เพื่อนฝากมาโพสครับ แต่ถ้าใครอ่านแล้วอยากเรื้อนก็ไม่ต้องเกรงใจ
*****************************************************************
คำนำ
1. ได้อ่านกระทู้วันเดอร์เฟรม อ่านความเห็นส่วนใหญ่แล้วเวียนหัว ไม่เข้าใจว่าทำไม “ผู้ชาย” ในเว็บนี้ถึงโทษเหยื่อได้หน้าตาเฉย ทั้งๆ ที่การไม่โทษเหยื่อมันคือเรื่องพื้นฐานและไม่จำเป็นต้องมีความรู้อะไรเลยด้วยซ้ำ ขอแค่มีจิตสำนึกก็พอ แต่ก็ดูเหมือนหลายคนจะไม่มี
2. สำหรับคนที่จะ tone policing ผมไม่มีปัญหาถ้าคุณจะไม่ชอบวิธีการพูดของผม แต่ก่อนจะมาสั่งสอนผม คุณช่วยชะโงกหน้าไปดูว่าพวกคุณ และคนที่คุณกำลังปกป้อง มันเคยพูดดีๆ กับผู้ถูกละเมิดบ้างมั้ย จากนั้นคุณช่วยไปสั่งสอนกันเองบ้างจะขอบคุณมาก
ขอเริ่มที่ 10 ข้ออ้างที่คุณมักพบในเว็บนี้ (อ้างอิงว่าคุณพูดแบบนี้กันจริง จะได้ไม่ต้องเสียเวลาหาว่าผมมโนขึ้นมาเอง)
1. ไม่มีใครเห็นดีเห็นงามกับ Sexual Harassment
คุณอ่านคอมเมนต์แล้วเชื่อกันจริงๆ เหรอว่าคนที่นี่มันไม่ได้เห็นดีเห็นงามกับ Sexual harassment?
คุณว่ามันแปลกมั้ยที่ทุกคนบอกว่า
"ไม่ได้สนับสนุน Sexual harassment และผู้ถูกละเมิดไม่ผิด"
แต่สุดท้าย ผู้ถูกละเมิดกลับเป็นคนเดียวที่ถูกวิจารณ์ ถูกกล่าวโทษ ถูกโจมตี
ส่วนไอ้คนคุกคามกลับลอยตัว ไม่ถูกพูดถึง ไม่ถูกด่า ไม่ต้องรับผลใดๆ จากการกระทำที่คุณก็บอกว่ามันเห้นั้น
ถ้าคุณบอกว่าไม่มีใครเห็นด้วยกับ Sexual harassment
งั้นทำไมตอนวันเดอร์เฟรมออกมา
“ด่าคนที่คุกคามเขา” หลายคนในเว็บนี้มันถึงเปลี่ยนไปรุมแซะเขาล่ะ?
ผมย้ำเลยนะว่าเขาด่าคนที่คุกคามเขา ไม่ได้ด่าพวกคุณด้วยซ้ำ (ทั้งๆ ที่ควรจะโดนด่าชิบหาย)
แล้วพวกคุณไม่พอใจอะไร? การที่ผู้หญิงลุกขึ้นมาตอบโต้คนที่คุกคามเขามันไปสะเทือนใจคุณยังไงเหรอ?
ถ้าคุณเชื่อจริงๆ ว่าคนผิดมันไปละเมิดคนไม่ผิด แล้วคุณจะหงุดหงิดที่คนไม่ผิดออกมาว่าโวยวายทำไม?
ก็เขาไม่ผิด เขาถูกละเมิด เขาโวยวาย มันก็ถูกแล้วไง?
ตกลงใครกันแน่ที่ย้อนแย้ง?
คุณยอมรับมาเหอะว่าหลายคนในนี้มันชอบและเห็นด้วยกับ Sexual harassment
แต่มันจะพูดตรงๆ ก็เขิน เลยต้องอ้อมแอ้มๆ ว่า "ไม่เห็นด้วยกับการคุกคามหรอกนะ แต่โลกเราก็เป็นแบบนี้แหละ"
จากนั้นค่อยไปไล่ด่าเขาว่าย้อนแย้ง, วอนนาบี แล้วคอยตามประชดประชันเขาในกระทู้ต่อๆ มา
แล้วก่อนจะหน้าบางทำเป็นไม่พอใจที่เขาสอนมารยาทเนี่ย ช่วยเข้าไปดูคอมเมนต์ในเพจเขาหน่อยนะ
Top comment มันมีแต่มีมชักว่าวแรงๆ เต็มไปหมด
เจ้าตัวเขาแสดงออกว่าไม่พอใจ แทนที่จะสำนึก ดันหัวเราะคิกคักคิกคักทำเป็นเรื่องสนุก
อย่าว่าแต่สอนมารยาทเลย เขาไม่ด่าพ่อให้ก็บุญแค่ไหนแล้ว
2.เข้าใจเรื่องสิทธินะ แต่...
เคลมว่าตัวเองเข้าใจเรื่องสิทธิ แต่พอผู้หญิงถูกคุกคามดันไล่ให้เขาไปเปลี่ยนการแต่งตัว
แปลกดี นี่คุณจะบอกว่าเราควร “แก้ปัญหาการละเมิดสิทธิ” ด้วยการ “จำกัดสิทธิของผู้ถูกละเมิด” ให้มากกว่าเดิมเหรอ?
อ่านแล้วไม่เห็นรู้สึกว่าคนที่พูดอะไรทำนองนี้จะเข้าใจว่า “สิทธิ” มันเป็นสิ่งที่ “ไม่ควรถูกละเมิด” ตรงไหนเลย
(เป็นวิธีแก้ปัญหาที่เปิดโลกมากๆ เหมือนบอกรู้ว่าเผด็จการมันละเมิดสิทธิ แต่วิธีแก้ปัญหาไม่ใช่การเรียกร้องประชาธิปไตย วิธีแก้ปัญหาคือเราควรเป็นเผด็จการให้มากกว่าเดิม 555555555)
แค่พูดกว้างๆ ว่าตัวเองเข้าใจเรื่องสิทธิน่ะใครก็ทำได้ครับ
แต่สิ่งที่จะชี้ว่าคุณเข้าใจหรือไม่เข้าใจมันคือวิธีที่คุณตองสนองต่อปัญหานั้นต่างหาก
ถ้าคุณเชื่อจริงๆ ว่า “สิทธิเป็นสิ่งที่ไม่ควรถูกละเมิด” งั้นวิธีการแก้ปัญหาของคุณมันก็ควรจะเป็นไปในแนวทางนั้นด้วย
ไม่ใช่เอาแต่พูดว่าคุณเข้าใจเรื่องสิทธิ แต่พอเกิดปัญหาทีไรก็เอาแต่ลอยหน้าลอยตาไป “จำกัดสิทธิ” คนอื่นอยู่ได้
3. อย่าโลกสวย เราควบคุมคำพูดคนอื่นไม่ได้ ถ้าไม่ชอบก็เลิกแต่งตัวเซ็กซี่สิ
ก็แปลกดีที่คุณเชื่อว่าเราควบคุมพฤติกรรมของผู้ละเมิดไม่ได้ แต่คุณดันเชื่อว่าเราสามารถไปจำกัดการใช้ชีวิตของผู้ถูกละเมิดได้
คุณไม่คิดบ้างเหรอว่าผู้ถูกละเมิดจะไม่อยากและไม่ยอมทำตามวิธีของคุณ เพราะเขารู้สึกว่าวิธีนี้มันไม่แฟร์กับเขา?
คุณไม่เอะใจว่ามันฟังดูโง่เหรอ ที่คนๆ นึงจะต้องสูญเสียเสรีภาพของตัวเอง เพียงเพื่อสังคมนี้จะได้ปฏิบัติกับเขาดีกว่านี้สักนิด?
ถ้าคุณเชื่อว่าวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือการให้ผู้หญิงสละเสรีภาพในการแต่งตัวไปตลอดชีวิต
งั้นคุณมันก็โลกสวยยิ่งกว่าเฟมินิสต์ที่ออกมาพูดปากเปียกปากแฉะว่าอย่าไปละเมิดใครซะอีก
เพราะอย่างน้อยคนโลกสวยเหล่านั้นก็ยังมองปัญหาได้ตรงจุด และรู้ว่าควรจะแก้ที่อะไร
แต่คุณดันโลกสวยแบบโง่ๆ มองไม่เห็นปัญหาที่ควรจะถูกแก้ แล้วมักง่ายไปบอกให้ผู้ถูกกระทำต้องทนรับกรรมจากพวกง่าวๆ
ถ้าคุณไม่โลกสวย งั้นคุณก็ควรรู้ไว้ด้วย ว่าการไปบอกให้ผู้หญิงทุกคนต้องเลิกแต่งตัวเซ็กซี่มันเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ โลกสวย ไม่เมคเซนส์ และปฏิบัติจริงไม่ได้
4. ไม่ได้สนับสนุน Sexual harassment แต่แค่เพิกเฉย อ้างอิงจาก:
”If you are neutral in situations of injustice, you have chosen the side of the oppressor.”
ในบางสถานการณ์ มันอาจเข้าใจได้ที่คุณจะเพิกเฉย เช่น ในกรณีที่คุณเห็นคนกำลังถูกทำร้าย คุณไม่เห็นด้วย แต่คุณอาจไม่เข้าไปช่วย เพราะถ้าคุณช่วย คุณก็อาจซวยซะเอง กรณีแบบนี้มันเข้าใจได้หากคุณจะเพิกเฉย แม้ว่าคุณจะไม่ได้อยากสนับสนุนการใช้ความรุนแรงกับคนอื่นก็ตาม
แต่กับเรื่อง Sexual harassment การที่คุณแสดงจุดยืนว่าคุณต่อต้านการคุกคามมันไม่ได้ทำให้คุณมีอันตรายหรือเสียอะไรไป เพราะงั้นมันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่คุณจะมาอยาก “เป็นกลาง” ในเรื่องนี้ มันฟังไม่ขึ้นที่จะบอกว่าการเพิกเฉยของคุณมันไม่ใช่การสนับสนุนการคุกคามทางเพศ
มันมีคนโดนทำร้ายต่อหน้าต่อตาคุณ คุณช่วยได้ แต่คุณ
“เลือก” จะไม่ช่วย การเพิกเฉยแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการถุยน้ำลายลงตรงหน้าเหยื่อ และบอกว่าคุณไม่แคร์ความอยุติธรรมใดๆ ที่กำลังเกิดขึ้นกับเขา เพียงเพราะคุณไม่ใช่คนที่ต้องรับความอยุติธรรมนั้น
เพราะงั้นคุณอย่ามาบอกว่าตัวเองเป็นกลาง คุณไม่ได้เป็นกลาง คุณแค่ขี้ขลาดเกินกว่าจะยอมรับว่าสังคมนี้มันมีปัญหา และพยายามซ่อนความขี้ขลาดของตัวเองด้วยการขู่ให้คนอื่นต้องสยบยอมและรับใช้ระบบแย่ๆ นี้แบบที่คุณกำลังทำ
คุณอย่ามาบอกว่าตัวเองไม่เลือกข้าง คุณเลือกแล้ว คุณเลือกที่จะ "ปล่อย" ให้สิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันมันดำเนินต่อไป
(บางคนยิ่งอาการหนัก บอกตัวเองเป็นกลาง แต่ดันมาตามโทษเหยื่อ แล้วคอยแก้ต่างให้ผู้ละเมิด ทั้งๆ ที่การเคาะคีย์บอร์ดสมน้ำหน้าเหยื่อกับพิมให้กำลังใจเหยื่อมันเหนื่อยพอๆ กัน แต่คุณเสือกเลือกจะทำอย่างแรก เป็นกลางอีท่าไหนถึงได้เอียงขนาดนั้น งง)
5. ก็ทำตัวไม่น่าให้เกียรติเอง
แล้วการเป็นผู้หญิงเซ็กซี่มันไม่น่าให้เกียรติยังไง?
โลกไม่ได้หมุนรอบจู๋คุณ ผู้หญิงไม่มีหน้าที่ต้องใส่กระโปรงคุมเข่าเพื่อจะไม่ต้องถูกคุกคามจากคุณ
แต่มันเป็นหน้าที่คุณ ที่จะต้องไม่ไปคุกคาม (หรือซ้ำเติม) เขา ไม่ว่าเขาจะแต่งตัวได้ถูกใจหรือไม่ถูกใจคุณก็ตาม
คุณจะชอบจะอวยผู้หญิงเรียบร้อยมันก็เรื่องของคุณ แต่อย่าเอาค่านิยมนั้นมาลดคุณค่าของผู้หญิงที่ไม่เรียบร้อย
เลิกเอาค่านิยม "ผู้หญิงดี" ของตัวเองไปครอบหัวคนอื่น แล้วเที่ยวตัดสินว่าผู้หญิงคนไหนมีค่ากว่าคนไหนได้แล้ว
ผู้หญิงเหล่านั้นเขาเป็นมนุษย์เท่าๆ กับคุณ และผู้หญิงแต่ละคนจะกำหนดคุณค่าของเขาด้วยตัวของเขาเอง
ไม่ต้องสะเหล่อมาบอกว่าใครมีค่ากว่าใคร ใครคุกคามได้หรือคุกคามไม่ได้ เพราะคุณไม่มีสิทธิ
6. พูดว่า “นมใหญ่” ไม่ถือว่าคุกคาม เพราะมันเป็น “ข้อเท็จจริง”
นี่จะบอกว่าเรามีสิทธิพูดกับคนอื่นว่า "ไอ้ดำ" "ไอ้ลาว" "ไอ้อ้วน" "ไอ้แม่ตาย" "อีนมใหญ่" ได้ ตราบใดที่มันเป็น "ข้อเท็จจริง" เหรอ?
สิทธิมันมีคำว่าไม่ละเมิดครอบอยู่นะ
การพล่ามที่อยู่บนฐานของการละเมิดผู้อื่นอย่างการคุกคามทางเพศมันไม่เคยเป็นสิทธิ
และจุดชี้วัดว่าคุกคามหรือไม่คุกคามมันอยู่ที่ "คนโดนรู้สึกยังไง" ไม่ใช่ "คนพูดรู้สึกยังไง"
ทั้งๆ ที่เจ้าตัวเขาก็สื่อสารออกมาแล้วว่าการกระทำพวกนั้นมันคุกคาม และเขาไม่ชอบ
แต่คุณก็ยังไม่ยี่หระ คุณยังเลือกจะยืนกรานว่ามันไม่คุกคาม มันคือเรื่องปกติ มันคือสิทธิ เหมือนคนบ้า
ทำไมพวกคุณถึงต้องพยายามที่จะทำให้ Sexual harassment มันชอบธรรมขนาดนั้น?
งงนะว่าจะทำไปเพื่ออะไร?
เสรีภาพของคุณคือสิทธิที่จะคุกคามทางเพศเหรอ?
ขำ
7. ผู้หญิงไม่ควรแต่งตัวแบบนี้ ใครแต่งตัวแบบนี้แสดงว่ารับได้ถ้าถูกคุกคามทางเพศ
การแต่งตัวเซ็กซี่มันไม่ใช่ใบอนุญาตให้คุกคาม
ทำไมถึงคิดเองเออเองกันเก่งว่าถ้าโพสเซ็กซี่คือเจ้าตัวรับได้กับคอมเมนต์แทะโลม ทั้งๆ ที่เจ้าตัวก็ออกมาพูดชัดแล้วว่าเขาไม่โอเค?
แทนที่จะมานั่งหลอกตัวเองกันไปวันๆ ว่าเขารับได้ คุณออกไปฟังเสียงคนถูกกระทำมันง่ายกว่ามั้ย?
ว้าวนะที่คุณกล้าจะสอนว่าเขา “ไม่ควร” แต่งตัวแบบนี้ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
พอเกิดเรื่องมาก็อ้างสัญชาติญาณ อ้างขนบธรรมเนียม ละเมอเพ้อพกอยู่ในกรอบหญิงดี/หญิงเลวของตัวเอง แล้วตัดสินว่าใครควรโดนอะไรหรือไม่ควรโดนอะไร
ถ้าคุณแคร์ผู้ถูกละเมิดได้สักครึ่งนึงของที่คุณแคร์ความเป็นผู้ชายมันก็คงดีเนอะ
8. ระวังตัวเองสิ ถ้าไม่ทำตัวยั่วก็ไม่โดนคุกคามหรอก
หมอผู้หญิงออกมาให้ความรู้เรื่องเพศอย่างสุภาพ ไม่มีอะไรไปกระตุ้นต่อมหื่น แต่คุณก็พิจารณาคอมเมนต์ดูละกัน
มีอีกเยอะ และคุณก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันมี กลิ่นจู่ตลบอบอวลขนาดนี้
ผู้หญิงลุคเรียบร้อยที่คุณมโนว่าเขาไม่โดนคุกคามน่ะ ลับหลังเขาโดนไม่ได้เบาไปกว่ากันเลย แค่มันไม่กล้าทำกันประเจิดประเจ้อแบบตอนคุกคามคนเซ็กซี่แค่นั้นแหละ (พิมฐายังโดนเอาทั้งชื่อ ทั้งรูป ไปแต่งเรื่องเสียวชั้นขยะ, พวกแอคหลุมชักว่าวใส่รูปอะไรนี่ มันมีแต่ผู้หญิงลุคหวานๆ ที่คุณมโนว่าเขาไม่โดนคุกคามเต็มไปหมด)
ในโลกที่เด็กอนุบาลและคนแก่อายุแปดสิบที่ไม่มีอะไรส่อไปทาง sexual ยังโดนข่มขืนได้ คุณเอาอะไรมามั่นใจกับไอ้ความเชื่อหญิงดี/หญิงเลวของคุณนักหนาเหรอ?
คุณเลิกกวนกาวดมกันเองบนเน็ตเหอะ หลักฐานทนโท่ แต่ทำเป็นเหม่อ ทำเป็นมองไม่เห็น
9. คุณไม่ผิด แต่เราสอนทุกคนให้มีจิตสำนึกไม่ได้ ต้องแก้ที่ตัวเอง
โธ่เอ๊ยยยยย!! ใช่แล้ว เรามาเริ่มที่ตัวเองกันเถอะครับ
มอไซค์วิ่งบนฟุตบาทแล้วชนคุณเหรอ?
คุณไม่ผิดนะ แต่เราหวังให้ทุกคนมีจิตสำนึกไม่ได้หรอก ต้องแก้ที่ตัวเอง เริ่มที่เลิกเดินฟุตบาทไปเลยครับ
สงกรานต์แล้วคนสาดน้ำใส่คุณโดยไม่ขอเหรอ?
คุณไม่ผิดนะ แต่เราหวังให้ทุกคนมีจิตสำนึกไม่ได้หรอก ต้องแก้ที่ตัวเอง เริ่มที่สงกรานต์ก็อย่าออกนอกบ้านไปเลยครับ
พวกคุณนี่นะ รู้ทั้งรู้ว่าเราควบคุมพวกเห็นแก่ตัวไม่ได้
แต่คุณก็ยังจะเดินบนฟุตบาท, ยังจะออกจากบ้านตอนสงกรานต์
งั้นถ้าเดินๆ อยู่แล้วโดนมอไซค์ชน หรือโดนสาดน้ำใส่ ก็ไม่ต้องเรียกร้องนะครับ
พวกโดนชนนี่ "ย้อนแย้ง" จัง "วอนนาบี" ไปเดินฟุตบาท แล้วจะไม่ให้ถูกละเมิดสิทธิได้ยังไง
ทุกอย่างแก้ได้ที่ตัวเองครับ 55555555555555555555555
10. อุปมาล๊อคบ้าน, ขับรถเห้, ฆ่าข่มขืน ล๊อคบ้าน – เทียบกันไม่ได้เลย เพราะต้นทุนของการล๊อคบ้าน กับต้นทุนที่คุณบอกให้ผู้หญิงต้องระวังตัวมันไม่เท่ากัน
การล๊อคบ้านทุกวันมันทำได้ง่าย ปฏิบัติได้จริง แค่เสียเวลาก่อนออกจากบ้านไม่กี่วิก็จบ
ในขณะที่ต้นทุนการระวังตัวของผู้หญิงมันไม่ได้ง่ายแบบนั้น เพราะไม่ว่าผู้หญิงจะทำอะไร ผู้ชายก็ดูจะจู๋โด่ไปหมด
เห็นผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่ คุณก็บอกจะเลียตั้งแต่ลูกบิด
เห็นผู้หญิงเล่นฟิตเนส คุณก็บอกเห็นท่าแล้วคิดดีไม่ได้
เห็นผู้หญิงยกแขน คุณก็ซูมรักแร้แล้วบอกหอม
ถ้าคุณใช้ความหื่นของผู้ชายมาเป็นมาตรฐานว่าผู้หญิงควรหรือไม่ควรทำอะไรบ้าง งั้นมันจะกลายเป็นว่าผู้หญิงต้องมาคอยรับผิดชอบจู๋ผู้ชายไม่ให้โด่ และผู้หญิงอาจต้องเลิก enjoyment แทบทุกอย่างในชีวิตเพื่อแลกกับความปลอดภัยของตัวเอง ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ไม่ควรทำ และไม่น่าเอาไปเทียบกับการล๊อคบ้านเลย
ความแตกต่างอย่างที่สองคือการไม่ล๊อคบ้านมันไม่ใช่ enjoyment คนที่ไม่ได้ล๊อคบ้านส่วนใหญ่ก็เพราะลืม และการสนับสนุนให้คนหันมาล๊อคบ้านมันไม่ได้ทำให้ใครเสียอะไรไป ต่างจากการไปขู่ให้ผู้หญิงต้องเลิกแต่งตัวแบบนู้นแบบนี้ เพราะอิสระในการแต่งตัวมันเป็น enjoyment ที่ไม่ควรถูกพรากไป
ความแตกต่างอย่างสุดท้ายคือ ล๊อคบ้านมันกันขโมยได้จริง แต่ผลการศึกษาทั้งไทยและต่างประเทศพบมานานแล้วว่าการถูกล่วงละเมิดทางเพศไม่ได้ขึ้นกับการแต่งตัว
สรุป การล๊อคบ้านมันเมคเซนส์ เพราะมันทำแล้วได้ผล ทำได้ง่าย แทบไม่มีต้นทุน ในขณะที่การจำกัดการแต่งตัวของผู้หญิงมันไม่เมคเซนส์ เพราะมันทำได้ยาก ทำแล้วไม่ได้ผล และมันเป็นการละเมิดสิทธิที่ไม่ควรถูกละเมิด
การขาดความรู้พื้นฐานในเรื่องอาชญากรรมทางเพศ + การขาด empathy ที่จะนึกถึงความลำบากของผู้ถูกกระทำ ทำให้คุณโยงเรื่องสองเรื่องที่ต่างกันราวฟ้ากับเหวมาเปรียบเทียบกัน ซึ่งควรจะพอได้แล้ว
(หรือถ้าคุณอยากจะเทียบกับการล๊อคบ้านให้ได้เลยนะ สมมติถ้ามีคนโดนขโมยของเพราะไม่ได้ล๊อคบ้าน แล้วคุณไปพูดใส่เขาแบบที่ทำกันอยู่นี่ คุณคิดว่ามันดีแล้วเหรอ?)
ขับรถเห้, ฆ่าข่มขืน - เหมือนเทียบขี้กับทอง ฉลาดจนผมไม่รู้จะแย้งยังไง เพราะไม่เห็นว่ามันจะเหมือนกันตรงไหน
ขับรถเห้กับฆ่าข่มขืนป็นพฤติกรรมที่เลว เดือดร้อนชาวบ้าน จะโดนด่าก็ถูกแล้ว
แต่ผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ได้ไปฆ่าใครตาย แล้วมันเอามาเทียบกันได้ไง?
ตลกดีที่คนยกอุปมานี้ขึ้นมามองว่าผู้หญิงเซ็กซี่คือคนละเมิด แทนที่จะมองว่าเขาคือผู้ถูกละเมิด
สลับผู้กระทำกับผู้ถูกกระทำแบบหาตรรกะกันไม่เจอเลย (แล้วมันโคตรเลอะเทอะที่ดันมีคนคล้อยตามเยอะอีกต่างหาก)
ไม่ต้องเป็นเฟมิน้งเฟมินิดอะไรหรอก เอามาตรฐานคนปกติ มันก็น่าตกใจนะที่หลายคนวิเคราะห์การใช้เหตุผลในโพสนั้นไม่ได้
อยู่ดีๆ ก็เอาผู้หญิงเซ็กซี่ไปเทียบกับฆาตกรฆ่าข่มขืน แล้วโทษว่าปัญหามันเกิดเพราะผู้หญิงทำตัวไม่มีค่าเอง
ความคิดแบบนี้มันสะท้อนว่าคุณไม่ได้มองผู้หญิงเซ็กซี่เหล่านั้นว่าเป็น "ผู้บริสุทธิ์"
ที่คุณโทษเขา แซะเขา และบอกให้เขาไปแก้ที่ตัวเอง มันไม่ได้เป็นเพราะคุณเป็นคนไม่โลกสวยแบบที่คุณอ้าง
แต่คุณโทษเขา เพราะคุณไม่ได้มองว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ที่
“มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี และมีความเป็นมนุษย์เหมือนๆ กับคุณ” ต่างหาก
ตลกดีนะครับ ตอนวิจารณ์การเมือง พวกคุณเป็นซ้ายไทยผู้ตื่นรู้
คุณบอกว่าคุณเป็นคนรุ่นใหม่ คุณเชื่อในความแตกต่าง คุณเชื่อในความเท่าเทียม และสังคมนี้ต้องการการเปลี่ยนแปลง
แต่พอตัดมาพูดเรื่องความเป็นมนุษย์ของผู้หญิง คุณดันกลับไปเป็นไดโนเสาร์หัวเก่าที่ดิ้นไม่หลุดจากค่านิยมเดิมๆ
คุณบอกว่าผู้หญิงคนนึงมีเกียรติมีศักดิ์ศรีมากกว่าอีกคนนึง และทำราวกับว่าถ้าผู้หญิงบางคนจะถูกปฏิบัติเป็นวัตถุทางเพศก็ถือว่าปกติ (แล้วยังมีหน้าไปย้อนเขาอีกนะว่า “รู้จักให้คุณค่าตัวเองในฐานะมนุษย์บ้าง”)
เวทนาตัวเองมั้ยที่ “ค่านิยมผู้หญิงดี” มันกล่อมคุณจนเชื่องได้ขนาดนี้?
มันล้างสมองคุณถึงขั้นที่ทำให้สำนึกศีลธรรมของคุณด้านชา และเลือกจะด่าผู้ถูกกระทำมากกว่าจะด่าคนก่อปัญหาด้วยซ้ำ
ถ้าปัญหานี้มันจะมีอะไรสักอย่างที่ต้องแก้ ผมคิดว่ามันก็คงไม่ใช่การแต่งตัวของเขาหรอก
หรือคุณไม่ต้องคิดอะไรมากเลยก็ได้นะ ผมถามสั้นๆ คำถามเดียวก็พอ
“ทำไมพวกคุณถึงต้องใจร้ายกับเขาขนาดนั้น?”
พวกคุณไม่มีทางรู้ว่าสภาพจิตใจของเขามันยังสบายๆ เหมือนภาพลักษณ์ที่ดูไม่ยี่หระนั้นรึเปล่า
พวกคุณไม่มีทางรู้ว่าคำพูดคุกคามกล่าวโทษของคุณมันจะเป็นฟางเส้นสุดท้ายในชีวิตของเขามั้ย
แล้วทำไมพวกคุณถึงต้องใจร้ายกับเขานัก? มันมีใครได้ประโยชน์อะไรเหรอ? มันต้องรอให้เขาตายก่อนหรือไงคุณถึงจะเห็นใจเขาได้?
บางทีผมก็ไม่เข้าใจพวกทำเป็นซ้ายจัดการเมือง แต่ขวาตกเหวในเรื่องความเป็นมนุษย์
[DLC] - คนหล่อ, พิทักษ์จิม, เฟมทวิต, SJW
โง่จนรู้สึกว่าไม่ต้องอธิบายก็ได้ เหมือนถุยน้ำลายขึ้นฟ้าแล้วโดนหน้าตัวเอง ไม่รู้จะเถียงยังไง เพราะมันไม่ใช่ argument ด้วยซ้ำ
ต่อให้พยายามแถกันให้ตาย แต่ถ้าคุณแค่ย้อนกลับไปอ่านคอมเมนต์ มันก็เห็นชัดๆ อยู่แล้วว่าเจตนาแต่ละคนมันเป็นยังไง (กระทู้ล่าสุดนี่ยิ่งชัด พูดกันมาได้ว่าไม่ได้เข้ามาดูรูปหรอก มารออ่านเม้น, เม้นฮามาก กร๊ากๆ คิกคักๆ รู้สึกสนุกที่ได้ประชดประชันแบบโง่ๆ มีความสุขที่ได้เมคฟันให้เขาเป็นตัวตลก ไม่ทุเรศตัวเองกันมั่งเหรอถามจริง?)
Misogynation แท้ๆ เว็บที่คนเล่น 99% เป็นผู้ชาย รวมหัวกันดันความคิดโง่ๆ ขึ้นมาเป็นบรรทัดฐาน ใครห้ามก็ไม่ฟัง
ผู้หญิงหลายคนโดนรุมคุกคามในพื้นที่ของพวกคุณมาเป็นปีๆ แต่พอเขาลุกขึ้นมาตอบโต้ สิ่งแรกที่คุณห่วงกลับเป็นอีโก้ของตัวเอง ต้องคอยกด คอยแซะ ไม่ให้ผู้ถูกละเมิดลุกขึ้นมาแข็งข้อได้
หลายคนรุมด่าเขาหยังกะหมูกะหมา คนอื่นมาเตือนก็ทำเมิน เมคฟันหาว่าเขาโลกสวย พอเป็นงี้คนสติดีๆ ก็ท้อ ไม่มีใครอยากเปลืองตัวลงมาพูด เพราะรู้ว่าทำคนเดียวมันสู้ไม่ไหว พูดไปเดี๋ยวก็โดนด่าฟรี พอไม่มีใครอยากเตือนใคร นานไปคอมมูนิตี้คุณก็กลายเป็นพื้นที่สุมหัวของพวกอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด
แล้วคุณอย่ามาลดทอนพฤติกรรมเลวๆ แบบนี้ให้เป็นแค่เรื่อง “บ้ากาม” เพราะคุณไม่ได้แค่คุยเรื่อง sex (ซึ่งไม่มีใครห้าม) แต่คุณกำลังใช้ sex มาเป็นหัวข้อในการพูดถึงคนที่มีเลือดเนื้อและมีชีวิตจิตใจจริงๆ เพราะงั้นคุณอย่ามา justify ให้สิ่งนี้เป็นแค่เรื่องธรรมชาติหรือเป็นเรื่องขำๆ ของผู้ชาย
ถ้าคุณแคร์สังคมที่คุณอยู่ แคร์มนุษย์คนอื่น แคร์อะไรที่มันมากไปกว่าตัวคุณเองเนี่ย คุณจะไม่ยอมให้มันจบแค่ “โลกมันก็เป็นแบบนี้แหละ” แล้วมาเย้วๆ เฉพาะตอนตัวเองโดนด่าแบบที่ทำกันอยู่นี่หรอก
ความเซ็กซี่ไม่ใช่สาเหตุหลักของการคุกคาม
บางคนพอเห็นข่าวผู้หญิงเซ็กซี่ถูกคุกคาม ก็ชอบไปสรุปง่ายๆ ว่า
“ความเซ็กซี่เป็นสาเหตุให้เกิดการคุกคาม เพราะงั้นถ้าใครไม่อยากถูกคุกคามก็ให้เลิกแต่งตัวเซ็กซี่ซะสิ”
ดูเผินๆ เหมือนจะเมคเซนส์ แต่ถ้าความเซ็กซี่มันคือสิ่งที่ทำให้เกิดพฤติกรรมคุกคาม
งั้นทำไมในชีวิตจริงมันถึงไม่มีใคร “หื่น” จนต้องเดินดุ่มๆ เข้าไปพูดคุกคามเหมือนที่ทำในโลกออนไลน์?
คำตอบง่ายมาก ในชีวิตจริงคุณไม่กล้า เพราะคุณรู้ว่าถ้าคุณไปทำแบบนั้นคุณจะโดนด่าจริง ติดคุกจริง โดนกระทืบตายจริง
ในชีวิตจริง คุณไม่กล้าคุกคามไม่ว่าการแต่งตัวของเขาจะทำให้คุณหื่นขนาดไหน เพราะคุณรู้ว่าคุณต้องรับผลจากกระทำของคุณ
หรือพูดง่ายๆ คือ ภาพเซ็กซี่ในโลกออนไลน์มันอาจจะทำให้คน “หื่น” ขึ้น แต่มันไม่ได้ทำให้คน “กล้า” คุกคามมากขึ้น
การที่ใครสักคนจะ “กล้า” เคาะคีย์บอร์ดคุกคามคนอื่นมันไม่ได้แค่เพราะหื่นหรือไม่หื่น เซ็กซี่หรือไม่เซ็กซี่
แต่สิ่งที่ขับเคลื่อนให้คนกล้าคุกคามมันคือความรู้สึกว่าคุณ “ไม่ต้องรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง” ต่างหาก
และสิ่งที่ทำให้ปัญหานี้ยิ่งเรื้อรังมากขึ้นไปอีก คือค่านิยมเบี้ยวๆ ที่บอกว่า
“ผู้หญิงเซ็กซี่ไม่มีค่าเท่าผู้หญิงเรียบร้อย”
ค่านิยมแบบนี้มันจะยิ่งไปทำให้คนรู้สึกว่าการคุกคามผู้หญิงเซ็กซี่เป็นสิ่งที่ทำได้ ทำแล้วไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
เพราะต่อให้ทำไป สังคมก็ยังเลือกจะโทษผู้หญิงว่าทำตัวไม่มีคุณค่า, ย้อนแย้ง, วอนนาบี มากกว่าจะหันไปด่าไอ้คนคุกคามซะด้วยซ้ำ
วิธีแก้ปัญหาในเรื่องนี้จึงไม่ได้มีแค่การไล่เหยื่อให้ไปเปลี่ยนการแต่งตัว (ซึ่งเป็นวิธีที่ไม่ได้ผล และไม่ยุติธรรมด้วย)
แต่คุณยังสามารถแก้ปัญหานี้ได้ ด้วยการสร้างสังคมที่ผู้คุกคามจะต้อง “รับผิดชอบการกระทำของตัวเอง” ขึ้นมา
ไม่ใช่คอยชูคอด่าเหยื่อ แล้วไล่ให้เขาให้ไปเปลี่ยนตัวเอง
Sexual harassment ไม่ใช่ปัจเจกปัญหา
ผมหวังว่าคุณจะพอเห็นแล้วว่าอารมณ์ทางเพศของผู้ชายไม่ใช่ปัจจัยเดียวของเรื่องนี้ และ Sexual harassment มันเป็นปัญหาทางวัฒนธรรมมากกว่าปัญหาเรื่องการแต่งตัวของผู้หญิง
Sexual Harassment มันเรื้อรังเพราะค่านิยมที่เหยียดผู้หญิงเซ็กซี่ให้ดูไร้เกียรติ เสร็จแล้วก็โทษว่าความเซ็กซี่นั้นทำให้เกิดปัญหา
การจะแก้ปัญหาในเรื่องนี้มันจึงไม่ใช่แค่ไล่ผู้ถูกละเมิดไปเปลี่ยนตัวเองแล้วเรื่องจะจบ
เพราะถ้าทุกครั้งที่เกิดเรื่อง แล้วคุณเอาแต่โทษว่าเหยื่อทำตัวเอง การทำแบบนั้นมันเท่ากับคุณกำลังเซตมาตรฐานห่วยๆ ที่ผู้บริสุทธิ์ต้องก้มหัว และใครแต่งตัวเซ็กซี่ก็เท่ากับสมัครใจที่จะถูกคุกคาม
สังคมเราทำแบบนี้กันมาตลอด และคุณก็เห็นแล้วว่ามันไม่ได้ผล ยังไงโลกเราก็จะมีผู้หญิงที่ไม่ยอมก้มหัวให้พฤติกรรมเหล่านี้อยู่เสมอ
ซึ่งที่เขาไม่ก้ม ไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้ว่าถ้าไม่ก้มแล้วจะโดนอะไร (เพราะงั้นคุณจึงไม่จำเป็นต้องเสนอหน้าไปสอนเขา เขาไม่ได้โง่)
เขารู้ว่าสังคมที่อคติกับความเซ็กซี่จะมองว่าเขาไม่มีเกียรติ ไม่มีศักดิ์ศรี ไม่มีคุณค่า
เขารู้ว่าสังคมแบบนี้จะใช้เรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างในการคุกคามเขา
เขารู้ว่าตัวเองจะเจออะไร แต่เขาอดทน (ซึ่งไม่ได้หมายความว่ายอมรับ) เพราะนั่นคือชีวิตของเขา คือความสุขของเขาที่ไม่ได้เดือดร้อนใคร
แล้วคุณเป็นใคร? กล้าดียังไง? ถึงจะไปขู่เขาว่าเขาควรจะทิ้งตัวตนและความสุขนั้น เพียงเพื่อจะไม่ต้องถูกคุกคาม?
คุณเอาแต่บอกให้ผู้หญิงเซ็กซี่ไปแก้ที่ตัวเอง แต่คุณเคยย้อนดูพฤติกรรมตัวเอง แล้วคิดจะแก้อะไรที่ตัวเองบ้างมั้ย?
คุณเลิกมองอะไรแบบตื้นเขิน และคิดแต่จะแก้ปัญหาแบบมักง่ายได้แล้ว คนที่ค้านวิธีของคุณเขาไม่ได้โง่หรือโลกสวยแบบที่คุณเชื่อ
แต่เขาค้านวิธีของคุณเพราะเขาต้องการให้สังคมมันรอด ไม่ใช่แค่มานั่งโทษปัจเจก แล้วไล่เหยื่อให้คอยหนีปัญหาไปวันๆ
พอเถอะไอ้ตรรกะให้เหยื่อเริ่มที่ตัวเองอะไรเนี่ย มันฉาบฉวย มักง่าย และเป็นการแก้ปัญหาไม่ตรงจุด
คุณต้องเลิกเป็นกลาง
ผมเชื่อว่าคนที่บอกให้เหยื่อไปเปลี่ยนตัวเอง “บางคน” มีเจตนาดีจริงๆ แต่ผมเสียใจที่ต้องบอกว่า หลายครั้งการกระทำที่หวังดีเหล่านี้มันมักโฟกัสไปที่การโทษเหยื่อมากกว่าการตำหนิผู้กระทำผิด และมันไม่ได้เป็นผลดีกับใครเลยนอกจากตัวคนคุกคาม
คุณอาจจะหวังดีจริง แต่การแก้ปัญหา Sexual harassment คุณต้องมองให้ไกลกว่าแค่การหนีปัญหาหรือบอกให้เหยื่ออดทนไปวันๆ
ถ้าคุณอยากให้ปัญหาที่ดูไร้ทางออกมีทางแก้ คุณก็ต้องเลิก "เป็นกลาง" และเปลี่ยนมายืน "ข้าง" ผู้ถูกกระทำ
ความเป็นกลางมันไม่เคยเป็นตัวเลือกสำหรับสังคมที่ต้องการการเปลี่ยนแปลง
คุณต้องแสดงออกด้วยการยืนข้างผู้ถูกกระทำ และช่วยกันด่าพฤติกรรมที่เลว
ไม่ใช่ใช้คำว่า “โลกก็เป็นแบบนี้แหละ” มาคอยลดทอนความผิดให้คนที่คุกคาม
การเข้าใจว่า "โลกก็เป็นแบบนี้แหละ" มันยังไม่พอ
แต่คุณต้องเข้าใจด้วยว่า "โลกที่ดีกว่านี้มันควรจะเป็นยังไง" และพยายามเปลี่ยนมันไปในทางนั้นด้วย
โลกที่ปราศจากสิ่งเลวร้ายโดยสมบูรณ์มันเป็นไปไม่ได้ แต่เรายังสามารถป้องกันไม่ให้พฤติกรรมเลวๆ มันขึ้นมาเป็น “บรรทัดฐาน” ของสังคมได้
การด่าคนอื่นว่า “ไอ้ลาว” ครั้งนึงมันก็เคยเป็นเรื่องปกติ
แต่สุดท้ายมันค่อยๆ หายไป เพราะเราเลือกจะไม่เพิกเฉยกับปัญหา
มันค่อยๆ หายไป เพราะเราเลือกจะไม่ทำตัวเป็นกูรูชีวิตที่คอยสอนคนอื่นว่าอย่าคิดมาก
มันค่อยๆ หายไป เพราะเรากล้าหาญพอจะยอมรับว่าตัวเองมีปัญหา เลือกจะแก้ไข และแสดงให้สังคมเห็นว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรยอมรับ
แต่คุณจะไปทำให้สังคมนี้เชื่อว่าการคุกคามทางเพศมันเลวได้ยังไง ถ้าทุกครั้งที่เกิดเรื่อง แล้วคุณเอาแต่โทษเหยื่อ และไม่ด่าผู้กระทำเลย?
คุณต้องเลิกลดทอนความผิดของการคุกคามทางเพศ และแสดงให้มันรู้ว่าสังคมนี้จะไม่ “เป็นกลาง” กับการกระทำที่คุกคามคนอื่น
คุณต้องแสดงจุดยืนของคุณออกมา ทำให้ทุกคนรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่คุณยึดถือ และสังคมนี้จะยืนอยู่ข้างใคร
ถ้าคุณทำมันอย่างต่อเนื่องและมากพอ ไอ้คนที่คุณบอกว่าเราสอนไม่ได้มันจะเงียบไปเอง
เพราะคุณได้ทำให้มันเห็นแล้วว่าสังคมนี้จะไม่คอยถือหางให้คนผิด และผู้คุกคามจะต้อง “รับผิดชอบการกระทำของตัวเอง”
แต่ถ้าคุณไม่ทำ คุณก็จะได้สังคมเลวๆ ที่ทุกคนเอาแต่บอกให้คนอื่นยอมแพ้ได้ง่ายๆ เพียงเพราะคนพูดไม่ใช่คนที่ได้รับผลกระทบ
โลกอุดมคติมันเป็นไปไม่ได้ แต่อย่างน้อยคุณก็ควรพามันเข้าใกล้สวรรค์อีกนิด และห่างออกมาจากนรกอีกหน่อย
สรุป
สังคมที่เป็นอยู่นี้มันเฮงซวยก็จริง แต่มันสามารถดีกว่านี้ได้ และมันต้องการความร่วมมือจากคุณ
ถ้าคุณเชื่อว่าการแก้ปัญหาใดๆ มันเริ่มที่การเปลี่ยนตัวเอง (แม้ผมจะไม่เชื่อนัก) งั้นผมก็ขอให้คุณเปลี่ยน
ผมขอให้คุณเปลี่ยนจากการเชื่อว่า "ผู้หญิงเซ็กซี่คือตัวปัญหา" เป็น "ผู้หญิงเซ็กซี่คือผู้บริสุทธิ์ที่ถูกเอาเปรียบ"
ผมขอให้คุณเปลี่ยนจากการเชื่อว่า "ทุกคนมีหน้าที่ทำให้ตัวเองไม่ถูกคุกคาม" เป็น "ทุกคนมีหน้าที่สร้างสังคมที่จะไม่ไปคุกคามคนอื่น"
คุณต้องเลิกสอนให้คนอื่นยอมแพ้
คุณต้องเลิกสอนให้คนอื่นยอมรับความจริงที่ควรจะเปลี่ยนแปลง (และย้ำเป็นรอบที่ล้านว่ามันเปลี่ยนได้ถ้าคุณช่วย)
คุณต้องเลิกสอนให้คนอื่นก้มหน้ายอมรับความเฮงซวยต่างๆ เหล่านี้
คุณต้องเลิกสอน แล้วเปลี่ยน
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
