นี่แหละประเทศในฝัน แค่ความเป็นจริงยากอยู่เพราะคนไทยสันดานเสียจิตสำนึกต่ำ มีอะไรแก้ปัญหาพวกนี้ได้บ้าง ดูอย่างการขับรถฝ่าไฟแดงกันทุกแยก ยิ่งช่วงรถติดๆนี่ทำตีวเป็นลูกติดพันกันเยอะมากแล้วแยกอื่นก็ไปไม่ได้ ละอย่างโรงเรียนเก่าผมลิฟซ่อมมากี่รอบก็พังตลอดเพราะพวกเชี่ยๆชอบทำลายลิฟกัน

ประเทศที่พัฒนาแล้วที่ผมไปเห็นหรือรู้ๆกันมา คือ สวัสดิการประชาชนดีถึงดีมาก แต่ก็แลกด้วยกฏหมายจุกจิกมากมายที่ต้องทำตามอย่างเคร่งครัด

อีกอย่างที่สำคัญคือคุณภาพประชากร ผมว่าด้วยหลายอย่างที่ผ่านมาของบ้านเราหล่อหลอมให้คนหลายๆรุ่นดูไม่มีคุณภาพ ทั้งวิธีคิดและการศึกษา คือถ้าสมมติเริ่มการพัฒนาแบบจริงจังได้เร็วเราก็มีโอกาสไปถึงจุดนี้ได้เร็ว แต่ดูทรงคงต้องรอให้พวกชนชั้นอำมาตย์พวกนี้ไปซะก่อน

ถ้าให้แฟร์ต้องดูว่าเค้าเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดากี่เปอร์เซ็นต์ของเงินได้ด้วย

เพิ่งดูรายการช่อง NHK ของญี่ปุ่น

ให้ฝรั่งพูดญี่ปุ่นได้ปั่นจักรยานไปโซนต่างๆของประเทศ เหมือนกับโปรโมทน่ะแหละ

ตอนล่าสุดปั่น+นั่งเรือข้ามฟากไปเกาะนึงใกล้ๆ Okayama

มีประชากรบนเกาะแค่ 150 คน

แต่ถนน+ทางปั่นจักรยานมีรอบเกาะ เรียบร้อย สะอาด

ท่าเทียบเรือของชาวบ้าน ดูดีกว่าพัทยาจะข้ามไปเกาะล้าน หรือตราดข้ามไปเกาะช้าง เกาะกูดแบบเทียบไม่ได้

***มีประชากรบนเกาะแค่ 150 คนเท่านั้น...

ผมยอมเสียภาษีนะ เอาไปเลย ถ้ามันพัฒนาแบบเห็นภาพชัดเจนได้ขนาดนี้แม้ต่างจังหวัด นอกเมืองขนาดไหน

ไม่ถึงนะครับ ผมตอนอยู่นู่นโดนหัก 24.9%

ซึ่งเอาตรงๆว่าถ้าเทียบกับอัตราภาษีที่ไทย ผมยังรู้สึกว่าอยู่นู่นเสียแล้วได้อะไรกลับมาเป็นชิ้นเป็นอันมากกว่า อย่างที่ยกตัวอย่างไปแต่แรกว่าขนส่งสาธารณะก็ดีกว่า มีทั้งแทรม รถไฟใต้ดิน รถไฟ ที่ทั้งหมดนี้ไปถึงเกือบทุกที่ ถนนดีกว่า ตำรวจก็ดีกว่า พื้นที่สีเขียวที่มากกว่า ผมอยู่นู่นเกือบสี่ปีไม่เคยเจอไฟดับ น้ำไม่เคยท่วม

เทียบกับไทยนะ ไอ้ภาษีที่เราเสียๆกันไป ได้อะไรกลับมาบ้างครับ

ต่อมาถามว่าเป็นที่นิสัยคนไทยด้วยมั้น ก็ส่วนนึงครับ แต่นิสัยคนที่นู่นก็ไม่ได้ดีเวอร์ครับ แต่กฏหมายเค้าแรง แรงจนคนไม่กล้าทำผิดกฏหมายมากกว่า อย่างที่หลายคนบอกว่าน่ากลัว แรกๆไปผมก็กลัวครับ แต่อยู่ๆไปเราจะรู้เองว่าพวก homeless นี่เค้าไม่ทำร้ายเรา/ใครแน่ๆ (วิ่งราวอาจจะมีบ้าง แต่ทำร้ายร่างกายเพื่อชิงทรัพย์นี่ไม่มีแน่นอน) เพราะกฏหมายบ้านเค้าแรงพอที่จะควบคุมตรงนี้ครับ

ผมไม่ได้อยู่ปารีสครับ ผมอยู่เมืองขนาดประมาณเชียงใหม่ครับ แต่อยู่ใจกลางเมืองเลย ถ้าเทียบกับเชียงใหม่ก็อยู่ในคูเมืองเลยครับ ซึ่งนั่นก็ยิ่ง contrast ไปอีกว่าขนาดผมไม่ได้อยู่เมืองหลวง สวัสดิการของรัฐที่ผมได้ยังดีกว่าเมืองหลวงของไทยอีกครับ

เคยหวังว่าจะมีวันนั้นสักวัน

เราต้องพกถุงดำไปเก็บขยะด้วยครับ น้ำจะได้ไม่ท่วม

กฎจุกจิกที่ว่า มันไม่ได้เป็นเรื่องลำบากที่จะปฎิตามเลยครับ สำหรับคนที่มีสำนึกทางสังคมส่วนใหญ่ เพราะกฎส่วนใหญ่ก็คือปกป้องคนอื่นไม่ให้ถูกเบียดเบียนจากคนที่เอาเปรียบนั่นแหละ

แต่คนไทยถนัดการทำอะไรตามใจ ไม่ค่อยคิดว่ามันจะไปเดือดร้อนใครหรือเปล่า เลยค่อนข้างมีปัญหากับกฎที่เคร่งกว่า

แต่หลายครั้งบ้านเรากฎก็เข้มไม่ต่างจาก ตปท นะ แค่โดยปกติไม่ปฎิบัติ ไม่บังคับใช้กัน ต่างคนต่างปล่อย แล้วสุดท้ายเกิดปัญหามาก็ยาว มีทะเลาะจนถึงขั้นยิงกันก็ง่ายเพราะเรื่องเบียดเบียนกันนี่แหละ

นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกดีในการมาอยู่ ตปท เลยนะ เพราะอยู่ไทย โดนเอาเปรียบ ไปแจ้งร้องเรียนทีไรก็มีแต่บอกว่าเรื่องแค่นี้เอง หยวนๆ น่า ปล่อยเค้าหน่อยก็ได้ จะตรงอะไรขนาดนั้น ซึ่งสุดท้ายผมที่ไม่โดนเอาเปรียบ และไม่คิดจะไปเอาเปรียบคนอื่นต่อ ก็กลายเป็นคนที่ต้องรับเคราะห์ รับผลลบต่างๆ ที่คนรอบข้างเบียดเบียนมา มันน่าเบื่อ แต่พอมาอยู่นี่ มันไม่มีใครอยากเอาเปรียบกัน เพราะกลัวเป็นเรื่องฟ้องขึ้นมามันจะยาว เลยช่วยป้องกันปัญหานี้ไปได้อีกทาง

ชอบแบบไทยมากกว่าอะ อยากกินได้กิน มีร้านขาย 24 ชั่วโมง อยากเที่ยวได้เที่ยว ผับเปิดเยอะมาก อยากรักษาประกันสังคมก็มี การเดินทางรถส่วนตัวแม้จะติดนิดหน่อย แต่ก็ไม่ต้องเดิน เรื่องฝึกอบรมเค้าก็มีโรงเรียนการอาชีพ ว่าแต่จะไปฝึกรึเปล่า... ต่างประเทศป่วยนิดป่วยหน่อยเค้ารักษาให้อย่างไทยรึเปล่า ประเทศอื่นติดโควิดไม่รักษาก็เยอะ ดูไทยซิรักษาหมด

ผมเข้าใจดีครับๆ ผมแค่พิมพ์ตัดบทไว้ ไม่อยากพาดพิงคนไทยเท่าไหร่หรอก แต่ก็ต้องยอมรับความจริงว่าเป็นอย่างที่ท่านว่านั่นแหละ ผมเห็นบางคนบางกลุ่มแค่กฏเล็กน้อยยังออกมาโหวยหวายกันเลย ส่วนคนใช้กฏหมายก็เลือกปฏิบัติ ใช้กฏหมายในทางที่ไม่ถูกต้อง เรื่องนี้มันน่าเหนื่อยใจสุดๆเหมือนกัน

ส่วนเรื่องสวัสดิการรักษา medicare มันอยู่ที่แล้วแต่นโยบายของแต่ละประเทศจริงๆ แฟผมอยู่อังกฤษด่าเรื่องนี้ให้ฟังทุกวัน เป็นหอบ เป็นนู่นเป็นนี่ ว่าจะเข้าไปหาได้รับยาได้ ต้องจองวันเข้าไปเอาอีก บางทีเข้าไปแล้วก็จ่ายแต่พาราไม่ยอมจ่ายยาให้ตามที่เราต้องการหรือตามอาการ อารมณ์ที่นั้นบางเมืองบางศูนย์มีการเลือกปฏิบัติสำหรับคนต่างชาติพอตัวเหมือนกันนะครับ นี่คือความจริงที่เราต้องรับรู้ว่ามันก็ยังมุมมืดเหมือนกัน

ซ้ำ

พี่ผมอยู่ออสบอกเดินตามถนนกลางค่ำกลางคืนยังรู้สึกปลอดภัย

55

ปีหน้าผมก็ตามพี่ไปละ ลาก่อยไทยแลน

สวัสดิการขั้นพื้นฐาน เช่น รักษาพยาบาลได้รวดเร็วและทั่วถึง

เพราะทุกวันนี้งบหมดไปกับกลาโหม โดยตรวจสอบไม่ไดั คัดค้านก็แค่ชลอ ค่าส่วนต่างเยอะ

ผมเคยไปอยู่ออสมา หลังเรียนจบไปหาประสบการณ์การทำงาน เก็บเงินขำๆ 6 เดือน

ทำงานชม เดียวซื้อแมคกินได้ชุด 1 อะ ค่าแรงเป็นธรรมมาก
ยิ่งถ้าได้ทำงานร้านอาหารที่เป็นคนฝรั่งจริงๆ ไม่ใช่คนไทย ถึงเวลาเขาไล่กลับ
ของไทย ตอนนั้น ค่าแรงขั้นต่ำ 34 บาทมัง ของออสตอนนั้นผมทำได้ชม ละ 15 เหรียญ ร้านอาหาร

เคยไปเป็นคลีนเนอร์ ไปทำความสะอาดออฟฟิตของเขา ตอน 5 โมง ได้ค่าแรงชมละ 17 เหรียญ ทำ 5 โมงถึง 3 ทุ่ม
เข้างาน 5.00 แต่พอ 5.30 พนักงาน เขากลับกันหมดแล้ว ไม่มีคนอยู่ทำงานล่วงเวลาแบบออฟฟิตไทย
แถมพนักงานแต่ละคนดูมีความสุขมาก โต๊ะทำงานจะมีรูปครอบครัว รูปไปเที่ยวต่างประเทศ หรือที่ต่างๆ ทั้งๆ ที่ดูอายุงานแล้วเหมือนพึงเรียนจบ และทำงานแค่ 1-3 ปี อะ
ดัชณีความสุขของพนักงานออฟฟิตเขา คงเยอะกว่าพนัีกงานออฟฟิตไทยมาก ค่าแรงเป็นธรรม

ค่าเดินทางก็ถูก รถมาตรงเวลาเปะ เคยนั่งรถเมล์ครั้งนึง คนขับรถ แมงร้องเพลง คนในนั่งก็ร้องตาม ร้องจบปรบมือกันอีก แปลกดี สืบรู้ว่าคนขับรถเมล์ของเขาเงินเดือนไม่น้อยด้วย ถึงว่าสุขภาพจิตดี

ไปเดินห้าง แมงลื่นล้ม ก้นจ่ำหม่ำ มีคนออสมาช่วยพยุง พาไปหาเจ้าหน้าที่ห้าง แมงพาขึ้นไปออฟฟิต เขาส่งตรวจที่คลีนิก ออกค่าใช้จ่ายให้ เสร็จแล้วขากลับแมงให้เรานั่งแทกซี่ ส่วนค่าแทกซี่มันจะบิลไปเก็บห้างเอง แต่ตอนนั้นเจ็บจริงนะ ก้นช้ำเป็นรอยเขียว จริงๆ เขาถูกพื้นเสร็จแถมติดกันระวังลื่น แต่ผมแมงไม่ดูเอง ความผิดเรา ไม่ใช่ของห้างด้วย

มีวันไปเตะบอล ขากลับโคตรหิวน้ำ แวะเข้าสถานีรถไฟ ซดน้ำก๊อก คือน้ำเขากินได้จริงๆ ไม่เหมือนปะปา ประเทศไทย ประหยัดค่าน้ำไปอีก