[RE: บ๊ายบายคุณปู่กาโต้ว ลาบราดอร์วัย 14 ขวบ]
เคยเลี้ยงลาบราดอร์สีดำตัวนึงชื่อนิล นิสัยกวนๆ ดื้อๆ แต่ใจดีมาก ชอบเล่นกับเด็ก หรือหมาตัวเล็กๆ
มันติดผม กับ พ่อผมมาก แต่แล้วช่วงชีวิตของของบ้านผมก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
จำได้ว่า ตอนลูกผมคลอดใหม่ๆ มันดีใจที่ผมกลับบ้านเห่าเสียงดัง ตอนนั้นลูกผมหลับอยุ่ สะดุ้งตื่น เลยดุมันไป
มันซึมๆอยู่สองสามวัน แล้วผมก็กลับมาทำงานที่ กทม. ประจวบกับ
ตอนนั้นเป็นช่วงที่ รัชกาลที่ 9 สิ้น คุณพ่อผมอุปสมบทหมู่ (ปัจจุบันก็ยังไม่สึก) เพื่อเป็นกุศลให้ท่าน
นิลก็หงอย เหงาลงไปทุกวัน ไม่กินข้าว ผอม ป่วย
แล้วก็ตาย
คงจะตรอมใจหลายเรื่องราวที่กระทบจิตใจมัน
จากนั้นก็ไม่คิดเลี้ยงอะไรอีกเลย เลี้ยงแล้ว สงสารเวลาต้องจากกัน