คำว่าก้าวไปเป็นเสือของเอเชียนี้ แล้วไทยใกล้เคียงนี้มันขนาดไหนหรอครับ

ผมไม่ปฏิเสธนะว่า ยุคชาติชาย ดีกว่ายุคนี้ เปลี่ยนสนามรบให้เป็นสนามการค้า แต่มองภาพรวมจะไปเน้นด้านอสังหาริมทรัพย์ แต่ด้านการค้าขาย ความเป็นอยู่ คนใน กทม กับ ตจว ดีเหมือนกันไหมครับ

ถ้าดีแล้วถึงขั้นจะไป เสือตัวที่ห้า เลยหรือเปล่า ถึงผมจะเสียดายที่ถึง รัฐประหารก็เถอะนะ

ผมพยายามทำความเข้าใจกับ การไปเป็นเสือในเอเชีย เพราะดูภาพรวมตอนนั้น ไทยที่เศรษฐกิจดี กำลังเข้าถึงขั้นนั้นแล้วหรือ จริงเปล่า

ดีกว่านี่เอาไรวัด ส่วนตัวผมกทม กับ กัวลาลัมเปอร์ ไม่น่าอยู่ทั้งคู่

ขายให้หุ้นบริษัทจีนไปแล้วครับ โปรตอน

ถ้ายุคมหาเธร์ เดี่ยวผมหาอ่านใหม่อีกละกันครับ แต่เรื่องแก้วิกฤตต้มยำกุ้ง ที่ได้อ่านแกมาบ้างว่าแก้ได้เยี่ยม

ถามผมหรือถามใครหรอครับ หวังว่าจะไม่ถามผมนะ

ตอบได้ครับ ถ้ามีไรจะเสริม ไม่ได้ห้าม ถ้าห้ามจะบอก

ผมไม่ได้โควทเพราะว่าเรื่องจะถามหรอกครับ แต่สงสัยท่านคิดว่า ผมเอาเมืองหลวงมาเทียบกันเปล่า แล้วเหมือนคิดว่า เอาไรวัด

เพราะผมตั้ง กระทู้แนวว่า ศักยภาพที่มาเลเซีย กับ หัวกระทู้ครับ

ไปๆมาๆ กระทู้ก็มีแต่คอมเม้น เทียบ ไทย เทียบ กทม

โครงสร้างพื้นฐาน ระบบสาธารนูปโภค ระบบการศึกษา และ การแก้ปัญหาคอรัปชั่น ใครแก้ได้เร็วก็ไปก่อนเพื่อน ไทยกับมาเลย์ผมว่าไกล้ๆกัน ระบบสาธารนูปโภคพื้นฐานมาเลย์ดีกว่านิดหน่อย แต่ไทยก็ได้เปรียบเรื่องการสร้างสรรค์หรือแนวคิดที่แปลกใหม่ของการทำธุรกิจเมื่อนำมารวมกับโครงสร้างการท่องเที่ยวที่ถ่อว่าท๊อปของโลกถือว่าเด่นกันคนละด้าน ไทยฉูดฉาดหวือหวาน่าค้นหา แต่มาเลย์มั่นคงกว่าจากระบบพื้นฐาน

สิ่งที่จำเป็นทคือจะต้องมีการล้างระบบมใหม่ทั้งหมดทั้ง แนวคิด การศึกษา หรือ การล้างเรื่องคอรัปชั่น เรื่องอื่นพูดไปเดี๋ยวมันก็จะไปการเมืองแบบเลี่ยงไม่ได้ แต่อย่างการศึกษาบ้านเรามันล้าหลังมาแต่ไหนแต่ไร อย่างภาษาอังกฤษทำไมประเทศอื่นใช้ชั่วโมงเรียนเท่ากัน สื่อสารได้แต่ไทยทำไม่ได้ เรียนอังกฤษมาเป็นสิบปีแต่พูดอ่านเขียนแทบไม่ได้เพราะ การหลักการเรียนภาษาอังกฤษไทยไม่เหมือนกับประเทศอื่น เอาเด็กประเทศอื่นมาเรียนอังกฤษแบบนี้ก็พูดไม่ได้เหมือนกัน เพราะมันเป็นที่หลักการ ทำไมต้องยกเรื่องนี้มา คือสมมุติถ้าเราสื่อสารภาษาอังกฤษได้ดีเหมือนมาเลย์ หรือ สิงค์โปร ไทยจะไปไกลกว่านี้มากไม่ใช่แค่การสื่อสารกับต่างชาติ หรือในการทำธุรกิจแต่มันคือการเรียนรู้ในสื่อหรือข้อมูลจากสื่อหลัก เอาแค่เรื่องนี้ถ้าทำได้โตแซงประเทศอื่นแถวนี้ไปนานแล้ว

เสือตัวที่ห้านี่เรื่องหลอกลวง ที่ผู้ใหญ่สมัยนั้นเอามาโม้ครับ

ตอนนั้นไทยเศรษฐกิจดีแบบกลวงๆ ด้วยการกู้เงินดอกต่ำจากตปท.

เอามาลงทุนกินกำไรในไทย จอร์จ โซรอส เห็นจุดอ่อนเลยขยี้ซะยับไง

GDP ต่อหัวถ้าจะสู้ได้ต้องกระจายรายได้ออกต่างจังหวัดครับ แต่ถ้าอยากเพิ่มรายได้ต่อหัวต้องทิ้งการเกษตรแบบดั้งเดิม อุตสาหกรรมแบบดั้งเดิมไป แล้วพัฒนาอุตสาหกรรมใหม่ แต่มันก็จะมีคำถามต่อไปแหละว่ามั่นใจได้ยังไงว่าอุตสาหกรรมใหม่จะดี

เท่าที่เคยไปมาแต่ก่อนพอๆกับกทม.นะ เรื่องเมืองหลวง แต่ที่เกนติ้งนี่เป็นสถาปัตยกรรมที่มีคุณค่าจริงๆ คือสร้างบนเขา เวลาขึ้นต้องใช้กระเช้า ความคิดความอ่านเขาดีกว่าไทยนะ

จะไปคิดให้ปวดหัวทำไมละครับ เรามีที่เที่ยว กางเต้นท์ กับ วัดทางภาคเหนือ เยอะแยะละ มีหลายที่ก็มีกระเช้าขึ้นไป ไม่่ต้องตัดไม้

ถึงในป่าเขาหลายที่ทางประเทศไทยจะโดนรีสอร์ทรุกที่ไปเยอะก็ตาม อีกอย่าง ถ้าทำแบบ เกนติ้ง ไปจะโดนด่าไหมนี้ละ ประเทศไทยมีจุดขายด้านการท่องเที่ยว สถาปัตยกรรม พอแล้วละครับถ้าเกนติ้งอยู่เมืองไทย คุณอาจจะมองจนมันเป็นปกติก็ได้ครับ

เราดักดานนี่แหละครับ ถ้าเราเดินไปข้างหน้าบ้างอย่างน้อยๆเราควรได้ประมาณมาเลเซียครับตอนนี้

เท่าที่พอได้อ่านมาบ้างนะครับ มันแบ่งเป็นรัฐแล้วมีผู้ครองรัฐแต่ละรัฐปกครอง ถ้าผู้ปกครองดีก็เจริญได้เร็ว คือมันทุ่มงบได้เลย ไม่ต้องมานั่งถกอะไรกันมากมาย อีกอย่างสินค้าเค้าคือน้ำมัน อันนี้มันทำให้มีงบที่ได้มาอย่างต่อเนื่องใช้พัฒนาประเทศมาตลอด

ผมว่าถ้าเทียบกับวัฒนธรรมบ้านเค้าที่มีทั้งจีน มุสลิมอยู่ด้วยกัน แล้วเทียบกับฝั่งอินโดนีเซีย ผมว่ามาเลไปได้ไกลนะ

ผมคิดว่ามาเลเซียหมดแรงแล้วนะ ไปต่อไม่ได้แล้ว แต่ในอดีตเขาทำไว้ดีและมีทรัพยากรน้ำมัน ทำให้ไปได้ไกลกว่าไทยนิดหน่อย

ปัญหาภูมิบุตร คนมาเลกับคนจีนแยกแยกกันอยู่ ธุรกิจของชาติก็เจ๊ง

ผมว่าไทยน่าอยู่กว่า