หัวหิน ชลบุรี ภูเก็ต ที่ผมไปๆมาก็มีอยู่นะ คนเยอะด้วย

คิดถึงเหมือนกันครับ ต้องมีหนมปังทาเนยปิ้ง มีใข่ลวกด้วย

เวียดนามร้านกาแฟแนวนี้คนนิยมมากๆ

คิดถึงแบบนี้จัง

.
ร้านแอร์ปัจจุบัณที่นัดเพื่อนแล้วเเมร่งก็ไปนั่งเล่นโทรศัพท์ก้มหน้าอยู่แบบนั้น

ยังพอเห็น เช้ามืด ไข่ลวก ชาร้อน

แต่เป็นกลุ่มคนขับแท็กซี่ กับคนขับวินมอเตอร์ไซต์

จังหวัดผมยังมีอยู่ เยอะแยะ บางที่ขายขนมจีบด้วย

สมัยเด็กนั่งกินปาท่องโก๋ โอวัลติน นั่งฟังคนแก่ขิงใส่กัน ก็เพลินดีนะ
แต่ยุคนี้หายไปเพราะผมว่ามันเป็นคนแก่คนละเจน
คนแก่รุ่นหลังเริ่มมีเทคโนโลยีเข้ามาตอนปลายอายุ แล้วไลฟสไตล์เริ่มเปลี่ยน ออกแนวปลีกวิเวกมากกว่ามานั่งเสพย์ความสุขในวงกาแฟเพราะเค้าเชื่อว่าหาความสุขได้หลายทางจากโลกที่มันเปลี่ยนไป ไม่เหมือนคนแก่เจนก่อนที่โตมากับแค่ทีวี หนังสือพิมพ์ และการเม้าท์มอย

กาแฟโบราณ ใส่นมข้นหวานพร้อมปาโก๋ นี่มันที่สุดของแจ้แล้ว

ร้านประจำตอนเด็กที่ชอบไปกับคุณตาก็เลิกขายไปแล้ว โอวัลตินร้อนใส่ปาท่องโก๋ อร่อยสุด

ตอนเด็กๆ เข้าไปในเมือง

ชอบแบบนี้มากกก

ต่างหวัดเพียบเลยครับแบบนี้ โดนเยอะโซนใต้ ตั้งแต่บางสะพานลงน้อยมาลง ชุมพร

บ้านแม่ยายผม นครศรีธรรมราช เยอะมาก

ที่กรุงเทพ ผมชอบร้านนี้ เคยผ่านไปผ่านมา แต่ยังไม่เคยแวะกิน อยู่ตรงเสาชิงช้า

ชอบมากไข่ลวกสุกๆหน่อย น้ำชา กาแฟร้อน ตอนนี้ร้านหายไปแล้วครับ ได้รับความนิยมน้อยลง คนไม่เข้าก็ต้องปิกไป วิถีแบบเดิมๆ พวกตลาดก็เหมือนกันฮะ พออยู่ได้แต่ไม่รุ่งเหมือนเก่าแล้ว

ผมเคยเข้าร้านแถวเยาวราช แต่ไม่ฝช้ร้านในรูปนะ
เดินเข้าไปที เหมือนตัวตลกเลย เพราะทั้งร้านมีแต่อาแปะ อากง อาม่า นั่งกิน
ไอ้เราใส่ชุด นศ เข้าไปซื้อโอเลี้ยงให้พ่อ รับรู้ถึงบรรยากาศ โคตรน่านั่งชิว
(ร้านนี้เห็นพ่ออัพเดทว่า ราคาตอนนี้แพงจัดเลย แต่โคตรชอบโอเลี้ยง เข้มจัด โคตรอร่อย)

เจ่กกก แฟแก้วดิ