คือพระเอกเรื่องนี้ นับว่าโดนNTR 2 รอบเลยไหมครับ

รอบแรกกับแฟนนักศึกษาที่อยู่ดีๆขาดการติดต่อ มาอีกทีการ์ดแต่งงานก็มา ไม่รู้จิตใจทำด้วยอะไร ยังไม่เลิกกับพระเอกด้วยซ้ำ เหอะๆ

รอบ2 นางเอกในเหมือง พระนางน่าจะชอบพอกัน หัวหน้าช่างก็ฝากนางเอกให้พระเอกด้วย

อยู่ดีๆ ก็เสร็จลูกน้องพระเอกเฉย สงสัยจะได้ตอนพระเอกโดนน้ำป่าพัดไป

ไม่รู้ว่าในนิยายมีอธิบายเพิ่มไหม

ความรู้สึกหลังดู เป็นแนว slice of life มากกว่า แนวนี้ เมื่องานเลี้ยงเลิกลา ก็ทำผมเศร้าๆเหมือนกัน ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน

เด่ว NTR เลยเรอะ 5555

หนังสือเขียนมาจากชีวิตจริง ของผู้เขียน ส่วนเกร็ดเล็กน้อยคือ จริงๆเป็นส่วนหนึ่งที่เขียนลงหนังสือพิมพ์ แบ่งเป็นตอนๆ เรื่องเล่า จนคนชอบ


เข้าสู่คำถามที่จขกท ตอบ

1.แฟนคนแรกทำไมถึงเลิก เพราะชายหนุ่ม เปรียบเสมือนคนไร้อนาคต ไม่มีหลักที่แน่นอน เลื่อนลอย
แฟนสาวเลยหาคู่ใหม่ ที่คู่ควร

2.สาวชาวบ้านทำไมไม่มากับพระเอก ตอนจบ เรียกว่าสาวชาวบ้านละกันเพราะไม่ใช่นางเอก (บอกว่ากรุงเทพมันไกลเหลือเกิน ฉันคงไปไม่ถึง)
ในที่นี้ หมายถึง เขารู้ตัวว่าไม่คู่ควรพระเอก ไม่ทัดเทียม ถึงตามเข้ามาในกรุงเทพก็ไม่รู้จะใช้ชีวิตในกรุงเทพอยู่ยังไง

ในที่นี้คุณจะสังเกตได้ว่าเพื่อนพระเอกถามก่อนว่า อาจิณ มีเท่าไหร่ถึงจะไปกรุงเทพได้ (นี้ไม่ได้ใช่การถามเรื่องเงิน ทอง) พระเอกตอบกลับ มึงยังมีเวลาอีกเยอะ (อันนี้หมายถึง มีเวลาสร้างตัว สร้างความพร้อมในการไปใช้ชีวิตในกรุงเทพ ไม่ต้องรีบ หมายรวมถึงความเหมาะสมหรือคู่ควรในการใช้ชีวิตในกรุงเทพ)


ตอนจบ เพื่อนพระเอกกับสาวชาวบ้านได้กัน (ผมเรียกว่าเพื่อนละกันนะ) เพราะสองคนนี้รู้ตัวว่า ต่างฝ่ายเหมาะสมกัน ไม่มีใครดีไปกว่ากัน หรือด้อยกว่ากัน


ถ้าวิเคราะห์จากชีวิตจริง ตอนจบ อาจิณ เข้ามาในกรุงเทพกับสาวชาวบ้าน (ซึ่งตั๋วเครื่องบินขาด 1 ใบ กลับได้เพราะนายฝรั่งซื้อให้ล้วนๆ) ถ้าสมมติเอาสาวชาวบ้านมาได้จริง ท้ายที่สุด สาวชาวบ้านก็ต้องเลิกกับ อาจิณ เรื่องความเหมาะสม (สาวชาวบ้านที่ไม่มีสกิลการเป็นสาวเมืองกรุง จะทำงานเมืองกรุงในสมัยนั้นอย่างไร การเป็นแม่บ้านอยู่แต่เรือน) ฝ่ายสามีออกไปทำงานทุกๆวัน เจอสาวๆ สวยๆกว่ายังไงก็หวั่นไหว


ผมวิเคระห์ไว้อย่างนี้ละกัน ลองย้อนกลับไปดูอีกรอบ พระเอกไม่ได้โกรธเพื่อนตัวเองที่แย่งสาวชาวบ้าน กลับเข้าใจ แถมประโยคแรกที่บอกกับสาวชาวบ้านคือเขาบอกว่ามาลา

ส่วนในที่นี้ ผมมองว่า การไปอยู่เหมืองสมัยนั้นน่าจะดูไร้อนาคตไปเรื่อย เพราะทุกคนถามพระเอกหมดในช่วงแรกว่ามาทำไม ตอนจบ นายฝรั่งถึงขั้นบอกอย่ากลับมาทำงานที่เหมืองอีก (อันนี้ดูนานละผมจำไม่ได้เป๊ะๆนะ)

ใช่ครับ แนวพระเอกโดจินเลย มัวแต่หยอดไปหยอดมาไม่ยอมปิดจ็อบ

โดนชิงปาดหน้าเค้กไปซะ

ผมไม่เคยอ่านนิยายนะครับเลยไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างอาจินต์กับละเอียดลึกซึ้งขนาดไหน แต่เท่าที่ดูในหนังผมก็ไม่ได้อินกับความรักของทั้งคู่อยู่แล้วนะเพราะเหมือนจะไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันจริงๆ

ในใจลึกๆผมก็ลุ้นอยู่เหมือนกันว่าสองคนนี้น่าจะเป็นพระนางของเรื่องเพราะนางเอกสวย แต่จบแบบนี้ก็ไม่ได้เฟลอะไรเพราะหนังไม่ได้เล่ามุมความรักเลย

กรุงเทพมันไกลเหลือเกิ๋น ฉันคงไปไม่ถึ๊ง

จำเรื่องไม่ค่อยได้ละ

ลางๆคือคนแรกเหมือนมันห่างกันด้วยแหล่ะ ละเอาตรงๆผมว่าพระเอกดูไม่มีอนาคตเท่าไหร่เลยตอนคบกัน จะเลิกก็ไม่แปลก

คนสองคือเหมืองปิด ยังไงพระเอกก็กลับบ้าน ผมเลยเดาว่ายังไงก็ไม่ได้ไปต่อ ละโดนไอ้ฝรั่งเป่าไปก่อนละด้วย คิดว่าพระเอกก็ไม่ได้หวังเยอะละ

คนแรกรักแท้แพ้ระยะทาง คนสองพระเอกก็ดูไม่ได้จะผูกพันธ์อะไรมากมาย

เรื่องนี้ผมชอบนายฝรั่งมาก

อยากรู้ว่าพี่จอห์น ที่เป็นหัวหน้าช่างคือแกเป็นฝรั่ง หรือลูกครึ่ง หรือคนไทย ผมงงๆ จำไม่ได้ละ

เด่ว NTR เลยเรอะ 5555

หนังสือเขียนมาจากชีวิตจริง ของผู้เขียน ส่วนเกร็ดเล็กน้อยคือ จริงๆเป็นส่วนหนึ่งที่เขียนลงหนังสือพิมพ์ แบ่งเป็นตอนๆ เรื่องเล่า จนคนชอบ


เข้าสู่คำถามที่จขกท ตอบ

1.แฟนคนแรกทำไมถึงเลิก เพราะชายหนุ่ม เปรียบเสมือนคนไร้อนาคต ไม่มีหลักที่แน่นอน เลื่อนลอย
แฟนสาวเลยหาคู่ใหม่ ที่คู่ควร

2.สาวชาวบ้านทำไมไม่มากับพระเอก ตอนจบ เรียกว่าสาวชาวบ้านละกันเพราะไม่ใช่นางเอก (บอกว่ากรุงเทพมันไกลเหลือเกิน ฉันคงไปไม่ถึง)
ในที่นี้ หมายถึง เขารู้ตัวว่าไม่คู่ควรพระเอก ไม่ทัดเทียม ถึงตามเข้ามาในกรุงเทพก็ไม่รู้จะใช้ชีวิตในกรุงเทพอยู่ยังไง

ในที่นี้คุณจะสังเกตได้ว่าเพื่อนพระเอกถามก่อนว่า อาจิณ มีเท่าไหร่ถึงจะไปกรุงเทพได้ (นี้ไม่ได้ใช่การถามเรื่องเงิน ทอง) พระเอกตอบกลับ มึงยังมีเวลาอีกเยอะ (อันนี้หมายถึง มีเวลาสร้างตัว สร้างความพร้อมในการไปใช้ชีวิตในกรุงเทพ ไม่ต้องรีบ หมายรวมถึงความเหมาะสมหรือคู่ควรในการใช้ชีวิตในกรุงเทพ)


ตอนจบ เพื่อนพระเอกกับสาวชาวบ้านได้กัน (ผมเรียกว่าเพื่อนละกันนะ) เพราะสองคนนี้รู้ตัวว่า ต่างฝ่ายเหมาะสมกัน ไม่มีใครดีไปกว่ากัน หรือด้อยกว่ากัน


ถ้าวิเคราะห์จากชีวิตจริง ตอนจบ อาจิณ เข้ามาในกรุงเทพกับสาวชาวบ้าน (ซึ่งตั๋วเครื่องบินขาด 1 ใบ กลับได้เพราะนายฝรั่งซื้อให้ล้วนๆ) ถ้าสมมติเอาสาวชาวบ้านมาได้จริง ท้ายที่สุด สาวชาวบ้านก็ต้องเลิกกับ อาจิณ เรื่องความเหมาะสม (สาวชาวบ้านที่ไม่มีสกิลการเป็นสาวเมืองกรุง จะทำงานเมืองกรุงในสมัยนั้นอย่างไร การเป็นแม่บ้านอยู่แต่เรือน) ฝ่ายสามีออกไปทำงานทุกๆวัน เจอสาวๆ สวยๆกว่ายังไงก็หวั่นไหว


ผมวิเคระห์ไว้อย่างนี้ละกัน ลองย้อนกลับไปดูอีกรอบ พระเอกไม่ได้โกรธเพื่อนตัวเองที่แย่งสาวชาวบ้าน กลับเข้าใจ แถมประโยคแรกที่บอกกับสาวชาวบ้านคือเขาบอกว่ามาลา

ส่วนในที่นี้ ผมมองว่า การไปอยู่เหมืองสมัยนั้นน่าจะดูไร้อนาคตไปเรื่อย เพราะทุกคนถามพระเอกหมดในช่วงแรกว่ามาทำไม ตอนจบ นายฝรั่งถึงขั้นบอกอย่ากลับมาทำงานที่เหมืองอีก (อันนี้ดูนานละผมจำไม่ได้เป๊ะๆนะ)

ตามที่ข้างต้นว่าครับ

แต่เพิ่มเติมจากหนังสือนะครับ

การมาเหมืองไม่ได้เป็นสิ่งไร้อนาคต

เพราะถ้าในหนังสือจะพบว่าคุณอาจินต์เค้าไม่ได้ไปเหมืองกระโสมที่แรกนะครับ

ไปเหมืองใหญ่อีกที่นึงก่อนที่มีเพื่อนวิศวะในรุ่นจบเป็น foreman อยู่ ตำแหน่งเงินเดือนเยอะมาก

เงินเดือนหลักหมื่นในสมัยนั้นอ่ะครับ ไม่น่าจะเรียกว่าไร้อนาคตเลยสำหรับนิสิตวิศวะ สีชมพู

แถมมีบ้านพัก วันหยุดพักผ่อน คนรับใช้อีก สบายมากครับ เพราะต้องไปที่กันดาร

แต่ปัญหาคือพระเอกเล่น มาทำงานเงินก็เก็บไม่อยู่ ได้เท่าไหร่ลงขวดหมด

มันเลยไร้อนาคตอ่ะครับ

You are my sunshine, my only sunshine

You make me happy when skies are gray

You’ll never know dear, how much I love you

Please don’t take my sunshine away

ในหนังสือ อาจินต์ ไม่ได้บรรยาย ความรักความสัมพันธ์อะไรมากมาก
แต่เน้นการพูดถึง"ชีวิต"ของแต่ละคนในเหมืองแร่มากกว่า ความรักโรแมนติก

สาวจากกรุงเทพ ที่เลิกก็เพราะอาจินต์ ไปในที่เรียกว่า ยากจะกลับมา จากหนุ่มเสเพลเมืองกรุง ไปเป็นคนงานเหมือง อนาคตก็มองไม่เห็น การส่งการ์ดแต่งงานเพื่อช่วยให้อาจินต์ตัดใจ และยอมรับความจริง ว่าไม่มีคนรออยู่แล้ว

ส่วนความสัมพันธ์กับละเอียด ผมมองว่าละเอียดคือสาวชาวบ้านแท้ ที่เจียมตัว (อาจินต์ คือหนุ่มกรุงมีการศึกษา) ทัศนคติอะไรต่างกันมาก และคิดว่าอนาคตอาจินต์ไม่ใช่อยู่ที่พังงา การที่ละเอียดเลือกไอ้ไข่ คือการเลือกที่ ที่เหมาะสมกับตัวเอง...ตามความเป็นจริง


หนังสือก็ไม่บอกหรอกว่าทำไม

แต่หนังสือ "เล่าเรื่องเหมืองแร่" คือหนึ่งในร้อยหนังสือดีที่ควรอ่าน ชีวิตความตรากตรำ มุมมองบวก เป็นเรื่องที่ดีที่สุดเรื่องนึงของอาจินต์ ปัญจพรรค์ อีกเรื่องก็ "เจ้าพ่อ เจ้าเมือง" เรื่องหลังนี่ชิงรักหักสวาทเยอะกว่าด้วย เรื่องนี้น่าทำเป็นหนังอีกเรื่อง..

หนังดีจริง เรื่องนี้

เสริมนิดครับพระเอกเรื่องนี้ ปัจจุบันวงการคนเล่นไม้ประเภทcuctus&succulantจะรู้จักแกในนาม อาจารย์บี