มองที่ตัวผมนะ ทำงานที่เก่า งานหน้าเดียว ทำจนแบบ จนรู้สึกว่าอยู่ตัว
เพื่อนร่วมงานก็โอเค แต่พอคิดไปคิดมา อยู่มาสามปีเราเริ่มไม่ได้พัฒนาสกิลอะไรแล้วนี่หว่า
เริ่มเริ่มหางานใหม่ หางานใหม่ได้หลายที่แต่ก็คิดเยอะเลือกเยอะมาก

สุดท้ายยอมเสี่ยงลาออก ปรากฎพอย้ายมาที่ใหม่รู้เลยว่าในโลกนี้มีอะไรฝห้เราเรียนรู้อีกเยอะ
ตอนอยู่ที่เก่าคิดว่าเรารู้เยอะแล้วในเรื่องเดิม แต่จริงๆไม่ใช่มันมีต่อยอดไปได้อีก

ทั้งเงินเดือนขึ้น การพัฒนาตัวเอง โอกาสเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ผมว่าพวกนี้มันมาพร้อมกันนะ
Comfort zone มันไม่ได้เเย่หรอก แต่ผมอาจจะคิดมากไปเองมั้ง แค่รู้สึกว่าทำงายเอกชน
ถ้าหยุดพัฒนาตัวเองเมื่อไร เสี่ยงตกงานสูง เด็กรุ่นฝหม่เขาเก่งเทคโนโลยี เรียนรู้ไว แถม start เงินต่ำกว่าเรา
บอกตรงๆกลัวจริงๆ กับคำว่า comfort zone แบบไม่พัฒนาตัวเองเนี่ย

ตัวอย่างคนที่ทำงานเก่า ก็ให้เซ็นลาออกเพราะแบบนี้ละ

Comfort Zone แบบที่ จขท ว่าก็ดีครับ สบายดี แต่จะมีคนประเภทที่ภาระก็มี อยู่เฉยๆ ใน comfort zone ที่ค่าแรงต่ำ หน้าที่การงานไม่พัฒนา มันก็คงจะอยู่ไม่ได้ครับ ทำให้การก้าวออกจาก comfort zone เป็นเรื่องที่ดูเป็นการตัดสินใจที่ลำบากยิ่ง แต่ออกมาแล้วไปรอด ก็จะมีความภูมิใจเล็กๆ

Learning Curve มันต่ำครับ
การถีบ Comfort Zone ออกไปทำให้เก่งขึ้นเรื่อยๆ แค่นั้นแหละ
โจทย์แต่ละคนไม่เหมือนกัน ก็เลยเป็นเหตุว่าทำไมแต่ละคนเจริญได้ไม่เท่ากัน
เจริญในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเงินทองแต่หมายถึงทุกเรื่อง

ใครถีบด้านสบายก็จะอยู่คนเดียวสบาย
ใครถีบด้านรวยก็จะมีเงินแบบสบาย
ใครถีบด้านการเข้าสังคมก็จะเข้าสังคมแบบสบาย
ใครถีบด้านความสัมพันธ์ ครอบครัวก็จะเจริญด้านนั้น ประมาณนั้นแหละ

การอยู่ใน Comfort zone ไม่ผิดครับ ตราบใดที่คุณ”พอใจ”กับสิ่งที่คุณมี อย่างไรก็ดี ที่หลายๆทฤษฏีที่เค้าอยากให้คุณก้าวออกจาก comfort zone นั่นเพื่ออะไร ? เพราะเราไม่สามารถตอบได้ว่าในอนาคตอีก 15-20 ปีต่อจากนี้ ไอ้ “Comfort zone” ของคุณ ณ ตอนนี้ มันจะยังเป็น comfort zone ของคุณในตอนโน้นนนน หรือเปล่าครับ

จริงๆแล้ว หลักการเกี่ยวกับคอมฟอร์ทโซนเป็นเรื่องจิตวิทยาครับ มนุษย์เราอาจจะพึงพอใจในสิ่งต่างๆ รู้สึกปลอดภัย ควบคุมสิ่งแวดล้อมต่างๆได้ ฯลฯ ขณะที่ zone อื่นๆมันเกิดขึ้นมาเพราะหลัก performance management ขององค์กรมากกว่า (เพราะเค้าพยายามจะ drive ให้พนักงานพัฒนาตัวเองได้ แต่ในเชิงจิตวิทยามันก็มีข้อดีเหมือนกัน หรือที่เราเรียกกันว่าหลักการพัฒนาตัวเองเพื่อให้เกิด self-esteem นั่นแหล่ะครับ)

การก้าวออกจาก comfort zone นั้นก็อาจจะไม่ง่าย แต่มันมีจุดประสงค์ของมันนะครับ (ดูรูปประกอบ) คนบางคนอาจจะมีเป้าหมายของชีวิต บางคนมีความฝัน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ หลายๆครั้งมันก็ไปถึงไม่ได้ ถ้าอยู่ใน comfort zone ครับ เพราะมันขาดการพัฒนาตัวเองครับ

และ comfort zone เองก้ไม่ได้ apply กับแค่เรื่องการทำงานเพียงอย่างเดียว แต่มันใช้ได้กับหลายสถานการณ์มากกว่านั้น เช่นวิ่ง ทุกวันนี้วิ่ง pace 8 แต่อยากวิ่ง pace 6… นั่นก็คือคุณก็ต้องก้าวออกจาก comfort zone ของตัวเองแล้วนะครับ หรืออยากลดนน.นั่นก็คือการที่ต้องออกจาก comfort zone เช่นกัน กระทั่งการจะเลี้ยงหมา แมว หรือเลี้ยงลูก นั่นก็คือการออกจาก comfort zone เช่นกัน

ฉะนั้นถ้ากลับมาเรื่องการงาน การจะบอกว่า comfort zone ดีหรือไม่ ต้องตอบตัวเองก่อนว่า

คอมฟอร์ทโซนที่ว่าคือเราพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่เลยไม่อยากพัฒนาตนเองต่อไปใช่มั้ยครับ จะว่าสบายมันก็สบายแหละ แต่ถ้าเราไม่ตามโลกให้ทันต่อไปจะลำบากเอานะ เว้นแต่ว่าคุณมีทุนเยอะๆอันนั้นก็ดีไป แต่ในกรณีที่อยู่ในพื้นที่เดิมๆแต่พัฒนาตัวเองอยู่ตลอด แบบนั้นหมายถึงออกจากโซนสบายแล้วใช่ป่ะ นั่นหมายถึงว่าคอมหรือไม่คอมมันก็แค่เราเลือกจะหยุดหรือไปต่อในเรื่องนั้นๆแค่นั้นเอง

Comfort zone คนเราไม่เท่ากัน

และถ้าออกจาก Comfort zone แรกแล้วไปได้ไกล

เราจะมี Comfort zone ใหม่ที่สบายกว่าเดิม

ถ้าออกมาแล้วไม่รุ่ง ก็แค่หา Comfort zone ใหม่ในระดับใกล้ๆเดิม

แล้วแต่มุมมอง ส่วนตัวผมคิดว่าถ้าอยู่แต่ใน comfort zone มันจะทำให้เราหยุดพัฒนาศักยภาพของตัวเอง

ตามเข้าใจผม มันคือการที่เรา ออกจากคอมฟอร์ทโซนเดิมบ้าง เพื่อขยายคอมฟอร์ทโซนของเราให้ใหญ่ขึ้น ทำอะไรใหม่ๆให้ตัวเอง ดีขึ้นเก่งขึ้น จากกรอบเดิมๆซ้ำๆ

เช่น คนที่อยู่ดี มีกิน พอใช้ ก็อยู่ได้นะ แต่ดันบ่น อยากรวยนั่นนี่ อิจฉาคนอื่น แต่ก็ไม่กล้าลงมือทำอะไรให้ได้มา ก็คือ อยู่ในพื้นที่ปลอดภัย แต่ใจแกว่ง

ส่วนคนที่ มีเท่านี้ มีความสุข ไม่คิดอยากมี ไม่สนอะไร ไม่เปรียบตัวเองกับใครหรือด้อยค่าตัวเอง ก็คู่ควรแล้วที่จะอยู่แบบเดิมๆต่อไป สุขใครสุขมัน

อีกแง่คือ มองจากมุมคนนอก ผมว่า ความตายมันก็ไม่ไกลเลย และความแก่ก็มาทุกวัน เตรียมเสบียงให้พร้อม (เงินทุนสำรองฉุกเฉิน) อะไรที่อยากทำ ถึงมันจะดูเวอร์ๆ ก็ควรทำอย่าให้ค้างคาเลย ถ้ามัวแต่ยึดติด ไม่วาย เสียใจภายหลังแน่นอน

เพราะมันไม่คูลไม่เท่ เอาไปขิงไปอวดใครไม่ได้ ซึ่งจิงๆ แม่มโคตรไร้สาระ

ผมซึ่งเคยวิ่งเต้นตามสายตาคนอื่น ทำอะไรโลดโผน เกือบตายนับไม่ถ้วน

จนทุกวันนี้ยืนยันคำเดิม ชีวิตที่สงบสุข คือชีวิตที่มีความสุขที่สุดแล้วจริงๆ

จะมีแฟนเอ๊กเซ็กจัดร้อยคนหรืออยู่คนเดียวนอนทั้งวัน มันก็มีคุณค่าเท่ากัน

ขอย้ำ ทำอะไรแล้วมีความสุข ก็ทำไปเถอะ

ทุกอย่างมีทั้งข้อดีและไม่ดีในตัวเอง
ขึ้นอยู่กับวิธีการนำมาใช้และบริบทในการใช้นั้น ๆ

Comfort Zone ถ้าอยู่ในการทำงานที่เป็นงานที่ต้องลุย ต้องคิด ต้องพัฒนา
แมร่งโคตรนรกแตกเลยนะ ที่ต้องทำงานกับคนแบบนี้

แต่ถ้าเป็นเรื่องการใช้ชีวิตส่วนตัว
ผมก็ไม่ปฏิเสธนะว่ามันดี อย่างน้อยก็สงบ ๆ ดี

ไม่หรูหรา เว่อร์วัง
มีกิน มีใช้ตามอัตภาพ

มันอยู่ที่คุณเรื่องนี้ บางงานมันเริ่มแล้วเข้าComfort Zoneได้เลย เช่นหมอจะมีgrowthให้ไป
แต่อย่างผมจบเอกอังกฤษเริ่มที่เป็นล่ามบริษัท ถ้าผมทำงานแรกอยู่เงินแทบไม่เพิ่มครับมันต้องออกมา

กว่าผมจะเจอ Comfort Zone ผมเปลี่ยนมา4งาน มันไม่ใช่ทุกคนที่เริ่มโดยได้งานแบบท่านอ่ะ
คนที่ได้งานที่ตัวเองไม่ชอบก็เยอะต้องพยายามออกมา เพื่อให้ขอบเขตComfort Zoneขยายจนตัวเองพอใจ

จริงๆอนาคตผมยังอยากเปลี่ยนงานอีกรอบนะ คราวหน้าคืออยู่คิดทะเล สมุย ภูเก็ต แล้วมีWFHยิ่งดี
เพราะช่วงโควิดผมไปอยู่แบบนั้น วันหยุดมันฮีลลิ่งมาก แต่เงินเดือนต้องเพิ่มด้วยนะ

ถ้าใช้ชีวิตใน comfort zone แล้วมีความสุขในทุกมิติ ก็ไม่เห็นต้องสนใจอะไรนี่ครับ ใช้ไปเลยเต็มที่ แต่ชีวิตคนเรามันคือการก้าวเดินไปข้างหน้าหรือ moving forward and progression เราะฉนั้นเมื่อเราอยู่ในที่เดิมๆนานๆ เราจะเริ่มเบื่อ หมดไฟและรู้สึกว่าชีวิตมันมีคุณค่าน้อยลง จึงต้องมีการขยับออกมาจาก comfort zone บ้างเพื่อหาความท้าทายใหม่ๆ

คหสต นะฮะ
ข้อเสีย : เบื่อ ไม่มีความตื่นเต้นในชีวิต
ข้อดี : มีความสุข ไม่งั้นคงไมเรียก comfort zone มั้งฮะ

ผมก็อยู่ใน Comfort Zone มีความสุข สุขภาพดี เงินเหลือเก็บ

ผมว่าบางทีการอยู่ในcomfort zoneเรื่องหนึ่ง เพื่อได้มีโอกาสทำสิ่งอื่นๆเพิ่มเติมก็ดีนะ
เช่นการทำงานประจำที่เป็น comfort zone สบายๆเงินเดือนไม่กี่หมื่น
แต่มีเวลาทำงานอดิเรกอย่างอื่นเสริมไปด้วย ก็มีรายได้จากงานอดิเรกอีกทาง มีความสุขด้วย
ผมเลือกแบบนี้นะ