พี่Aก็อาจจะมีเหตุผลของพี่A เหตุผลของแจนคือแจนไม่มีเหตุผล แจนน้อยใจพี่A แจนรอพี่A โทรหา แจนอยากให้พี่A สนใจแจน แจนคงปรับเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ เช่นเดียวกับพี่A คงจะให้มาเข้าใจแจนตลอดก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่ยิ่งแจนรู้สึกกับพี่A มากขึ้นเท่าไหร่ พี่A ก็เป็นพี่A เหมือนเดิม แต่แจนไม่เหมือนเดิมไง ต่อให้เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับพี่Aหรืออะไรที่มันดูไม่มีอะไรเลยก็ตาม พี่Aก็ต้องสนใจแจนสิ พี่Aต้องโทรหาแจนสิ ทำไมต้องให้น้อยใจไปเอง เพราะแจนรู้สึกกับพี่Aมากขึ้นแจนเลยเป็นแบบนี้
ในทางกลับกันแจนคิดว่ามันคงจะดีถ้าแจนเป็นเหมือนเดิมไม่ต้องรู้สึกอะไรด้วยมากมาย เพราะแจนก็ไม่อยากทุกข์ใจเพราะแบบนี้หรอก เหมือนแจนให้ใจพี่A ไปแล้ว แจนจะทำนิสัยแย่แค่ไหนพี่Aก็ต้องเข้าใจพี่Aก็ต้องสนใจ แต่มันไม่ใช่ แจนคงต้องการให้พี่Aมาเข้าใจแจนหมดคงไม่ได้
แจนไม่อยากร้อนใจ จิตใจไม่อยู่กับตัว
พูดกันด้วยเหตุผล แจนก็ไม่อยากมานั่งรอใครโทรหาหรอก ทำไมเราต้องเอาความรู้สึกตัวเองมาทุกข์ใจด้วย
แจนว่าถึงเราคบกันต่อ เราก็คงเป็นแบบนี้ไปอีก มันคงแก้ไขอะไรไม่ได้ คนนึงมีเหตุผล คนนึงไม่มี มันคงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ต่อให้รู้สึกดีแค่ไหนก็ตาม
แจนว่า แจนทำใจดีกว่าพี่A เราควรเลิกกันจริงๆ แจนไม่อยากเป็นแบบนี้ ปล่อยให้เราต่างคนต่างอยู่ เวลาพี่A บอกเหตุผลแจนไม่มีทางเข้าใจคำอธิบายหรือเหตุผลของพี่A หรอก เพราะแจนไม่มีเหตุผล เหตุผลเดียวของแจน ถ้าพี่A รักแจนพี่A ต้องสนใจใส่ใจแจนไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น
แจนเลยคิดว่า เราเลิกกันด้วยประโยคนี้
แล้วต่อจากนี้แจนจะไม่อะไรกับพี่A อีกเลย พี่Aไม่ต้องบอกว่าพี่Aรักแจน พี่Aไม่ต้องมามีเหตุผลอะไรกับแจน
คบต่อไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น มีแต่น้อยใจไปเอง
อย่าได้เจอกันอีกเลย