เรื่องนี้มันก็ปัญหาใหญ่แหละ ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องเสร็จใน4ปี เข้าใจว่าปัญหามันมีหลายมิติ
แต่ถ้าไม่ลงมือทำอะไรเลยก็ไม่ไหว อย่างน้อยถ้าจะปล่อยให้ขาย เรื่องความสะอาดก็ต้องมีเทศกิจกวดขัน ดูและไม่ให้ทางเท้าเละเทะ ไม่มีที่จะเดิน
สิ่งที่ผิดหวังอย่างเดียวคือทัศนคติที่บอกให้เห็นใจคนร่วมเมือง
เหมือนบอกให้เห็นใจโจร ไม่มีจะกินเลยต้องออกมาปล้น

เรื่องเทศกิจนี้ผมว่ามีส่วนเเน่ๆ นึกภาพพวกนี้ เก็บเงินร้านค้าเพื่อให้ตั้งเป็นเเบบนี้ไม่รู้กี่สิบปี ตอนเเกมาเป็นเเกห้ามจริงจังเก็บค่าปรับต้องมีใบเสร็จถูกต้อง พวกนี้คงเกเรไรลับหลังไม่มากก็น้อยอ่ะ

เเล้วไอ้เรื่องเเท็กซี่ ตุกตุก จอดยาวกินเลนถนนอีกเพียบเลย ตามโซนดังๆ พวกนี้โคตรของความระยำเลย ทั้งมีหัวคิววิน จอดบนถนนซะเป็นที่ตัวเองเลย พวกนี้รับลูกค้าไม่กดมิเตอร์ ยิ่งนักท่องเที่ยวเจอค่าโดยสารโหดๆ เเถวเซ็นทรัลเวิล เเพตตินัม เพียบ รถก็ติดฉิบหายอยู่เเล้วเจอพวกนี้จอดกินไป 1 เลน ตำรวจเเม่มก็ไม่ทำไร ก็นั้นเเระไม่พ้นจ่ายส่วยให้เจ้าหน้าที่อีก ไม่งั้นไม่เหิมเกริมจอดกันขนาดนี้

เเก้โคตรยากเลย ดูเเกจะเเบบไม่ยอมทำอะไรเด็ดขาดทันที ยิ่งยากหนักเข้าไปอีก
ต้องคอยดูต่อไปทำไง ได้เเต่คอยดู

เอาจริงๆมันเอาไปพัฒนาต่อยอดได้นะ
ท่องเที่ยวยันสิ่งแวดล้อม
ทำให้เป็นระบบระเบียบ
จัดสรรพื้นที่ให้เหมาะสม
กำหนดคุณสมบัติ/ลงทะเบียน/เปิดรับสมัคร - ขจัดเงินใต้โต๊ะ/เก็บค่าธรรมเนียม/ภาษี
เลิกใช้โฟม/พลาสติก/แยกขยะ - สร้างภาพอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม/สุขอนามัย
อื่นๆอีกมากมาย

ตอนคนก่อนอยุ่ มันก้น้อยกว่านี้นะ พึ่งจะมาเริ่มมากขึ้นช่วงนี้ป่ะ

เอาจิงๆมันไม่ต้องปรับอะไรเลยจากเดิม ก้เข้มงวดแบบเดิมไปก้จบละ จะให้กลับแผงลอยกลับมาทำไมไม่รุ้

ให้ทำดีๆก้ได้แบบในซอยอารีอ่ะ ที่เห้นร่มสีเดียวกันหมด แบบนั้นก้ดูเป้นระเบียบ ก้ทำมาได้ตั้งนานแล้วด้วย

ผมว่าจุดนี้แกแย่จริงๆ ครับ ความเป็นระเบียบเละเทะกว่าเดิมเยอะ แต่ยังให้โอกาสนะ อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย ถ้าไม่เวิร์คก็แค่เลือกใหม่ตามรอบ

การจัดสรรพื้นที่ใหม่นี่ยากมากเลยครับ เพราะการย้ายไปขายที่ใหม่ ไม่มีอะไรการันตีว่าลูกค้าจะตามไปกิน สุดท้ายก็จะกลับมาขายที่เดิม พอกลับมาก็เสียม้าล่ะเพราะคนอื่นมาเสียบขายแทนที่ กลายเป็นเรื่องทะเลาะกันรุนแรงอีก

ส่วนเรื่องการรักษ์โลก ลดละเลิกการใช้พลาสติก, โฟม บลาๆๆๆ สิ่งนี้มาพร้อมกับต้นทุนสินค้าที่เพิ่มขึ้น ผมไม่คิดว่าลูกค้าทุกคนพร้อมจะจ่ายเพิ่มในส่วนนี้ครับ

พวกรถเข็นขายของยังพอจะแก้ไขได้ แต่พวกร้านที่ตั้งแผงลอยกินที่ทางเท้า อันนี้อะแก้ยาก

ผมมองว่าหาบเร่แผงลอยมันเป็นเหมือนแบบวัฒนธรรมบ้านเราไปละอะ

ถ้าจะต้องการให้ลบออกไปเลย ถ้ามันทำได้คือตอนที่ประเทศเรามันเจริญแล้วอะ

ซึ่งแม่งห่างไกลมาก

มันเยอะขึ้นแถวไหนบ้างนะครับ แถวออฟฟิศผมนี่น้อยลงนะ

ผมผิดหวังอีกเรื่องคือเรื่องมอไซบนทางเท้าอ่ะ ควรจัดการแบบจริงๆจังๆได้ละ

คือให้มันหมดไปในทันทีไม่ได้หรอก จัดระเบียบอะไรเข้าใจมันใช้เวลา

แต่การที่เอาความลำบากมาอ้างให้คนพวกนี้นี่ผมรับไม่ได้จริงๆนะ

นี่ผู้ว่านะเห้ย พวกผมโดนคนพวกนี้เอาเปรียบนะ แทนที่จะปกป้องประชาชนที่ทำถูกกฏหมาย

แต่ไปปกป้องคนที่ทำผิดกฏหมายเฉยเลย อันนี้ผมโคตรรับไม่ได้เลยนะ

หวังว่าปรับปรุงหล่ะ

อยากให้ใจเย็นๆก่อน

ปัญหาในกทม.มันเยอะมาก ผมว่าเรื่องนี้แม้จะไม่มีนโยบาย แต่ถ้ามีมครร้องเรียนไปผมว่าแกอาจจะหันมาสนใจและพยายามหาทางออกให้ได้ แต่ถ้าไม่ก็อย่างที่ท็อปเม้นท์ว่า ครั้งหน้าก็เลือกคนอื่น

ป.ล.แต่การใช้คำพูดของแกครั้งนี้ ผมว่าพลาดเหมือนกัน

จัดสรรพื้นที่ให้เหมาะสม ไม่ต้องย้ายไปที่ใหม่ก็ได้นี่คับ แต่ต้องแบ่งให้ชัดเจน คนเดินได้ คนขายได้ คนซื้อได้ ตีเส้นเหลืองบนฟุตบาทไปเลย (แบบสิงคโปร์ตีเส้นให้ผู้สูบบุหรี่) แน่นอนว่าอาจจะต้องขยับ/เปลี่ยนที่กันบ้าง แต่ไม่ใช่ย้าย
จากโฟม ลองไปใช้จานกระดาษ ผมว่าต้นทุนไม่ต่างกันมากนะคับ ค่อยๆเริ่มดีกว่าไม่ทำอะไรเลย หรือเข้าไปช่วยเหลือ เช่น ไม่ใช้โฟม/พลาสติก ทางกทม.ลดเก็บค่าเช่าที่ครึ่งนึงอะไรเงี้ย

ยกตัวอย่างเช่น ตลาดเกษตร มอ. มีการควบคุมให้ผู้ขายงดใช้พลาสติก แน่นอนว่ามีเสียงบ่น แต่ก็ต้องทำตาม/ปรับตัว

สิ่งแวดล้อมบางทีมันเป็นเรื่องที่ตะวันตกเอามาทำให้เป็นเรื่องกดดัน อย่างภาคอุตสาหกรรม หาว่าปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เยอะ ก็แน่ล่ะ บ้านมันอุตสาหกรรมแข่งต้นทุนค่าแรงกับบ้านเราไม่ได้ บริษัทบ้านมันเองย้ายฐานมาผลิตบ้านเรา แต่ดันเอามาเป็นเรื่องเป็นราว

เป็นผม ถัาคิดจะแก้ปัญหาเรื่องนี้
ผมจะทำแบบชัชชาติ คือ ซื้อใจหาบเร่แผงลอยก่อน ด้วยความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ

จากจะเข้าสู่ขบวนการรับรู้ รับฟัง เพื่อทราบปัญหาและความต้องการ พร้อมหารือถึงทางออก

ถึงตรงนั้นแล้ว การปรับปรุงพื้นที่ หรือจัดโซนนิ่ง เพื่อแก้ปัญหาระยะกลาง จะทำได้ง่ายขึ้นมาก ้พีาะอยู่ในจุดเชื่อใจกันแลักัน

จากนั้นระยะยาวค่อยๆทำความเข้าใจและปรับพฤติกรรม ให้ทุกอย่างอยู่ในกรอบและพื้นที่ ที่เหมาะที่ควร

ซึ่งขบวนการทั้งหลายนี้ มันใช้เวลา และแก้ไม่ได้ในปีสองปีนะครับ

เชิงบริหาร มันถูกใจทุกคนไม่ได้ในทันที
แต่ในระยะยาว มันหาจุดร่วมกันได้

ปัญหาหลายสิบปี มันสะสม หมักหมม หลายอย่าง มันบังคับแค่กฏหมาย ไม่พอจริงๆ
มันต้องบูรณาการด้วย ซ่อมแซม แกเไข ปรับปรุง พัฒนา ถึงจะยั่งยืน

พูดในส่วนที่ผมเข้าใจนะ ไม่รู้อาจารย์แกวางยังไง

แต่ถ้าจะให้ไปจัดระเบียบสุ่มสี่าุ่มห้า ปัญหามันจะบานปลายจนคุมไม่อยู่เอาง่ายๆ จะจัดการยากกว่าเดิมอีก

ต้องค่อยเปฌนค่อยไป ใจเย็นกันซักริดครับ

ตอนนี้​คนต่างด้าวมายึดแผง​ เวียดนาม ขอทานเขมร​ ใจกลาวเมืองเลยตอนนี้

พลาดแล้ว