เริ่มแรกเชียร์แมนยู สมัยนั้นหาดูสดยาก ได้ยินแต่นักข่าวพูดถึงแมนยูๆ เอ้าเชียร์ละกันยังไม่เข้าใจอะไรนัก ดูผลสกอร์เป็นหลักเห็นยิงถล่มเยอะดี + ได้แชมป์ ยังไม่รู้จักทีมอื่นด้วย จังหวะที่ได้ดูถ่ายทอดอาจไม่ดีที่เห็นทีมเชียร์ชนะแบบไม่ค่อยแฟร์บ่อยแต่ก็ยังเชียร์เก็บคะแนนเป็นกอบเป็นกำ มาวันนึงแมนยูเจออาเซน่อลชุดสีแดงแขนขาวโดดเด่น พ่อบอกทีมนี้มันเคี่ยวมาก ได้เห็นวิเอร่าช่วงดาวรุ่งสูงๆท่าทางเก้งก้างๆหมุนตัวรอดจากตัวประกบ3คน อดัมส์บุคลิกอย่างเก๋าแผ่ออร่าชัด ประทับจสุดเบิร์กแคมป์ดูดบอล โอโห ตอบโจษย์ขอคำว่าฟุบอล ตามดูตามเชียร์ตั้งแต่นั้นมา ทุกวันนี้ก็ไม่เคยคิดเสียใจและมีสายเลือดปืนเต็มคขักมาตลอดแม้ปัจุบันจะไม่ได้ดังหวังก็ตาม

ได้ดูบอลสดครั้งแรก ก้อที่กิ๊กลากไปยิง ในเอฟเอคัพ ถึงวันนั้นน่อลจะแพ้แต่ผมประทับใจและเชียรน่อลมาตั้งแต่ตอนนั้น 2-3ปีที่ผ่านมาบอกตรงๆ ว่าท้อแต่หวังว่าซักวันน่อลจะกลับมาทำให้ดูฟุตบอลได้สนุกอีกครั้ง

แค่นี้จิ๊บๆครับ เมื่อเทียบกับแฟนลีดส์

ผมเชียร์ตอนปี 2008 อะ น่าจะเลยจุดพีคของน่อลมาละ
ถามว่าทำไมถึงเชียร์ จะได้เป็น 1 เดียวในระดับชั้น ที่เรียน

ถ้าสภาพการเงินของทีมยังดีอยู่ยังงัยเดี๋ยวก็กลับมาได้ รอได้โค้ชดัๆ เสริมตัวดีๆ