มีคำถามอะ

-เวลามีการเลือกตั้ง แล้วเวลามีทางส้มที่ส่งผู้สมัคร จิงๆคนพื้นที่หลายๆคน เขารู้ไหมว่าคนที่ส้มส่งมา
แม้คนพื้นหลายๆคน อาจจะรุ้สึกว่าลงพื้นที่ไม่บ่อยเท่าคนอื่น แต่สิ่งที่ผุ้สมัครพยายามจะขายให้
คือผลประโยชน์ระยะยาว รวมถึงการแก้ต้นเหตุของปัญหาบางอย่าง ในพื้นที่

- จากที่ผมอธิบายมาข้างต้น อยากให้ช่วยกันวิเคราะหน่อยว่า ทำอย่างไรถึงจะทำให้บางคนในพื้นที่
ให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ระยะยาวมากขึ้น อย่างน้อยให้มีความสำคัญไม่แพ้กับการลงมาให้เห็นหน้าบ่อยๆ

ยาก ถ้าเย็นนี้ ยังไม่รู้จะมีเงินกินข้าวไหม
ใครมันจะไปมีสมองไว้คิดเรื่อง 10 ปี 50 ปีข้างหน้า

ซึ่งมันก็เป็นส่วนหนึ่งของประชาธิปไตย
ที่ต้องบาลานซ์ระหว่าง 2 แนวคิด

ให้รอยาวแค่ไหนอ่ะ ตั้งแต่ปี 2490 ฝั่งซ้ายไทยไม่เคยได้ผุดได้เกิดอีกเลย ลองนับดูกี่ปีแล้ว

แก้ไม่ได้ เชื่อมั้ย คุณภาพประชากรทั้งประเทศไม่ได้พร้อมขนาดนั้น

เรื่องพวกนี้ต้องตื่นรู้เองและใช้เวลา

จะแก้มีแค่การศึกษา กับ การก้าวข้ามเจน ซึ่งระยะยาว

คิดถึงส่วนรวมก็เป็นปัญหาระยะยาว แค่กรุงเทพก็เห็นชัด

ทั้งเรื่องขยะ วินัย จราจร ขนาดเมืองหลวงยังเน่าเละขนาดนั้น

ไม่มีทางอ่ะ คนยังมองแต่ตัวเองเป็นหลัก ปัจจัย4ยังมีไม่พอเลยสำหรับบางคน อีกอย่างในแง่การปลูกฝังของสถาบันครอบครัวยังเอาตัวเองเป็นหลักมากกว่าส่วนรวม ถ้าเอาทฤษฏีความต้องการพื้นฐานทางด้านร่างกายต้องได้รับการตอบสนองจนพอใจก่อน ถึงไปลำดับขั้นถัดไป เช่น Safety Needs ->>Belonging and Love Needs->>Esteem Needs ->Self-actualization

เลือกตั้งซ่อมกับเลือกตั้งทั่วไป เค้าจะใช้เหตุผลคนละชุดกัน

เลือกตั้งซ่อมเค้าเลือกส.ส. พรรครัฐบาลเพราะว่าอยากให้งบประมาณลงพื้นที่

เค้าไม่เลือก ส.ส. ฝ่ายค้าน เพราะไม่ได้เกิดประโยชน์ในระยะ3-4 ปีนี้

แต่ถ้าเป็นเลือกตั้งทั่วไป คนก็จะกลับมามองในภาพกว้างเหมือนเดิม เพราะจะตัดสินแพ้-ชนะ + ได้เลือกนายกด้วย

แล้วเลือกตั้ง กทม กับ สก รอบหน้าคิดว่าแนวโน้มมาทางไหนอะ

เรื่องบางเรื่องสำหรับบางคน มันรอไม่ได้ หลายๆคนรู้ทั้งรู้ แต่ถ้ารอมันก็ไม่รอด เหมือนเราจะลงจับปลาสักแหล่งหนึ่ง เรารู้ว่าถ้ารออีกสักหน่อยจะได้น้ำหนักกว่านี้แน่ แต่อีกพวกหนึ่งเอ้ยจะรอทำไม เท่านี้ก็จับได้แล้วลงเลย

สุดท้าย เราจะยืนรอไปอีกนานแค่ไหนล่ะ ถึงจะได้จับบ้าง เหมือนดั่งเช่นนกที่ตื่นก่อนก็ได้จับหนอนกินก่อน ส่วนหนอนที่ตื่นสายก็รอดไป ...

อุดมการณ์แนวคิดบางอย่าง มันเอามาใช้ไม่ได้กับชีวิตจริงไม่ได้ เพราะสังคมมันไม่ได้สร้างคนแต่ด้านบวก

คิดง่ายๆ แค่เรื่องตำรวจจับวินัยจราจร คนยังด่าทำไมไม่เอาเวลาไปจับยาเสพติด จับโจร เอ้าแล้ววินัยจราจรมันก็ผิดไหมทำไมถึงไม่ยอมรับกันล่ะ

สำหรับผมคือ

1.การศึกษา

2.ความเป็นอยู่

สำหรับบางคนหาเช้ากินค่ำ ยังไงก็ต้องเอาระยะสั้นให้รอดก่อน

การเปลี่ยนแปลงบางครั้งกว่าจะมามันอีกหลายปี อาจจะรุ่นลูกรุ่นหลานเค้าเลย

แถมเอาจริงๆ ยังตอบไม่ได้เลยว่าจะเปลี่ยนแปลงได้จริงๆไหม

ยังไงเค้าก็คงเอาระยะสั้นก่อน

อีกอย่างคนไทยหลายๆคนมีความคิดเรื่องเอาตัวเองรอดก่อนมั้ง

ลองดูพวกแซงคิวรถไฟฟ้า วิ่งไหล่ทาง etc. พวกนี้คือขอให้ตัวเองรอดก่อน ไปถึงก่อน ไม่สนใจคนอื่น

ต้องบอกว่าพื้นฐานไม่ได้ดีครับ คนส่วนมากในประเทศนี้
การใส่ใจเรื่องการวางแผนน้อยมากครับ เพราะมันมีเรื่องนี้ในการศึกษาขั้นพื้นฐานน้อยมาก
เพิ่งจะมาเห็นเด็กมหาลัยรุ่นหลังๆ ที่วางแผนชีวิตตัวเองแบบชัดเจนนะ

เพราะฉะนั้นคาดหวังให้คนรุ่นนี้เห็นผลประโยชน์ระยะยาวมันยากมาก
เอาง่ายๆ ตจว ชาวสวนชาวไร่ก็มีแต่มรดกทั้งนั้น
น้อยคนที่จะเริ่มทำปลูกผลไม้ขาย ซึ่งจะเก็บผลผลิตได้อีก5ปี+

ในเมื่อส่วนมากเค้าหากินวันต่อวัน มันบีบให้เค้าคิดถึงอนาคตได้อีกไม่กี่วันเท่านั้นครับ
เค้าต้องกินข้าวเย็นนี้ ไม่ใช่ทนหิวเพื่อไปกินอาหารดีๆ อีกสามปีข้างหน้าอ่ะ

ต้องใช้เวลา อาจจะต้องข้ามเจนไปเลย แต่ก็ต้องมีแผนจัดการระยะยาวดีๆไว้ด้วย เพราะไม่ใช่เวลาจะอยู่ข้างเราแต่ฝ่ายเดียว ยกตัวอย่าง เขตแถวจังหวัดผม ที่ได้รับทราบมา พวกขาโจ๋ระดับหัวโจก เด็กแว้น ฯลฯ พวกการเมือง สีแดง สีน้ำเงิน เค้าก็จ้างก็ซื้อไว้หมดเป็นหัวคะแนนกลุ่มออลนิวเหมือนกัน

สมมติได้หัวละ 300-400 สำหรับคุณอาจจะเฉยๆ แต่สำหรับคนที่เค้ายากจนจริงๆเค้าคือได้ข้าวสาร 5 กก 2-3 ถุงนะครับ ถ้าอยู่กัน 4 คน อาจจะพอจ่ายค่าน้ำไฟ 1 เดือนได้เลยนะ

ผู้ว่ากทม ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลมากๆ

ถ้าเป็นชัชชาติ ผมว่ายังไงแกก็ชนะ

ตอนนี้พรรคส้มยังไม่มีตัวที่จะมาชน สสแบงค์ สสกาย สสไอซ์ ?? ก็ยังไม่น่าจะสู้ได้

แต่ส.ก. ก็คงเป็นส้มเหมือน ส.ส.แหละ

สก ลาดกระบัง แดงได้ล้านเปอร์ครับ ฟันธง

ยาก เพราะพวกฝั่งอำนาจมันกดให้คนส่วนใหญ่ให้จน กดให้โง่ กดให้ลำบากจนไม่มีเวลาเอาไปคิดถึงอนาคตระยะยาว ต้องเอาเวลาไปดิ้นรนหาเงิน หาเช้ากินค่ำ จ่ายหนี้ ไปวันๆ มันโยนเศษกระดูกให้หน่อยก็เอาหมดอะ คนมันไม่มีทางเลือกจริงๆ

ส้มต้องพยายามเอาท้องถิ่นระดับ อบจ ให้ได้สักที่เป็นตัวอย่างให้ดูว่าชีวิตที่ดีที่ทั่วถึงทุกคนมันมีกันได้ ไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน