ท่านเคยเจอไหมครับ

ชอบเสพคอนเทนต์พัฒนาตัวเอง ความรู้เรื่องสุขภาพ อ่านข่าวเศรษกิจ หนังสือเต็มบ้าน

เวลาใครถาม คุยรู้เรื่องหมด สอนเก่ง ต้องทำงี้ๆๆๆ ยกเคสโน้นนี่มาประกอบ

ตัดมาอีกมุมหนึ่ง ขี้เกียจ ทำงานตอนถึงเดธไลน์ ไม่ออกกำลังกาย กินอาหารขยะ เสพดราม่าไร้สาระ ที่ไม่มีผลอะไรกับชีวิต

ที่ว่ามาทั้งหมด ก็ผมตอนนี้แหละครับ 5555

เจอมู้นี้แหละคับ กินขยะ

เขาเรียกขี้เกียจครับ ปกติ คนเราตอนขี้เกียจก็ราวๆนั้นละ อยากเติบโต แต่ขอแปปนะ บางเวลาผมก็เป็น

ผมนี่ขยันแต่ทำงานกับ ออกกำลังกาย พัฒนาร่างกาน
แต่อย่างอื่นทำไรไม่ได้เลย เหนื่อยแล้ว ต้องการพัก

ผมว่าปกตินะ
คนเราเป้าหมายชีวิตไม่เหมือนกัน
ความสุขไม่เหมือนกัน

สภาพเดียวกันเลยครับ

ไปวิ่งสวนสาธารณะ ครึ่งชั่วโมง เหงื่อออกรู้สึกดี
คิดว่าจะไปวิ่งทุกวัน ตอนนี้นะหรือไม่ได้ไปวิ่ง3วันแล้ว เหตุผลนะหรือขี้เกียจจ้า

ไม่เป็นอะไรครับ สำหรับผมคนที่แบ่งเวลามาเสพสิ่งดีๆให้กับตัวเอง คิดว่าสิ่งนั้นดี ศึกษาแต่สิ่งดีๆให้กับตัวเอง

แม้จะไม่ลงมือทำแต่ก็ถือว่าสำเร็จไปแล้ว 50% ครับ อีก 50% มันจะสำเร็จก็ต่อเมื่อท่านได้ลงมือทำและหมั่นเพียรมากพอ

ผมเชื่อว่าคนเราเมื่อถึงจุดนึงที่ตัวเองรู้สึกว่ามันต้องทำ แล้วเขามีแนวทางที่ดีอยู่ในหัว เขาจะเริ่มทำมันและสำเร็จได้ครับ เพียงแต่จะช้าจะเร็ว เขาก็จะได้รับสิ่งเหล่านั้นแตกต่างกัน

แต่ยังดีกว่าคนบางกลุ่มที่ไม่เสพสิ่งดีๆเลย บางคนเสพแต่สิ่งเเย่ๆ กินเหล้าเมายาเอาอยู่แค่นั้น บางคนแทบจะไม่รู้เลยว่ามีแนวทางดีๆให้ชีวิตเขาด้วย คนกลุ่มนี้น่ากลัวกว่าเยอะ เพราะเขาจะไม่มีแรงบันดาลใจอะไรให้คิดได้เลย นอกจากทำแบบเดิมซ้ำๆไปจนตาย

ฉะนั้นวันนี้ถ้าท่านพัฒนาด้านความคิดแล้วแต่ยังไม่ลงมือทำ ก็ถือว่าท่านเริ่มต้นได้ดีแล้วครับ

ที่เหลือก็สู้ๆครับ เพราะผมเองก็ยังต้องกระตุ้นตัวเองให้สู้ในแนวทางที่ดีในทุกๆวันเช่นกัน

ผมว่าเราต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรมมากๆ
เราถึงจะทำมันได้อย่างต่อเนื่อง และไม่ล้มเลิกง่ายๆครับ
เช่น พวกนักกีฬา เป้าหมายเขาชัดว่าต้องแข็งแรง เพื่อไปแข่งขัน เพื่อเอาชนะ
ผมว่ามันดูเป็นรูปธรรมกว่าเป้าหมายของคนธรรมดาทั่วไปที่เอาแค่สุขภาพดี หุ่นดี