ถ้าขอตังค์ได้เมื่อไหร่ค่อยมาเรียกว่าระบบครอบครัวนะครับ ผมถือคตินี้มาตลอด

ถ้าที่ไหนขอตังค์ที่ไม่ใช่เศษตังค์ไม่ได้ นั่นคือระบบจ้างงานโดยปรกติที่ควรจะเป็น

ต้องนิยามก่อนว่าครอบครัวของแต่ละคน แต่ละที่เป็นยังไง

บางที่คือทำตัวง่ายๆ สบายๆ บางที่คือดูแลไม่ทิ้งกัน

แต่จะแบบไหน การทำงานต้องวางบนพื้นฐานมีกฎระเบียบชัดเจน เพื่อให้

สามารถมีบรรทัดฐานวัดผล ประเมินผล ให้รางวัล ลงโทษได้ชัดเจน

ส่วนตัวผมก็กึ่งๆแบบครอบครัว ไม่ตึงไปไม่หย่อนไป ถ้าเราตึงไปพนักงานก็ออก

เพราะเค้ามาทำงานแลกเงิน ถ้าเราหย่อนงานก็ไม่เดิน ฉะนั้นมันขึ้นกับนิยามล้วนๆ

แต่ส่วนตัวผมถือเรื่องความปลอดภัยเป็นอันดับหนึ่ง อะไรไม่ปลอดภัยเสียตังส์ก็ช่างมันเถอะ

ผมว่ามันก็พอมีบ.แบบนั้นอยู่นะ อย่างน้อยๆก็บ.ที่อยู่ปัจจุบันช่วงเพิ่งตั้ง2-3ปีแรก ใครจะทำอะไรก็เชิญขอแค่งานเสร็จตามเป้าเป็นอันใช้ได้ ดูแลกันดี พาไปเลี้ยงข้าวร้านดีๆเกือบทุกเดือน มีใช้งานเกินเวลาบ้างแต่ผู้บริหารก็นั่งช่วยกันทำด้วยกัน ถ้าหย่อนยานเกินไปแกก็แซวๆมาบ้างพอให้สะดุ้ง

พอองค์กรใหญ่ขึ้นหลายๆอย่างก็หายไปบ้าง แต่มันก็อยู่ในเกณฑ์ที่รับได้