ตอนนั้นเลเวอโคตรโหด

ลูซิโอ้ บัลลัค ยอร์คบุต นอยวิล ชไนเดอร์ บาสเติร์ก[/imgr]

นัดนี้ผมทันดูอยู่นะ ตอนนั้นน่าจะอยู่มหาลัย

เพื่อนมานอนบ้าน ดูกัน 5-6 คน คนนึงนอนไปตอนจบครึ่งแรก (มันมาบ่นเสียดายที่นอนไปก่อน)

โกงตายที่สุดละมั้งนัดนี้ รองลงมาก็นัดแมนยูบาเยิร์น 2-1 แหละ

แมตช์นี้นี่จัดเป็นฝันร้ายของแฟนมิลานเลยนะ
เพื่อนผมบอกแชมป์ในสองปีต่อมา มันทดแทนกันไม่ได้เลย

นัดนั้นจำได้ ดูกับพ่อครึ่งเเรก โดนไป3-0 เงียบกริบ

เเต่ก็ยังหวังดูจนจบ โคตรฟินนนน

ให้ของปีนี้ กับปีที่แมนยูเป็นแชมป์ 1999 สุด ๆ อ่ะ

ตอนแมนยูนี่ ตั้งแต่ช่อง 11 ถ่ายป่ะ จำไม่ได้ละ

ทำไมเอมปัปเป้ไปใส่ชุดโกลมิลานล่ะ

ถ้าถามแฟนสิงห์อย่างผม ก็คงยกให้นัดชิงปี 2012 เพราะอารมณ์ร่วมของตัวเองล้วนๆ 5555

ลูกโขกดร็อกบานาที 88 และจุดโทษลูกที่ 5 ยังคงตราตรึงอยู่ในใจ

ลิเวอร์พูลได้เพราะใจล้วนๆเลย เพราะเอาตามจริงปีนั้นมิลานชุดนั้น ตัวแมร่งอย่างกะอีดิทเกมส์เลย กองหลังยันกองหน้าเหมือนใช้สูตรโกงเอา ไล่ไปตั้งแต่แนวรับ คาฟู เนสต้า สตั้ม มัลดินี่ กลางมีตัวอย่าง ปิร์โล่ กัตตูโซ่ เซดอร์ฟ แนวรุกนี่สุดตีนแห่งยุค กาก้า เชฟเชนโก้ เครสโป นี่มันทีมรวมดาราโลกชัดๆ เล่นเกมส์แล้วโกงเอายังไม่รู้จะได้ตัวแบบนี้ครบรึเปล่าด้วยซ้ำ

ปี 2005 ตอนนั้นยังทำงานงานบริษัทสื่อโฆษณา บ.หนึ่ง เจ้าของเป็นนักเรียนนอังกฤษแฟนลิเวอร์พูลและเด็กในบริษัท80 % คือเดอะ ค๊อป เช้าวันนั้นไปทำงาน ถึงออฟฟิศ ตกใจ เจ้านายนอนออฟฟิศดูกับลูกน้อง พอจบรับแชมป์ เล่นอนุญาตฝ่ายอาร์ท Print Poster จากเครื่อง Inkjet ขนาด A3 แค๊ปภาพนักเตะชูถ้วยจากเครื่องตัดต่อเสียบสายสัญญาณทรูเข้าเครื่องตัดต่อวิดีโอMedia100 กับโหลดจากเว็ปข่าวต่างประเทศมาพิมพ์ ที่น่าตกใจแกเล่นยิง Inkjet ไวนิล ขนาด สูง 3 เมตร กว้าง 2 เมตร แอบเก็บไว้ พอได้แชมป์ติดโรยข้างตึกออฟฟิศ เป็นรูปโลโก้สโมสรบนถ้วยUCL พร้อมคำว่า King of Europe (สังเกตคำทั้งหลายในป้าย ไม่มีระบุ ปี ระบุแชมป์ครั้งที่เท่าไหร่ เจ้านายบอกว่า เผื่อว่าว กูก็เก็บไว้ใช้ต่อไป)

พอมาคิดดีๆ ราฟาก็เทพนะพาลิเวอร์พูลเข้าชิงได้ 2 ครั้งในรอบ 3 ปี

ที่สุดแล้วนัดนี้สำหรับแฟนหงส์

อีกนัดผมให้ที่เจอดอร์ทมุน รอบ 8 ทีม ยูโรป้า ในบ้าน สุดไม่แพ้กัน แต่แค่ไม่ใช่นัดชิง
ปล. เสียงพากย์ในคลิป จาก LFCTV ปะเนี่ย ว๊าก ได้อารมณ์สุดๆ

ให้เชลซีเพราะดูไม่ทัน 2005 ขนาดแฟนเฉพาะกิจยังน้ำตาซึมอะ ตั้งแต่แมทช์เจอบาซ่าแล้ว ลากยาวมานัดชิง

สองคืนปาฏิหาริย์ของแมนยูกับลิเวอร์พูล ผมทันดูสดๆทั้งสองคืน ผมเล่าได้ว่ามันแตกต่างกัน

คืนสามแชมป์ของแมนยูนี่คือกำลังจะตายแล้ว เวลาหมดไปเรื่อยๆ ทุกอย่างกำลังจะจบ
อยู่ดีๆช่วงเวลาที่โหดที่สุดในโลกฟุตบอล เกินขึ้นรวดเร็วมากเพียงไม่กี่นาที
มันพีคตรงที่ แค่ตีเสมอในเกมที่โดนกดได้ในนาทีท้าย แค่เอาคืนได้ก็สุดยอดมากแล้ว
ดูหน้ามัทเธอุสนี่ หน้าถอดสีอยู่ข้างสนาม

แต่กลับยิงเอาชนะได้ในทันทีแบบฟ้าถล่มในไม่กี่วินาที มันพีคมาก
และที่สุดยอดกว่าคือ คืนนั้นมันเป็นทริปเปิ้ลแชมป์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดด้วยของยุคนั้น
มันมาปิดท้ายการได้3แชมป์ ด้วยช็อตพลิกอลังการ มันจึงเป็นความยิ่งใหญ่กว่าปกติ

คือพลิกยิงได้ก็ประมาณนึงนะ แต่ที่มันสุดยอดเพราะมันคือช็อตสามแชมป์นี่แหละ



--------------------

ส่วนของลิเวอร์พูล โดนยิงไป3ลูกครึ่งแรก ผมนั่งดูอยู่กับเพื่อน ในฐานะคนนอกก็ดูๆไป
ตอนแรกก็ไม่ได้สะใจอะไรนักหนา เฉยๆ เพราะทีมระดับมิลาน ยิงลิเวอร์พูลขาดก็เป็นเรื่องปกติ
ไม่ได้ตืื่นเต้นอะไร


แต่จังหวะครึ่งหลัง คืนนั้นผมดันเผลอเอาใจช่วยลิพูซะได้ (เป็นตราบาปสุดๆจนทุกวันนี้ 555) คือถ้ามันไล่คืนได้3ลูกรวดนี่ จะเชียร์จริงๆนะ และพอจุดเปลี่ยนลูกแรกมา

ผมคิดในใจเลยว่า มันเอาคืนได้แน่ๆ ก็เลยเชียร์เพราะอยากเห็นบอลรองพลิกทีมใหญ่ให้ได้ และก็ดันยิงคืนได้ จากนั้นก็เป็นอย่างที่ทุกคนเห็นคือ ทีมตามที่ยิงได้ โมเมนตัมกับความมั่นใจมันเหนือกว่าอีกฝั่งไปแล้ว การเอาคืนสามลูกรวด มันต่างจากปีของแมนยูตรงที่มันมาจากความที่ไม่ถอดใจ ทั้งๆที่น่าจะยกธงขาวตั้งแต่เริ่มครึ่งหลังแล้ว น่าชื่นชมตรงนี้
และพอทำได้ในที่สุดมันจึงเป็นชัยชนะที่หอมหวาน และกลายมาเป็นแชมป์5สมัยที่เอามาข่มทีมผมได้จนทุกวันนี้ (ฮือ)




ยอดเยี่ยมทั้งสองคืนครับแต่คนละแบบกัน

สำหรับผมไม่ทันดูคู่นั้น ก็บาซ่าอะครับ ที่พลิกแซง PSG เข้ารอบ

แฟนสิงห์แบบผม ถ้าเอาความอินก็ต้องนัดชิงปี 2012 ล่ะครับ

จากจะแพ้ละโดน มุลเลอร์ โหม่ง พอมาท้ายเกมเอ้า ดร๊อกบา โขกตีเสมอ

พอต่อเวลาปุ๊ป เห้ยย !! ดร๊อกบาทำเสียจุดโทษอีก แต่กลายเป็น เช็ก เซพได้

พอถึงช่วงยิงจุดโทษ มาต้า ยิงพลาดคนแรกเลย ใจฝ่อแล้วทีนี้

สุดท้ายชนะเฉย