คุณจะเลือกทางไหน...?

มีเด็กกลุ่มหนึ่งเล่นกันใกล้รางรถไฟ 2 ราง รางหนึ่งอยู่ในระหว่างการใช้งาน ในขณะที่อีกรางหนึ่งไม่ได้ใช้งานแล้ว มีเพียงเด็กคนเดียวเท่านั้นที่เล่นบนรางที่ไม่ได้ใช้งาน ส่วนเด็กที่เหลือนั่งเล่นอยู่บนรางที่ยังใช้งานอยู่

เมื่อรถไฟแล่นมา คุณอยู่ใกล้ๆที่สับรางรถไฟ คุณสามารถเปลี่ยนทางรถไฟไปยังรางที่ไม่ได้ใช้งานเพื่อช่วยชีวิตเด็กส่วนใหญ่ แต่นั่นหมายถึงการเสียสละชีวิตของเด็กคนที่เล่นอยู่บนรางที่ไม่ได้ใช้งาน หรือคุณเลือกจะปล่อยให้รถไฟวิ่งทางเดิม?

ลองหยุดคิดสักนิด มีทางเลือกใดที่เราสามารถตัดสินใจได้ คุณต้องทำการตัดสินใจก่อนที่จะอ่านต่อไป รถไฟไม่สามารถหยุดรอให้คุณไตร่ตรองได้



คนส่วนมากอาจเลือกที่จะเปลี่ยนทางรถไฟ และยอมสละชีวิตของเด็กคนนั้น ก็คิดว่าคุณก็อาจจะคิดเช่นเดียวกัน

แน่นอน ตอนแรกก็คิดเช่นนี้เพราะการช่วยชีวิตเด็กส่วนมาก ด้วยการเสียสละชีวิตเด็กหนึ่งคนนั้นดูสมเหตุผลทั้งทางศีลธรรมและความรู้สึก

แต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่าเด็กที่เลือกเล่นบนรางที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว ที่จริงเขาได้ตัดสินใจถูกต้องที่จะเล่นในสถานที่ๆปลอดภัยแล้วต่างหาก

แต่ทว่า เขากลับต้องเสียสละชีวิตให้กับเพื่อนที่ไม่ใส่ใจ และเลือกที่จะเล่นในที่อันตราย

สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นรอบตัวเราทุกวัน ในสถานที่ทำงาน ย่านชุมชน การเมืองโดยเฉพาะในสังคมประชาธิปไตย คนกลุ่มน้อยมักจะถูกเสียสละให้กับผลประโยชน์ของคนหมู่มาก แม้ว่าคนกลุ่มน้อยจะฉลาด มองการณ์ไกล และคนหมู่มากจะโง่เง่า ไม่ใส่ใจก็ตาม

เด็กคนที่เลือกที่จะไม่เล่นบนรางที่อยู่ในการใช้งานตามเพื่อนๆของเขา และคงไม่มีใครเสียน้ำตาให้หากเขาต้องสละชีวิตก็ตาม

เพื่อนที่ส่งต่อเรื่องนี้มาบอกว่า เขาจะไม่พยายามเปลี่ยนเส้นทางรถไฟ เพราะเขาเชื่อว่าเด็กที่เล่นอยู่บนรางที่อยู่ในการใช้งานย่อมรู้ดีว่า รางนั้นยังอยู่ในระหว่างการใช้งาน และพวกเขาควรจะหลบออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงหวูดรถไฟ

ถ้าทางรถไฟถูกเปลี่ยน เด็กหนึ่งคนนั้นต้องตายอย่างแน่นอน เพราะเขาไม่เคยคิดว่ารถไฟจะเปลี่ยนมาใช้เส้นทางนั้น

นอกจากนั้น รางที่ไม่ได้ถูกใช้งานอาจเป็นเพราะรางนั้นไม่ปลอดภัย ถ้ารถไฟถูกเปลี่ยนเส้นทางมาที่รางนี้ เราทำให้ชีวิตของผู้โดยสารทั้งหมดตกอยู่ในอันตราย ในขณะที่คุณพยายามช่วยชีวิตเด็กจำนวนหนึ่งโดยการสละชีวิตเด็กหนึ่งคน อาจกลายเป็นการสังเวยชีวิตผู้คนนับร้อยก็เป็นได้

เรารู้ว่าชีวิตเต็มไปด้วยการตัดสินใจอันยากลำบาก บางครั้งเราอาจลืมไปว่า การตัดสินใจอันรวดเร็วใช่จะเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป จำไว้ว่า สิ่งที่ถูกต้องไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่นิยมปฎิบัติ และสิ่งที่เป็นที่นิยมไม่จำเป็นต้องถูกต้องเสมอไป

ทุกๆคนสามารถทำสิ่งผิดพลาดได้ และนั่นคือเหตุผลที่เขาใส่ยางลบไว้ที่ปลายของดินสอ

อ่านจบแล้ว ถ้าคนเขียนบทความนี้ไม่ใช่พวกสลิ่มผมให้เอาขี้หมาเฟี้ยงหน้าได้เลยครับ

ขอบคุณครับ ได้ข้อคิดดี

อ่านจบแล้ว ถ้าคนเขียนบทความนี้ไม่ใช่พวกสลิ่มผมให้เอาขี้หมาเฟี้ยงหน้าได้เลยครับ

ทุกๆคนสามารถทำสิ่งผิดพลาดได้ และนั่นคือเหตุผลที่เขาใส่ยางลบไว้ที่ปลายของดินสอ

-ยางลบโคตรกาก กระดาษดำปี๋ ถูไปขาดอีก ต้องจบที่น้ำลาย

แน่นอนครับ ไอ้ตรรกะพิลึกๆแบบนี้เริ่มมีมาตอนช่วง 3 แสนเสียงในเมืองกรุงมีค่ากว่าหลายล้านเสียงของคนต่างจังหวัดนั่นแหล่ะ

ผิดครับ ถ้าเลือกไปทางที่ไม่ได้ใช้งาน เกิดเป็นทางขาดหรือทางตัน รถไฟได้ตกราง คราวนี้ตายกันทั้งโบกี้เลยครับไม่ใช่ตายแต่เด็ก

คิดเหมือนผมเป๊ะ ไปทางไม่ได้ใช้ เดี๋ยวได้ตายห่ากันทั้งโบกี้

ตั้งแต่ได้อ่านเรื่อง the trolley problem แล้วรู้ผลการทดลองว่าคน 90%เลือกจะกดปุ่มผมก็หมดศรัทธาในมนุษย์แล้วครับ
คุณมีสิทธิ์อะไรไปตัดสินชีวิตคนอื่น คุณเลือกจะทำสิ่งที่ถูกต้องหรือเลือกจะเป็นความถูกต้องซะเอง? กฏปุ่มก็เท่ากับเป็นฆาตกรอะครับ
การช่วยเหลือคนอื่นมันเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว แต่มันยังควรทำหรอครับถ้าการช่วยชีวิตคนนั้นต้องพรากชีวิตคนบริสุทธิ์อีกคนไป
ขนาดผมเคยลองคิดเล่นๆว่าคนที่กำลังจะโดนรถไฟชนเป็นคนที่ผมรัก ผมยังคิดว่าผมไม่กล้าช่วยพวกเขาด้วยการฆ่าคนอีกคนเลยครับ

สัมผัสนี้มันใช่เลยย​ การมองคนไม่เท่ากัน​ คนส่วนใหญ่โง่ต้องให้คนฉลาดซึ่งเป็นส่วนน้อยเป็นคนนำนี่มันชัดมาก

แล้วเด็กเป็นอะไรทำไมต้องไปเล่นบนทางรถไฟ พ่อแม่ไม่สั่งสอนดูแลหรอ

ละถ้าเด็กชายคนเดียวที่นั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเด็กชายประยุทธ์ละครับ

ว่าจะไม่อ่านแล้วจะด่า แต่พออ่านแล้วถามตัวเอง "อ่านอะไรฟระเนี่ย" ตรรกะโคตรป่วย แบบป่วยมากๆ คนคิดปัญญาอ่อนเปล่า มันต้องคุยด้วยเรื่อง priority เปล่าฟระ มันผิดตั้งแต่ไปเล่นตรงทางใช้ได้แล้ว ไปทำแมวอะไร

อ่านได้ 3 บรรทัดรู้เลย

แนวนนี้สลิ่มชอบ

เสียเวลาอ่าน

ผมส่งสัยมานานแล้ว อะไรเป็นตัววัดความฉลาดที่แท้จริง ที่คนพวกนี้พูดถึง ความสามารถในการเงิน ความสามารถทางเศรษฐกิจ รึอะไร

เอะใจตรงโหนปชต.นี่แหละ