จากคนนอก กลายเป็นคนใน
จากซื่อสัตย์กับเมีย กลายเป็นซื่อสัตย์กับครอบครัว
ไมเคิล คอลีโอเน่ The Godfather


Say hello to the bad guy
ชายหนุ่มผู้เปี่ยมไฟไปด้วยการใฝ่หา เงิน หญิง และ อำนาจ
โทนี่ มอนทาน่า Scarface


เรื่องนี้ผมยังไม่เคยดู หาดูไม่ได้
Dog Day Afternoon


กูไม่ใช่เช ไอแสส
Serpico ตำรวจอันตราย อันนี้ผมก็ยังไม่ได้ดู



ผู้พันธ์หัวขบถสังคม ปากร้าย ใจดี ตาบอด นิวยอร์ค
เคอนัล สเลด Scent of a woman



once you go gangster you never go back
คาลิโต้ เจ้าของผับ กับทนายตัวร้าย Carlito's way



ชายผู้กุมโลกใบนี้ไว้ทั้งใบ เขาไม่ถูกกับคนบนฟ้า เขามาเพื่อสานต่อเจตนารมย์ของความชั่วร้าย
มิลตัน Devil's Advocate




นับสืบที่เปี่ยมไปด้วยไฟในการจับโจร มานิ่งๆ ฉลาด แต่ปากร้ายใช้เล่น
วินเซนต์ H.E.A.T



ชายที่สอนคนๆนึงให้เข้าใจกับความซื่อสัตย์ และวิถีของมาเฟีย
เลฟตี้ Donnie Brasco



กูง่วงนอน
วิล Insomnia



ชายผู้ที่จะเป็นหนึ่งในเวกัส ถ้าไม่เจอกับชายอีกคนที่ชื่อโอเชี่ยนเสียก่อน
แบงค์ Ocean Thirteen


ผมลืมไปละ เรื่องนี้แม่งยาวจัดๆ
จิมมี่ ฮอฟฟา Irish Man

ผมแบ่งยุคการแสดงของอัลปาชิโน ได้พอชัดเจนเลย
เขาเป็นคนที่แสดงหนังได้มีเอกลักษณ์ทุกเรื่อง
เขาจะใส่ความเป็นตัวเองลงไปไม่ว่าจะเป็นการ
ตะเบงเสียง ตะโกน สีหน้า แววตา น้ำเสียงเวลาพูด
การเลียปาก แจ๊บปาก เสียงอุทาน อุ๊ แฮ่ ฮ่ะ

ซึ่งช่วงยุคแรกๆนี้จะไม่ค่อยมียุค 60-80 นี้จะสุขุม สง่า และ เท่มากๆมาก
พอยุค 80-2000 นี้แทบเป็นอีกคน ลูกบ้าจะเยอะกว่ามาก

เป็นดาราฮอลลีวูดอีกคนที่ผมชอบมากๆ

จากลิสท์ที่ให้โหวต ชอบใน The Irishman ครับ คือในขณะที่มีเหล่าบรรดานักแสดงหน้าใหม่ ๆ ฉายแสงเพียบไปหมด บทบาทที่โผล่มาขโมยทุกซีนในเรื่อง มันบ่งบอกเลยว่าคนที่เป็น "ของจริง" กาลเวลาก็ไม่สามารถลดทอนคุณภาพเขาลงไปได้เลย

ปล.บทบาทการแสดงส่วนใหญ่แก จะไปกอง ๆ อยู่กับความเป็นเจ้าพ่อ, นักเลง, มาเฟีย, ผู้มีอิทธิพล ซะส่วนมาก แต่ไม่ทำให้รู้สึกว่าดูการแสดงแกแล้วน่าเบื่อเลยสักเรื่อง เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริง ๆ

ยังไงก็บทไมเคิลแฮะสำหรับผม

มันตั้งแต่แกยังเป็นทหาร(ถ้าจำไม่ผิด) จนไปได้เมียที่อิตาลี(ฉากหลังแต่งงานนี่ตราตรึงมาก) กลับมาเป็นคนที่ทรงอำนาจมากที่สุดแทนพ่อ

สีหน้า แววตา บุคลิคค่อยๆพัฒนาและเปลี่ยนไป แม่งเล่นระดับนั้นได้ไง โคตรโหด

ดูไปเกือบหมดละแต่ในนี้ผมชอบ HEAT สุด ฉากคุยกับ เดอ นีโร ขนลุกเลย

สำหรับผมนี่ Colonel Slade เลย หวดออสการ์มาด้วย 55
แสดงได้น่าสงสาร ปากร้าย แต่เศร้าหมองสุดๆ

เรื่องนี้ตะโกนและใช้อารมณ์เยอะมาก
แววตาแข็งๆ แสดงไรผ่านแววตามองไม่ได้
จะใช้น้ำแสดง การพยักหน้า การขยับปากเลียปาก การกระพริบตา ประทับใจผมสุดๆ

scent of a woman ผมดู 4 รอบ ชอบมากจริงๆ


WHAT LIFE
I"VE GOT NO LIFE

ชอบมีคอมเม้นฝรั่งแซวกัน ว่าขวดซอส HEIZ ในฉากนี่ขวดบันทึกลงเป็น
ขวดมะเขือเทศที่ทรงพลังที่สุดในโลก 55
เพราะมันเป็นบทสนทนาที่เข้มข้นมากของนักสืบกับโจร แต่ไอ้ขวดซอสนี่ อยู่ตรงกลางเลย

ฉากนี้ผมดูรอบที่สามนี่ตกผลึกสุด
จากทหารรบ คนที่ไม่ต้องการมีเอี่ยวกับครอบครัวที่สุด อยากจะหนีจากวงการไป
กลับต้องมาปิดคนวางแผนที่จะฆ่าคนที่จะจัดการพ่อ
โดยที่พี่น้องนี่ต่างคิดว่า แผนห่าไรของมึงวะ โคตรปัญญาอ่อนเลย
แต่มันก็เป็นหนทางเดียวที่จะเคลียร์ปัญหาจบ
ตำรวจกับอีกแฟมิลี่นึงที่ ทุจริตข้ามหน้าข้ามตา ต้องตาย

หน้าไมเคิลนี่ โคตรเครียด อมลิ้น กัดฟันสุดๆ เสียงรถไฟข้างนอกก็กดดันโคตรๆ

555 อันนี้แทบไม่ได้สังเกต ขวดซอสแย่งซีน

ฉากนี้ เปิดตำนาน ไมเคิ่ล เลย

ผมว่าไม่น่าเอาGodมาไว้ในตัวเลือกอ่ะ เพราะมันทำให้รู้ผลตั้งแต่ยังไม่เริ่มแล้ว

อย่างแบก

ชอบภาพเช 555

ความรู้สึกผม God I นี่ ผู้ที่ขับเคลื่อนจะเป็นมาร์ลอน แบรนโด

God II คนก็เป็น โรเบิรต์ เดอ นีโร

พอเป็น God III กลายเป็นลูกสาวผู้กำกับ 555

ชอบบทใน HEAT นะ

แต่ scent of a woman บทนี้ก็ไม่ธรรมดา

บังเอิญเปิดผ่าน ๆ ในทีวีแล้วเจอเลยดู ตอนแรกกะดูขำ ๆ ว่าแมร่งหนังอะไรวะ

แต่ป๋าแกเล่นบทนี้ได้โคตรถึงอารมณ์จริง ๆ แบกหนังที่แทบไม่มีอะไรเลยทั้งเรื่อง

แต่แกทำให้หนังมันชวนติดตามชีวิตของแกได้

(อย่าหาดูพากษ์ไทยนะ ต้องดูซับแล้วฟังน้ำเสียง สีหน้า ท่าทางเวลาแกพูด)

ชอบตอนอายุเยอะแล้วเลยกด insomnia ไปครับ แก่แต่เก๋า