เพิ่งได้ดู หลานม่า ครับ

ในหนัง เผือก เล่นเป็นน้าของ พระเอก แล้วก็เป็น loser ประจำครอบครัว

มานึกถึงครอบครัวผม ฝั่งพ่อ ก็มีเหมือนกัน คือ พ่อผมเอง

ในบรรดาพี่น้อง พ่อผมเป็นลูกคนกลาง (จากพี่น้อง 5 คน) แล้วแกก็ทำตัวเละเทะมาตั้งแต่วัยรุ่น

พอแต่งงาน แม่ผมคิดว่า แกจะเปลี่ยนตัวเองได้ สุดท้ายก็เละเหมือนเดิม เลยแยกกันอยู่ ตั้งแต่ผมเด็กๆ

แล้วแก ก็ไปมีครอบครัวใหม่ จน 10 ปีที่แล้ว เมียใหม่แกก็เสียไป แกเลยอยู่คนเดียวมาตั้งแต่นั้น

ตัดมาปัจจุบัน พ่อผมแก่ละ อายุจะ 70

ทุกวันนี้ ไปพักอยุ่บ้านป้า (ป้าผมอยู่กับลุง 2 คน) ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นบ้านย่า (ป้าผมก็ไม่มีบ้านของตัวเอง)

ส่วนลูกป้า แกอยู่คนละจังหวัด

ผมส่งเงินให้ใช้รายเดือน 4-5 พัน เป็นแบบนี้มา 5-6 ปีแล้ว

แต่พี่สาวผม ที่เป็นลูกป้า ไม่ค่อยโอเค มักจะบ่นกับป้า อยากให้พ่อไปอยู่กับผม

ซึ่งผมก็ไม่สะดวกเพราะมีครอบครัวเหมือนกัน

เคยเล่าให้แม่ฟัง แม่ผมยิ่งไม่โอเค ประมาณว่า ตั้งแต่เด็ก พ่อไม่เคยส่งเสียอะไรผมเลย แม่คนเดียวล้วนๆ

แม่เลยบอกว่า ไม่ต้องไปคิดถึงบุญคุณ หรือ คิดว่าต้องดูแลพ่อหรอก เพราะพ่อไม่เคยดูแลครอบครัวเลย

ก็ให้พี่น้องเค้าดูแลกันไปเถอะ

ผมเลยมานึกๆ ดู มันก็จริงของแม่ผมแหละ แต่ก็แอบเซ็งที่ว่า

พอผมเป็นลูกพ่อ แล้วพ่อทำตัวแย่ เป็นภาระคนอื่นแบบนี้ ผมเลยดูแย่ในสายตาพี่น้องไปด้วย

จะให้ผมเอาแกมาอยู่ด้วย ผมก็ไม่อยากทำ เพราะแฟนผมก็ไม่โอเค

การที่ผมทำแบบนี้ ดูแย่มั้ยครับ หรือ ผมควรไม่ต้องคิดอะไร ก็ทำตามที่แม่ผมแนะนำไปก็พอ

คุณทำดีแล้วครับ ถ้าคิดว่ารับท่านเข้ามาอยู่ด้วยแล้วบ้านจะร้อนขึ้น อย่ารับมาดีกว่า

ส่งเงินให้ท่านใช้ก็พอแล้วครับ ช่วยคนอื่นได้แต่ต้องไม่เดือดร้อนตัวเองครับ

ยากจัด แต่ถ้าเป็นผม ผมจะดูแลเอง

ถ้าพ่อเค้าไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูคุณจริงๆ แล้วคุณมั่นใจว่าถ้ารับแกมาอยู่ด้วยแล้วจะทำให้ครอบครัวของคุณมีปัญหา ก็คงต้องปล่อยเค้าไปครับ คุณให้เงินพ่อใช้ทุกเดือนก็เรียกว่าเป็นความกตัญญูในระดับที่พอเพียงแล้ว ตอนนี้ก็ปล่อยให้แกชดใช้สิ่งที่ทำมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันเถอะครับ กฏแห่งกรรมกำลังทำงานของมันอยู่ครับ

เอาเรื่องท่านก่อน
ไม่เคยส่งเสียดูแล แม้แต่เงินบาทเดียวก็ไม่ให้ อย่าหวังจะรับมาเลี้ยง

ส่วนเรื่อง Loser ในครอบครัว
ไม่จริงครับ...ที่บ้านเลี้ยงลูกดี

ปัญหาก็คือปัญหา แต่เรื่องครอบครัวพูดยาก
ให้ผมพูด ก็พูดง่ายครับ เป็นผม ผมไม่เอามาอยู่ด้วยหรอก
แต่ถ้าชีวิตจริงผมเป็นแบบท่าน ก็ไม่รู้จะยังไงเหมือนกัน

คิดให้ดีคิดให้เยอะๆครับ สำหรับผมบางที มันไม่มีอะไรถูกที่สุด มีแต่ทำแล้วสบายใจ ก็ทำไปเถอะครับ
ปล อย่าไปแคร์ขี้ปากชาวบ้านมากครับ ว่าเรางู้นงี้งั้น เรารู้ตัวเราดีที่สุด

เป็นผมถ้าไม่เคยส่งเสีย ก็ไม่เอามาอยู่ด้วยครับ ส่งเงินไปเล็กๆน้อยๆพอ

คล้ายๆกับผมเลยครับ พ่อไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูทั้งเรื่องการใช้ชีวิตหรือการศึกษา ก่อนแกเสียแกก็พูดตลอดว่า "เสียดายที่ไม่มีโอกาสส่งเสียผมกับน้องเลย" ผมฟังแล้วได้แค่ละอายในใจแทนเพราะเวลาที่เด็กคนนึงจะโตมาได้ใช้เวลาเป็น 20 ปี จะมาเสียดาย ผมคิดในใจว่าเสียดายอะไรตอนนี้

แต่ผมแชร์ละกัน แต่ไม่รู้ว่าท่านจะเลือกมองทางเดียวกับผมไหมนะ ผมส่งเสียให้พ่อในรูปแบบของอาหาร นม ที่อยู่ ผมไม่เปย์พ่อในส่วนของความต้องการ เพราะรู้ว่าให้เงินแกไป แกใช้ไม่ตรงกับสิ่งที่ควรจะทำสักเท่าไร ลึกๆมีทุกข์ในอยู่บ้างในเรื่องนี้ แต่ท่านต้องเอาทางที่ท่านสบายใจที่สุด หรือไม่เป็นภาระกับคนที่เขารักท่านคนอื่นๆครับ ผมทำได้เท่านี้ ได้แค่ระดับนึงเพราะยังคิดว่าถ้าเขาไม่ให้กำเนิดเรามา มันก็ไม่มีทางจะเป็นเราในวันนี้เลยครับ

ควรให้มาอยู่ด้วยมั้ย ผมว่่ามันอยู่ที่คุณกับพ่อรักกัน ผูกพันธ์กันหรือเปล่ามากกว่า

แต่เท่าที่อ่านมานี่เหมือนว่าคุณกับพ่อห่างเหินกันตั้งแต่เด็ก ไม่ได้ผูกพันธ์อะไร

พ่อคุณก็ไม่เคยดูแลคุณกับแม่ ไม่เคยส่งเสียคุณ

เพราะงั้นผมว่าทำตามที่แม่คุณแนะนำเถอะ อย่าเอาปัญหาเข้ามาใส่ในชีวิต

คนที่จะต้องมารับผิดชอบพ่อคุณมันไม่ใช่แค่คุณ แต่ครอบครัวคุณด้วย

อย่าปล่อยให้คนอื่นใช้คำว่า "กตัญญู" มากดดันคุณแค่นั้นพอ

ฝั่งพ่อ5คน มี1 ฝั่งแม่5คน มี2
ที่เหลือทำงานทำงานปกติ ได้ดีมั่ง กลางๆ มั่ง
พวกลูกๆ ที่เกิดมาเขาก็จะไม่ค่อยกล้ายุ่งกับเรา แบบว่าสงสัยเกรงใจพ่อแม่ที่เขาตำแหน่งดีๆ

อย่าเอาภาระมาสิ เดี่ยวครอบครัวคุณมีปัญหาอีก

ส่งเงินให้ตามจำเป็นนั้นแหละ เหมาะสมสุดละ

ถ้าใครพูดใส่เราไม่ดีว่าไม่กตัญญ ก็ตอกกลับไปว่า โดนทิ้งแต่เด็ก ไม่ได้รับการส่งเสียเลย

จบ

ยังไม่ loser นะ รายนี้

ยังมีครอบครัว หาคนแต่งงานได้

ถ้าไม่ได้ผูกพันธ์และทางครอบครัวเราไม่สะดวก

การพาแกไปไว้บ้านพักคนชราก็อาจจะเป็นอีกทางเลือกนึง
เดี๋ยวนี้เริ่มมีเยอะขึ้น ไม่ได้ฟิลแบบอนาถาเหมือนแต่ก่อนแล้ว

ไม่รู้ว่าฝั่งบ้านใหม่พ่อ มีลูกไหม
อาจจะขอแชร์ค่าใช้จ่ายในส่วนนี้

บ้านฝั่งพ่อผมมี น่าจะอาคนนึงเข้าข่าย แต่อาจจะไม่เรียกว่า loser ขนาดนั้น แค่ว่าสำมะเลเทเมาหน่อยๆ ตอนโตก็ไม่ success อะไร

เค้าก็ตองยัดๆอาคนนี้เข้ามาอยู่ในบริษัทของครอบครัวที่เป้นกงสี (ณ ตอนนั้น) ก็ทำงานก็อกๆแก็กๆไป ดีกว่าไม่ทำอะไร

มีครอบครัวมีลูก ก็ดันไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยสุดท้ายก็หย่าร้างออกจากบ้านไป (กลายเป็นแฟนแกอยู่ในตระกูลแทน แปลกดี)

ส่วนบ้านฝั่งแม่ผม ไม่มีนะ ทุกคนจบสูง ประสบความสำเร็จทางอาชีพ มีครอบครัวกันหมด

สำหรับผมพ่อ หรือแม่
ผมนับที่การเลี้ยงดู ไม่ใช่ไข่หรือน้ำเชื้อ
ถ้าปู่ ยา ตา ยาย หรือแม้กระทั่งคนข้างบ้านเป็นคนเลี้ยงดูส่งเสียเรามา
ผมให้ค่าความกตัญญูมากกว่าพ่อ แม่ที่ไม่ได้เลี้ยงดูด้วยซ้ำ