ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นหรอครับ อันนี้ผมถามจริง ๆ นะไม่ได้หาเรื่องหรืออะไรท่าน แค่อยากรู้ว่าทำไมถึงคิดเช่นนั้น จะได้แลกเปลี่ยนกัน คือท่านคิดเอง อ่านมา หรือว่าอย่างไรครับ

ผมเคยเขียนเรื่องดังกล่าวไว้ในกระทู้นี้ http://www.soccersuck.com/boards/topic/1687563)

ถ้าไม่รบกวนเวลาท่าน ลองอ่านดูครับ  

ผมขออนุญาตแก้ไขข้อมูลนิดนึงนะครับ โรคซึมเศร้าสาเหตุที่สำคัญมากที่สุดเลยคือพันธุกรรมครับ

ตั้งต้นก่อนว่าความไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นมันไม่สัมพันธ์กับจำนวนสารสื่อประสาทครับ สาเหตุของสารสื่อประสาทที่ไม่เท่ากันในแต่ละคนคือพันธุกรรม หรืออาจจะเป็นโรคเช่น ลมชักมาตอนเด็ก ๆ โตขึ้นสารสื่อประสาทผิดไปทำให้เป็นโรคทางจิตเวชก็ได้ครับ ทีนี้สมมติไม่เป็นโรคอะไรมาเลย ไอสารสื่อประสาทสัมพันธ์กับอะไร คำตอบคือพันธุกรรมครับ

กลไกการเกิดโรคซึมเศร้ามี 2 อย่างควบคู่กันคือ 1.พันธุกรรม 2. สิ่งแวดล้อม

คนพันธุกรรมดี เจอสภาพแวดล้อมที่ไม่ดีเพียงเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับคนที่พันธุกรรมมียีนซึมเศร้า คนที่พันธุกรรมไม่ดีก็เป็นโรคแล้วครับ

อาจารย์ของผมเคยเปรียบการเกิดโรคเหมือนแต้ม สมมติคนเป็นโรคซึมเศร้าต้องมี 100 แต้ม

คนนึงมียีนซึมเศร้าก็นำไปก่อนแล้ว 50 แต้ม อีกคนไม่มี มี 0 แต้ม

เจอความเครียด 60 แต้มเท่ากัน คนที่มียีนซึมเศร้ารวมเป็น 110 แต้มถือว่าเป็นโรค อีกคนมี 60 แต้ม ก็ไม่เป็นโรค


ไอเรื่องอิจฉาที่คุณว่าผมเคยอธิบายในกระทู้เก่าแล้วครับว่า ความอิจฉา ความอยากได้มันเป็นอารมณ์ชั่วคราว มันไม่สามารถที่จะ lead คนให้ไปเศร้าได้ตลอดระยะเวลาขนาดนั้น เพราะการวินิจฉัยโรคซึมเศร้าที่สำคัญคือ ตื่นมาไม่อยากทำอะไร อะไรที่เคยทำแล้วสนุกก็ไม่สนุก ไม่อยากตื่น อยากตาย นอยทั้งวัน เศร้าตลอดเวลา ถ้าคุณสังเกตมันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องความอยากได้อยากมีเลยครับ อารมณ์แบบนี้มักเกิดขึ้นเมื่อแฟนทิ้ง มีปัญหาทางครอบครัว มีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน อารมณ์ชั่วครั้งชั่วคราวเรื่องของความอยากมี โอกาสที่จะทำให้เกิดมันแทบไม่มีเลยครับ เพราะมันคงไม่มีใครอยากได้กระเป๋าแบนด์เนมเป็นเดือน ๆ ทั้งวัน ตื่นมาไม่อยากทำอะไรเพราะไม่มีกระเป๋าแบนด์เนม คุณว่าจริงไหมครับ