บังเอิญไปอ่านกระทู้ในพันทิป https://pantip.com/topic/40741492 คห.ที่ 2 แล้วใจแป้ว ห่อเหี่ยวเลย เรายังมีแม่อยู่ด้วย แม้อายุจะมากขึ้นไปทุกวันๆ 60กว่าแล้ว สมมุตินับไปอีก 10 ปีข้างหน้า ก็ถือว่าแก่มากๆ เลยนะ ส่วนตัวมีแค่แม่กับน้อง สนิทกันมากๆ ที่ผ่านมาตา-ยายที่อยู่ด้วยเสียไปหมดแล้ว ยายเพิ่งเสียต้นปีก่อน ซึ่งร้องไห้ระงมกันมาละ ผมฝันถึงเกือบทุกวัน แม่ถึงขั้นซึมเศร้าเลย พอนึกถึงถ้าถึงคราวที่แม่ไม่อยู่แล้ว จะทำยังไง แค่เห็นรูปก็คงร้องไห้เหมือนความเห็นในกระทู้แน่ๆ แล้วจะอยู่กันยังไงล่ะเนี่ย นี่แค่นึกถึงน้ำตาก็เอ่อๆคลอๆ เลย ชีวิตคนมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่ความรักความผูกพัน ความทรงจำกับคนที่หายไป มันทำให้ทรมานจริงๆ ตอนนี้ก็คงจะพยายามดูแลแม่ให้ดีๆ เท่าที่จะทำได้ ด้วยความที่เป็น ผช ด้วย เลยไม่ได้แสดงความรักอะไรมากมาย แค่กอดยังไม่ได้ทำเลย ส่วนชีวิตคู่กะไม่คิดอะไรมาก มี-ไม่มี ไงก็ได้ ผมจะเรื่อยๆ ซะมาก แต่จะติดตรงในภายภาคหน้าจะลำบากเนี่ยล่ะ แม่ก็อยากให้มีหลาน แต่ไม่พร้อมอะไรเล้ยยยย 555+

ผมก็เริ่มคิดแล้วนะ แบบเพิ่งผ่านวันเกิดแม่มา แล้วก็เพิ่งรู้ว่าแม่กับพ่อตัวเองอายุ 68 แล้ว เข้าใจว่า 64-65 มาตลอด


ยังไม่รู้เหมือนกันว่าถึงวันนั้นแล้วจะไปทางไหนต่อ ยังอยากให้เค้าอยุ่กับเราไปนานๆ อะเน้อะ

พ่อผมแตกไปแล้ว เหลือแม่ ก็เรื่อยๆคับ ผมพวกรักสันโดษอยู่แล้ว ไม่ค่อยมีปัญหามาก แต่ก็คิดถึงทุกวันแหละ

ผมก็เริ่มคิดแล้วนะ แบบเพิ่งผ่านวันเกิดแม่มา แล้วก็เพิ่งรู้ว่าแม่กับพ่อตัวเองอายุ 68 แล้ว เข้าใจว่า 64-65 มาตลอด


ยังไม่รู้เหมือนกันว่าถึงวันนั้นแล้วจะไปทางไหนต่อ ยังอยากให้เค้าอยุ่กับเราไปนานๆ อะเน้อะ

อย่าคิดไรมาก จงมีความสุขตามอัตภาพ

สถานการณ์คล้ายผมเลยแฮะ

มีแม่60+ กับน้อง

คิดทุกวันครับ

พ่อผม 80+ แม่ 70+ จะว่าไปก็เคว้งนะ

ผมตั้งแต่จำความได้ แม่เป็นคนเลี้ยงมาแต่เด็กเลยครับ อยู่กับตา-ยาย นี่ก็ทยอยหายไปทีละคน รู้สึกเริ่มหวั่นๆ ไงไม่รู้

จริงครับ อยากมีคาถาวิเศษอะไรสักอย่างให้เค้าอยู่กับเราไปนานๆ เฮ้ออออ จุกๆ

คิดถึง แต่ตอนเป็นเด็ก ตอนที่พ่อแม่เลี้ยงมา ก็อยู่มาแบบบ้านๆ ไม่ได้รู้สึกขาดอะไร

ตะหมัยนั้นรถยนต์ที่บ้านยังเป็นแค๊บบ้านๆธรรมดาล้อทะ พวงมาลัยได้กล้าม ไม่ใช่พาวเวอร์

พ่อแม่ผมเป็น ขรก ชั้นผู้น้อย คิดถึงลาบเป็ดสูตรพ่อ ทำครึ่งวันกว่าจะได้กิน

แต่หอมเครื่องมากๆอร่อยโคตรสุดตั้งแต่เคยกินลาบเป็ดมา วันนึงถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว

คงโหวงๆเวลาที่ต้องกลับไปบ้าน ส่วนตัวผมคงสร้างบ้านใหม่ชั้นเดียวเล็กๆแทนและรื้อบ้านเก่าทิ้ง

ไม่งั้นคงหลอนตลอดเวลาเห็นบ้านหลังเก่า พ่อแม่ผมก็อยากให้มีลูก หาญมาให้2คน

แต่ผมขอบายดีกว่า ถ้าเป็นนิวซีแลนด์ผมอาจจะมีให้สัก 1 คน

ผมอายุ27แต่เริ่มกังวลเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้มากขึ้นทุกๆวัน

เจอมีมทรัมป์เข้าไป จากอึนๆ เป็นตื่นเลย 555+

ตอนที่แม่ยังไม่เสียก็มีคิดบ้างครับ ขนาดแค่คิดก็ยังทำใจไม่ได้เลย

แล้ววันที่เสียแม่ก็มาถึง ช่วงนั้นโคตรดิ่งเลย แต่ก็ผ่านมาได้ครับ

นั่นล่ะครับ ผมนี่คิดเยอะเลยออกมาทำงานทุกวันนี้ น้องก็ทำงานที่อื่น นานๆได้มาบ้านที ช่วงนี้โควิดอีก แม่เราก็แก่ลงไปทุกวัน เวลามีโทรฯแม่ หรือเบอร์น้องเข้ามา ผมใจคอไม่ดีจริงๆ

เป็นสิ่งที่เราทุกคนต้องเจอจริงๆ เลยครับ ทำใจลำบากแฮะ