ในโอกาสวันเกิดหรือวันสำคัญต่างๆ ส่วนตัวผมไม่ค่อยโอเคกับสิ่งนี้เท่าไหร่ โดยเฉพาะอันที่เค้าเอามาขายให้ซื้อไปปล่อย พวกที่กำลังจะโดนฆ่าแล้วเราไปซื้อมานี่ยังพอได้อยู่ ผมเลยอยากถามแบบตรงๆครับ เราจะมั่นใจได้ยังไงว่าไอที่เราปล่อยไปมันจะไม่ถูกจับกลับมาแล้วเอามาขายอีกรอบ ละปล่อยไปแล้วมันจะอยู่ได้ด้วยตัวมันเองไหม บางที่เค้าจัดสถานที่ปล่อยโดยเฉพาะให้เลยรึเปล่าครับ แบบปล่อยไปแล้วรอดแน่ๆ

ถ้าเราต้องการความสบายใจเลยไปปล่อย แต่ถ้ามันไม่รอดขึ้นมาเราจะกลายเป็นคนฆ่ามันแทนรึเปล่าครับ

เราถึงควรศึกษาก่อน ค่อยปล่อยอะไรไปครับผม

ลองคิดดูถ้าเรายกเลิกหรือรณรงช่วยกันเลิกปล่อยนกปล่อยปลา ไอ้ร้านพวกนี้มันน่าจะลดลง ไอ้ที่เราๆซื้อไปปล่อยเนี่ย มันน่าจะเป็นการสนับสนุนให้เขาจับมาขายต่อนะ

ปล่อยไม่ดูตาม้าตาเรือก็อาจได้บาปครับ เลือกปล่อยวัดที่เค้าเลี้ยงมันจริงๆยังไงก็ได้บุญ ส่วนเรื่องธุรกิจจับสัตว์มาให้คนซื้อไปปล่อย อันนี้มันมีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าไม่สบายใจก็ไปตลาดสดครับ พอเจอปลากำลังรอขึ้นเขียงก็ให้ขอซื้อเขาและหาที่ดีๆปล่อย ใครๆก็รักชีวิตกันทั้งนั้น ไม่เลือกหรอกว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ ยังไงเรื่องนี้มันก็โอเคครับ

คนส่วนใหญ่ที่ปล่อยผมว่าเขาคิดแค่ว่าได้ปล่อยแล้วสบายใจ น้อยคนที่จะคิดว่าปล่อยแล้วจะเป็นไงต่อเพราะถ้าคิดต่อแล้วอ่ะส่วนใหญ่จะจบที่ไม่ปล่อย

ผมเองก้มองเป็นธุรกิจเหมือนกันครับ ไม่รุ้ว่าแบบนี้มันทารุณกรรมสัตว์มั้ยยแบบนกหรือปลาอยู่กันเยอะๆ หรือปล่อยไปแล้วมันตายเนี่ย

ใช่ครับ ผมเห็นด้วย แต่หลังจากนั้นล่ะครับ มันจะรอดหรือไม่รอดก็ช่างมันถือว่าปล่อยไปแล้ว ?

สำหรับผมโดยรวมแล้วการไปทำสังฆทาน ตักบาตร ปล่อยนกปล่อยปลา นั่นไม่ใช่การทำบุญอะ ศาสนามันแค่ความเชื่อประเภทนึงที่คนเชื่อและคิดเองหมด

ทำบุญสำหรับผมจริงๆคือการบริจาคเงิน บริจาคเลือด การช่วยเหลือผู้คน อันนั้นต่างหากคือทำบุญจริงๆ

ปลาหน้าเขียงส่วนใหญ่ก็ปลาเลี้ยงแทบจะทั้งนั้นอ่ะ ซื้อมาปล่อยก็ใช่ว่าจะรอด

ดีที่สุดคือไม่ปล่อย ไม่สนับสนุน อยากทำบุญวิธีอื่นมีเยอะแยะ

คิดเหมือนกันเลยครับ
เวลาที่บ้านผมไปวัดกัน ผมไม่เคยไปด้วย แต่เวลาไปเลี้ยงเด็กตามสถานที่เลี้ยงเด็กพิเศษ ผมไปด้วยตลอด รู้สึกดีกว่าเยอะเลย

บุญมี3ขั้นตอนกว่าจะสำเร็จบุญ

เปรียบคือขั้นละ33.3%
1.ก่อน - คิดตั้งใจจะทำด้วยจิต บริสุทธิ 33.3%
2.ระหว่าง - ระหว่างทำ คิดว่าตั้งใจจะปล่อย ไม่คิดร้ายทั้งกายวาจาใจต่อสัตย์ที่จะปล่อยและคนขาย33.3%
3.หลัง - ทำแล้ว ไม่คิดว่าคนขายจะไปจับมาอีกหรือไม่จะเอาเงิน/ของที่เราบริจาคไปใช้ทางที่ดีหรือไม่33.3%

บาปจากการฆ่าก็มี5ขั้นกว่าจะสำเร็จบาป

เปรียบคือขั้นละ20%
1.สัตว์มีชีวิต 20%
2.รู้ว่ามีชีวิต 20%
3.มีจิตต้องการฆ่า 20%
4.พยายามทำให้ตาย 20%
5.สัตว์ตายเพราะความพยายามของเรา 20%

สุดท้ายทุกอย่างกำหนดด้วยเจตนา เช่น ปัดยุงแต่ยุงดันตาย ก็เข้าเงื่อนไขแค่ข้อ1 ก็=บาป20% เพราะตอนทำเรารู้ว่ามีชีวิตก็จิงแต่จิตตอนนั้นแค่ต้องการปัดก็=กับเราไม่มีเจตนารู้สติ ไม่ได้มีจิตต้องการฆ่า เราไม่ได้พยายามทำให้ตาย และไม่ได้ตายด้วยความพยายามของเรา

ส่วนเรื่องปล่อยนกเราไม่สามารถรู้ได้ครับ ว่าจะรอดไม่รอด(แต่ส่วนใหญ่ไม่รอด) เพราะพวกนี้เหมือนไม่จับพวกนกป่วย ก็เอานกมาตัดปีกให้บินไม่ได้ แค่เราตั้งใจทำ3ขั้นก็บุญสมบูรณ์100%หรือแค่คิดจะทำท่านก็ได้บุญแล้วครับ

แล้วส่วนปลาจะปล่อยปกติผมจะไปซื้อจากเขียงตามตลาดปลา ที่เค้ากำลังจะทุบหัว ไปซื้อเป็นกิโลๆมาปล่อยเลย ไม่ใช่ไปซื้อร้านปลาปล่อยที่ขายเพื่อการปล่อย แต่เราเลือกไปซื้อปลาที่กำลังจะถึงฆาต เหมือนเราไปต่อชีวิตเค้า เอามาปล่อยตามเขตอภัยทาน(เขตวัด)ที่มีน้ำ แต่ก็ต้องศึกษาอีกนะครับว่าสิ่งที่เราจะปล่อยอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบไหน จะได้เป็นบุญโดยสมบูรแบบ

สุดท้ายบุญทำได้ทุกอย่างแหละครับ แค่ช่วยคนยกของด้วยความเต็มใจก็เป็นบุญแล้ว

บุญคือสิ่งที่ทำแล้วใจสบาย
บาปคือสิ่งที่ทำแล้วใจไม่สงบร้อนใจ

ตามหลักพุทธ สิ่งที่ท่านทำอาจจะยังไม่รู้ตัวว่านั่นคือการทำบุญเหมือนกัน อยู่ในรูปแบบของทาน

บุญ = ทาน ศีล ภาวนา ทั้งหมดเป็นsubtextของบุญ

ทาน คือ การให้ จะให้ชีวิต ให้ของ ให้เลือดเนื้อ มันก้คือทาน ลำดับความเข้มข้นบุญก็แล้วแต่สิ่งที่ทำ

ศีล คือ การปฎิบัติดีชอบ จะศีล5 ศีล8 ศีลพระเณรชี ก็คือศีล เป็นอีกขั้นของบุญที่เหนือกว่าทาน

ภาวนา คือ การกำหนดจิตรู้จิตเป็นบุญสูงสุด ก็มีลำดับขั้นอีก เป็น ญาณ3 ญาณ8 ญาณ16

-ทำทานกับสัตว์100ครั้งไม่เท่าทำทานกับคน1ครั้ง
-ทำทานกับคน100ครั้งไม่เท่าทำทานกับผู้มีศีล1ครั้ง
.
.
.
ทำทาน100ครั้งไม่เท่ารักษาศีล1ครั้ง

รักษาศีล5 100ครั้งไม่เท่ารักษาศีล8 1ครั้ง
รักษาศีล8 100ครั้งไม่เท่ารักษาศีล10 1ครั้ง
.
.
.
รักษาศีล100ครั้งไม่เท่าภาวนา1ครั้ง

ประมาณนี้

ผมก็คิดแบบท่านครับ เวลาอยากปล่อยก็เลยไม่ซื้อพวกที่เค้าจับมาขายเลย

จะใช้วิธีซื้อปลาตามตลาดสด (ถ้าไม่ซื้อมันก็ถูกจับทำเป็นอาหาร) แล้วเอาไปปล่อยคลองในหมู่บ้าน ซึ่งก็จะไม่พันปลาดุก ปลาช่อน คือปลาที่มันลงแหล่งน้ำได้

ทำบุญปล่อยสัตว์ในความรู้สึกของผมคือเปลี่ยนโอกาสรอดของสัตว์ชนิดนั้นๆอะ

ปลาในตลาดสดคือตายแน่ๆ การซื้อปลาในตลาดสดมาปล่อยก็คือเปลี่ยนโอกาสรอดเป็น Probably แม้ว่าตามแหล่งน้ำนั้นจะมีผู้ล่าที่ตัวใหญ่กว่าก็ตาม ที่เหลือก็หน้าที่มันละว่าจะหนีรอดจนตัวใหญ่แพร่พันธุ์มั้ย

แต่ถ้าปล่อยไม่ดูตาม้าตาเรือ ปล่อยผิดแหล่งน้ำ ก็เท่ากับว่าฆ่ามันเร็วขึ้นอีก ไม่น่าได้บุญอะ

เอาเงินให้คนที่ลำบากผมรู้สึกอิ่มใจกว่าใส่ซองทำบุญอีกครับ รู้สึกดีจนน้ำตาเอ่อล้นออกมาเมื่อเห็นสีหน้าตอนเค้าได้รับ

บางครั้งเห็นคนเอาของไปให้จนล้นวัดเหลือก็ทิ้งมันดูปล่าวประโยชน์มากๆในความคิดผม
ยิ่งเห็นตู้บริจาคบางครั้งแฟนบอกให้ใส่ บางครั้งก็แกล้งๆทำเป็นหยอดหรือใส่เหรียญห้าเหรียญบาท