ครบรอบ 11 ปีพอดีกับผลงานเพลงอัลบั้ม Nightmare งานเพลงชุดที่ 5 ของคณะ Avenged Sevenfold ซึ่งผลงานชิ้นนี้นับเป็นงานระดับมาสเตอร์พีซของวงที่แท้ทรู ถึงแม้ผู้วางรากฐานโครงสร้างของอัลบั้มอย่าง "เดอะ เรฟ" จะล่วงลับไปก่อน แต่ก็ได้ไมค์ พอร์ตนอย โคตรกลองในตำนานมาช่วยสานต่อเจตนารมณ์จนถึงฝั่งฝัน





จุดเริ่มของอัลบั้มสุดติ่งนี้ เริ่มขึ้นตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน ปี 2009 โดยจิมมี่ ซุลลิแวน หรือ เดอะ เรฟ มือกลองจอมบ้าดีเดือดของวงเป็นผู้แต่งเนื้อเพลง พร้อมกับบันทึกเสียงกลองและเสียงคอรัสในบางเพลง หมายมั่นจะทำให้เป็นอัลบั้มที่เดินหน้าไปหาความมืดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปด้วยได้ จนกระทั่งเกิดข่าวช็อกทั้งวงการเมื่อ เดอะ เรฟ ได้จากโลกไปก่อนวัยอันสมควร ปิดฉากตำนานไปแบบไม่มีวันย้อนกลับ




ถึงแม้จะจากสมาชิกคนสำคัญไป แต่สมาชิกที่เหลือก็ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาพร้อมที่จะมุ่งมั่นเดินหน้าต่อ โดยได้เลือกไมค์ พอร์ตนอย อดีตกลองพ่อมดจากคณะ Dream Theater เข้ามาสานต่องานกลองจากเดอะ เรฟ และได้ทำหน้าที่บันทึกเสียงกลองสุดโหดทันที ซึ่งแน่นอนว่ามือกลองระดับแถวหน้าของวงการอย่างเขา ไม่มีคำว่าทำให้ใครผิดหวัง




การทำงานของวงในสตูดิโอ The Pass and Phantom Studios ภายใต้ชายคาของ Warner Bros.ผ่านไปด้วยดีตามแผนที่วางไว้ จนมาถึงเดือนเมษายน ปี 2010 ทุกอย่างก็เสร็จสิ้นลงแบบราบรื่น พร้อมเป็นผลงานเพลงที่ระลึกถึงเดอะ เรฟ แบบเต็มความภาคภูมิใจ





วันที่ 18 พฤษภาคม 2010 ทางวงได้ฤกษ์ปล่อยซิงเกิ้ลแรกในอัลบั้ม นั่นคือ Nightmare ออกสู่โลกดนตรี ด้วยจังหวะดุดัน และมีท่อนฮุคติดหูทำให้ดังเป็นพลุแตก และทำมันออกมาเป็น MV สุดสั่นประสาทในภายหลัง



อัลบั้มเต็มของ Nightmare ถูกวางแผงครั้งแรกเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม 2010 หลังจากนั้นได้อาละวาดขย่มชาร์ตเพลงต่างๆ เป็นว่าเล่น รวมถึงขึ้น Billboard 200 ในอันดับที่ 1




พูดถึงแนวเพลงหลักในอัลบั้ม Nightmare เป็นแนวเฮฟวี่เมทัลแบบเผ็ดร้อนถึงเครื่องแกง อุดมไปด้วยเพลงเร็วระดับนรกแตก ไม่ว่าจะเป็น "Nightmare" , "Welcome to the Family" , "Danger Line" , "Buried Alive" , "Natural Born Killer" , "God Hates Us" และ "Save Me" ที่กลายเป็นเพลงระดับ Epic ของวง ด้วยความยาวร่วมๆ 10 นาที นอกจากนั้นยังคับคั่งไปด้วยเพลงบัลลาดชั้นดี ตั้งแต่ "So Far Away" , "Victim" , "Tonight the World Dies" และ "Fiction"


หลังวงออกทัวร์ภายใต้อัลบั้ม Nightmare ได้พักใหญ่ ก็ถึงเวลาต้องแยกทางกับไมค์ พอร์ตนอย ด้วยเหตุอันดี และได้เอริน ไอล์เจย์ มารับบทมือกลองคนใหม่ แต่กว่า A7X จะมาทัวร์ประเทสไทยกับอัลบั้มนี้ ก็ต้องรอถึงวันที่ 24 เมษายน ปี 2012 เลยทีเดียว ถึงจะมาช้าหน่อยแต่ไม่ผิดหวัง เพราะเล่นสะกดคนดู 5,000 กว่าชีวิตได้อยู่หมัด ทำเอาธันเดอร์โดมแทบแตก



รูปเฮีย M.Shadows ที่เพื่อนผมถ่ายในงานวันนั้น ส่วนผมยืนแหกปากร้องตามอย่างเมามัน


แต่ละท่านชอบเพลงไหนบ้างในอัลบั้มนี้ มาพูดคุยกันครับ

ชอบเพลงนี้ครับ

ฉากขี่จักรยานโคตรซึ้ง

ตอนมาไทย ตอนแรกผมอยู่หน้าเกือบสุดของโซนปกติ อยู่ได้ไม่กี่เพลง ไม่ไหว ถอยไปข้างหลังดีกว่า โหดเกินข้างหน้า 555555

ส่วนบั้มนี้ผมชอบ welcome to the family โยกหัวมันดี ชอบท่อนแรกเลย hey kid แบบว่าเฮ้ย ได้วะเพลงนี้ ส่วน so far away ฟังเฉยๆไม่เท่าไร แต่พอดู mv แล้วน้ำตาไหล ขนาดไม่ใช่แฟนเดนตายนะ

Never Feared for anything

เดือดจริงครับหน้าเวที

ฟังมากไม่ได้นะ เศร้าครับ
ปล.แผล๊บหมดเด้อ

ตอนนั้นผมปี 1 ขึ้นปี 2 จำได้แม่นเลย ตั้งแต่นั่งเรือไปซื้อบัตรที่เซนเวิล ไปก็ไม่ค่อยถูกอีก แล้วถ้าจำไทม์ไลน์ไม่ผิด a7x เล่น อาทิตย์ต่อมา dream theater มาเล่นต่อเลย แฟนเมทัลช่วงนั้นฟินจัดๆ

สมัยม.ปลายไปห้องซ้อมบ่อยๆเพื่อนมันชอบตีกลองเพลง Unholy ตอนแรกไม่รู้จักเพราะ ฟังแต่ linkin park
พอแวะมาลองฟัง a7x ดูเหยดเขร้มันเเต่ชอบสุด seize the day แกะโซโล่เพลงนี้อย่างนาน

synyster gates นี่ the best ที่สุดสำหรับผมละ

ชอบเพลงนี้ victim

ได้ไปดูตอนที่มาเล่นที่ Sheffield เมื่อตอนปี 2017

พูดเลยว่ามันส์มากกก ตอนนั้นไปคนเดียวเพราะเพื่อนคนไทยไม่มีใครไปด้วย แต่ได้เพื่อน UK กลับมาเต็มแถมไปเมากันต่อที่บ้านอีก ไอ้เพื่อนเจ้าของบ้านโดน Noise complaint ไปอีก

บั้มนี้ฟังไปฟังมาผมดันชอบเพลงนี้สุด บางทีที่ฟังแล้วให้ความรู้สึกเหงาๆไงไม่รู้

dream theater รอบนั้นแสดงว่าเราเดินเฉียดไหล่กันอยู่

ไม่รู้จักสักเพลงเลยครับ dt เข้าไปดูแบบงงๆ 555555