โคตรเดือด เป็นผมผมเจอแม่ด่ากลับมาแบบบนั้นผมตวาดสวนกลับอะ "จะไปรู้ได้ไงว่าแม่เซฟไว้ไหน งานตัวเองก็จำเองสิวะ"

คือเราไม่ผิดอะ แล้วถ้าพ่อแม่มาด่าเราทั้งที่เราไม่ผิด สำหรับผมเรื่องไม่จบง่ายๆแน่

ถามเรื่องบาปไม่บาป คำตอบคือ ไม่ได้ผิดศีลข้อไหน แต่มันจะเป็นกรรมติดตัว ถ้าพ่อแม่ไม่สบายใจที่เราทำแบบนี้ แต่ถ้าพ่อแม่สบายใจเฉยๆชิวๆ ก็ไม่เป็นกรรมครับ

ลองตอบกลับไปว่าใจเย็นๆสิจ๊ะ จะโมโหทำไมจ๊ะ เดี๋ยวความดันขึ้นละ เป็นห่วง ปวดเมื่อยไม่สบายตัวตรงไหน เดี๋ยวนวดให้นะ

หรือถ้าไม่อยากคุยจริงๆก็ไม่ผิด แต่ถึงเวลาที่พ่อกับแม่ท่านต้องการคนดูแลท่านต้องทำหน้าที่ลูกคอยดูแล

เดี๋ยวพอพ่อแม่ตายไปมีสองแบบ ท่านอาจจะคิดได้ว่าทำไมตอนเค้าอยู่ถึงคุยกันดีๆ ไม่ได้แล้วจะคิดถึง อีกแบบคือท่านจะรู้สึกโล่งเพราะไม่มีอะไรให้กวนใจ

ผมไม่คุยมาเป็นสิบๆปีแล้วครับ พูดเลยใช้ชีวิตโครตลำบาก วันไหนมาถึงผมก็คงเสียใจไปตลอดชีวิตว่าทำไมไม่พูดไม่คุยด้วย แต่ผมก็ยังเลือกที่จะไม่คุย ไม่แม้แต่จะมองหน้าสบตาด้วยซ้ำ

ลองมีคำตอบกลับมาว่านี้แช่งให้ไม่สบายให้ถึงตายกันเลยใช่ป่าว แล้วหลงัจากนั้นก็จะคุยกันไม่รู้เรื่องเลยหละ

ถามว่าไม่คุยได้ไหม คำตอบคือได้ครับ ตัดออกไปชีวิตได้ไหมก็ได้ แต่พอเวลาผ่านไปซัก 5 - 10 ปีคุณจะเสียดายสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวมากสุด

อย่างตัวผม ผมไม่คุยกับพ่อตัวเอง 5 - 6 ปีนี้ละ เพราะพ่อผมเลิกกับแม่ผมแล้วเขาไปมีครอบครัวใหม่ ตอนผมเข้ามหาลัยพ่อมีปัญหาการเงินจนไม่มีเงินให้ผมจ่ายค่าเทอมผมโมโหมากที่พ่อต้องให้แม่ลำบากหลังจากนั้นผมไม่คุยกับเขาเลยตัดเขาออกทุกอย่าง จนผมเรียนจบมีงานทำ แม่ผมป่วยหนักมากพ่อก็มาเยี่ยม แม่ก็บอกผมว่าผมใจดำเกินไม่คุยกับพ่อ แต่พ่อเขาก็ถามแม่ตลอดนั้นละว่าผมสบายดีไหมเป็นยังไงบ้าง พอแม่ผมเสีย ผมก็ได้คุยกับพ่อมากขึ้นเพราะเขามาช่วยจัดการต่างๆ เอาจริง ๆ พอเวลามันผ่านไปนาน ๆ ความโกธรมันก็หายไปเยอะมาก

จนทุกวันนี้ผมกับพ่อกลับมาสนิทกันเหมือนเดิม วันเสาร์ อาทิตย์ บางทีก็ชวนกันไปปั่นจักรยาน บางทีก็ชวนกันไปซื้อเกมเล่นกัน บางทีพ่อผมยังแอบเลี้ยงอีหนูแล้วโทรมาถามผมว่าค่าเทอมมหาลัยนี้เท่านี้จริงไหม เขากลัวอีหนูหลอก

บางทีเขาก็มาปรึกษาผมเรื่องลูกใหม่เขา บอกมันไม่ค่อยเรียนไม่ค่อยทำนู้นทำนี่ เมียใหม่ก็ใช้เงินเก่ง

จนถึงตอนนี้ผมยังรู้สึกเสียดายเวลาเลยทำไม ตอนนั้นผมถึงไม่ยอมคุยกับเขา ผมเอาเวลาครอบครัวไปทิ้ง 5 - 6 ปีมันไม่เห็นจะได้ประโยชน์อะไรเลย

คงไม่ขนาดนั้นมั้งครับ ยังไงก็แล้วแต่เจ้าของกระทู้ก็ลองพิจารณาดูแล้วเอาไปประยุกต์ใช้ดูละกันครับ

แค่อารมณ์แป๊ปๆหรือเปล่าครับ

อารมณ์เย็นแล้วลองคุยใหม่ไหมครับ ตามความเห็นด้านบนที่ผ่านๆมา ครอบครัวก็คือครอบครัวครับ

ตอนนี้พ่อผมเสียไปแล้ว ผมยังเสียดายช่วงเวลาที่ท่านอยู่ ทำไมผมถึงไม่...ฯลฯ

ผมเคยไม่คุยกับพ่อแม่เกือบสองปีนะ แต่พออายุซัก2ขวบ ผมก็พอที่จะพูดคุยกับท่านได้บ้างแล้ว ล้อเล่นๆ เอาจริงๆก็คุยแค่เรื่องจำเป็นดีกว่าครับ ดีกว่าไม่ได้คุยเลย อย่างน้อยเขาก็มีพระคุณกับเรา อะไรเลี่ยงได้ก็เลี่ยง

1.ไม่คุยคงไม่บาปเพราะไม่ได้ด่าว่า
2.ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า คุยกับรูปถ่ายไม่มีเสียงตอบหรอกนะครับ
3.บางทีวันนึง ท่านอาจจะอยากได้ยินแม้จะเป็นเสียงตำหนิจากพ่อแม่ตัวเอง
4.อย่าคาดหวัง เพราะเมื่อคาดหวังจะเกิดการเปรียบเทียบ
ขอให้ท่านมีคำตอบให้ตัวเองนะครับ

ผมมีปัญหากับพ่อแม่ หลังเรียนจบไม่อยากรับราชการ
ซึ่งพ่อปูทางหาตำแหน่ง คุยกับหัวหน้าอะไรไว้เรียบร้อยแล้ว
พ่อด่าว่าเราไม่รักดี ทำเสียผู้ใหญ่ ผมก็เถียงกลับไปว่าไม่ตรงสายแบบนี้จะเรียนมาทำไม
ไม่คุยกับพ่อสี่เดือน เปลี่ยนเบอร์มือถือ โทรศัพท์ที่คอนโดก็ดึงสายออก

สรุปว่าพ่อเสียใจ แต่แม่เสียใจกว่า แม่เป็นห่วงมาก
แม่ตรอมใจกินอาหารไม่ได้ อาเจียน โรคเก่าตอนที่เป็นสาวกลับมากำเริบใหม่
เราทำงานที่เราชอบได้ตังเยอะไม่มีประโยชน์เลย ทำปั้นปึ่งประชดพ่อแม่แค่สี่เดือน
เยียวยาจิตใจแม่ใช้เวลาทั้งชีวิตจะเพียงพอมั้ย

จริงท่านพูดถูกนะ คนนอกบางทีก็มาเพื่อเสี้ยมอย่างเดียวจริงๆ แล้วที่น่าเจ็บใจและปวดใจที่สุดก็คงเป็น คนในครอบครัว ดั๊น ไปเชื่อคนนอกมากกว่า แต่พอเกิดปัญหาคนนอกบินหนีไปคนในครอบครัวดิต้องมาแก้

คิดถึงตัวเองเลยเรื่องของท่าน มานึกได้เมื่อเค้าเสียไปแล้ว

ตามนี้

พ่อแม่ผมก็ชอบโวยวายกับเราแบบไร้เหตุผลเหมือนกัน

แต่พอกับน้องนะ เถียงได้ เค้าไม่โมโหด้วย แต่เรา ไม่เคยเถียง กลับโมโหแล้วหงุดหงิดใส่เราบ่อย

พอโตมาก็ได้รู้ว่า เพราะเราพูดน้อย ไม่ค่อยเถียง ตั้งแต่แรกนี่แหละ เคยทำใหพวกเค้าปฎิบัติกับเราแบบนั้น วิธีปกป้องตัวเองจากการอารมณ์เสีย ของพ่อแม่ที่ดีที่สุด คือการฉลาดเถียงฉลาดพูด ไม่ใช่เงียบไปทุกอย่างอะ