**ผมขอเซ็นเซอร์เพิ่มเติมรูปกับชื่อนะครับ



5 6 วั น ทัณฑสถานหญิงกลาง EP1

“ถอดเสื้อผ้า ชุดชั้นใน ใส่ผ้าถุงที่แจกให้ แล้วนั่งรอ” ประโยคที่ปลุกจากภวังค์สู่ความจริง และวันที่รู้สึกหมดสิ้นศักศรีความเป็นมนุษย์ ณ ทัณฑสถานหญิงกลาง ลาดยาว

ถอดทุกอย่างแล้วใส่ผ้าถุงที่เรือนจำให้ เจ้าหน้าที่เดินมาตรงหน้าแล้วดึงผ้าถุงจนตึง เขาเห็นทุกอย่างในร่างกายของเรา ทุกส่วน ทุกพื้นที่ในร่างกาย
“ถอยหลังให้ผ้าตึง แล้วลุกนั่ง3ครั้ง”
“หมุนตัวรอบผ้าถุง”
“กางขาออก กางมือออก”
“ใส่เสื้อแล้วนั่งรอ”
เชี่ยเอ้ย! ทำกับกูได้แค่นี้แหละพวกมึงอะ

หลังจากตรวจตัวเราเดินผ่านทางเดินยาวเข้าไปจนสุดทางเจอประตูเหล็กสูงอีกชั้น แดนแรกรับ ชื่อของพื้นที่ที่เราถูกกุมขัง 56วันต่อจากนี้

สายฝนพรำ ความโกรธที่สุมอยู่ในหัวใจ และความสูญเสียศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์อย่างที่สุด

เราเดินเข้าถึงใต้ถุนตึกหนึ่งเพื่อซักประวัติแรกรับ ชื่ออะไร พ่อหละ แม่หละ มีรอยสักตรงไหนบ้าง มีแผลเป็นตรงไหนบ้าง โรคประจำตัวมีมั้ย แพ้ยารึป่าว และถ่ายรูปทุกส่วนในร่างกายที่มีรอยสัก เราน้ำตาซึมมากๆในตอนนั้น
“จะถามเหี้ยไรนักหนาวะ จะถามชื่อพ่อแม่กูอีกกี่รอบ” นั่นคือความรู้สึกที่ประดังเข้ามา

หลังจากซักประวัติเสร็จแล้วนั้นเราถูกส่งขึ้นไปอยู่ ชั้น3 ห้อง5 ในนั้นมีเพื่อนที่เข้ามาใหม่อยู่ด้วยกัน7คน เราบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรเลย เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิดเดียว ช่างแม่งเถอะเข้ามาแล้ว

ก่อนหน้านั้นเราได้ถุงมาหนึ่งใบ และ ผ้า 3 ผืน
ในถุงมี ขันน้ำ แปรงฟัน สบู่ ผ้าเช็ดตัว ชุดนอน ผ้าถุง เสื้อสีน้ำตาลสกีนว่าแรกรับ
ผ้า 3 ผืน ที่ 1ผืนสำหรับปูนอน 1ผืนเอาไว้หนุนหัว 1ผืนเอาไว้ห่ม
นี่คือสมบัติทั้งหมดของเราที่มีในนี้ และที่เราต้องดูแลไปอีกกี่วันก็ไม่รู้

“อาบน้ำจ่ะคนใหม่ น้ำจะปิดละนะรีบอาบ”
อาบเหี้ยอะไรวะ ในห้องสีเหลี่ยมล้อมด้วยลูกกรงสี่ด้าน หลังห้องมีบล็อกเตี้ยๆอยู่2บล็อก 1บล็อกเป็นส้วมยอง อีก1บล็อกเป็นชักโครก แล้วให้อาบน้ำตรงไหน! ใช่ อาบตรงส้วมนั่นแหละ นั่งยองๆอาบ เรารีบอาบน้ำเปลี่ยนชุด และลงมานั่งอยู่บนพื้นในห้อง นั่งมองข้าวถุงที่เขาแจกให้ก็ได้แต่อุทานว่า “นี่มันอะไรวะเนี่ย อาหารจริงๆหรอ” วันนั้นเราไม่ได้กินข้าวถุงนั้นเพราะเราไร้ซึ่งความรู้สึกต่างๆไปแล้ว

21.30น ของคืนแรกในทัณฑสถานหญิงกลาง
“ลุกขึ้นนับยอด” เสียงแม่บ้านดังมาตามทางเดิน
“ทำความเคารพ”
“ขออนุญาตนับยอดค่ะ 1 2 3 4 .......”
“ขอบคุณค่ะ”
“นอนนะ อย่าคุยกัน อย่างเสียงดัง”
แล้วผู้คุมก็เดินจากไปเหลือไว้แค่ไฟในห้องถูกเปิดส่องสว่างทั้งคืน เราจำไม่ได้ว่าคืนนั้นเรานอนไปตอนกี่โมง เรารู้แค่ว่าเรานอนมองเพดาน พัดลม และผ้า 3ผืนที่เจ้าหน้าที่ให้มา อยู่พักใหญ่และหลับไปโดยที่ผ้าทั้ง3ผืนเราเอามาหนุนหัวเท่านั้น

และนี่คือวันแรกของเราที่ถูกกักขังอิสรภาพ

____________

เพิ่มเติม 1

ระหว่างทางเดินขึ้นไปห้องขังชั้น3 ผ่านลูกกรงแล้วลูกกรงเล่า มีลูกกรงแม้กระทั่งราวบันได เรารู้ว่าเดินสูงขึ้นไม่ใช่จากบันไดแต่เราค่อยๆเห็นท้องฟ้า เราไม่รู้ว่าจะเห็นท้องฟ้าต่อไปวันไหน ลูกกรงสีขาวยาวไปตามทางเดินจนจบอยู่ห้องห้องขังเลขที่ 3/5 ห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาว ในห้องไม่มีอะไรเลย มีลูกกรงทุกด้าน ท้ายห้องมีบล็อกห้องน้ำ กล้องวงจรปิด หน้าห้องมีทีวี1เครื่อง

ตามครับ

งงครับ นิยายหรอ

ไปดูขัง8 รอฮะ