[RE: ใครมีความทุกข์อะไรมาระบายหน่อยครับ ผมอ่านแล้วมีกำลังใจ]
รักปัญคนเดียว24ชม. พิมพ์ว่า:
JUNODREAM พิมพ์ว่า:
ขี่รถกลับบ้านจากยิมวันนี้ อยู่ดีๆน้ำตาก็ทะลักออกมา คิดถึงพ่อชิบหาย ปกติตอนนั่งกินข้าวเย็นจะเฟสไทม์หาตลอด อยู่ๆวันนี้ขี่รถกลับบ้านก็ได้ยินเสียงแกเวลารับโทรศัพท์ แกจะตอบด้วย ฮายยยย แบคกราวด์เป็นนั่งอยุ่ในห้องนั่งเล่นที่บ้านบนโซฟาสีดำ ใส่เสื้อเชิ้ตแบบปลดกระดุมบน ถามแกว่ากินข้าวกับอะไร กินซาหลาดด แล้วลูกกินไรค้าบบ
วันนี้นี่แทบจะกลั้นไม่อยู่ตั้งแต่บ่ายล้ะ เปิดเล่มกรรมธันแก เห็นลายมือแกแล้ว วิ่งเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำที่ทำงาน
คิดถึงทำอะไรก็คิดถึงไปหมด ผมสนิทกับพ่อมาก
ตอนแกป่วยนอนอยุ่โรงบาลผมว่าผมทำใจได้แล้วนะ แต่พอแกจากไปจริงๆแล้ว
ผมนึกถึงทีไรใจผมก็หาย ใจผมก็โหวงตลอด
ผมก็สนิทกับพ่อเหมือนท่านเลยครับ อยู่คนละจังหวะเพราะด้วยหน้าที่การงาน แต่ผมก็โทรหาพ่อเกือบทุกวันเลยครับ มีเรื่องอะไรจะเล่าให้พ่อฟังตลอด พ่อจะให้คำปรึกษาที่ดีเสมอ ผมรักท่านมาก ตอนนี้พ่อผมก็จะอายุใกล้เข้าเลขเจ็ดแล้ว พยายามจะดูแลท่านให้ดีที่สุดครับ
โอ้วเลข 7 กำลังดีเลยครับท่าน เก็บภาพ เก็บวีดีโอ เก็บความทรงจำดีๆไว้ เป็นเพื่อนที่ดีกับแกเสมอ
ถ้าออกกำลังกายประจำก็ดีเลย ถ้าสูบ ถ้าดื่ม บอกให้แกเลิกได้แล้ว
พ่อผมก็เหมือนกันครับ ผมโทรหาตลอด ผมขับรถเกียร์กระปุกครั้งแรกผมก็โทรหาแก ผมเปลี่ยนกลอนประตูครั้งแรกได้ผมก็โทรหาแก ผมลอกท่อน้ำ ผมเปลี่ยนซิ้งล้างจานเอง ผมก็โทรหาแกหมด เพราะแกทำเป็นทุกอย่าง
คนสูงวัยอาหารการกินสำคัญมากครับ