เพราะนิสัยของเกษตรกร? หรือ การจัดการเชิงนโยบายภาครัฐไม่ดีพอ?

ส่วนตัวมองว่า เกษตรกรรมบ้านเรา คือ วงจรอุบาทว์
ด้วยระบบพ่อค้าคนกลาง กดราคา บวกกับ เกษตรกรไม่มีที่พึ่ง ไม่มีความสามารถในการหาตลาด เลยจำใจขายในราคาที่แย่ พอไม่คุ้มทุน หรือ ขาดทุน ก็ไปกู้หนี้ยืมสิน

วนเวียนกันไป ไม่จบสิ้น


ถ้า รบ. เรา ช่วยหาตลาดให้เกษตรกร หาเทคโนโลยีที่เพิ่มผลผลิต เกษตรกรเข้าถึง ไม่ต้องมา Contract กับ นายทุน รวมถึง ช่วยในเรื่องสินเชื่อดอกต่ำ หรือไม่มีดอกเลย จะทำให้เกษตรกรรมบ้านเรา ดีขึ้นมั๊ย

ลองแชร์กันครับ

ประเทศที่เจริญแล้ว เกษตรกรมีแต่รวยๆ ทำแล้วคุ้มกับแรงที่เสียไป

ประเทศกะลาแลนด์มีแต่ดูถูกแถมกดให้กชุ่มนี้ต่ำลงๆ

เป็นไปไม่ได้ตั้งแต่ไม่เอื้อนายทุนแล้วครับ

เพราะสินค้าพวกนี้คือต้นทุน ถ้าทุนต่ำก็ทำราคาสินค้าได้ดี กำไรเยอะ

บวกกับราคาน้ำมันในประเทศที่ไม่ค่อยจะสอดคล้อง กับความเป็นจริงสักเท่าไหร่

พอต้นทุนมันผิดเพี้ยนไปหมด มันก็เลยเป็นแบบนี้แหละ

ปุ๋ยของใคร
เมล็ดพันธุ์ของใคร
ช่องทางการจำหน่ายของใคร

แค่นี้ก็น่าจะพอเป็นคำตอบได้แล้วครับว่าทำไมถึงลืมตาอ้าปากได้ยาก

เกษตรกรในประเทศไทยทำแล้วไม่รวย มีหลายสาเหตุที่มาประกอบกัน ไม่ใช่แค่เรื่องนิสัยของเกษตรกรเองหรือนโยบายรัฐเพียงอย่างเดียว จริงๆ มันเป็นปัญหาหลายชั้น


การจัดการเชิงนโยบายภาครัฐ: นโยบายของรัฐบางครั้งไม่สอดคล้องกับความต้องการจริงของเกษตรกร เช่น การให้การสนับสนุนที่ไม่เพียงพอ หรือไม่เน้นพัฒนาความรู้และเทคโนโลยีที่เกษตรกรใช้จริงๆ พูดง่ายๆ คือ รัฐอาจให้เงินช่วยเหลือบ้าง แต่ไม่ได้ให้แนวทางที่ชัดเจนว่าจะทำยังไงให้เกษตรกรทำแล้วได้กำไรยั่งยืน


อำนาจของนายทุน: นายทุนใหญ่เข้ามากำหนดราคาผลผลิตที่ซื้อขายกัน ทำให้เกษตรกรไม่มีอำนาจในการตั้งราคาของตัวเอง ราคาสินค้าเกษตรก็เลยถูกกดต่ำกว่าความเป็นจริง นายทุนที่มีกำลังทุนเยอะก็สามารถเอากำไรมากกว่าเกษตรกรที่เป็นคนปลูกได้อีก


นิสัยของเกษตรกรบางส่วน: เกษตรกรบางคนอาจขาดความรู้ในการบริหารจัดการหนี้สิน และการวางแผนการผลิตที่ดี บางคนพึ่งพาวิธีการทำเกษตรแบบเก่าที่ไม่ได้พัฒนาหรือปรับตัวให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของตลาดโลก จึงทำให้ผลผลิตไม่คุ้มค่าต่อการลงทุน

สรุปก็คือ มันเป็นการผสมผสานของหลายปัจจัย ตั้งแต่นโยบายรัฐที่ไม่ค่อยได้ผลจริง นายทุนที่มีอำนาจควบคุม และการขาดการพัฒนาของตัวเกษตรกรเอง




: ChatGPT อีกแล้ว

เป็นธุรกิจประเภท red ocean แถม margin ต่ำ ซึ่งข้อดีคือเปิดกว้างสำหรับทุกคน
ถ้าอยากรวยแบบไม่เสี่ยงไปทางอื่นครับ เพราะการเกษตรคือธุรกิจ ทุกการลงทุนมีความเสี่ยงครับ

ตอบแบบคนนอกวงการ คิดว่าประมาณนี้
- ต้นทุนสูง ทั้งปุ๋ย ยา ค่าแรง เมล็ดพันธ์
- ผลผลิตต่อไร่ต่ำ เทียบกับข้าวประเทศเวียดนาม ของเค้าผลผลิตต่อไร่แทบจะ2เท่าของเรา รอบถึงรอบการผลิตที่เค้าทำได้ถี่กว่า
- พ่อค้าคนกลางที่กินเยอะส่วนต่างเยอะ
- การจัดการน้ำไม่ดี ปีที่แล้วน้ำดี ปีนี้น้ำท่วม ปีหน้าน้ำแล้ง แล้ววนลูป จะเอาความยั่งยืนมาจากไหน ยิ่งทำยิ่งจน

ไม่รู้ประเทศอื่นยังไงนะครับ

พูดในมุมที่เคยลองทำเกษตรอยู่พักนึงละกัน

ต้นทุนมันสูง ค่าตอบแทนมันก็อิงกับคุณภาพ และ ปริมาณของผลผลิต

พอมันเป็นการเกษตร เราหวังผลผลิตไม่ได้ 100 เปอร์เซนต์ ต่อให้ทำดี ทำตามสูตร ผลก็ออกมาไม่เท่ากัน

ปัจจัยมันเยอะ ไหนจะเรื่องค่าแรงคนงานอีก ถ้าทำพื้นที่เยอะ ยังไงก็ต้องจ้าง

เจอเรื่องภัยพิบัติ ภัยแล้ง สารพัด

ถ้าผ่านข้างบนมาได้ ก็ต้องมาลุ้นกับตลาด กับนโยบายการสนับสนุนขอรัฐอีก ซึ่งก็นะ รู้ๆกัน

แบบนี้แหละครับ

ทางออก มันต้องเน้นเกษตรคุณภาพ ไม่เน้นปริมาณ ทำผลผลิตให้ดี

ราคาจะสูง ความต้องการมี ตลาดพอรองรับ

แต่ก็นั่นแหละครับ ทำน้อย ก็ไม่รวยอีก แค่อยู่ได้

อำนาจต่อรองต่ำ คุมปริมาณไม่ได้

ส่วนนึงปัญหามาจาก พ่อค้าคนกลาง เช่น แตงโม รับหน้างาน ลูกล่ะ 5 บาท ขายเป็นกิโล กิโลล่ะ 15 บาท ส่วนถ้าเจ้าของสวน ขายเอง ก็ไม่มีตลาดกลาง ราคากลาง เพื่อทำการวางขาย


อย่างเมื่อก่อน อยุธยา จะมี ตลาดกลาง อยู่ตรง หันตรา ใครๆ ก็เอาสินค้าตัวเอง เข้ามาเช่าพื้นที่ ขาย คนเยอะมากๆ

ณ ปัจจุบัน มี ตลาดไท เอกชน รองรับสินค้า ทั่วทิศ รับซื้อโดยพ่อค้าคนกลาง

แต่ผมเห็นญาติ ๆ ผมปลูกอ้อย ปลูกมันสำปะหลัง ได้ทีนึงปีละเป็นสิบล้านนะ ผมนี่อย่างอิจฉา แต่ก็อย่างว่า สายตระกูลผมไม่มีที่ดินมรดกตกทอดเยอะเหมือนสายอื่น ต้องทำงานกินเงินเดือนไปวัน ๆ

แต่ได้ข่าวว่าค่าคนงานค่าปุ๋ยโน่นนั่นนี่ก็หลายล้านอยู่นะ

ทำน้อยไงรับทำให้กดต้นทุนไม่ได้ ส่วนนที่ทำเยอะๆ 80 ไร่+ 100ไร่+ ผมเห็นรวยกันทุกคน

เวลาทำระดับเป็นร้อยไร่มันวางระบบน้ำ คุ้มที่จะหาเคครื่องจักรต่างๆมาช่วยงาน(จ่ายหนักทีเดียว ระยะยาวต้นทุนต่ำกว่าจ้างคน)
แต่เกษตรที่มีที่ดินน้อยๆแค่จะขุดบ่อน้ำยังคิดแล้วคิดอีก

เกษตรกรไม่ใช่คนที่ควบคุมราคาตัวเองอย่างแท้จริงครับ ผ่านตัวกลางเต็มไปหมด

หลายๆประเทศเข้าตั้งองค์กรหรือสหกรณ์ของตัวเองเป็นผู้กำหนดราคา (แล้วคงมีการคอรัปชั่นไม่เยอะด้วย) บวกองค์ความรู้และส่งเสริมด้านเทคโนโลยีสูง ใช้แรงงานคนน้อยกว่าเครื่องมือ (ซึ่งหลายๆประเทศก็ใช้แรงคนเยอะนะ แต่ก็ใช้เครื่องมือเยอะตาม) จึงส่งผมต่อคุณภาพและปริมาณผลิตผลที่ได้สูงมากตาม

ต้นทุนสูงค่าเมล็ด ยา ปุ๋ย น้ำ การจัดการไม่ดี ควบคุมปัจจัยการผลิตไม่ได้ ดินฟ้าอากาศ ศัตรูพืช
ขาดอำนาจต่อรอง ตลาดเป็นของผู้ซื้อ จะเห็นว่าตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ได้มีอำนาจใดๆ มีแต่แรงที่ต้องลงไป
ดังนั้นถ้ารัฐไม่เข้ามาช่วยควบคุม หรือรัฐอยู่ข้างนายทุน เกษตรกรทั่วไปก็มีแต่เจ๊ากับเจ๊ง
ยกเว้นคุณจะทำใหญ่มากพอ หรือมีอะไรที่แตกต่างจากคนอื่นทีีทำให้คุณมีอำนาจพอในการต่อรอง