คิดถึงมากเลยครับ

ตอนเด็กๆเวลาแม่ใช้ให้ไปซื้อน้ำ จะมอง สว เหล่านี้คุยกันสนุกสนาน ซึ่งเราฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
หน้าร้านจะมีกระดานหมากฮอส มุงดูกัน เฮฮา

แต่ก่อนร้านนี้เอาโต๊ะแเดงมาวางบนถนนเลยครับ ผมไปมายังบ่นในใจเลยว่าทำงี้ได้ไง ยึดถนนเฉย
ร้านขายดีมาก

มีร้านหนึ่งแถวบ้าน ทำร้านแนวคลาสสิค เข้าไปสั่งกาแฟโบราณ ไม่มี มีแต่ลาเต้ 555

ถ้าจะแนว อย่าลืมมาให้ครบ

วิถีชีวิตของคนยุคนั้นกับยุคนี้มันต่างกันแล้วครับ อย่างที่ จขกท. ว่าไว้

ต่อให้มีร้านแบบนี้ในปัจจุบัน ก็ไม่มีทางมีบรรยากาศแบบนั้นได้ทุกร้านแน่นอน

จุดที่เป็นสเน่ห์ของร้านแบบนี้คือการที่ลูกค้าแต่ละคน มานั่งที่ร้านและสนทนากันในเรื่องราวต่างๆ ข่าว การเมือง กีฬา บลาๆ โดยใช้ร้านกาแฟในชุมชนเป็นสื่อกลาง เหมือนเป็นที่นัดพบแบบพวกลานกิจกรรมของคนในชุมชน

ซึ่งวิถีชีวิตคนยุคก่อนอาจจะทำได้ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่ต้องเร่งรีบในตอนเช้า บางคนนั่งตั้งแต่ตีห้ายันสิบโมง

แต่อย่างปัจจุบันนี้ คนที่จะมานั่งจุ่มตั้งแต่6โมง ยังหาแทบไม่ได้ ทุกคนต้องรีบเดินทางไปที่ทำงานกันตั้งแต่ตีห้ายันเก้าโมงเช้า

เอาแค่เวลาคุย ทานอาหารตอนเช้ากับคนที่บ้านยังจะไม่มีกันเลย

พอคนกลุ่มนี้เกษียณก็ไปใช้ชีวิตในมุม ในที่ของตัวเอง มากกว่าที่จะมานั่งตามร้านไปแล้ว

ร้านแบบนี้ตามในเมืองก็กลายเป็นร้านที่ไว้ดึงดูดนักท่องเที่ยวไปแทน บรรยากาศก็จะไม่เหมือนกับที่คุณบอกอยู่ดี เพราะมีแต่นักท่องเที่ยวซะเยอะ

แต่ก่อนบ้านผมก็ขายแบบนี้เลย
เป็นร้านของชำด้วยอยู่หน้าโรงพัก
มีคนแก่ๆมานั่งกินตั้งแต่6โมงทุกเช้า
ตอนนี้เลิกขายไปแระ
มาขายต้นไม้ในบ้านสวนตัวเองแทน
แล้วเอาอุปกรณ์ชงมาขายเวลามีลูกค้ามาซื้อต้นไม้ให้พ่อแม่แก้เหงา

ย่านมุสลิมกับคนจีน น่าจะยังมีอยู่นะ

แถวภาคใต้มีเยอะครับ คนกรีดยางเสร็จก็มานั่งร้านน้ำชาคุยกันยันสายเลย