คิดถึงชิวาว่าสีดำของผมที่ตายไปปีที่แล้วเลยครับ

น้ำตาไหล

หมาผมก็แก่แล้ว ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย

เสียใจด้วยนะครับ ผมเองก็ทำงานใน รพ.ส.มก.บข.

ทุกๆ วันเราปรารถนาให้ทุกๆ ตัวหายเจ็บป่วย

เสียใจด้วยจริงๆ สำหรับลาบราดอร์ อายุ 14 ปีถือว่าเยอะมากแล้ว

ของผมก็ตายตอนอายุ 13 ลุกยืนก็ยาก

คุณและภรรยาดูแลกาโต้วดีมากๆแล้วครับ เสียใจด้วยครับ

สุนัขสำหรับผม มีสองตัว ตัวนึงบ้านอาม่าผมเลี้ยง กับอีกตัวบ้านข้าง ๆเลี้ยง แต่ทั้งสองตัวตายไปตั้งกะผมยังเด็ก

มีก็แต่แมวทุกวันนี้เลี้ยงอยู่แต่มันเดินเข้า-ออกบ้านตลอด มีก็แต่เวลานอนจะมานอนกับผม ยังคิดอยู่เลย ถ้ามันเสียแม่งจะเศร้าใจแค่ไหน

อ่านแล้ว มีหลายอารมณ์มากเลยครับ เขียนได้ดีมากๆ
และเสียใจที่เสียน้องไปด้วยนะครับ

ผมก็มีประสบการณ์ เลี้ยงหมาโกล์เด้น เสียไปตอน 14 ปี เหมือนกันครับ
โรคมะเร็งที่ขา และมีที่ปอดก้อนใหญ่ด้วย น่าส่งสารมันมากครับตอนตาย

น้องเค้าไปสบายแล้วครับ

ทีแรกนึกว่ากาโต้วจะเป็นมะเร็งเหมือนกันครับ เคราะห์ยังดีที่ไม่ได้เป็น
ที่เสียไปก็น่าจะชราภาพระบบเสื่อมตามปกติเลยค่อยๆ ไปไม่ทรมานมากครับ

ตอนเด็กๆหมาที่บ้านผมตายผมก็ร้องไห้เลย แต่มันแก่มากๆแล้ว (16ปี) จากนั้นก็ไม่เลีเยงหมากันอีกเลย

เสียใจด้วยนะครับ

นึกถึงเมื่อก่อนตอนอยู่บ้านเดิมเลย เลี้ยงตัวแรก อัลเซเชี่ยนผสมหลังอานหน่อยๆ มาโดนรถในซอยบ้านชนตอนวิ่งหนีออกไปเล่นข้างนอก เศร้ามาก เพราะทุกวันตอนเย็นมันจะวิ่งมารอตรงรั้วก่อนเราเดินมาถึงอีก

ตัวที่สองรับมาเลี้ยงจากบ้านเพื่อน เพราะเพื่อนอยู่ๆก็แพ้ขนหมา อยู่มานานมากอายุน่าจะ 15+-ปีนึง ก่อนมันตายก็คล้ายๆกับของจขกทเลย คือจมูกจะแห้ง ข้าวไม่กิน นอนอยู่แต่หลังบ้านไม่ค่อยเดินไปไหนมาไหน

หลังจากนั้นที่บ้านไม่เลี้ยงหมาอีกเลย กลัวเลี้ยงไม่ดี กับทำใจลำบากเวลามันไม่อยู่แล้ว

น่ากลัวเหมือนกันนะครับ ถ้าเลี้ยงแบบปล่อย ป่วยทีนึงคือหนักเลย หวังว่าพวกเค้าจะอายุยืนๆนะครับ

ผมอ่านจนจบ ร้องไห้ตามเลยครับ
เข้าใจเลยเพราะก็เคยเสียหมาที่รักมากๆไปเหมือนกัน
หมาท่านโชคดีมากๆเลย

หมาผม 13 ปี เพิ่งเสียไป เมื่อปลายปี
เป็นโรคไต ป้าให้กินตับย่าง ประจำ
กินอาหารหมา แก้โรคไต มาเกือบปี
ตอนมันเสีย ผมเอากลับบ้าน ป้าผม สามคน
ร้องไห้ใหญ่ เลย เห็นละเศร้า

ช่วงตอนปีสุดท้ายของชีวิตมัน ผมเรียกชื่อมัน มันเหมือนจะไม่ค่อยไดยินด้วยครับ เหมือนคนแก่หูตึง ต้องตะโกนดังหน่อย ถึงจะหันมา โคตรคิดถึงเลยครับ ช่วงท้ายๆ ที่เห็นมันทรมาน เดินช้าๆ กะเผลกที่หน้าบ้าน ผมเดินไปคุยกับมันด้วยนะว่า ไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ ไปได้เลย ไม่ต้องเป็นห่วง แล้วก็พูดยาวเลย น้ำตาไหลด้วย อารมณ์มาเต็ม พิมพ์ตอนนี้ยังน้ำตาซึมเลย

ปล.มันเป็นหมาที่ผมได้มาตอนวันเกิดตอน ป.6
คุณพ่อผมยอมยกหนี้ห้าแสนให้ญาติ แล้วญาติก็เลยยกหมาในคอกให้ผมเลือกตัวนึง
ผมมารู้ตอนโตแล้ว ว่ามันราคาห้าแสนเลย