ผมก็จบช้าครับ 6 ปีจบ แต่ไม่ได้แคร์อะไรละครับ คนที่ผมอยากให้ภูมิใจวันที่ผมเรียนจบรับปริญญาก็ได้เห็น ที่เหลือผมไม่แคร์ครับ ผมสนใจแค่คนที่ส่งผมเรียนแค่นั้น

ตอนนี้เรียนจบมีงานทำไม่ได้ขอเงินใครใช้แล้วยิ่งไม่สนใจกว่าเดิมใครจะว่าหรือไม่ว่ายังไงก็ช่าง

วันที่ผมโทรไปขอโทษคนที่ส่งผมเรียนบอกเขาว่าเรียนจบช้าวันนั้นผมร้องไห้หนักสุดในชีวิตละ และก็รู้เลยว่าเขาไม่สนใจเลยขอแค่ผมพยายามเรียนให้จบ ได้เห็นผมรับปริญญาก็พอแล้ว

ปกติของมนุษย์นะ
ของผมโดนถามทุกเรื่อง ตั้งแต่มัธยม อยากเข้าคณะอะไร มหาลัยเมื่อไหร่จบ
เงินเดือนกี่บาทแล้ว ทำไมเรียนเก่งจัง ทำไม่มีแต่งงานสักที หาลูกสักทีเถอะจะไม่เหงา
สอนพิเศษลูกเขาได้ไหม ทำไมวิ่งเก่งจัง ล่าสุด
ประเทศแห่งการเฟรนลี่

ชีวิตใครชีวิตมันครับ เอาเทียบบัญญิติไตรยางค์ไม่ได้หรอก
ประเด็นคือแฮปปี้กับปัจจุบันรึเปล่า

ส่วนตัวนะ จะทำแบบคนอื่นก็ได้ ไม่แคร์
แต่ผมว่าท่านแคร์แหละ ถึงได้มาตั้งกระทู้

ต้องนึกกลับไปครับ ว่าทำไมถึงเรียน 8 ปี
มันเป็นปัญหาที่อะไร เราทำอะไรพลาดไป แล้วเราจะแก้ไขอนาคตยังไง

ผมไม่ได้หนักหนาเท่า จขกท นะ แต่ผมเรียนจบช้ากว่าคนอื่นครึ่งเทอม ไปจบซัมเมอร์เพราะติด F ตัวนึง
เกรดผมเน่ามาก ผมว่าผมคือ top 3 จากท้ายของภาควิชาผมเลย
แรกๆผมก็ไม่คิดอะไรแหละ จบก็โอเค
แต่หลังๆเริ่มรู้สึกแย่เหมือนกัน เวลาคนถามเกรด (ซึ่งปกติแหละ) แล้วเราก็ได้งานไม่ได้ดีมาก เมื่อเทียบกะเพื่อนๆในรุ่น ผมก็เฟลเหมือนกัน

ทำงานได้ 3 ปีผมไปเรียนต่อโทเลย เรียนคณะเดิมตอน ป.ตรี เนี่ยแหละ
ก็ตั้งใจเรียนหน่อย จบออกมาเกรดสามปลายๆ ผมพอใจละ รู้ว่าตัวเองเรียนได้ แค่ตอน ป.ตรี ไม่ขยัน
ผมไม่ได้อะไรเท่าไหร่จากการเรียนโท ได้วุฒิ กับได้ความสบายใจ
เวลาคนถาม ผมไม่ได้บอกอะไรพวกนี้นะ ผมตอบเลี่ยงๆว่าไปเรียนเพิ่มเรื่องนั้นเรื่องนี้ เอาวุฒิ แต่จริงๆคือเรียนเพื่อปลดล๊อคผมในใจ

ลองคิดดูครับ พอตกผลึกแล้วเราเข้าใจปัญหา เราถึงจะแก้ได้ แก้ไม่ได้ก็ช่างแม่งครับ
ทำวันหน้าให้ดี ก็ไม่มีคนสนวันก่อนของเราแล้วครับ
แล้วอีกข้อนึงคือ อะไรเกิดขึ้นแล้วดีเสมอครับ มันมีข้อดีซ่อนอยู่เสมอ

อดีตคือบทเรียนครับ

ผลที่มันติดตามเรามา ก็แค่ช่างแม่ง แล้วเดินหน้าต่อ

ทำใจครับ​ แก้ที่มายเซ็ทเราให้ได้​ ผมเคยเป็นอยู่บ้าง​ แต่นานมากแล้วล่ะ ตอนนี้เฉยๆมาก​ ตอบแบบจริงจังหรือเอาฮาก็ได้​ แถมทุกวันนี้​ก็ไม่ได้ร่ำรวยประสบความสำเร็จตามมาตรฐาน​สังคมอะไร​ แต่ก็พยามแฮปปี้​ไปกับชีวิตนี้ต่อไปนะ​ ลองถามกลับดูก็ได้ครับว่าคนถามเขาจบอะไร​ แล้วตอนนี้​ชีวิตเขาเป็นไง​ เพราะผมคิดว่าส่วนใหญ่​คนที่เขาเก่งหรือพวกเจ๋งจริงมักจะไม่ค่อยสนเรื่องพวกนี้หรอก

ไม่จบ ม.รัฐ แล้วเป็นไร ตอนทำงานวัดกันที่เงินและอำนาจที่มี จบกากแค่ไหนไปทำงานตำแหน่งดีเงินเดือนเยอะ มีอำนาจบารมียังไงก็ดีกว่าคนจบ ม.ดังเงินเดือนน้อย ไม่มีอำนาจอะไร

ปล.ผมแนะนำไปสอบราชการครับจบม.ไหนมาก็ไม่ต่างกัน อาจมีไม่กี่หน่วยงานที่มีการเล่นพรรคเล่นพวก เล่นม.ที่จบบ้าง

ผมว่าบริบทคำถามมันแปลกๆ

ผมขัดใจตรงคำถามเรียนจบยัง? ถ้าถามเเบบนี้มาเเสดงว่าเค้าเห็นท่านอยู่บ้านบ่อยๆหรือตลอดหรือเปล่า ไม่ได้ทำงาน เค้าเลยยิงคำถามนี้มา เเล้วลากคำถามต่อมาว่าเรียนกี่ปีจบ

ซึ่งคำถามนี้มันมักจะตอบด้วยหน้าที่การงานของท่านเองว่าทำอะไรอยู่ ถ้าหน้าที่การงานท่านดีก้ฟาดเค่าไป เเต่ถ้าว่างงานไม่ได้ทำงานก้ตัวใครตัวมัน

ผมเรียน 5 ปีจบจบมาขับรถมอไซเก่าๆหางานทำกว่าจะมีกว่าจะอะไรติดลบพอควร

เพืือนจบ 8 ปี สบายชิบหายสืบทอดกิจการต่อจากพ่อมัน

วาสนาแข่งกันไม่ได่คนับ จบช้าแต่จบแค่นั้นหละท่านอย่าคิดมาก

มันเป็นอดีตแล้ว อย่าเอามาตัดสินตัวเองตอนนี้เลยครับ ไม่ได้เกิดประโยชน์เลย เราแก้ไข้ตรงนั้นไม่ได้ก็ทำปัจจุบันให้ดีก็พอแล้วครับ

หน้าอาจจะยังเด็ก ภูมิใจไว้ครับ

หรืออาจจะคุ้นภาพจำใส่ชุดนศ.

ปล. ผม 6 ปีคับ เรียนไป 3 ปี มีแววจบเท่าซิ่วแล้วเรียนใหม่แล้วโอนวิชาเอา เลยซิ่ว แถมเกรดดีกว่าเยอะ

สมัยก่อนผมก็โดนถามบ่อย

แต่หลังจากเปิดรีสอร์ท คำถามพวกนี้ก็ไม่มีอีกเลยฮะ

มีงานทำยังครับ เลี้ยงตัวเองได้ยัง เลี้ยงตัวเองได้ ไม่ให้พ่อแม่ขายทุกอย่างมาเลี้ยงอีก ก้อย่าได้แค์ ถึงการเรียนคือสิ่งสำคัญ แต่เรียนจบมันไม่สำคัญเท่าเลี้ยงตัวเองได้มั้ยมากกว่า

อย่าซีเรียสครับ ปัจจุบันวัดกันที่ฐานะและเงินเดือน เพื่อนผมรุ่นเดียวกันที่จบ 5-6 ปี ทุกวันนี้ทำกิจการที่บ้าน เป็นเสี่ยประจำอำเภอเลย ผิดกับผมจบ 4 ปี แต่แค่พนักงานออฟฟิศ ถ้ากลับกันจบช้าแล้วรวย ผมเลือกจบช้านะ

รับสภาพแล้วเดินหน้าต่อไปครับ
ตอนนั้นเราไม่จริงจังกับอนาคตเอง
ไม่ใช่ความผิดใคร นอกจากตัวเอง