เห้อ..... ไม่รู้จะแนะนำยังไงดีจริงๆครับ... เรื่องโคตรละเอียดอ่อน.... แต่ผมว่า คนนอกคงให้คำแนะนำไม่ได้จริงๆหรอกครับ มันขึ้นอยุ่กับหลายๆปัจจัย ซึ่งมันก็คงออกได้...

1. เลิกกัน ช่วยกันหาเงินมาเลี้ยงลูก ให้ลูกอยู่กับคุณ ให้แม่มาเจอลูกได้เป็นระยะ
2. อดทนอยู่ด้วยกันต่อไป จนกว่าลูกจะโตพอที่จะเข้าใจ (ประมาณเข้ามหาลัย) แล้วค่อยเลิกกันแบบเป็นทางการ

ส่วนทางที่จะกลับมาหมือนเดิมกันได้จริงๆ... ผมว่า แทบเป้นไปไม่ได้ เพราะคุณคงจะแทบไม่เหลือความเชื่อใจให้เค้าอีกแล้ว... และผมก็ไม่มั่นใจว่า เค้าจะดีพอให้คุณเชื่อใจเค้าอกีครั้งได้รึป่าว...



แต่ผมเชื่อว่า ไม่ว่าสุดท้ายผลจะออกมาแบบไหน คุณจะสามารถสู้ต่อเพื่อลูกของคุณได้ครับ... สู้ๆครับท่าน

เรื่องจริงที่เจ็บจี๊ด

เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาผู้ใหญ่ครับ ทั้งฝั่งเราฝั่งเค้า แล้วค่อยมาสรุปว่าจะไปทางไหน

ที่ผมแนะนำแบบนี้เพราะเรื่องจะได้เข้าใจตรงกันทุกคน หากต้องเลิกก็จะได้ช่วยกันตกลงการดูแลเด็กว่าจะให้ทำยังไง หรือหากกลับมาคบกันต่อ ผู้ใหญ่ก็จะได้ช่วยดูอีกทีนึงครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

เลิกได้เลิกเถอะครับ มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง ประโยคนี้ครั้งนึงผมก็ได้รับมาจากคนอื่นเหมือนกัน

ถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่ายังไง มันก็มีโอกาสที่เธอจะกลับไปทำแบบนั้นอีก แต่ผมก็ให้อภัย

จนมีครั้งที่ 3 พอ ไม่เอาอีกแล้ว ในส่วนของผมคือระยะเวลา 8 ปีกว่าๆ ก็นะคบกันตั้งแต่เด็ก

ท่านกับผมนะ เราอยู่ที่เดิมมาเสมอ แต่เป็นเธอต่างหาก ที่เลือกที่จะจากพวกเราไปเอง

สุดท้าย ถึงผมจะพูดยังไงอะไรก็แล้วแต่ คนที่เลือกทางเดินแบบจริงๆ ก็คือตัวท่านเอง

ก็ยังมีอีกเยอะที่เจอเรื่องราวอะไรแบบนี้ เพราะฉะนั้น ท่านไม่ได้โดดเดี่ยวหรอกครับ

ปล. ของผมอีก 9 เดือนจะแต่งงานกัน หลังจากคบมา 8 ปี และหมั้นหมายกันมาแล้ว 4 ปี

อันนี้ ตอบจากประสบกาณ์ตรงเลยนะครับ

เรื่องนี้ไม่สามารถปรึกษาใครได้ครับ นอกจากถามใจตัวเองเท่านั้น เพราะ ปัจจัยหลายๆ อย่างของคนเราไม่มีเหมือนกัน


ของผมเลือกแยกกัน เพราะตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่าดูแลลูกได้

เวลาผ่านไป เกือบ 10 ปี มันมีทั้งข้อดีและข้อเสียครับ

สู้ๆครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

สงสารเจ้าตัวเล็กมาก เรื่องแฟนท่านถ้าท่านทนไม่ไหว
มุ่งมั่นเลี้ยงดูลูกคนเดียวไปเลย สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

ผญ ถ้ามีครอบครัว และลูกแล้ว จะมีคนใหม่ยิ่งต้องดูกันให้ดีเลย ระวังไม่ให้เหมือนคนเก่า

แต่นี่ มีใหม่ไปแล้ว แถมประกาศบนเวทีงานแต่งเพื่อนอีก ไม่น่าใช่อารมณ์ขั่ววูบหรอก
และยังโกหกกับ จขกท ว่าทำงาน ไม่มีเวลาไปมีคนอื่น แต่สุดท้ายโป๊ะแตก ถ้าจับไม่ได้ เขานี่สวยเลยนะครับ

ยิ่งเป็นสามี ภรรยา ถ้าทะเลาะกันแทบตาย แต่ไม่มีมือที่ 3 มาเกี่ยวข้องยังไงก็กลับมาดีกันได้เสมอ คุณมั่นใจได้อย่างไร ว่าคราวต่อไปถ้าทะเลาะกันอีก เขาจะไม่กลับไปหาคนเดิมอีก

ที่เขาไม่อัพรูปลง โซเชี่ยล เขาซ่อนคุณไม่ให้เห็นหรือป่าว (แฟนผมมันทำบ่อย แต่หายงอนมันก็ปลดคืน แต่ไม่ได้มีมือที่ 3 มาเกี่ยวข้อง เลยทำให้คุยกันง่าย)

ทำสัญญาเกี่ยวกับหนี้ ให้ช่วยกันใช้ ใช้หมดก็แยกทางกันไป

ไม่ว่าจะผญ หรือผช คนที่ตกลงเป็นคู่ชีวิตกันแล้ว แล้วมาทิ้งกันยามยากลำบาก ผมว่าคนประเภทนี้ใช้ไม่ได้หรอก

ลาขาดจากการเป็น สามี ภรรยาแต่ก็ต้องทำหน้าที่พ่อแม่กันด้วย



ปล.สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับ จขกท ว่าจะตัดสินใจกับเรื่องนี้แบบไหน คิดให้ดีผลทุกอย่างอยู่ที่ตัวคุณเอง

กฎข้อเดียวที่สำคัญที่สุดของการมีชีวิตคู่ของผมคือห้ามนอกใจครับ

เพราะฉะนั้น ถ้าถามผม ผมเลิกแน่นอน

นี่ขนาดทิ้งลูกไปอยู่กับอีกคนยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

เป็น Single dad ให้ลูกมีพ่อเป็นตัวอย่างที่ดีดีกว่าครับ เอาเวลาที่จะต้องระแวงแฟนท่านมาดูแลลูกดีกว่า

เลิกได้เลิก ฟ้องได้ขอให้ฟ้อง ฟ้องเอาผัวใหม่ไปด้วย เลวกันดีนัก

ถ้าไม่ติดว่าลูก ผมแนะนำให้เลิกเลย

แต่ในเมื่อลูกมันยังเรียกร้องหาแม่มันอยู่ ผมก็อยากให้ลองให้โอกาสดู

ผมว่าเรื่องทะเลาะเรื่องแรก(ที่ไม่เกี่ยวกับผู้ชาย) อาจจะเป็นฉนวนที่ทำให้เมียคุณไร้สติ

ทำแบบนั้นก็ได้ ลองให้โอกาสในเชิงพฤติกรรมครับ สังเกตการเธอไปสักพักว่าจะกลับมาดีขึ้นมั้ย

ส่วนเรื่องหัวใจผมอยากให้นิ่งๆไว้ อย่าเพิ่งใจอ่อน เผื่อใจไว้ดีกว่า

ลองดูสัญชาตญาณความเป็นแม่ของเมียคุณให้ดี ถ้าเขายังรักลูกรักคุณรักครอบครัว

ทุกอย่างจะกลับมาดีขึ้นเอง ลองครับ ให้คิดซะว่านี่เป็นอีก 1 แผน

หรือแผนสองถ้าเธอไม่ดีขึ้น แนะนำให้ฟ้องหย่าเลย ลูกก็ลองคุยกับแม่ท่านดูให้ท่านช่วยเลี้ยง ส่วนเมียก็ให้มันไปนรกต่อไป

แนะนำยากมากครับแบบนี้ เป็นกำลังใจให้นะครับ

แต่ถ้าให้แนะนำ ก็คงแนะนำว่าให้เลิกครับ เลี้ยงลูกคนเดียวก็ยังโอเคกว่าที่จะต้องมาระแวงในตอนที่เราให้อภัยไป ส่วนตัวผมแล้วการทะเลาะกันมันเป็นเรื่องปกติ แต่การไปมีคนอื่นเนี่ย แม่งไม่โอเคครับ

สู้ๆครับท่าน ขอให้ตัดสินใจดีๆนะครับ

เลิกครับ ผมผ่านมาแล้ว คนมันเคย มันบอกเลือกผม มันก็แอบไปหากันอยู่ดี
ตัดให้ขาด ช่วงแรกจะทรมานมาก แต่ไม่นานคุณจะดีขึ้น ผมพูดจริงๆ
ลูกคุณ คือความสุขที่สุดในโลกใบนี้ของคุณครับ สู้ๆครับ

อารมณ์ชั่วขณะไม่มีจริง อย่าหลอกตัวเอง

ปรึกษาผู้ใหญ่ผู้ใหญ่ของทั้ง2ฝ่ายตามข้างบนว่าดีกว่าครับ ในนี้ไม่มีใครรู้เรื่องเท่าคนใกล้ชิด

แต่ถ้ามองจากคนนอกก็ควรเลิก ถึงจะเลิกกันก็สามารถช่วยกันเลี้ยงลูกได้ แต่บ้านใครบ้านมัน พอลูกโตหน่อยก็ค่อยอธิบายให้เค้าเข้าใจ

ถ้ากลัวลูกมีปัญหา ผมว่าอยู่ที่วิธีการเลี้ยง ถ้าเลี้ยงด้วยความรักความเข้าใจ และมีเหตุผลไม่ตามใจ ผมว่าเด็กก็โตมามีความสุขได้

ถ้าเป็นไปได้ลองทั้งสองคนกลับมาอยู่บ้านกับลูกสักระยะ ค่าใช้จ่ายก็อาศัยที่บ้านไปก่อน

ถ้าไม่มีลูกคงบอกให้ตัดใจไปแล้ว แต่สำหรับคนมีลูก ลองให้โอกาสกันและกันก่อน

เพราะดูแล้วคงผิดทั้งสองฝ่าย