เงิน 10000 เฟสแรก ให้เฉพาะกลุ่มเปราะบางที่มีบัตรคนจน ใครควรได้ที่สุด

A นางสำอาง อายุ 65 ปี มีรายได้จากการขายขนมที่ตลาดนัดเล็กๆ รายได้เดือนละประมาณ 6,000 บาท เธอมีบ้านเก่าๆ ที่ได้รับมรดกในย่านที่ราคาที่ดินสูงขึ้นเรื่อยๆ ปัจจุบันที่ดินนี้มีมูลค่าประเมินกว่า 15 ล้านบาท.

B นางสาวมณี อายุ 28 ปี พนักงานร้านสะดวกซื้อ รายได้เดือนละ 9,000 บาท เช่าห้องอยู่ในเมือง เดือนละ 3500 ไม่มีทรัพย์สินเป็นของตัวเอง แต่พ่อแม่ของเธอมีที่ดินเป็นสวนผลไม้ขนาดใหญ่ในต่างจังหวัด มูลค่ากว่า 8 ล้านบาท.

C นายประเสริฐ อายุ 55 ปี เกษียณจากงานรัฐวิสาหกิจ ได้เงินบำนาญเดือนละ 20,000 บาท แต่ลูกสาวที่ยังอาศัยอยู่กับเขาตกงานเป็นปีและไม่มีรายได้เลย ค่าใช้จ่ายภายในครอบครัวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง.

เลือก A ไป แต่พึ่งเห็นว่ามีไม่ให้ใครเลย

ให้คนที่ลงทะเบียนภาษี

จริงๆคิดว่ามันแล้วแต่คนแหละ ถามแบบนี้ไม่มีคำตอบที่ถูกหรอก

ส่วนตัวผมมองแบบนี้

A : ผมตีว่าเขาไม่มีบ้านอื่นนอกจากหลังนี้ ฉะนั้นแล้วถึงแม้ว่ามูลค่าที่ดินจะสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้การันตีว่าจะมีคนซื้อ และไม่มีโอกาสได้ขายแน่ๆ (ขายแล้วจะไปนอนไหน อายุปูนนี้ให้ขายบ้านแล้วย้ายไปต่างจังหวัดนี่ก็ไม่ใช่มั้ง?)
ฉะนั้นรายรับเขามีแค่เงิน 6k ที่ว่ามาซึ่งอาจจะไม่ได้คงที่ด้วย ฉะนั้นแล้วก็ตีให้ว่ารายได้วันนึงตก 200 บาท ค่าใช้จ่ายเช้ากลางวันเย็นก็น่าจะเกินแล้วมั้ง ต่อให้กินเซเว่นเลยนะ

B: คนนี้รองลงมา คือรายได้ต่อเดือนตกเดือนละ 5.5k บาท แต่มั่นคงพอสมควร (มั่นคงกว่าขายขนมแน่ๆแหละ) ถ้าสมมติ progress ไปเรื่อยๆอาจจะได้เงินเพิ่มอีก ส่วนเรื่องสวนที่ต่างจังหวัด ถ้ามันยั่งยืนก็ตัดภาระส่วนที่อาจจะต้องส่งเงินให้ที่บ้านไปได้เลย

C: คนนี้ผมตัดออกเลย บำนาญเดือนละ 20k แต่ผมว่าเขามีเงินเก็บอยู่ก้อนนึงแล้ว ฉะนั้นแล้วปัญหาเรื่องเงินไม่มีแน่ๆ ต่อให้บอกว่าค่าครองชีพมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนลูกสาวอันนี้เป็นภาระที่อนาคตเปลี่ยนแปลงได้เสมอ ต่อให้ตอนนี้ไม่ได้ แต่อนาคตยังไงก็มี (ยกเว้นเอ็งจะไม่หาจริงๆอันนั้นก็แล้วแต่เลย แต่ให้ลูกสาว Allowance เดือนละ 6k ก็อยู่ได้แล้วมั้ง ด้านบนยังอยู่กันได้เลยหนิ)

ฉะนั้นแล้วผมมองว่าของป้าที่ถือที่ดินน่ะหนักสุด ความเสี่ยงสูงมากที่ขนมจะขายไม่ได้ อีกสองรายนี่ความเสี่ยงต่ำ

คนนึงเอกชนก็จริงแต่ก็มองไม่ออกว่าทำไม 7-11 จะปลดคน ยกเว้นไปอยู่สาขาที่แบบคนเข้าน้อยมากๆอะนะ

อีกส่วนคนกินบำนาญแล้ว โอกาสที่รัฐบาลจะไปแตะเรื่องนี้น้อยมาก ฉะนั้นความเสี่ยงแทบไม่มี เรื่องลูกสาวแทบจะเรียกว่า Opportunity ด้วยซ้ำที่จะได้รับรายได้เพิ่ม แค่ช่วงนี้หางานไม่ได้ก็เป็นภาระค่าใช้จ่ายก็เท่านั้น ถ้าตีหยาบๆก็เหมือนค่าเช่าบ้านที่เพิ่มมา (20k ถ้าจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่ากินค่าอยู่ของคนสองคนไม่ได้ผมมองว่ามีปัญหาแล้วนะทางการเงิน โดยเฉพาะกรณีไม่มีหนี้ต้องผ่อน หรือค่าเช่าอะไรงี้)

Edit : แก้วรรคแปป อ่านยากชิบเพิ่งเห็น

ควรให้กลุ่ม เรือเล็กควรออกจากฝั่ง ก่อนครับ

ไม่ควรแจกแต่แรก

ตามจริงก็ไม่อยากให้ใครเลยใช้ช้อยส์ แต่ความเป็นจริงทุกคนต้องการเหมือนกันหมด แต่ถ้าให้เลือกผมให้B เงินเดือน9พัน เช่าห้องก็3500แล้ว ที่ดินของพ่อแม่ไม่ใช่ของตัวเอง

นาย X : วิศวกร พนักงานบริษัท เป้าหมายในชีวิต อยากเป็นแบบป้า A ทำงานใช้หนี้ เก็บเงินใหญ่ๆสักก้อนซื้อที่ แล้วอยู่แบบสบายๆ หาเลี้ยงด้วยอาชีพง่ายๆ

ถ้าระบบมันตรวจสอบดีจริง

ก็ให้ลูกสาวคนข้อ C (ต้องแยกชอยส์เป็นข้อ D) ไปดิฮะ ไม่มีรายได้ ไม่มีทรัพย์สิน

การให้มันให้ในนามบุคคลนั้นๆ ไม่ต้องสนใจว่ามีพ่อแม่ถือครองอะไร, มีลูกต้องดูแลมั๊ย บลาๆๆๆ

คุณสมบัติใครเข้าข่าย(จริง ไม่หมกเม็ด) คนนั้นก็ได้ไป

ถ้าจะกระตุ้นศก. ผมแจกให้ B ครับ ดูแล้วค่า mpc น่าจะมากสุด

งบ 14.5 ล้านคน * 10000 =145 แสนล้านบาท

เอาไปทุบถนน สร้างใหม่ยังดีกว่าเยอะ

ระบบรอแดกจากรัฐ ไม่ควรเกิดขึ้นในประเทศที่จะก้าวไปข้างหน้าครับ

จริงๆมันไม่ควรแจกหรอกครับ แต่ถ้าจะแจกแล้วมันก็ควรแจกทุกคน แบบเท่าเทียมกัน

ถ้าจะให้เลือก B ยังไงเขาก็อยู่ในระบบแรงงาน ฟันเฟืองเล็กๆ ที่ขับเคลื่อนเศรษฐกิจ

ที่เหลือคือ แมร่งโคตรไร้สาระ A ควรจะมีเงินบำนาญ แบบ C ได้ละ

ถ้าต้องให้ ก็ B ละกัน

A น่าจะอยู่ได้ ตกอับก็ขายที่ดินกิน น่าจะอยู่ได้แล้ว

B ดูแล้วมีแต่เงินเดือน ที่ดินยังของพ่อกับแม่ อนาคตก็อาจจะไม่ได้ถ้าพ่อแม่ไม่ได้ยกมรดกให้.

C รายได้ส่วนตัวก็พออยู่ได้ ส่วนลูกไม่มีรายได้ ก็เห็นใจอยู่ ผมมองว่าไม่ได้เกี่ยวกัน ลูกก็รับผิดชอบตัวเอง จะมาให้คนอื่นเลี้ยงก็คงเป็นไปไม่ได้ อย่างแย่ก็น่ามีงานที่ได้แค่แรงขั้นต่ำละครับ