เซ็กส์เสื่อมในวัยหนุ่ม
ตอนที่ 1 : สาเหตุ อาการ และวิธีรักษา
.
.
.
*** หากท่านรู้สึกมีปัญหากับสมรรถภาพทางเพศของท่าน ผมขอแนะนำให้ท่าน “ปรึกษาแพทย์ที่มีความรู้ และ ดูแลสุขภาพของตัวท่านก่อนเป็นอันดับแรก”
.
แต่ถ้าหากท่านยังคงรู้สึกว่าอาการเสื่อมสมรรถภาพทางเพศของท่านไม่ดีขึ้น ท่านจะลองศึกษา “วิธีที่ผมแนะนำ” เป็นอีกทางเลือกก็ได้ครับ
.
*** หนังสือเล่มนี้เป็นการเล่าประสบการณ์และให้ความรู้พื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ “ไม่มีการโฆษณาแนะนำยาหรืออาหารเสริมใด ๆ ทั้งสิ้น”
.
.
.
.
.
.
ผมเห็นเพื่อนๆหลายคนทั้งที่ผมรู้จัก และที่ไม่รู้จักกำลังประสบกับปัญหา ที่เป็นปรากฏการณ์ใหม่บนโลกยุคนี้
.
ผมในฐานะที่เป็นคนๆหนึ่งที่เคยประสบปัญหาเช่นกัน “พยายามหาหมอ ซื้อยา ซื้ออาหารเสริม รักษาอาการ เท่าไหร่ก็ไม่หายสักที” จนมาเจอแหล่งความรู้ที่ให้ความรู้เราอย่างถูกต้อง และผมนำมันมาใช้กับตัวเอง
“จนตอนนี้สามารถชนะอาการได้และกลับเป็นปกติได้แทบจะ 100% แล้ว” ผมจึงอยากนำมาแบ่งปันให้คนอื่นได้รู้บ้าง
.
บทความนี้ผมเขียนนี้ ผมกลั่นกรองมาจากประสบการณ์และความรู้ที่ผมศึกษามาทั้งจากหนังสือและเว็บไซต์ต่าง ๆ ที่เชื่อถือได้
อาจจะยาวสักหน่อย เพราะมันจำเป็นต้องมีการอธิบายหลักการทางวิทยาศาสตร์ด้วย เพื่อที่ทุกท่านจะได้เข้าใจถึงสาเหตุและปัญหาที่แท้จริงของมัน เพราะผมเชื่อว่า “ถ้าเรารู้ต้นเหตุและที่มาของปัญหา ก็เหมือนเราแก้ปัญหาไปได้แล้วกว่าครึ่ง”
.
.
ผมจะเข้าเรื่องเลยนะครับ ...
.
.
สังเกตุไหมครับ ช่วงนี้เราจะเห็นผู้ชายหลายท่านเข้ามาสอบถามถึงอาการตัวเองหรือของคนใกล้ตัวเกี่ยวกับ ”นกเขาไม่ขันทั้ง ๆ ที่ยังหนุ่มอยู่เลย” (ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่)
.
โดยปกติ เราเรียกอาการเสื่อมสมรรถภาพทางเพศของท่านชายว่า erectile dysfunction หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ED
.
ผมเห็นเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนพยายามช่วยให้คำแนะนำเกี่ยวกับเรื่อง ED นี้ บ้างก็ให้เหตุผลว่าเพราะอ่อนเพลีย, บ้างก็บอกว่าเพราะสุขภาพไม่ดี (บ้างก็แซวตลก ๆ ให้ลองเปลี่ยนไปคบผู้ชายด้วยกัน หรือ ตัดทิ้งไปเสียเลย)
.
ผมบอกเลยนะครับ ถ้าในคนที่อายุ 50 ปีขึ้นไป คำแนะนำเหล่านั้นอาจจะใช่ เพราะปัญหา ED ของชายสูงอายุอาจจะอยู่ที่ปัญหาสุขภาพ เช่น ไขมันในหลอดเลือด เบาหวาน ความดัน ความเครียดสะสม ฮอร์โมน การพักผ่อนไม่เพียงพอ หรือโรคประจำตัวอื่น ๆ
.
แต่พวกเราหลาย ๆ คนยังหนุ่มอยู่เลยนะ เราหลาย ๆ คนไม่มีโรคประจำตัวด้วยซ้ำ อ้วนก็ไม่อ้วน ออกกำลังกายก็บ่อย เหล้ายาก็ไม่กิน (หรือถึงกินก็ไม่หนัก) แล้วทำไมถึงมีอาการนกเขาไม่ขันล่ะ ..... เข้านอนเร็วก็แล้ว หันมาคุมอาหารออกกำลังกายก็แล้ว บางท่านลงทุนเปลี่ยนแฟนก็แล้ว
.
เราทำแทบทุอย่างแล้ว แต่ก็ไม่ดีขึ้น “เผลอๆอาการหนักกว่าเดิมอีก” ผมเชื่อว่าต้องมีคนที่เจอเรื่องนี้อยู่แน่นอน
.
“เพราะปัญหามันไม่ได้อยู่ในอวัยวะเพศของเรา แต่มันอยู่ในสมองของเรา”
.
ใช่ครับ อ่านไม่ผิดหรอก ปัญหาอยู่ในสมองของเราครับ อธิบายแบบคร่าว ๆ ก็คือ บางส่วนในสมองและระบบประสาทของเรา ไม่สามารถทำงานได้ตามปกติในแบบที่มันควรเป็น
.
และสาเหตุของปัญหา ก็คือ ......
.
การเสพติดสื่อโป๊ (pornography addiction) !!!
การเสพติดหนังโป๊ ภาพโป๊ การ์ตูนโป๊ สื่อโป๊ทั้งหลาย คือสาเหตุที่ทำให้ท่านเซ็กส์เสื่อม !!!
เราเรียกอาการ ED ชนิดนี้ว่า “Porn-Induced Erectile Dysfunction” หรือเรียกแบบย่อ ๆ ว่า PIED ซึ่งแปลเป็นไทยว่า “เซ็กส์เสื่อมจากการเสพติดสื่อโป๊”
.
บางคนอาจสงสัย (หรือโต้แย้งในใจ) ว่า “สื่อโป๊เนี่ยนะ ? สื่อโป๊ที่เป็นตัวปลุกอารมณ์ทางเพศของเราได้รุนแรงยิ่งกว่าสิ่งใด ๆ เนี่ยนะ ? สื่อโป๊มันเป็นตัวช่วยปลุกอารมณ์ทางเพศของเรามิใช่หรือ มันควรจะเป็นประโยชน์ต่อสมรรถภาพทางเพศของเราเสียด้วยซ้ำ”
.
ใช่แล้วครับ สื่อโป๊ที่ทำให้เราเกิดอารมณ์ทางเพศอย่างรุนแรงมาได้ตลอดทุกเมื่อเชื่อวัน แต่ในท้ายที่สุดแล้ว มันจะกลายเป็นสาเหตุหลักของอาการเสื่อมสมรรถภาพทางเพศรูปแบบหนึ่งที่พวกเรากำลังเผชิญอยู่ในวันนี้
.
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวมัน แต่ปัญหาอยู่ที่ตัวเราใช้มันมากเกินไปต่างหาก ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถให้โทษแก่เราได้หากเราใช้หรือบริโภคสิ่งนั้นมากเกินไป ยกตัวอย่างง่าย ๆ เช่น เกลือ น้ำตาล หรือแอลกอฮอร์ สิ่งเหล่านี้สามารถช่วยทำให้อาหารอร่อยขึ้นและมีคุณค่าทางโภชนาการมากขึ้น แต่ผมคงไม่ต้องบอกว่าจะเกิดโทษอย่างไรหากเรารับประทานสิ่งเหล่านี้มากเกินไป (หรือถึงขั้นเสพติดมัน)
.
กรณีของสื่อโป๊ก็เช่นกัน ในระยะแรกของการใช้สื่อโป๊ มันอาจมีประโยชน์ (กระมัง) และช่วยเร่งอารมณ์รักของเราได้จริง ซึ่งพวกเราทุกคนต่างก็ทราบข้อนี้ดีอยู่แล้ว แต่ในระยะยาว มันจะกลายเป็นโทษกับเราแทน โดยเฉพาะในกรณีที่เราเสพติดมัน ซึ่งพวกเราก็เสพติดสิ่งนี้ได้ง่ายมาก ๆ เสียด้วย … จริงไหมครับ ?
.
ถ้าเช่นนั้นทำไมสื่อโป๊ถึงสามารถให้โทษกับเราได้ล่ะ แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไร ท่านจะได้รู้คำตอบแน่นอนในเนื้อหาต่อจากส่วนนี้และในบทต่อ ๆ ไป (รวมไปถึงคำถาม ข้อสงสัย หรือข้อโต้แย้งอื่น ๆ ซึ่งผมได้อธิบายและรวบรวมคำตอบเอาไว้เป็นกรณีพิเศษในบทที่ 12 : คำถามและข้อสงสัยที่พบบ่อย) แต่สำหรับตอนนี้ ผมขออนุญาตวกกลับมาเข้าประเด็นหลัก ๆ ของเราต่อนะครับ
.
.
.
ก่อนจะบอกถึงเหตุผลว่าทำไม ก่อนอื่นผมขอให้ทุกท่านได้ลองทำแบบทดสอบง่าย ๆ นี้ดูก่อน ท่านมีวิธีเช็คตัวเองว่าเป็น Porn-induced ED หรือไม่ ดังนี้ .....
.
1.) ท่านสามารถแข็งตัวและคงสภาพเพื่อการสอดใส่ขณะมีเซ็กส์ได้อย่างง่ายดาย … ใช่หรือไม่ ?
.
2.) ท่านสามารถแข็งตัวได้ โดยใช้เพียงแค่มือตัวเองปลุกกระตุ้นเบา ๆ และไม่จำเป็นต้องใช้หนังโป๊ หรือจินตนาการในการปลุกกระตุ้น … ใช่หรือไม่ ?
.
3.) ท่านไม่สามารถแข็งตัวกับคนรักที่เป็นคนจริง ๆ ได้ แต่ท่านกลับสามารถแข็งตัวได้ระดับหนึ่งตอนเสพสื่อโป๊ … ใช่หรือไม่ ?
.
4.) ท่านจะสามารถแข็งตัวได้ก็ต่อเมื่อเสพสื่อโป๊และต้องใช้มือในการกระตุ้นร่วมด้วยเท่านั้น หากหยุดมือที่ปลุกกระตุ้นอยู่ลง ส่วนนั้นก็จะอ่อนตัวทันที ถึงแม้ตาจะจ้องหน้าจออยู่ก็ตาม … ใช่หรือไม่ ?
.
5.) สื่อโป๊ softcore หรือฉากร่วมเพศธรรมดา ๆ ไม่สามารถทำให้ท่านเกิดอารมณ์ได้อีกต่อไปแล้ว ต้องเป็นแนว hardcore หรือซูมเจาะลึก close up เฉพาะส่วน หรือไม่ก็หนังโป๊ฮาร์ดคอร์แนวแปลก ๆ เท่านั้น จึงจะสามารถทำให้ท่านแข็งตัวได้ (แต่ก็ยังคงต้องใช้มือปลุกกระตุ้นตลอดเวลาด้วย ไม่เช่นนั้นก็จะอ่อนตัวลง) ใช่หรือไม่ ? .....
.
.
.
ถ้าท่านตอบใช่ ข้อ 1 หรือ 2 : ยินดีด้วยครับ แสดงว่าท่านไม่ได้เป็น Porn-induced ED (แค่ในตอนนี้นะ แต่ในอนาคตไม่รู้ ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของตัวท่านเอง)
.
ถ้าท่านมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงตามปกติ แต่กลับตอบใช่ ข้อ 3 หรือ 4 หรือ 5 : ท่านเป็น Porn-induced ED แน่นอน !
แต่ไม่ต้องกังวลนะครับ ท่านเป็นคนที่โชคดีมากๆ เพราะบทความในหนังสือเล่มนี้จะให้ความรู้แก่ท่านถึง “สาเหตุ อาการ และวิธีรักษา” ครับ
.
*** ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่ได้มาขายยาหรืออาหารเสริมแน่นอน
.
.
.
เอาแบบเข้าใจง่าย ๆ ก่อน ไม่ต้องเป็นวิทยาศาสตร์ยาก ๆ นะครับ สาเหตุของ Porn-induced ED คือ กลไกบางส่วนในสมองของเราตายด้านนั่นเอง พูดง่าย ๆ นะครับ “สมองตายด้าน” ไม่ใช่อวัยวะส่วนนั้นของเราผิดปกติหรือปัญหาสุขภาพแบบโรคไขมัน ความดัน เบาหวาน
.
ก่อนจะบอกเหตุผลว่าเพราะอะไร ผมขออธิบายหลักการคร่าว ๆ สักหน่อย
.
โดยปกติแล้ว เมื่อเราเห็นภาพโป๊หรือสาวเปลือย สมองของเราจะมีการหลั่งสารสื่อประสาทชื่อว่าโดปามีน (dopamine) ออกมา ซึ่งในสมองของเราจะมีตัวรับและวัดปริมาณโดปามีนนี้จากนั้นก็จะส่งสัญญานต่อไปยังสมองส่วนต่าง ๆ เราเรียกส่วนนี้ว่า “ตัวรับโดปามีน” (dopamine receptor)
.
*** ผมจะสมมติตัวเลขง่าย ๆ แทนปริมาณของโดปามีนที่หลั่งออกมาเพื่อให้ทุกท่านพอเห็นภาพนะครับ เช่น 10 หน่วย 20 หน่วย 50 หน่วย เป็นต้น
.
ตัวอย่างเช่น ถ้าตัวรับโดปามีนได้รับโดปามีนตั้งแต่ 10 หน่วยขึ้นไป ตัวรับโดปามีนนี้ก็จะส่งสัญญาณไปที่บางส่วนของสมองที่ควบคุมเรื่องการแข็งตัวว่า “เฮ้ ! โดปามีนมากถึง 10 หน่วยแล้วนะ เปิดวาร์วเลือดไปเลี้ยงตรงส่วนนั้นเดี๋ยวนี้ เราเจอแม่พันธ์ุชั้นดีเข้าแล้ว ต้องรีบทำการขยายเผ่าพันธ์ุด่วน”
.
จากนั้นสมองก็จะส่งสัญญาณไปตามระบบประสาทผ่านไปจนถึงอวัยวะเพศ และสั่งให้มีการส่งเลือดไปหล่อเลี้ยงทำให้อวัยวะส่วนนั้นแข็งตัวขึ้นมา นี่คือกลไกคร่าว ๆ ที่ทำให้อวัยวะเพศของเราแข็งตัว นี่คือกรณีของคนปกตินะครับ และบรรพบุรุษเราก็เป็นเช่นนี้ ซึ่งวิวัฒนาการนั้นก็ส่งมาถึงพวกเราวันนี้
.
*** อันที่จริงแล้ว ยังมีอีกหลายปัจจัยที่มีผลต่อการแข็งตัวของอวัยวะเพศชาย นอกจากการมีเลือดไปหล่อเลี้ยงเส้นเลือดบริเวณส่วนนั้นแล้ว ยังมีปัจจัยอื่น ๆ อีก เช่น ระบบประสาทส่วนกลาง (Central Nerve System), การผ่อนคลายของระบบประสาท parasympathetic, nitric oxides, ฮอร์โมน testosterone เป็นต้น แต่ผมจะขอพูดเฉพาะในส่วนที่ผู้มีอาการ Porn-induced IED เป็น นั่นคือ “ระบบโดปามีน” เป็นหลักนะครับ
*** ข้อสังเกตุอีกอย่างหนึ่งก็คือ หากท่านใดมีผลการตรวจร่างกายและพบว่าเป็นปกติทุกอย่าง ไม่พบความดัน, เบาหวาน, โรคหัวใจ หรือภาวะเครียดเรื้อรัง แต่ท่านกลับมีปัญหาเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ มีความเป็นไปได้สูงว่าปัญหา ED ของท่าน อาจเป็นอาการของ Porn-induced ED
.
วิวัฒนาการแต่โบราณของสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ที่ใช้อวัยวะเพศสืบพันธุ์ จะใช้สารสื่อประสาทโดปามีนเป็นกลไกหลัก ๆ ในการกำหนดพฤติกรรมทางเพศ โดยจะมีสมองและระบบประสาทในการแปลสัญญาณและควบคุมอวัยวะส่วนที่เกี่ยวข้อง
.
ซึ่งวิวัฒนาการนี้มีมาหลายพันหลายหมื่นปีจนมาถึงมนุษย์ปัจจุบันแบบเรา และวิวัฒนาการพื้นฐานนี้ก็ยังคงเหมือนเดิมเป๊ะ ๆ แทบทุกอย่าง
.
ปัญหาก็คือ สมองของเราไม่เคยเจอภาพเหตุการณ์แบบในสื่อโป๊ยุคปัจจุบันมาก่อน มันไม่เคยเจอ threesome ไม่เคยเจอ big tits , big ass , orgy , oil , massage , cum , compilation , bbc , pussy-close up ฯลฯ
.
พอเราได้เห็นสิ่งนั้นปุ๊บ โดปามีนของเราก็สูบฉีดทะลุปรอททันที จากที่ปกติแล้ว มันถูกหลั่งออกมาแค่ 10, 15, 20 น. แต่พอเจอหนังโป๊ยุคนี้เข้าไป โดปามีนพุ่งไปถึง 50, 70, 80, 100, 200 น. เลยทีเดียว และนั่นจึงทำให้มังกรเราผงาดแบบสุด ๆ มันระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างรวดเร็วและตื่นขึ้นใหม่อีกครั้งอย่างรวดเร็ว
เพราะตอนนี้ สมองของเรามันคิดว่ามันได้เจอขุมทรัพย์ทางพันธุกรรมในการขยายเผ่าพันธ์ุเข้าให้แล้ว (Genetic Bonanza)
.
โดปามีนที่ท่วมทะลักสมองของเราในตอนนี้ทำให้เราชอบ มีความสุข พึงพอใจ และอยากได้มากขึ้น ๆ ๆ ๆ ไปอีก และมือของเราก็ทำงานไม่หยุดเพื่อสร้างความสุขความพึงพอใจ
.
สมองของเราช่างรู้สึกว่า “อ่าาา การมีความสุขช่างง่ายดายเหลือเกิน ใช้แค่เพียงตาและมือ”
.
จนถึงจุด ๆ หนึ่ง ตัวรับโดปามีนในสมองของเรามันกลัวร่างกายเราจะทำงานหนักจนตายหรือไม่ก็สมองของเราจะไหม้เกรียมหมดสภาพไปเสียก่อน
.
ร่างกายเราก็จะมีกลไกหนึ่งในการป้องกันตัวเอง นั่นก็คือ ... การลดปริมาณของตัวรับโดปามีนหลาย ๆ ตัวลง เพื่อทำให้เกิดการรับและตอบสนองต่อโดปามีนที่ถูกหลั่งออกมาได้น้อยลง (บางทฤษฎีก็บอกว่า ตัวรับโดปามีนถูกใช้งานหนักเกินไปจนเสื่อมสภาพและลดปริมาณลง) เราเรียกกระบวนการลดลงของตัวรับโดปามีนนี้ว่า dopamine receptor downregulation
.
พูดอีกความหมายหนึ่งก็คือ “โดปามีนปริมาณเท่าเดิมไม่มีผลอีกต่อไปแล้ว” เราต้องใช้ปริมาณโดปามีนมากขึ้นกว่าเดิมเท่านั้นถึงจะได้ผลลัพธ์เท่าเดิม กระบวนการนี้ทำให้สมองของเรามีความไวต่อโดปามีนลดลง หรือเรียกแบบเข้าใจง่าย ๆ ว่า “ดื้อโดปามีน” นั่นเอง
.
*** ผมขออนุญาตใช้คำว่า “threshold” หรือที่แปลว่า “ปริมาณขั้นต่ำที่สุด ที่จะเกิดผล” นะครับ เพราะนี่น่าจะช่วยให้บางท่านเห็นภาพกระบวนการนี้ได้ง่ายยิ่งขึ้นด้วย
.
ตอนนี้ threshold ขั้นต่ำที่สุดของตัวรับโดปามีนได้ถูกยกให้สูงขึ้นกว่าเดิม
.
นั่นหมายความว่า จากที่โดปามีนเพียงแค่ 10น. ก็เพียงพอให้เราตื่นตัวได้แล้ว แต่ตอนนี้ตัวรับโดปามีนของเราถูกปรับให้มีค่า threshold ค่าใหม่ให้สูงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว
.
อย่างน้อย ๆ ต้องมีโดปามีนถึง 30น. บางคน 50น. บางคน 80น. บางคนหนักเลย ต้อง 200-300น. เท่านั้น สมองและต่อมบางส่วนถึงจะเริ่มทำงาน !!!
.
นั่นหมายความว่า โดยปกติแล้ว ภาพสาวสวยในชุดชั้นใน สมองเราจะให้คะแนนโดปามีนถึง 10น. ซึ่งก็เพียงพอให้แข็งตัวได้แล้ว ยิ่งถ้าหากเราได้มีการสัมผัสของจริงด้วยแล้วล่ะก็ โดปามีนก็จะยิ่งพุ่งไปถึง 15-20น. เลย ซึ่งเราก็จะมีอารมณ์มาก ๆ ..... นี่คือในกรณีของคนปกตินะครับ
.
แต่มันไม่เพียงพอกับ threshold ของตัวรับโดปามีนของพวกเราตอนนี้อีกแล้ว .... เราไม่มีอารมณ์แม้สักนิด เพราะ threshold ขั้นต่ำที่สุดของพวกเราบางคน มันต้องใช้โดปามีนถึง 50 , 80 , 100, 200น. แล้วไงครับ โดปามีนตามธรรมชาติที่หลั่งออกมาเพียงแค่ 10-20น. มันไม่เพียงพอจะสะกิดให้ตัวรับโดปามีนของเราส่งสัญญาณไปที่สมองอีกต่อไปแล้ว
.
.
.
แรงขับดันในธรรมชาติของมนุษย์ต่างประกอบไปด้วย อาหาร, ความรัก, เซ็กส์ และสิ่งให้ค้นหาใหม่ ๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดการหลั่งโดปามีนมากกว่ากิจกรรมอื่นใด เพราะมันถือเป็นสิ่งที่มีผลต่อยีนส์และการดำรงเผ่าพันธ์ุของเรา
.
ด้วยเหตุนี้สมองของเราจึงวางภารกิจให้เราจดจำและแสวงหาสิ่งเหล่านี้มาอีกเรื่อย ๆ โดปามีนจึงมีอีกชื่อเล่นหนึ่งว่า “หน่วยย่อยที่สุดของการเสพติด” (molecule of addiction)
.
แม้ว่าโดปามีนจะถูกกล่าวขานเหมือนกับว่ามันคือสารแห่งความสุข แต่อันที่จริงแล้วมันเกี่ยวข้องกับ “การสืบเสาะแสวงหา, ความต้องการ และความคาดหวัง” ต่างหาก
.
โดปามีนไม่เพียงแค่ทำให้มนุษย์เรารู้สึกชอบหรือประทับใจ แต่มันยังทำให้เกิดพฤติกรรมการเสาะแสวงหาอีกด้วย เราชอบการได้เสาะแสวงหาสิ่งใหม่ ๆ มากกว่าชอบความสุขที่เราได้รับจากสิ่งนั้นเสียอีก การเสพติดเปรียบเสมือนแนวคิดอย่างหนึ่งของ “ความฟุ้งซ่านอยากได้ไม่รู้จบ” (wanting run amok)
.
ไม่ใช่แค่เรื่องอาหารหรือเซ็กส์เท่านั้น โดปามีนขับดันให้เราออกไปค้นหาสิ่งใหม่ ๆ แทบทุกอย่าง เช่น รถคันใหม่ (ทั้ง ๆ ที่คันเก่าก็ยังใช้การได้ปกติ), สมาร์โฟนเครื่องใหม่ (ทั้ง ๆ ที่เครื่องเก่ายังใช้งานได้ดีอยู่), รองเท้าออกกำลังกายคู่ใหม่ (ทั้ง ๆ ที่คู่เก่าเองยังใช้งานได้ไม่คุ้มเลย), กระเป๋าแบรนด์เนมชิ้นใหม่ (แม้ว่าอันเก่าก็ยังไม่ได้มีอะไรชำรุดเสียหาย) ไปจนถึงอยากได้คู่รักคนใหม่ (ทั้ง ๆ ที่ …… )
.
พฤติกรรมเหล่านี้ถูกขับดันโดยโดปามีนทั้งสิ้น เราเรียกกลไกการเสาะแสวงหาสิ่งใหม่ ๆ นี้ว่า novelty seeking
.
*** อันที่จริงแล้ว ยังมีสารสื่อประสาทบางตัว และการเปลี่ยนแปลงในสมองอีกหลายอย่าง ที่เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเสพติดในสมองของเรา ซึ่งผมจะอธิบายในบทถัดไป แต่สำหรับบทนี้ ผมจะเน้นย้ำไปที่ “โดปามีน” เท่านั้น เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของอาการ Porn-induced ED
.
ไอ้อาการอยากดูหนังโป๊ที่เกิดขึ้นทุกวันเวลา มันไม่ใช่ความต้องการทางเพศนะครับ แต่มันคือเสียงของตัวรับโดปามีนในสมองของเรา
.
มันกรีดร้องอยากได้โดปามีนมาเติมเต็มมัน ซึ่งสิ่งเดียวที่สามารถแตะถึงระดับ threshold ของมันได้ก็คือ โดปามีนจากการดูหนังโป๊แนวโปรดพร้อมกับการกระตุ้นอย่างรุนแรงจากมือข้างถนัดเท่านั้น
.
เราเรียกพฤติกรรมนี้ว่า PMO มาจากคำว่า Porn Masterbation Orgasm ซึ่งแปลว่า “การช่วยตัวเองให้ถึงจุดสุดยอดโดยใช้สื่อโป๊”
.
สังเกตุตัวเองดูครับ หลาย ๆ คน แค่หนังโป๊อย่างเดียวไม่พออีกต่อไปแล้ว เราต้องใช้มือในการกระตุ้นร่วมไปด้วย ลองคิดถึงตัวเองดูนะครับ แม้ตาเราจะจ้องหน้าจออยู่ แต่ส่วนนั้นของเราก็ไม่แข็งเลยถ้าหากเราหยุดขยับมือ เราต้องการการกระตุ้นที่มากขึ้น ๆ ๆ เพื่อจะได้หลั่งโดปามีนมากขึ้น ๆ ๆ
.
ผมเชื่อว่าพวกเราหลาย ๆ คนเป็นถึงขั้นนี้แล้ว นั่นก็คือ หากหยุดมือเมื่อไหร่ ส่วนนั้นก็จะอ่อนตัวลงทันที แม้ว่าตายังกำลังจ้องหน้าจออยู่ก็ตาม
.
เราเรียกอาการนี้ว่า desensitization ซึ่งแปลเป็นไทยว่า “อาการด้านชา” ในกรณีนี้ เราจะเรียกว่าอาการตายด้านก็ได้ครับ ซึ่งผมจะอธิบายรายละเอียดส่วนนี้แบบเจาะลึกขึ้นในบทต่อ ๆ ไป
.
อาการ desensitization คือเหตุผลหนึ่งที่ทำให้รสนิยมทางเพศหรือแนวหนังโป๊ของบางคนถึงได้มีความรุนแรงและแหวกแนวมากขึ้นเรื่อย ๆ บางคนถึงขั้นแหวกแนวไปแนววิปริตหลุดโลกเลยก็มี ทั้งหมดเป็นเพราะสารแห่งความพอใจและสารแห่งความอยากรู้อยากเห็น นั่นก็คือโดปามีน นั่นเอง
(ผมจะอธิบายจุดนี้ในบทต่อ ๆ ไปเช่นกันครับ)
.
ไม่ต้องพูดถึงสาวงามที่เราเจอโต๊ะข้างๆเลย เพราะการที่โดปามีนพุ่งแค่ 15น. , 20น.
มันไม่เพียงพอให้สมองเราพอใจและเกิดอารมณ์อีกต่อไปแล้ว มันสู้ “การดูหนังโป๊แนวโปรดพร้อมกับใช้มือช่วยตัวเอง”ไม่ได้เลย
.
ต่อให้สาวสวยคนนั้นนอนเปลื้องผ้าต่อหน้าเราบนเตียง เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะโดปามีนที่สมองหลั่งออกมามันไม่เพียงพอกับความเคยชินของเราไงครับ เผลอ ๆ ส่วนนั้นของกลับเราหดลงกว่าเดิมเพราะความเครียดของตัวเราเองเสียด้วยซ้ำ
.
จริงๆแล้วโดปามีนมันก็หลั่งออกมาในทุกๆกิจกรรมตามปกตินั่นแหละครับ เพียงแต่ threshold ของตัวรับโดปามีนในสมองของเรามันสูงกว่าปกติมากเสียจนโดปามีนตามกิจกรรมธรรมชาติไม่สามารถสะกิดมันให้รู้สึกอะไรได้อีกแล้ว
.
ผลก็คือ ไข่ไม่ขึ้น จู๋ไม่แข็ง นกเขาอ่อนแรง !!!
.
ตอนนี้ชายหนุ่มหลาย ๆ คนกำลังเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่น้อยคนที่จะกล้าสารภาพออกมา เพราะกลัวโดนเพื่อนล้อเลียน แต่หารู้ไม่ว่าเพื่อนของเราหลาย ๆ คนก็ไม่ได้แตกต่างกันเลย (มีผู้ชายคนไหนบ้างล่ะที่ไม่เสพสื่อโป๊ เผลอ ๆ เพื่อนของเราบางคนอาจเป็นหนักกว่าเราเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ต่อหน้าเราหรือในโลกโซเชียลก็ทำเป็นคุยโวโอ้อวดราวกับว่าตนเป็นกูรูผู้เจนจัดเสียอย่างนั้น)
.
ดังนั้นสำหรับเหล่าผู้เชี่ยวชาญหรือกูรูหนังโป๊ทั้งหลาย แม้เขาจะไม่ยอมรับตรง ๆ แต่เราก็สามารถเดาได้เลยว่าพวกเขามีโอกาสเป็น Porn-induced ED 99.99 % แม้ว่าบางคนอาจจะยังไม่เป็นในตอนนี้ นั่นก็อาจเป็นเพราะว่า Porn-induced ED มันยังไม่แสดงอาการ แต่ในอนาคต ถ้าเขายังไม่ “ลด-ละ-เลิก” พฤติกรรมเหล่านี้ เขาก็ต้องเป็นแน่นอน เร็ว ๆ นี้ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
.
หรือบางคนอาจจะเป็น Porn-induced ED แล้ว แต่แค่ยังไม่รู้ตัวว่าเป็นก็ได้ เพราะเขาอาจจะไม่มีคู่รัก ทำให้ไม่ทันได้สังเกตุตัวเอง (โดยส่วนใหญ่แล้ว การที่เราจะรู้ตัวว่าเป็น Porn-induced ED หรือไม่ ก็ตอนที่กำลังจะมีเซ็กส์กับคนรักนี่ล่ะ) หรือบางคนก็อาจจะเป็นแค่ระดับอ่อน ๆ ทำให้อาการยังไม่แสดงออกมาอย่างชัดเจนในตอนนี้
.
ตัวผมเองก่อนหน้าที่ Porn-induced ED จะแสดงอาการออกมา ผมก็ยังคงสามารถมีเพศสัมพันธ์กับคนรักของผมได้ตามปกติทั้งที่ตอนนั้นก็ผมยังคงดูสื่อโป๊อยู่บ่อย ๆ (ตอนที่ผมยังเรียนมหาวิทยาลัย)
.
ที่สำคัญ ในตอนนั้น ผมไม่เคยรู้ข้อมูลของโรคนี้มาก่อนเลยสักนิด ด้วยเหตุนี้ ผมจึงไม่ทันได้ระวังตัวว่าพฤติกรรมของตนกำลังอยู่ในกลุ่มเสี่ยง และผมก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองกำลังสะสมอาการอยู่ทีละน้อย ๆ จนในที่สุด อาการที่สะสมเอาไว้ก็ระเบิดออกมา
.
ผมในตอนนั้นก็เหมือนกับพวกท่านหลายคนในตอนนี้ พวกเรายังไม่รู้ถึงต้นเหตุของปัญหา พวกเราส่วนใหญ่มักเข้าใจว่าต้นเหตุของมันเป็นที่สุขภาพทางกายทั่ว ๆ ไป ดังนั้นพวกเราจึงพยายามแก้ปัญหานี้ด้วยการควบคุมอาหาร, ออกกำลังกาย, พักผ่อนให้ตรงเวลา, งดเหล้าบุหรี่ หรือไปพบแพทย์เพื่อปรึกษาและตรวจสุขภาพ เป็นต้น
.
ถ้าผลการตรวจต่าง ๆ บ่งชี้ว่าเราไม่ได้มีปัญหาสุขภาพ เช่น ไม่ได้เป็นโรคเบาหวาน ความดัน หรือโรคประจำตัว แพทย์ส่วนใหญ่ก็จะวินิจฉัยว่าอาจเป็นเพราะความเครียด, ความเหนื่อยล้า หรือความวิตกกังวล แล้วก็จะจ่ายยาประเภท sildenafil (ยา Viagra หรือใกล้เคียง) มาให้ ทำให้บางท่านทั้งที่ยังหนุ่มอยู่เลย แต่กลับต้องพก Viagra ไว้ด้วย เพื่อที่จะสามารถมีเซ็กส์กับคู่รักของตนได้
.
อย่างไรก็ตาม ยาเหล่านี้ก็ไม่ได้ช่วยเท่าไหร่หรอกครับ มันเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ บางคนอาจจะใช้ยาแล้วทำให้พอมีเซ็กส์ได้ก็จริง แต่เขาก็ต้องใช้ยาทุกครั้ง และเมื่อเวลาผ่านไป ยาปริมาณเท่าเดิมก็เริ่มจะไม่ได้ผลอีกต่อไปแล้ว มีแต่ต้องเพิ่มปริมาณมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่อาการกลับแย่ลงเรื่อย ๆ ท่านผู้อ่านหลาย ๆ ท่านคงเข้าใจเหตุการณ์นี้ดีใช่ไหมครับ
.
เพราะปัญหาไม่ได้อยู่ที่ส่วนนั้นของเรา แต่อยู่ในสมองของเราต่างหาก
.
.
.
ผมเคยอ่านเจอมาจากหนังสือเล่มหนึ่งว่า มนุษย์ยุคนี้ก็คือมนุษย์ยุคหินที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองนี่เอง เรามีวิวัฒนาการไม่ต่างจากบรรพบุรุษของเราเท่าไหร่หรอกครับ ไม่เชื่อเราลองย้อนไปยุคปู่ทวดตาทวดเราดูสิ พวกเขาเองก็เป็นมนุษย์เหมือนพวกเรานี่ล่ะ เพียงแต่ที่อยู่อาศัยของพวกเขาบางคนยังเป็นป่าอยู่เท่านั้นเอง
.
เราเพิ่งจะมีเมืองและเทคโนโลยีไฮเทคได้ไม่ถึง 100 ปีด้วยซ้ำ 100 ปีก่อนเราไม่มีทีวี, ไม่มีรถยนต์, ไม่มีอินเตอร์เน็ต, ไม่มีตึกด้วยซ้ำ บางคนถ้ามีวาสนาหน่อยก็อาจได้อยู่ในปราสาทหิน ดังนั้นจะว่าไปแล้ว มนุษย์ยุคปัจจุบันอย่างพวกเราก็คือมนุษย์ยุคหินในเมืองไฮเทคฯอย่างที่เขาบอกมาจริง ๆ
.
และแน่นอนว่าวิวัฒนาการต่าง ๆ ก็ถูกพัฒนามาจนสูงสุดและหยุดไว้ที่มนุษย์แบบบรรพบุรุษของเรานี่ล่ะครับ เราเองก็ไม่ได้มีวิวัฒนาการมากไปกว่านั้นสักเท่าไหร่แล้ว แม้ว่าสภาพแวดล้อมจากอดีตถึงยุคปัจจุบันจะเปลี่ยนไปแบบถอนรากถอนโคน แต่อวัยวะทุกส่วนของเราแทบจะไม่แตกต่างจากบรรพบุรุษของเราเลย ทั้ง ตา, จมูก, ปาก, แขน, ขา, อวัยวะเพศ รวมไปถึงสมองและระบบประสาท
.
100 ปีก่อนไม่มี hi-speed internet
100 ปีก่อนไม่มีสื่อโป๊ หรือถ้าหากมี ก็ไม่ได้รุนแรง แหวกแนว และเข้าถึงง่ายดายแบบโลกในวันนี้
.
สมองของเราไม่เคยเจอเกลียวคลื่นโดปามีนไหลทะลักท่วมสมองต่อเนื่องกันหลายเดือนหลายปีแบบในวันนี้มาก่อนเลย สมองของเราวิวัฒนาการและปรับตัวรับมือเทคโนโลยีของสื่อโป๊ในสมัยนี้ไม่ทันแล้ว และนี่คือเหตุผลที่ทำไมผู้ชายรุ่นใหม่หลาย ๆ คนถึงเป็น Porn-induced ED
.
ผมได้พูดถึงสาเหตุและอาการไปแล้ว ต่อไปก็มาถึงจุดที่หลาย ๆ ท่านรอคอย ... การรักษา
.
.
.
หลักการรักษาเบื้องต้น
.
โชคดีที่สุดที่สมองของเราคือ “อวัยวะที่มีการปรับตัวและเปลี่ยนแปลงได้ง่ายที่สุดในร่างกายเรา” ทำให้โรคเซ็กส์เสื่อมเพราะเสพติดสื่อโป๊ หรือ Porn-induced ED มีวิธีรักษาให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แน่นอน ถ้าท่านมีความอดทน ตั้งใจ และรู้สาเหตุของมัน
.
หลักการของมันก็คือ “การลดระดับ threshold ของตัวรับโดปามีนลง” หรือพูดให้ถูกต้องตามทฤษฎีก็คือ การฟื้นฟูให้ตัวรับโดปามีนกลับมามีปริมาณเพิ่มขึ้นเท่าเดิมหรือมากกว่าเดิม เราเรียกกระบวนการเพิ่มขึ้นของตัวรับโดปามีนนี้ว่า dopamine receptors upregulation
.
ภาษาสากลเรียกวิธีการรักษานี้ว่า “reboot”
.
แล้วต้องทำยังไง ...
.
ในกรณี Porn-induced ED นี้ ทำง่าย ๆ เลยครับ ...
.
เราต้องเลิกดูหนังโป๊ ภาพโป๊ การ์ตูนโป๊ หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ “เลิกเสพสื่อโป๊ทุกชนิด”
.
นิยามง่าย ๆ ในแบบของผมนะครับ การ reboot ก็คือ การที่เราปล่อยให้สมองของเรา “ได้พักจากการปลดปล่อยโดปามีนในระดับที่มากเกินเกณฑ์ปกติเป็นระยะเวลาหนึ่ง จนกลไกต่าง ๆ ในสมองของเราค่อย ๆ ฟื้นฟูและคืนสภาพตัวเองกลับมาเหมือนเดิม”
.
การปล่อยให้สมองได้พักและห่างจากการกระตุ้นที่รุนแรงผิดธรรมชาติไปสักระยะหนึ่งเช่นนี้จะทำให้กลไกต่าง ๆ ของมันค่อย ๆ ฟื้นตัวกลับคืนมา โดยเฉพาะ “การเพิ่มปริมาณของตัวรับโดปามีนให้กลับคืนมา” (dopamine receptors upregulation)
.
หรือหากอธิบายให้เห็นภาพด้วยหลักการ threshold ก็จะได้คำพูดของสมองประมาณว่า … “ทำไมช่วงนี้ถึงไม่มีสัญญาณจากตัวรับโดปามีนส่งตอบมาเลย ? สงสัยฉันตั้งค่าตัวรับสัญญานสูงไปหน่อย ทำให้ร่างกายเหี่ยวเฉาไม่มีความสุขเลย สงสัยฉันคงต้องลดระดับ threshold ของตัวรับโดปามีนลงสักหน่อยแล้วล่ะ”
.
เมื่อเวลาผ่านไป การ reboot จะทำให้ค่า threshold ของตัวรับโดปามีนค่อย ๆ ลดต่ำลงจนกลับมาสู่เกณฑ์ปกติ เช่น จาก 200 —> 150 —> 100 —>70 —> 30 ... (ตัวเลขสมมติ)
.
เมื่อ threshold ของตัวรับโดปามีนลดลงจนกลับสู่ภาวะปกติ สารโดปามีนจากกิจกรรมในชีวิตประจำวันทั่ว ๆ ไปก็จะออกฤทธิ์ง่ายขึ้นมาก แค่กิจกรรมทั่วไปนิด ๆ หน่อย ๆ เราก็รู้สึกมีความสุขแล้ว รู้สึกมีอารมณ์อยากออกไปทำงาน, ออกไปเดินเล่น, ออกไปพูดคุยกับเพื่อนบ้าน, ไปออกกำลังกาย เป็นต้น เรากลายเป็นคนที่สามารถเก็บเกี่ยวความสุขในชีวิตง่ายขึ้นมาก
.
ที่สำคัญที่สุด สำหรับคนที่มีคนรัก แค่คนรักของเราเข้ามากอดเราหรือเพียงแค่แตะนิดแตะหน่อย เราก็จะสังเกตุได้ว่า “เรามีอารมณ์โรแมนติกมากกว่าเดิมมาก ๆ และอวัยวะส่วนนั้นของเราก็ตื่นตัวขึ้นได้ง่ายผิดหูผิดตาด้วย” หลาย ๆ คนที่มีอาการ Porn-induced ED และตั้งใจทำการ reboot ก็เพื่อให้ตนสามารถกลับไปมีเซ็กส์กับคนรักได้นั่นเอง
.
*** ผมสนับสนุนให้คู่รักสามีภรรยามีเซ็กส์เพื่อเป็นการกระชับความสัมพันธ์กัน แต่ไม่สนับสนุนให้มีปัญหาชู้สาวหรือการนอกใจคู่รักอย่างยิ่ง
.
*** สำหรับคนโสดที่ไม่มีคู่รัก ผมสนับสนุนให้มีเซ็กส์แบบยินยอมพร้อมใจและต้องไม่ทำผิดหลักศีลธรรมหรือกฎหมายด้วย และที่สำคัญที่สุด ต้องมีการวางแผนและป้องกันอย่างดี
.
ผมเชื่อเลยว่า ตอนนี้มีบางคนคิดในใจว่า “มันจะมีวิธีอื่นอีกไหม นอกจากการเลิกเสพสื่อโป๊”
.
ณ. ปัจจุบันตอนนี้ ไม่มีครับ ! ในอนาคต ผมก็ไม่รู้ อาจจะมีเทคโนโลยีที่สามารถฟื้นฟูสมองและระบบประสาทได้ถึงระดับเซลส์ก็เป็นได้ แต่ณ. ปัจจุบันตอนนี้มีแค่ “การหยุดและเลิกดูสื่อโป๊” วิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น ที่จะช่วยให้ท่านหายจากอาการ Porn-induced ED ได้
.
ยาหรืออาหารเสริมไม่สามารถช่วยท่านไปได้ตลอดหรอกครับ มันจะช่วยได้แค่ในช่วงแรก ๆ ที่อาการ Porn-induced ED ยังไม่หนักเท่านั้น (สมองยังพอที่จะสร้างอารมณ์ทางเพศขึ้นมาได้บ้าง) แต่เมื่ออาการหนักขึ้น เราจะเริ่มรู้สึกแล้วว่า “ยาเริ่มจะไม่ค่อยได้ผลเหมือนเดิมแล้ว”
.
ที่ผมรู้ไม่ใช่แค่เพราะผมอ่านเจอมาเท่านั้น แต่เพราะตัวผมและคนใกล้ตัวหลาย ๆ คนก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วด้วย เราถึงได้พบว่ายาไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุเลย หากเราไม่เลิกพฤติกรรมเสพสื่อโป๊เดิม ๆ เสียก่อน ยาปริมาณเท่าเดิมก็จะใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไป และเราก็ต้องเพิ่มปริมาณยาขึ้นไปอีก แต่กระนั้นแล้วก็ไม่ได้การันตีว่าเมื่อเพิ่มปริมาณยาแล้วจะเห็นผลนะครับ
.
เพราะต้นเหตุอาการ Porn-induced ED ของเราเกิดจากการเสพติดพฤติกรรมมาอย่างยาวนานจนทำให้เกิดความผิดปกติในสมองและสารสื่อประสาททำให้สมองของเราไม่สามารถสร้างอารมณ์ทางเพศกับคนจริง ๆ ขึ้นมาได้ ต้นเหตุของอาการไม่ใช่เป็นที่สุขภาพหรือระบบหลอดเลือดและหัวใจ
.
ยาประเภท Viagra สามารถใช้ได้ผลกับโรค ED ทั่วไป หรืออาจจะช่วยได้บ้างในคนที่ยังเป็น Porn-induced ED ไม่หนักเท่าไหร่ เราต้องทำความเข้าใจก่อนว่า ยาประเภท Viagra (หรือใกล้เคียง) เป็นยาที่ออกฤทธิ์กับระบบไหลเวียนเลือดเป็นหลัก ไม่ได้เป็นตัวสร้างอารมณ์ทางเพศ (libido) อารมณ์ทางเพศเกิดได้จากการทำปฏิกิริยากันของสารสื่อประสาทและสมองของเรา
.
อาการ Porn-induced ED ไม่ได้เกิดจากปัญหาสุขภาพหรือหลอดเลือด แต่มันเป็นเรื่องของ “การทำปฏิกิริยาทางเคมีระหว่างสารสื่อประสาทโดปามีนและหลาย ๆ ส่วนในสมอง เช่น สมองส่วน limbic, cerebral cortex, hypotalamus ฯลฯ”
.
นี่จึงเป็นเหตุผลง่าย ๆ ที่ใช้อธิบายว่า ทำไมยาจึงใช้ไม่ได้ผลในระยะยาว โดยเฉพาะกับคนที่เป็น Porn-induced ED ขั้นรุนแรง
.
นั่นเป็นเพราะสมองของเขาไม่สามารถทำปฏิกิริยากับโดปามีนได้เหมือนเดิม เมื่อสมองไม่สามารถทำปฏิกิริยากับสารสื่อประสาทโดปามีนได้ ก็จะไม่เกิดอารมณ์ทางเพศขึ้น และเมื่อไม่มีอารมณ์ทางเพศ กลไกต่าง ๆ ที่ใช้สำหรับการส่งเลือดไปหล่อเลี้ยงอวัยวะส่วนนั้นให้เกิดการแข็งตัวก็จะถูกปิดลง และนั่นจึงทำให้การแข็งตัวไม่เกิดขึ้น แม้ว่าเขาจะกินยาเข้าไปแล้วก็ตาม
.
แล้วต้องใช้เวลานานแค่ไหน ?
.
คำตอบคือ “แล้วแต่คน” แต่สามารถหายได้แน่นอน ถ้าเราอดทนและมีวินัยมากพอ
.
ถ้าเราต้องการเพียงแค่รักษาอาการ Porn-induced ED เพื่อที่จะสามารถกลับมามีเซ็กส์กับคนรักได้ตามปกติ กระบวนการนี้ก็อาจไม่ได้ยาวนานมากนัก
.
บางคนทำการ reboot เพียงแค่ 10 วัน ก็สามารถกลับมามีเซ็กส์กับคนจริง ๆ ได้แล้ว บางคน 30 วัน, บางคน 90 วัน, บางคน 150 วัน, บางคน 1 ปี, 2 ปี หรือนานกว่านั้นก็มี ขึ้นกับวินัยและความพยายามของตัวเราเอง
.
แต่โดยส่วนใหญ่จะใช้เวลาประมาณ 90-180 วัน (โดยเฉพาะชายหนุ่มสมัยนี้ เหตุผลเพราะอะไร ท่านจะทราบจากเนื้อหาในบทต่อ ๆ ไป)
.
อีกทั้งยังขึ้นกับว่าเราเสพติดหนังโป๊หนักขนาดไหน, ตั้งแต่อายุเท่าไร, ดูแนวไหน ฮาร์คอร์ผิดกับเซ็กส์ในชีวิตจริงแค่ไหน ยิ่งดูมานานหรือแหวกแนวเท่าไหร่ ยิ่งต้องทำการ reboot นานขึ้นเท่านั้น เพราะอย่างที่บอกไปว่า “วิวัฒนาการของสมองเรา ไล่ตามเทคโนโลยีและความแปลกใหม่ของหนังโป๊ยุคนี้ไม่ทันแล้ว”
.
บางคนพบว่าเขาจะทำการ reboot ได้ง่ายขึ้นมาก ๆ ถ้าหากเขาเคยมีประสบการณ์การมีเซ็กส์มาก่อน (เพราะอะไร ผมจะยกไปอธิบายขยายความในบทต่อ ๆ ไปเช่นกันนะครับ
.
แล้วถ้าสมมติ reboot จนกลับสู่ภาวะปกติแล้ว กลับไปดูหนังโป๊อีกได้ไหม ?
.
ไม่ได้ครับ ถ้าเรากลับไปทำพฤติกรรมเดิม ๆ อาการเดิมก็จะโผล่ขึ้นมาอีก
.
ผมอยากเปรียบเทียบว่ามันเหมือนการกินข้าว,การออกกำลังกาย นั่นแหละครับ คือเราต้องทำไปเรื่อยๆ ตลอดชีวิต ไม่มีใครที่กินข้าวอิ่มแล้วก็ไม่ต้องกินอีกเลย เพราะอิ่มทิพย์ไปตลอดชีวิต
ไม่มีใครออกกำลังกายจนร่างกายแข็งแรงแล้วก็ไม่ต้องออกกำลังกายอีกเลย แต่หุ่นและสุขภาพก็ยังดีอยู่เช่นเดิม ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเป็นสิ่งที่ต้องทำและรักษาสมดุลไปเรื่อย ๆ ตลอดชีวิตครับ การดูแลสมองของเราก็เช่นกัน
.
โชคดีที่สุดที่วิทยาศาสตร์ในแขนง neuroscience แทบทุกแขนงในวันนี้ต่างยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่า สมองของเรามันสามารถปรับตัวกลับมาเป็นแบบเดิมได้ ถ้าเราให้เวลามัน (แต่มันก็สามารถปรับตัวไปเป็นอีกแบบได้เช่นกัน ขึ้นกับว่าเราทำอะไรกับมัน)
.
เราเรียกกระบวนการเปลี่ยนแปลงในสมองและระบบประสาทนี้ว่า neuroplasticity ซึ่งผมจะอธิบายขยายความเกี่ยวกับเรื่องนี้ในบทต่อ ๆ ไปนะครับ แต่สำหรับในบทนี้ ผมบอกให้ทุกท่านสบายใจได้แค่ว่า การ reboot สามารถทำให้สมองของท่านกลับเป็นแบบเดิมได้แน่นอน !
.
ทำไมผมถึงกล้าพูด และ ยืนยันในหลักการเหล่านี้ ... ไม่ใช่แค่เพราะผมศึกษาค้นคว้ามาเยอะอย่างเดียวนะครับ แต่เพราะว่าตัวผมทำมันสำเร็จแล้วด้วยเช่นกัน
.
ผมสามารถทำการ reboot สมองของผมเองได้แล้ว หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ “ผมหายจากอาการ Porn-induced ED แล้ว”
.
ตัวอย่างง่าย ๆ เช่น อวัยวะเพศของผมสามารถแข็งตัวได้จากการแค่การกอดจูบธรรมดา ๆ กับภรรยาของผม บางครั้งยังไม่ได้มีการปลุกกระตุ้นอะไรกันเลย แต่ตรงส่วนนั้นของผมก็สามารถแข็งตัวได้อย่างง่ายดาย และความอยากที่จะเสพสื่อโป๊ของผมก็หายไป หรือถ้าหากมันเกิดขึ้นมา ผมก็สามารถหักห้ามใจ และกำจัดความต้องการนั้นทิ้งไปได้อย่างง่ายดาย
.
สรุปง่าย ๆ ก็คือ ตัวรับโดปามีนของผมกลับมามีค่า threshold แบบปกติแล้ว
.
หรือพูดให้ถูกตามหลักการ ก็คือ ตัวรับโดปามีนในสมองของผมกลับมามีปริมาณมากเท่าเดิมแล้ว ทำให้มันสามารถรับสัญญาณจากโดปามีนที่ถูกหลั่งออกมาได้สบายมาก
.
ผมใช้เวลา reboot กว่า 2 ปี ในการจัดการกับนิสัยเสพติดสื่อโป๊ได้อย่างเด็ดขาด
.
2 ปี … บางท่านอาจคิดในใจว่า “ใครจะไปทำได้ ?”
.
ใจเย็น ๆ ไม่ต้องตกใจครับ การ reboot ให้หายจากการด้านชา (desensitization) และกลับไปมีเซ็กส์ได้ใช้เวลาเพียงแค่ 3-6 เดือนเท่านั้น
.
ในกรณีของผม ผมสามารถหายเป็นปกติและกลับมามีเซ็กส์ได้โดยใช้เวลาเพียง 110 วันเท่านั้น แต่ที่ผมบอกว่า 2 ปี มันคือการกำจัดนิสัยเสพติดสื่อโป๊ทิ้งไปต่างหาก ซึ่งผมจะอธิบายหลังจากส่วนนี้นะครับ
.
ในต่างประเทศ มีคนที่ทำการ reboot สำเร็จหลายหมื่นหลายแสนคน และหลาย ๆ คนใช้เวลาในการ reboot เพียงแค่ 90-180 วันก็แทบจะกลับมาเป็นปกติแล้วครับ แต่ที่ใช้เวลานานกว่านั้นก็มีนะครับ ซึ่งผมจะอธิบายเหตุผลทีหลังเช่นกัน
.
ผมขอเล่าว่า ตอนที่ผมเริ่มทำการ reboot ผมเริ่มจากการตั้งใจเลิกจากการดูสื่อโป๊ทุกชนิด ผมยอมรับนะครับ ว่าตอนนั้นรู้สึกทรมานมาก ๆ ผมทำเช่นนั้นได้เป็นเวลาสัก 10 วัน ผมก็เห็นพัฒนาการที่ดีเกิดขึ้นทันทีครับ นั่นจึงทำให้ผมมีกำลังใจและเริ่มเชื่อมั่นในการ reboot
.
โดยในวันนั้นผมแค่กอดกับภรรยาของผมตามประสาคู่รัก แต่เพียงแค่ได้สัมผัสหน้าอกเท่านั้นเอง ผมรู้สึกว่าตรงส่วนนั้นของผมตื่นตัวง่ายมาก ทั้งที่โดยปกติ ไม่มีอะไรทำให้มันไม่แข็งตัวได้เลยนอกจากหนังโป๊
.
แต่ในตอนนั้นผมยังคงไม่สามารถสอดใส่ได้นะครับ มันอ่อนตัวลงไปเสียก่อน แต่ผมก็ดีใจนะครับ เพราะผมเห็นพัฒนาการที่ดีขึ้นอย่างชัดเจน และภรรยาของผมก็ไม่ได้มาสัมผัสหรือกระตุ้นอะไรของผมเลย ผมเห็นพัฒนาการนี้จากการ reboot ไปแค่ 10 วันเองนะครับ
.
และข้อสังเกตุอีกอย่างก็คือ เมื่อผมทำการ reboot ไปได้สักพัก ตรงส่วนนั้นของผมมันเกิดการแข็งตัวตอนหัวรุ่งบ่อยมาก หลังจากที่ผมไม่มีเหตุการณ์แบบนี้มานานมาก (เป็นปีได้แล้วกระมังครับ)
.
อันที่จริงแล้วการแข็งตัวตอนเช้าหรือหัวรุ่ง เป็นเรื่องปกติของผู้ชาย (ที่ร่างกายสมบูรณ์) ทุกคนนะครับ แต่ในคนที่เป็น Porn-induced ED หากท่านสังเกตุตัวเองจะรู้ว่า “การแข็งตัวตอนหัวรุ่ง” หายไปสักพักแล้ว แม้ว่าร่างกายของเรายังคงปกติอยู่ก็ตาม ท่านผู้อ่านหลายท่านคงจะเข้าใจตรงจุดนี้ดีเช่นกัน
.
ตอนนั้นอย่างน้อย ๆ ผมก็เห็นถึงความเป็นไปได้ และเริ่มจะมีความเชื่อบ้างแล้ว ในระหว่างนั้นผมก็ค้นหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต, เข้าไปอ่านเรื่องราวการ reboot ของคนต่างชาติเพื่อเป็นแนวทางและกำลังใจ และซื้อหนังสือเกี่ยวกับสมองและระบบประสาทมาอ่านตลอดเวลา มันยิ่งทำให้ผมเชื่อมั่นในกระบวนการ reboot ยิ่งขึ้นไปอีก มันทำให้ผมมีกำลังใจ และไม่ออกนอกลู่นอกทางเลย
.
ผมกลับมามีเซ็กส์กับภรรยาของผมได้ หลังจากทำการ reboot ได้สัก 100-110 วัน ในที่นี้คือ สามารถแข็งตัวและสอดใส่ได้ แต่ในตอนนั้นผมยังมีอาการหลั่งเร็วนะครับ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจตรงนั้นมากนัก เพราะผมเข้าใจดีว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่ทำการ reboot สำเร็จใหม่ ๆ เพราะเราไม่ได้เจอสิ่งเร้าหรือการกระตุ้นทางเพศมานาน จึงทำให้เกิดการตอบสนองได้ไวเป็นพิเศษ
.
ผมมองแค่ประเด็นว่ามันสามารถแข็งตัวได้นานพอ และสามารถสอดใส่ได้ครับ ผมถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดีมาก หลังจากวันนั้นในวันถัด ๆ มาผมก็มีเซ็กส์กับภรรยาของผมติดต่อกัน 5 วันเลย ผมสังเกตุว่าตั้งแต่ช่วงวันที่ 3 ของวันที่ผมสามารถกลับมามีเซ็กส์ได้
.
ผมรู้สึกได้เลยว่าสมองของผมมันปรับตัวได้แทบจะเป็นปกติแล้ว เพราะผมรู้สึกว่าอวัยวะเพศของผมแข็งตัวง่ายมากและไม่ต้องขมิบเกร็งอะไรเลย อีกทั้งยังเสร็จช้าอีกด้วย ผมรู้สึกเหมือนว่าผมสามารถควบคุมการหลั่งได้ด้วยซ้ำ
.
ผู้อ่านบางท่านคงสงสัยว่าไหนตอนแรกบอกใช้เวลา reboot 2 ปี แต่ที่อ่านมาแค่ 3-4 เดือนเอง
.
ใช่ครับ กระบวนการ reboot ของผมเห็นผลชัดเจน (กลับมาแข็งตัวและสอดใส่ได้) ตอนระยะเวลาประมาณ 100-110 วัน
.
แต่ถ้าหมายถึงการรักษาให้หายขาดจาก “การเสพติดสื่อโป๊” ผมใช้เวลาถึง 2 ปี เพราะในระหว่าง 2 ปีนั้น มีหลายครั้งที่ผมเป็นคนทำให้พัฒนาการนั้นลดลงไปด้วยความเผลอใจของตัวผมเองครับ
.
ดังนั้นหากผมอยากจัดการกับสิ่งนี้และกลับเป็นปกติแบบถาวร ผมต้องจัดการที่ต้นเหตุ นั่นก็คือการจัดการนิสัยเสพติดสื่อโป๊นั่นเอง หากไม่จัดการสิ่งนี้ ผมก็จะต้องเผลอใจวนเวียนอยู่ในพฤติกรรมเดิม ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกเรื่อย ๆ
.
ผมขอยกตัวอย่างนะครับ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมเผลอใจพลาดกลับไปดูหนังโป๊ช่วงที่ผมต้องห่างกับภรรยาเพราะต้องไปทำธุระที่ต่างจังหวัดครับ อยู่ดี ๆ ผมก็มีอารมณ์ทางเพศ แต่ตอนั้นภรรยาของผมไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ผมจึงเผลอเปิดเว็บไซต์ต้องห้ามเข้าไป
.
เพียงแค่เห็นภาพเพียง 2-3 ภาพเท่านั้น แรงอยากลึก ๆ ในใจที่ผมคิดว่ามันได้หายไปแล้ว อยู่ ๆ มันถาโถมขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ผมห้ามใจไม่อยู่ จากนั้นผมก็ได้กลับไปสู่พฤติกรรมเดิม ๆ เป็นชั่วโมง โดยทำแบบนี้ติดกัน 2-3 วัน ......
.
อาการ Porn-induced ED ที่หายไป ได้กลับมาแล้วครับ ภาษาสากลเรียกว่า “relapse” แปลว่า อาการกำเริบ จากการที่เรากลับไปทำพฤติกรรมเดิม ๆ
.
การกลับไปเสพสื่อโป๊ทำให้ threshold ของตัวรับโดปามีนของผมพุ่งทะยานสูงเกินเกณฑ์ปกติอีกแล้ว ผมรู้ได้ไงหรือครับ ผมรู้ได้จากการลองทดสอบโดยการใช้มือกับส่วนนั้นเบา ๆ โดยไม่พึ่งพาหนังโป๊ แต่ผมพบว่ามันกลับมา “ไม่สามารถแข็งตัวได้” อีกครั้ง และในระหว่างช่วงนั้น ผมก็กลับมา “ไม่มีการแข็งตัวตอนตื่นเช้า” อีกเช่นกัน
.
การดูภาพสาวสวยในชุดชั้นใน กลับมาเป็นเหมือนตอนดูภาพ Hello Kitty ที่จืดชืดไร้อารมณ์อีกแล้ว มันต้องเป็นหนังโป๊แนวฮาร์ดคอร์เท่านั้นถึงจะปลุกตรงส่วนนั้นของผมได้
.
ผมรู้เลยว่าผมต้องกลับมา reboot ใหม่อีกครั้ง .........
.
จากวันนั้นถึงวันนี้ ........ ผมก็ reboot สะสมมาเรื่อย ๆ แม้จะมีเผลอใจบ้าง แต่ผมก็รู้สึกว่าตนเองควบคุมแรงอยากได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ เชื่อไหมครับ เมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง ผมก็ไม่มีความอยากที่จะกลับไปเสพสื่อโป๊อีกเลย
.
เชื่อไหมครับ หลังจากทำการ reboot แล้ว reboot อีก จนเมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง มันไม่ใช่แค่ผมสามารถกลับมามีเซ็กส์ได้ตามปกตินะครับ แต่ผมแทบไม่มีความอยากเสพสื่อโป๊เหลืออยู่ในหัวอีกเลย
.
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมกลายเป็นคนตายด้านหรือไร้อารมณ์ทางเพศนะครับ ในทางกลับกัน อารมณ์ทางเพศของผมมีมากกว่าเดิมและจุดติดง่ายกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพียงแต่อารมณ์ทางเพศของผมกลายเป็นความต้องการที่จะมีเซ็กส์กับคนรักที่เป็นคนจริง ๆ เท่านั้น ไม่ใช่อารมณ์อยากเสพสื่อโป๊และช่วยตัวเองอีกต่อไปแล้ว
.
และนี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้เราไม่ต้องกลับไปเป็น Porn-induced ED อีกต่อไป ผมเชื่อว่า ณ.ตอนนี้สมองผมกลับเป็นปกติแล้ว ถ้าไม่ 100 % ก็ 99.99 % แล้วล่ะ
.
การ reboot ทำให้ผมอยากสัมผัส อยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับคนจริง ๆ มากกว่าการดูหนังโป๊แบบในอดีต แค่เพียงการกอดจูบกับภรรยาของผมก็สามารถทำให้ผมมีอารมณ์ทางเพศได้แล้ว ผมเริ่มสังเกตุได้ว่ายิ่งเวลาที่ผมทำการ reboot ผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ ความอยากเสพสื่อโป๊ของผมก็ยิ่งลดน้อยลงเท่านั้น กลับกัน อารมณ์ทางเพศกับคนรักของผมกลับมีมากขึ้นแทน
.
พูดอีกมุมหนึ่งก็คือ ยิ่งเวลาผ่านไป ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าการ reboot ค่อย ๆ ง่ายขึ้นเรื่อย ๆ เพราะผมไม่มีความต้องการเสพสื่อโป๊เลย หรือถ้าหากความอยากนั้นโผล่ขึ้นมา ผมก็สามารถกำจัดมันออกไปได้อย่างง่ายดาย (ผมจะพูดถึงเทคนิคและวิธีการในการควบคุมและจัดการแรงอยากในบทถัด ๆ ไปนะครับ)
.
.
.
และจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็ใช้ทั้งความอดทนและความรู้เพื่อทำการ reboot จนประสบความสำเร็จดังที่ผมได้เล่าประสบการณ์ของตัวผมเองไปแล้วในตอนต้น มันไม่ใช่แค่เรื่องที่ว่าผมสามารถกลับมามีเซ็กส์ได้เท่านั้น แต่มันยังรวมไปถึงการที่ผมสามารถหันหลังให้กับสื่อโป๊ได้อย่างถาวรอีกด้วย และนี่ต่างหากคือแก่นแท้ของ “ความเป็นชายชาตรีที่แท้จริง”
.
มันคือการรู้จักหักห้ามใจ, การเอาชนะแรงอยากที่ไม่ดีของตัวเอง, การรู้จักอดทนอดกลั้น, การโตเป็นผู้ใหญ่ และการเอาเวลาที่มีค่าไปทำประโยชน์ให้กับชีวิต ไม่ใช่เอาไปผลาญเล่นกับเรื่องไร้สาระ ผลของมันคือการที่ผมสามารถได้ความเป็นชายที่แท้จริงกลับคืนมาทั้งทางร่างกาย ความคิด และจิตใจ
.
ผมมั่นใจว่าการ reboot สมองของท่าน จะสามารถช่วยแก้ปัญหาให้ทุกท่านที่กำลังประสบปัญหา Porn-induced ED ได้เหมือนผมและใครอีกหลาย ๆ คนแน่นอนครับ
.
ทั้งหมดที่เล่าไปในบทนี้ มันคือเรื่องราวและประสบการณ์จริงของผม ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าประสบการณ์และความผิดพลาดในอดีตของผมจะมีประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านทุก ๆ ท่านนะครับ
.
หากท่านผู้อ่านท่านใดอ่านแล้วรู้สึกว่าตรงกับปัญหาของตัวท่านเอง (หรือคนใกล้ตัว) และต้องการข้อมูลที่มากขึ้นเพื่อแก้ปัญหาที่กำลังประสบอยู่ ผมก็เชื่อว่าเนื้อหาในบทต่อ ๆ ไปของหนังสือเล่มนี้น่าจะตอบโจทย์ความต้องการของท่านได้
.
.
.
หนังสือ เซ็กส์เสื่อมในวัยหนุ่ม : สาเหตุ อาการ และวิธีรักษา
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjY2MjgwOCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjEwNjY3MCI7fQ
.
ซึ่งในหนังสือ ebook เล่มนี้ นอกจากผู้เขียนได้มีการปรับปรุงและเพิ่มเติมหัวข้อใหม่ ๆ เข้าไปในเนื้อหาบทเดิมแล้ว ทางผู้เขียนยังได้มีการเพิ่มเนื้อหาสำคัญบทใหม่ ๆ และตอนใหม่ ๆ อีกมากมาย ซึ่งท่านผู้อ่านทุกท่านยังไม่เคยได้อ่านจากที่ไหนมาก่อนอย่างแน่นอน
.
.
.
——————————————————
references ...
https://www.yourbrainonporn.com/miscellaneous-resources/start-here-evolution-has-not-prepared-your-brain-for-todays-porn/
https://www.grc.com/health/research/CNS/
Dopamine%20and%20sexual%20function.pdf
http://www.smj.ejnal.com/e-journal/showdetail/?show_detail=T&art_id=2032
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/11805404/
https://www.mdpi.com/2076-328X/6/3/17/htm
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/30968487/
http://www.sash.net/correcting-misunderstandings-about-neuroscience-and-problematic-sexual-behaviors/
http://drjamesdobson.org/broadcasts/transcript/2018/april/the-pornography-epidemic-an-evil-among-us-part-1
https://m.medicalxpress.com/news/2015-11-online-porn-sex-addicts-desire.html
https://www.sciencedaily.com/releases/2006/08/060826180547.htm
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/21723396/#
http://www.jneurosci.org/content/27/8/1892
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/18688210/
https://ars.els-cdn.com/content/image/1-s2.0-S1740677305000112-gr1.jpg
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/17164075/?i=3&from=/11805404/related
https://psychopharmacologyinstitute.com/antipsychotics-videos/dopamine-pathways-antipsychotics-pharmacology/
https://link.springer.com/article/10.1007/s11930-005-0010-2
https://www.yourbrainonporn.com/relevant-research-and-articles-about-the-studies/erections-neurotransmitters-hormones-brain-regions/mechanisms-of-penile-erection-and-basis-for-pharmacological-treatment-of-erectile-dysfunction-2011/
http://www.bumc.bu.edu/sexualmedicine/publications/the-central-mechanisms-of-sexual-function/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/16625274/
https://www.health.harvard.edu/newsletter_article/how-addiction-hijacks-the-brain
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/11805404/
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
