ซากเรือไททานิค แท้จริงแล้วถูกพบระหว่าง “ภารกิจลับ” ของกองทัพเรือสหรัฐฯ เพื่อหาเรือดำน้ำนิวเคลียร์ 2 ลำที่อับปางในช่วงสงครามเย็น ไม่ใช่จากการสำรวจทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นอุบายเพื่อปกปิดความลับสุดยอด
.
นี่คือเรื่องราวที่ต่อยอดจากโศกนาฎกรรม ยานดำน้ำไททันระเบิด จนสูญเสียลูกเรือผู้เที่ยวชมซากเรือไททานิคอันเป็นตำนานไปเมื่อสัปดาห์แล้ว หลายคนอาจสงสัยว่า หลังจากเรือที่ "ไม่มีวันจม" ลำนี้ได้ดำดิ่งสู่ใต้มหาสมุทรไปแล้ว ซากของมันที่น่าหลงใหลถูกค้นพบได้อย่างไร
.
เรื่องราวจาก โรเบิร์ต บัลลาร์ด (Robert Ballard) ผู้บัญชาการกองทัพเรือขณะนั้น ผู้เป็นนักสมุทรศาสตร์และนักสำรวจของสมาคม เนชั่นเนล จีโอกราฟฟิกได้เปิดเผยเรื่องราวของเรือไททานิคให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น โดยเริ่มจากการที่พวกเขาต้องการค้นหาเรือดำน้ำนิวเคลียร์ 2 ลำที่จมในช่วงทศวรรษ 1960 คือ USS Thresher และ USS Scorpion
.
“สิ่งที่พวกเขาต้องการให้ผมทำคือกลับไป (ค้นหา) และไม่ให้รัสเซียติดตามได้ เพราะเราสนใจอาวุธนิวเคลียร์ที่อยู่บน Scorpion และสิ่งที่เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ (กำลัง) ทำกับสิ่งแวดล้อม” บัลลาร์ดกล่าว
.
ภารกิจการค้นหาเหล่านี้ถูกปกปิดเป็นความลับสุดยอด และสื่อมวลชนต่างก็เริ่มลือถึงสิ่งที่เขาทำ บัลลาร์ดได้เข้าพบกับกองทัพในปี 1982 เพื่อขอเงินทุนในการพัฒนาเทคโนโลยีหุ่นยนต์ใต้น้ำที่เขาต้องการในการค้นหา ซึ่งกองทัพเองก็สนใจในเทคโนโลยีเหล่านี้เช่นกัน แต่ทั้งหมดจะต้องเป็นไปเพื่อการหาเรือดำน้ำ
.
อย่างไรก็ตาม บัลลาร์ดตกลง แม้จะถูกเน้นย้ำว่าภารกิจคือเพื่อศึกษาเรือรบที่จมอยู่ “เราโต้เถียงกันเล็กน้อย” โรนัล ธูนแมน (Ronald Thuman) รองหัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการทางเรือสำหรับสงครามเรือดำน้ำกล่าว ทางกองทัพต้องการที่จะทราบชะตากรรมของเรือ รวมถึงเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์เหล่านี้
.
ความรู้นี้จะมีไว้เพื่อช่วยกำหนดความปลอดภัยด้านสิ่งแวดล้อมของการจัดการกับวัสดุนิวเคลียร์ในมหาสมุทร ข้อมูลของบัลลาร์ดแสดงให้เห็นว่า ตัสเครื่องยังอยู่อย่างปลอดภัยและไม่มีผลกระทบใด ๆ ซึ่งเรือ Thresher น่าจะจมจากอุบัติเหตุภายใน ไม่ใช่ถูกโจมตีจากภายนอก
.
โดยทั้ง Thresher และ Scorpion จมลงในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือที่ระดับความลึกระหว่าง 3,000 ถึง 4,600 เมตร เมื่อบัลลาร์ดเสร็จสิ้นภารกิจ ธูนแมนกล่าวว่า หากเหลือเวลา บัลลาร์ดสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการได้ แต่ไม่ได้อนุญาตให้ค้นหาเรือไททานิคอย่างชัดเจน
.
บัลลาร์ดที่มีเวลาเหลือ 12 วัน ได้ใช้ความรู้ที่ได้มาในภารกิจนั่นคือ ผลกระทบของกระแสน้ำในมหาสมุทรต่อเศษซากที่จม ซึ่งแสดงให้เห็นถึง “เส้นทางเศษซากของวัตถุ” ที่วางตามกระแสน้ำ เขาสันนิษฐานว่าเรือหักครึ่งและทิ้งเศษซากไว้ขณะที่มันจมลง
.
“(สิ่งที่ผมคิดไว้) กลายเป็นความจริง” บัลลาร์ดกล่าว เขาเริ่มตามรอยจนพบซากเรือไททานิคนอนจมอยู่อย่างสวยงามในปี 1985 “แต่กองทัพเรือไม่เคาดคิดว่าผมจะพบเรือไททานิค และเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น พวกเขาประหม่าเอามากๆ ”
.
“แต่ผู้คนมุ่งความสนใจไปที่ตำนานของเรือไททานิค ทำให้พวกเขาไม่เคยเชื่อมโยงประเด็นต่าง ๆ เข้าด้วยกัน” (เขาหมายถึงประเด็นหาเรือดำน้ำและเรือไททานิค) บัลลาร์ดกล่าว
.
เรือถูกพบที่ความลึกราว ๆ 3,800 เมตรที่พื้นผิวของมหาสมทุรแอตแลนติก เป็นสถานที่พำนักแห่งสุดท้ายสำหรับผู้โดยสาร 1,500 คนที่เสียชีวิตในโศกนาฎกรรมนี้
.
สืบค้นและเรียบเรียง วิทิต บรมพิชัยชาติกุล

เลยไปอีกนิดน่าจะเจอ โกอิ้งแมรี่ ครับ

มันจะมีส่วนที่มีการไปเก็บมาขายบ้างรึเปล่า

มันต้องมีเครื่องประดับราคาสูงติดค้างในเรือบ้างแหละ แต่จะคุ้มที่จะไปหาหรือเปล่า
ถ้ายานดำน้ำติดซากเรือ คือทิ้งเงินหลักร้อยล้านไปเลย

แค่ดูจากภาพยังหลอนๆน่ากลัวเลย

กลับไปดูคลิปเก่า มีฉากนึกเจอปลาด้วย1ตัว อยู่โคตรลึกเลย

แค่ค้นพบนี่ก็ถือว่ามหัศจรรย์แล้ว