ผมหยาบคายเฉพาะกับเพื่อนๆตั้งแต่ป.1แล้ว
พูดกะผู้ใหญ่หรือรุ่นพี่ก็สุภาพ

ตอนเด็กสำหรับผมถือเป็นกฏเหล็กของบ้านเลยนะครับเรื่องพูดไม่เพราะเนี่ย สำหรับเรื่องนี้ผมต้องขอบคุณ พ่อ - แม่ แล้วคนรอบตัวที่เข้มงวดกับผมเรื่องนี้มากจริงๆ พูดจบประโยคต้องมีครับตลอด ใครเรียกก็ต้องมี ครับ จนผมติดมาจนถึงปัจจุบัน แต่ว่ามีพูดคำหยาบมั้ยก็มีกับเพื่อนบ้างอยู่แล้ว แต่ไม่บ่อยมาก ยิ่งต่อหน้าพ่อ - แม่ ผมไม่ใช้คำหยาบเลย ส่วนตัวผมว่าอะไรที่ควรห้ามแต่เด็กก็ห้ามไปเถอะครับ เวลาเข้าสังคมมันจะง่ายมาก ดีกว่าเอะอะสบถคำหยาบแน่นอนหล่ะ ทุกวันนี้ใช้กันจนติดปากเป็นเรื่องปกติบางทีมันก็ฟังไม่รื่นหูครับ อย่างคำว่า แม่ง ติดทุกประโยค สำหรับผมมันไม่ค่อยรื่นหูเท่าไหร่ กับประโยคที่เรียกพี่แต่คุยไปมาเป็นมึงกู แม่ง แรกๆ ผมก็ฮาแหล่ะ หลังๆ มันไม่ตลกแล้ว มันดูก้าวร้าวด้วยซ้ำไป กับเรียกแฟนว่า มึง กู ไรงี้ รู้สึกไม่ดีเลยแฮะ หรือผมจะหัวโบราณไปแล้ว