7-8 / 10 ผมให้คะแนนเอง

อยากเก่ง = ทำทุกวัน

เริ่มด้วยกับข้าวที่ทำไปชิมไปได้ครับ.

ปรุงรสอ่อนๆก่อนแล้วค่อยชิมค่อยปรุง สำคัญตอนปิดไฟไปแล้ว หรือใกล้ปิดแล้วอย่าใส่เครื่องปรุงกลิ่นแรงครับ พวกน้ำปลาหรือกะปิ กลิ่นมันจะพุ่งครับ ใช้พวกเกลือแทน.
พอกะเรื่องรสชาติกับปริมาณของเครื่องปรุงได้แล้วค่อยขยับไปพวกที่ปรุงโดยการหมักรสชาติทีเดียวหรือพวกปรุงตามหลังยากๆครับ.
อีกอย่างที่แก้ปัญหาได้คือน้ำจิ้มครับ ไม่อร่อยก็ทำน้ำจิ้มเพิ่มเอาครับ.

เคยอยากทำเป็ดตุ๋นมะนาวดองทำไป 5 หม้อกว่าจะอร่อย.

อาหารอีสานบ้านๆได้มาจากแม่ล้วนๆครับ

ที่บ้านลูกชายเยอะ เวลาทำกับข้าวแกไล่งานให้เลย คนโน้นไปเอาผัก คนนี้มาตำแจ่ว อีกคนไปล้างจานอะไรแบบนี้

ได้ทำช่วยทุกวัน แถมที่บ้านเลี้ยงเป็ดไข่ กับ ไก่บ้าน แล้วพ่อก็ชอบสังสรร พาเพื่อนมากินที่บ้านประจำ

จนทำลาบเป็ด ลาบไก่ ต้มอะไรพวกนี้ได้ตั้งแต่ป.5-6 ตอนมอปลาย ก็แอบลักเป็ดไก่พ่อมาทำกินกับเพื่อนประจำ

พูดแล้วหาว่าโม้ ทุกวันนี้กลับบ้านนอกทีไร บางทีชวนเพื่อนมากินเหล้าที่บ้านพวกมาตั้งแต่บ่าย 3 พร้อมหิ้วเป็ดเป็นๆมาบอกทำลาบกับต้มให้กินหน่อย 55555555

ใน YT มีสอนเยอะแยะเลยนะ ตอนนี้ผมฝึกทำข้าวห่อไข่แบบ Omurice อยู่ (แต่ไม่ทำซอสราดนะ) จะฝึกทำไว้ตอนไปเที่ยวตจว.กับกลุ่มเพื่อนๆ อยากโชว์ตอนเอามีดผ่าแล้ว ไข่มันเยิ่มๆแยกออกจากกัน

สบายครับใส่มั่วๆก็อร่อยเรียกว่ามีพวงสวรรค์

ตอนเด็กก็หัดจากการช่วยแม่ทำนี่แหละ ตอนโตก็จากยูทูปเยอะแยะ

ผมทำได้ประมาณนึงเลย แต่ก็ไม่ได้เก่งมาก เคยไปอยู่ต่างประเทศช่วงนึง บางทีรสชาติอาหารที่ร้านไม่ถูกปาก บวกกับบางร้านปิดเร็ว เลยหัดทำเอง ซะเลย อาศัยดูจาก YouTube ไม่ก็เปิดดูสูตรละลุยเลย

ดูรายการแข่งทำอาหารบ่อยๆครับ เวลากรรมการคอมเม้นเรื่องระดับความสุก การใช้มีด การแมทชวัตถุดิบ การปรุง ค่อนข้างจะเป็นรายละเอียดเทคนิคระดับเชฟมากกว่ารายการสอนทำอาหารทั่วๆไปเยอะครับ
ส่วนตัวผมได้เทคนิคจากรายการช่อง food network มาเยอะเลย พวกอาหารฝรั่งจะมีเทคนิคที่ซับซ้อนกว่าเราเยอะ เอามาใช้กับอาหารบ้านเราก็ยกระดับได้เยอะครับ

ทำเอง ค้นหาสูตรเอง แล้วมาปรับเอา ตอนแรกก้ไม่ชอบ ไม่คิดว่าจะเข้าครัว พอว่างๆลองทำ ทำตลอดเลย

ช่วยแม่ทำตั้งเด็กเหมือนกันครับ ป.4-ป.5 ได้มั้ง หลังจากแค่ช่วย หั่นหมู หั่นผัก

กลายมาเป็นเชฟเต็มตัว เมื่อแม่ให้รับผิดชอบอาหารเย็น เพราะ ต้องทำงานจนค่ำ

ก็เริ่มจากทำง่ายๆ หุงข้าว ทอดไข่ ผัดผัก กะเพรา จน เริ่มมาแกงจืด แกงส้ม ของยากๆ

พอโตขึ้นมาทำงานต่างจังหวัด เลยชอบทำกินเองเวลาวันหยุด ดูจากยูทูปบ้าง จำจากร้านมาบ้าง

ติดตามช่องครัวซอยเก้าขี้เหล้าเข้าครัว ผมว่าเขาทำอาหารง่ายๆได้น่ากินมากๆ

บ้านผมทำร้านอาหาร แต่ไม่มีใครทำกับข้าวเป็นซักคนเลย แม่ครัวที่ร้านจะเป็นผู้ติดตามของยายผม ที่เขาเคยเรียนทำอาหารไทยมา ซึ่งตอนเด็กผมเป็นคนชอบดูรายการทำอาหารอยู่แล้ว ก็เริ่มมีความอยากทำขึ้นมา แต่ด้วยความที่บ้านไม่มีใครทำอาหาร มันเลยไม่มีใครซื้อวัตถุดิบอะไรมาใส่ตู้เย็นเลย กว่าจะได้ลองทำจริงๆคือตอนปิดเทอม ไปอยู่บ้านยายที่เชียงใหม่ เห็นแม่ครัวที่ร้านทำก็ไปยืนดูเขา เขาเลยให้ลอง ก็รู้สึกสนุกตั้งแต่นั้นมา ปกติเขาเปิดคอร์สสอนทำอาหารไทยให้ฝรั่งด้วย ก็ได้ซึมซับมาบ้าง แต่บางอย่างก็เริ่มลืมไปแล้วเพราะไม่ได้ไปบ่อย พอได้เริ่มทำแบบตัวคนเดียวจริงๆก็ตอนมหาลัย อยู่หอ ซื้อของมาใส่ตู้เย็นแล้วก็ทำกินเอง ส่วนมากจะเป็นมื้อเย็นกับส-อา เพราะตอนเช้าเวลาน้อย แม่งเปลืองกว่าซื้อกินอีก 555 แต่มันก็เพลินดี เวลาไปร้านอาหารที่เราซื้อบ่อยก็จะชอบไปดูเขาผัดหน้าเตา เพราะแต่ละร้านจะทำไม่เหมือนกัน ทั้งวิธีการและวัตถุดิบ ส่วนเรื่องความอร่อยเนี่ยถ้าเราทำตามสูตรเป๊ะๆ ยังไงก็กินได้ครับ ส่วนมากที่รสชาติแปลกๆหรือไม่อร่อยมักเป็นการเติมนั่นนิดหน่อย นี่หน่อยตามใจเรา หรือทำนานเกินไปจนเละ หรือทำไวเกินไปจนมันสุกไม่ทั่ว

ทำไมฟังดูยาก

ต้มฟักเป็ดมะนาวดองมันใช้แค่น่องเป็ด มะนาวดอง กับซีอิ๊วขาวนิดนึงเองมั้ยอะท่าน แต่ต้องระวังไม่ให้มะนาวดองแตก ไม่งั้นจะติดขมแค่นั้นเลย

ครอบครัวฝั่งแม่ผมตั้งแต่รุ่นยายเป็นแม่ครัวหลักตามงานบุญประจำ ทำกับข้าวอร่อยทุกคนไม่ว่าจะลูกสาวหรือลูกชาย แต่พอมารุ่นหลานแบบผมคือรอกินอย่างเดียว แต่ก็ยังช่วยเตรียมวัตถุดิบและลงมือทำบางขั้นตอนนะ แต่ก็ทำไม่ได้ครึ่งของผู้ใหญ่ทำ

แต่พอมาอยู่กับแฟน แฟนอยากกินอะไร ผมก็เปิดยูทูบทำหมดนะ ถ้าไม่ใช่เมนูยากๆ รสชาติก็ค่อนข้างโอเคเพราะคงไม่มีใครกล้าเอาสูตรมาลงแต่รสชาติไม่ได้เรื่องหรอก ไม่งั้นอายเค้าเปล่าๆ ถ้าจะฝึกทำอาหาร ยูทูบนี่แหละครูชั้นดี ฝึกบ่อยๆเดี๋ยวก็ชำนาญครับ