเหมือนกัน

เราสร้างมโนกรรมไว้แบบไหน อนาคตเราก็เจอแบบนั้นครับ

นาๆจิตตังครับ

เราคงบังคับไม่ได้

ทำใจไปคับ ยังไงก็แม่เรา

ชีวิตใคร ก็เป็นของคนๆนั้น

เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ผมเข้าใจความเจ็บแค้น และก็รุ้สึกตามเช่นกัน แต่ พอตั้งสติ

ท่านว่าการ ดูแลผู้ป่วยเครียดไหมครับ ท่านย้อมรู้ดีว่าเครียด แต่ท่านยังมีอิสระระดับนึง

แม่ท่านก้เป็นคนนึงที่คงต้องเครียดกับการดูแลพ่อ ไม่ใช่ท่านคนเดียว


เวลาคนเครียดหนะครับ มักจะหาที่ระบายหรือหาความสุขมากลบตรงนี้
อย่างผมเลยถ้าผมเครียดมากๆ ผมเล่นเกม เพื่อกลบ
บางคนกินเกล้า
บางคนเข้าวัดปฎิบัติธรรม
บางคน เสพกาม

ความสุขแต่ละคน หาได้ไม่เหมือนกัน แม่ท่านก็ เป้นหนึ่งคนที่เครียด และความสุข เค้าคือด้านนี้
ท่านลองคิดดว่า ท่านจะปล่อยให้แม่ท่าน จมอยู่กับความทุกข์นี้ เครียดไปตลอด อาจจะทั้งชีวิต เพื่อดูแลพ่อ โดยที่ เค้าไม่สามารถหาความสุขให้ตัวเองได้เลย เป็นแบนั้น ท่านว่า ทั้งชีวิตแม่ มันน่าเสียดายไหม


ผมว่า ลองหาจุด กึ่งกลางระหว่าง ท่านทั้งสองคนเช่น แม่จะคุยก็ไม่ได้ขัดข้อง แต่ขอสองเรื่อง อย่าละเลยการดูแลพ่อ เหมือนที่เคยเกิดขึ้น ยังคงปฎิบัติหน้าที่ได้อย่างดี เหมือนที่เคยทำมา ข้อสอง ห้าม นำทรัพยืสินของครอบครัวไปเปย์ให้คนอื่น หรือถ้าท่านทำใจรับไม่ได้เลยก็อาจ อย่า เอามาให้เห้นหรือ ให้มาแถวบ้าน

หาจุดกึ่งกลางระหว่างกันครับ แม่ก็เป็นคนนึง ที่มีสิทธิ์หาความสุขให้ตัวเองกับช่วงชีวิตที่เหลืออยุ่นี้