ไม่ได้ประชดหรืออะไรนะ อยากเปิดประเด็นให้แลกเปลี่ยนกัน มันจะมีคนส่วนนึงที่ไม่อ่านอะไรเลย ทั้งๆที่มีเขียนบอกไว้อยู่ คล้ายๆในเฟสที่เวลามีโพสต์รูปจากหนังอะไร ก็จะมีเม้นถามว่าเรื่องอะไร ทั้งๆที่ในภาพก็แปะไว้อยู่หรือคนโพสบอกไว้ ไม่ก็ขายของพร้อมแปะราคาไว้ แต่ก็ยังถามว่าเท่าไหร่ มินิเกม พร้อมวิธีเล่นให้ ไม่กดอ่าน แต่เลือกที่จะถามว่าเล่นยังไง เคสนี้ถ้าเราเป็นคนพิมพ์คำอธิบายไว้ แต่ไม่มีใครอ่านเลย ก็น่าเหนื่อยใจเหมือนกันนะ

มันได้คำตอบไวกว่า มันชิน มันสะดวกกว่า มันไม่ต้องทำความเข้าใจมาก หรือยังไงครับ

จริง เหมือนเพจท่องเที่ยวโพสต์รูปสวย พร้อมบอกสถานที่ จังหวัดก็จะมีคอมเมนต์ว่า



ที่ไหนคะ เขาก็บอกอยู่มันไม่อ่านหรือไงวะ

มันง่ายกว่าครับ แต่มันจะมีข้อเสียอยู่ ถ้าถามก็ต้องถามตลอดไป

บางคนแม่งถามคำถามเดิมๆเนี่ย หลายรอบด้วยแต่จำไม่ได้หรอกว่าเคยถามแล้ว

เพราะนิสัยคนไทยชอบอะไรง่ายๆแบบมีคนมาป้อนครับ ไม่อยากเสียเวลากับเรื่องนั้นๆมากเกินไป

ถ้าคนที่สนใจเรื่องนั้นจริงๆจังๆ เขาไปค้นตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ต้องมานั่งตั้งคำถามให้เสียเวลาหรอก

ถามว่าอะไรนะไม่ได้อ่าน







ล้อเล่นๆ555

ผมประกาศรับสมัครงาน ตำแหน่งบาริสต้า...

ผู้สมัครโทรมา...พี่ครับรับสมัครตำแหน่งอะไรบ้างครับ ?

ผมไม่รับพิจารณาเลยคนแบบนี้...5555

สาเหตุเกิดจากความเคยชินในการใช้AIช่วยหาคำตอบให้ เนื่องจากคนไทยคือผู้มาก่อนกาล

ผมว่าความเคยชินนะ

อย่าง ถามชื่อหนัง ถ้าเคยเห็นพวกคลิปสปอยหน้ง มันจะไม่ชอบลงชื่อหนังครับ บางทีมันตัดฉากน่าดูมาลง ผมมองไม่เห็นชื่อเรื่องก็ถามหาชื่อเรื่อง

หรือ ถามราคา ก็มีหลายร้านที่ชอบขายแต่ไม่บอกราคา (ไอ้พวกที่ชอบบอกว่า ตอบใน Inbox) ถ้าอยากรู้ก็ต้องถามอยู่แล้ว

สรุปว่า น่าจะมาจากความเคยชินจากพวกที่ไม่บอกชื่อ บอกราคาอะ ท่านคิดว่าถ้าเห็นชื่อเรื่องหรือราคาอยู่แล้ว จะเม้นถามในเสียเวลาทำไมล่ะครับ

อันนี้พัฒนาขึ้นแล้วนะครับ แต่ก่อนไม่รู้และไม่คิดจะถามด้วย

แต่พอถามแล้วคราวนี้ถามรัวๆ

ของผมเจอคือ โพสขายสินค้าในเฟสเขียนทุกอย่างไว้หมดทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าจะราคา ขนาด วิธีการจัดส่ง


แม่งถามว่าอันนี้เท่าไร ผมเลยแกล้งถามไปว่ารูปไหนแคปมาหน่อย แล้วพอแม่งแคปมาก็มีราคาติดอยู่ชัดเจนจัดๆ อุส่าเขียนให้สั้นที่สุดแล้ว * ตรงราคาไว้ก็ไม่ช่วยอะไร

คนไทยเป็นคนขี้เกียจ ชอบอะไรง่ายๆ อยากรู้แต่ไม่อยากค้นคว้าหาคำตอบเอง เลยเลือกที่จะถามมากกว่า เพราะได้รู้เลย

เรื่องการศึกษาก็น่าจะมีส่วน เพราะคนไทยสอนให้ท่องจำ ห้ามเถียง เลยชินกับการที่รับมาอย่างเดียวโดนที่ไม่คิดหาข้อมูลเพิ่มเติม

ชอบถาม สักแต่ถาม ถามแบบไม่ได้กรองมาก่อนว่าควรถามหรือเปล่า ถามแบบไม่ได้หวังคำตอบดีๆ

หลายๆ คำถามแบบไม่ต้องถามก็ได้ เลื่อนขึ้นไปอ่านก็รู้แล้ว

แล้วที่มาถามๆ ก็ไม่กลับมาอ่านด้วยนะ หรืออาจจะอ่านแต่ไม่มีการตอบโต้หรือแจ้งให้คนที่เข้ามาตอบรับรู้

คนมาตอบหลายๆ คนเข้ามาตอบแบบจริงจังมาก แต่เจ้าของคำถามหายเงียบ

อย่างน้อยๆ กด like ให้รู้หน่อยก็ยังดีว่าอ่านแล้วนะ รับรู้แล้วนะ เทียบบอร์ดนี้ก็ แผล่บให้หน่อยก็ยังดี ดีกว่าเงียบไปเฉยๆ

ผมตรวจตั๋วเดินทาง ผดส
ป้ายก็มีแต่ ผดสถามทุกนาที กลายเป็นประชาสัมพันธ์ไปแล้ว ทั้งรปภ.ทั้งฝ่ายอื่นๆก็กลายเป็นประชาสัมพันธ์ไปด้วย

ฝรั่งหัวทองก็มีถามแต่ถามไม่เยอะเท่าคนไทย
คนจีนและญี่ปุ่นนี่ถามหมดเพราะส่วนใหญ่อ่านป้ายไรก็ไม่ออก

หลายๆที่ผมยืนอยู่ข้างป้าย ก็ยังถามจนได้
แต่ก็เข้าใจนะ ถามคนมันได้คำตอบเลยไม่ต้องมาเดินหาว่าอะไรอยู่ไหน

คิดว่าเก็บกดจากตอนเด็กๆ ช่วงครูให้ถาม แต่พอถามแล้วครูบอกว่า"เธอไม่ฟังครูสอนหรอ"

จนกลายเป็นว่าเด็กไม่กล้าถามอีกเลยหรือถามน้อยลง ทีนี้พอโตขึนเหมือนได้ปลดปล่อย

กูถามแม่งไปเรื่อยเลยละกัน