กรรมการ

ผมว่าหลักๆคือการเดินทาง

อากาศ ก็มีส่วนนิดๆ พวกคู่เตะใวๆ แดดแรงๆ ตากแดดกินเบียร์ยังสู้แทบไม่ไหว

ไปสนามบอล นั่งรอก่อนบอลเตะ อัฒจรรย์ปูน นี้บอกเลย อุ่นสาสสสสสสสส ถ้าเจอช่วงร้อนๆก็คือไหม้

ถ้าไทยลีค มีส่วนเป็นอย่างมาก อากาศร้อน แถมถ้าไม่มีรถส่วนตัวก็เดินทางไปสนามลำบากจัด


คนบริหารบ้านเรา ไม่เน้นเรื่องการคมนาคมสาธารณะเท่าไหร่เลย

รถไฟทั่วทุกมุมเมืองงี้


ส่วนทีมชาติ อยู่ที่ผลงานและกระแสซะเป็นส่วนใหญ่
ฟุตบอลชาติใหญ่ๆในอาเซียนเขาบ้าบอลมากมากกว่าเราหลายเท่า เข้ามาเชียร์เต็มสนามถึงแม้ตอนนั้นชาติเขาจผลงานไม่ดีก็ตาม

ผมเลิกดูเพราะกรรมการตัดสินในสนาม

อินโดนีเซีย เวียดนาม มาเลเซีีย อียิปต์ แอลจีเรีย กับ ตะวันออกกลางฝั่งเอเชีย ไม่น่าใช่

ผมไปดูทีมในจังหวัด ตอนนั่นไทยลีก 3 เตะบ่ายสองครึ่ง บ่ายสาม

คนก็มาดูประมาณหนึ่ง ก็ไม่ได้เยอะมาก

พอขึ้นไทยลีก 2 เปลี่ยนเวลามาเตะ ห้าโมงครึ่ง หกโมงเย็น ทุ่มหนึ่งบางที

คนที่มาดูก็คนกลุ่มเดิมๆ ตั้งแต่ไทยลีก 3

สำหรับผมอากาศไม่ได้ส่งผลขนาดนั่น รูปเกมส์ กรรมการ ส่งผลมากกว่า

ผมมองว่าเงินคือปัจจัยหลักเลย ตั๋วอาจจะไม่ได้แพงมากแต่คนไทยไปดูบ่อยๆก็ไม่ไหวหรอก

อากาศก็มีส่วนมันร้อน ยม ชายแท้อาจจะพอไหวแต่สาวๆไม่ชอบหรอกถ้าจะไปดูบ่อยๆ

การเดินทางอีก ทีมต่างจังหวัดคนโลคอลอาจจะไม่ได้มีปัญหาอะไรมากนัก

แต่คนที่จ่ายไหวไม่กระเทือนเงินเดือนส่วนมากกระจุกอยู่ในเมืองใหญ่

เช่น กรุงเทพ แต่ดันมีทีมในไทยลีก 1 ไม่เยอะ ที่พอนึกออกแบบพอเดินทางไปดูกันได้คือ ท่าเรือ เมืองทอง บียู บีจี

ซึ่งส่วนใหญ่อยู่รอบนอกกรุงเทพด้วย ไม่ได้เดินทางง่ายๆแบบนั่งรถไฟฟ้าถึงไวๆ

อีกปัญหาคือไม่มีทีมที่เชียร์ สไตล์อาจจะไม่ใช่แนว หรือมีทีมเชียร์แต่อยู่คนละจังหวัดเลยไม่ได้ไปดูทีมใกล้ๆแข่ง

และก็บรรยากาศการเชียร์ฟุตบอลค่อนข้างมีคำหยาบคายเยอะ อาจจะไม่เหมาะกับคู่รักไปเดตหรือครอบครัวพาลูกไปดู

การเดินทาง สำคัญสุด

ถ้ามันไกล แต่เดินทางง่าย ยังไงคนก้อไป