ตามหัวมู้ครัย อยากรู้ ทุกๆปีแม่ผมชอบบอกให้ไป ผมเลยสงสัยว่าทำไมต้องไป ปล่อยปลาอีก ถ้าเราไม่ได้อยากไปด้วยตัวเองมันจะมีประโยชน์อะไร

ไม่ไปรับ ผมไม่เข้าวัดเกิน 10 ปีแล้วมั้ง จำไม่ได้เลยว่าล่าสุดเข้าวัดตอนไหน

ถ้าเราไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปครับ ชีวิตเรา เลือกเอง

เป็นสิ่งสุดท้ายที่อยากทำเลย เข้าวัดทำบุญปล่อยสัตว์
วันเกิดอยากอยู่แบบสบายที่สุด หยุดงาน 1 วัน
เล่นเกม ไปดูหนัง สั่งสเต็กมากินบ้าน นอนเต็มที่ จบ
ห้ามทุกคนมายุ่งมาจัดงานวุ่นวายอะไร ลำบากเก็บกวาดอีก

ไม่เคยอะไรกับวันเกิดทั้งนั้นอะ

ไม่สนใจ เป็นแค่วันธรรมดาวันนึงครับ วัดไม่เข้าเกิน10ปีละ เน้นนอน แค่นี้ก็มีความสุขละ

เข้าครับ ถ้าวันนั้นตรงกับวันหยุด ผมจะไปทำบุญกับแม่ตลอด อย่างน้อยๆ ถ้าไม่เข้าวัดก็ต้องใส่บาตร มันเป็นความสบายใจของทั้งตัวเราและแม่ เป็นการเริ่มต้นวันที่ดีอีก1วัน

แม่ไม่เคยบังคับนะครับ แค่ถามว่าอยากไปวัดหรือใส่บาตรมั้ย ถ้าอยากเค้าจะได้เตรียมของไว้ให้

เข้านะก็ถือว่าเป็นกุลศโลบายมาวันเกิดทั้งที่ออกไปทำบุญบริจาคปล่อยโคกระบือไรซักหน่อย

ตั้งแต่เกิดมาแทบจะไม่เคยเลยมั่ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

ที่จริงวันเกิดเราเป็นวันที่พ่อแม่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตวันหนึ่ง ผมมาเข้าใจตอนที่มีลูกเป็นของตัวเอง

ตั้งแต่ศึกษาธรรมะจริงจังขึ้น

ผมไม่ค่อยทำบุญละ จากเดิมก็ไม่ค่อยทำอยู่แล้ว

เพราะหลักพุทธคือดับทุกข์ แต่การทำบุญมันไม่ช่วยให้ดับทุกข์

กลับกัน คนที่เอาแต่ทำบุญโดยไม่พิจารณาอะไรเลย

นี่แหละถือว่าเป็นอวิชชาอย่างหนึ่ง

เป็นข้อสำคัญที่ทำให้ยังต้องมีความทุกข์ต่อไป

แม่ของจขกทคงจะคิดประมาณว่าวันเกิดทั้งทีก็อยากให้ไปทำบุญทำอะไรทีมันเป็นสิริมงคลหน่อย แต่ก็ตามที่จขกทบอกเลยครับว่าถ้าไม่ได้อยากไปด้วยตัวเองจะมีประโยชน์อะไร เพราะ บุญมันคือความสบายใจ ความสว่างของจิต ถึงเราไปทำบุญแต่ถ้าตัวเราไม่โอเคเพราะโดนบังคับมา จิตเราขณะทำบุญมันก็หมอง บุญที่ได้มันก็ไม่เท่ากับไปทำบุญเองด้วยความสมัครใจด้วยความสบายใจของตัวเองหรอกครับ

ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยไปทำบุญวันเกิดที่วัดสักครั้ง

ผมเข้าเฉพาะมีงานศพ ต้องไปเพราะเป็นญาติ

ถ้าเป็นวัดที่ดีๆ มีพระที่เชื่อได้ว่าปฎิบัติดีอยู่ภายในวัด อันนี้ค่อยน่าไปครับ เพราะถ้าใจเราไมอคติเกิน พอไปถึง ได้เห็นกับตา เห็นที่คนเขาไปทำดี เห็นคนพยายามรต่ออายุพระศาสนากันจริงๆ บางทีจังหวะชีวิตก็อาจจะทำให้ใจเรารู้สึกปรอดโปร่งและลดอคติเกี่ยวกับวัดไปได้ครับ แต่ถ้าเป็นวัดที่มีพระไม่ดีอยู่ในนั้น ไปเห็นอะไรที่ขัดหูขัดตา ใจเราก็อาจไปนึกตำหนิวัดได้ อันนี้จะหาเรื่องใส่ตัวเปล่าๆ อยู่บ้านเฉยๆยังเซฟกว่าครับ

ทาน ศีล ภาวนา ถือเป็นขั้นบันไดเพื่อสร้างกำลังให้กับใจ สำหรับถีบตัวเองให้พ้นจากการเวียนตายเวียนเกิด การไปทำบุญนั้นเป้นบันไดก้าวแรกสุดเพื่อให้เราได้เข้าใกล้กระบวนการนี้มากยิ่งขึ้น แต่ถ้าเราไม่มีศรัทธาหรือมีความเชื่อในด้านนี้ จะเลือกไปทำบุญกับโรงพยาบาลหรือโรงเรียนหรือมูลนิธิอะไรก็ตามที่เราสะดวกใจก็ไม่มีปัญหา ได้บุญเหมือนกัน แม้อาจจะไม่เท่ากับการทานให้วัด แต่ก็ถือว่าเป็นการให้ที่ไม่เสียเปล่าแน่ๆครับ

ผมเองก็ไม่ได้เข้าวัดมาหลายปีแล้ว อาศัยสแกนจ่ายอย่างเดียวเวลาอยากทำบุญ ถ้าเรามีวัดที่ไว้ใจได้ก็จบที่มือถือนี่เลย เป็นสังฆทานออนไลน์ ได้บุญเหมือนๆกันครับ เพราะกระบวนการของบุญเป็นการกระทำที่มีเจตนาอันปราศจากความอยากทางโลกเข้าไปเกี่ยวข้อง มีการให้ทานด้วยเงินหรือสิ่งของต่างๆ และยังผลลัพธ์ได้แก่ความปีติยินดีให้เกิดกับผู้ที่ตั้งใจไว้นั้น จำเป้นจริงๆที่เราจะต้องตัดอคติเกี่ยวกับวัดออกไปให้ได้ ดังนั้นถ้าไม่ชัวร์ว่าไปแล้วจะแฮปปี้ เพราะบางทีก็อาจไปเจอวัดที่มีแต่พระศีลแตก มันจะคับข้องใจเปล่าๆ แบบนี้เราเลี่ยงวิธีการอื่นดีกว่าครับ เช่นบอกแม่ว่าจะโอนเงินไปทำสังฆทานแทน อธิบายดีๆท่านน่าจะเข้าใจได้ถ้าเราไม่สะดวกใจจะไปวัดจริงๆ

เข้าครับ ทำบุญใส่บาตร พอถึงเวลาเกิดก็โทรไปขอบคุณแม่ ทั้งวันมีเท่านี้