คนไม่อ่านท้อ คนที่อ่านบอก ไม่พอเอามาอีก

ผมดูโรมพูดในรายการจอมขวัญ การ์ตูนวันพีซคือการ์ตูนที่คณะนิติศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์ เอาไปนำเสนอผ่านงานวิจัยโปรเจ็คมาแบ้วด้วย โคตรพีคมากๆ

เมะกากครับข้ามไปมังงะเลย มันชอบยืดเพราะมังงะไปช้า แถมตามมาไวไปมันแก้โดยการสร้างตอนพิเศษ คนไม่อ่านมังงะก็อ๋อใช่ๆ มาเถียงเป็นวรรคเป็นเวร คนอ่านมังงะงงเลยงี้ มังงะนัมบาวาน

เข้าใจนะ ว่ามันต้องตัดให้กระฉับหน่อย (ใส่สปอยไว้ เพราะมีการเปิดเผยเนื้อเรื่อง)

ย้อนเวลาได้จะไม่อ่าน

เรื่องภาพผมเข้าใจ จขกท.นะ เพราะสมัยก่อนการ์ตูนหลายเรื่องวาดคนหรือฉากต่อสู้ได้ดีจริง ๆ
เช่น Boy II , ข้าชื่อโคทาโร่ , จอมเก บลูส์, จิมมี่ หมัดเหล็ก, ก้าวแรกสู่สังเวียน, Berserk, โทริโกะ และอื่น ๆ อีก

แนะนำให้อ่านไปเรื่อย ๆ ฉากต่อสู้จะวาดได้ดีและสนุกขึ้นและเนื้อเรื่องก็จะพีคมากขึ้นด้วยครับ

ทั้งมังงะ และ ซีรีย์...
ตอนอุซป = น่ารำคาญสุด
ตอนซันจิ = ซึ้งสุด

ความทรงจำตอนเด็กๆไหลกลับมาเต็ม
ตอนนั้นยังอ่านใน C-Kids ที่ละตอนอยู่เลยมั้ง

จบ 8ตอนใน Netflix.
ก็จบตอนที่ 100 ในการ์ตูนแล้วครับ (เล่มที่ 12)

กลับกัน ผมชอบวันพีซที่สุดเลย เป็นการ์ตูนเรื่องแรกๆที่หยิบมาอ่านแล้ววางไม่ลง

คือเนื้อเรื่องมันย่อยง่ายแหละ (พวกนารูโตะ บลีช กินทามะ อายชีลด์ นี่ก็ด้วย) อาจเพราะตอนเด็กๆช่วงประถมผมอ่านพวกเรื่องที่ตัวหนังสือมันเยอะๆไม่ไหว พวกโคนัน เดธโน้ตนี่อ่านครั้งแรกแทบไม่เข้าใจเลย มึนตึ้บ ต้องมาตามเก็บรายละเอียดอีกทีช่วงมัธยมอะ

ส่วนเรื่องลายเส้นโอดะ ผมอาจจะไม่รู้สึกอะไรมาก เพราะเคยอ่าน Wanted อยู่แล้วมั้ง