ที่หนานกิง ผมว่ามันเป็นเรื่องที่น่าหดหู่ที่เป็นธรรมดาจากสงคราม เอาจริงๆพอมีสงคราม ผู้ชนะส่วนใหญ่ทำอะไรก็ได้ก็ทำแบบนี้กันหมดล่ะ ไล่มาตั้งแต่เจงกีสข่าน เมกาไปตีอินเดียนแดง ยุโรปตีกับเปอร์เซีย หรือเอาจริงๆ แม้แต่สมัยอยุธยาเราเองก็เหอะ ทั้งไปตีเค้า และก็ทั้งโดนเค้ามาตี

แต่การสังหารหมู่ยิว มันเป็นการสังหารที่เป็นระบบเกินไป คืออย่างนึงมันมาจากสัญชาติญาณดิบของมนุษย์ แต่อีกอย่างนึงมันมาจากระบบ

นานกิงนี่ผมว่าเรื่องธรรมดาของการทำสงครามเลย(แต่โหดร้ายมากๆ) ถ้าเป็นสมัยก่อน สมัยอเล็กซานเดอร์มหาราช วิธีที่จะยึดเมืองได้แบบเบ็ดเสร็จก็คือไปปล้ำญ ในเมืองนั้นให้ท้องลูกเกิดมาจะได้เป็นลูกเสี้ยวแล้วจะไม่แข็งข้อกับประเทศของพ่อ คือการกลืนชาติ หลังๆ ก็ยังมีอยู่แต่ใช้การโฆษณาชวนเชื่อแทนเช่น นอนสามัคคี

การที่เราจะฆ่ากันในสงครามมันไม่ใช่เรื่องแปลก แต่วิธีการต่างหากล่ะ มันทำให้เห็นถึงจิตใจอันตกต่ำไร้ซึ่งมนุษยธรรมใดๆ เหมือนผู้หญิงไม่ข่มขืนแล้วฆ่าเลยก็ยังรับได้แต่ข่มขืนก่อน เรียงคิวงี้ มันคงเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้หรอก

แต่คนในสมัยนี้ก็ไม่น่าจะต้องมารับเคราะห์กรรมที่คนสมัยก่อนทำไว้นะ มันคนละเรื่องกัน ความผิดของคนในครั้งนั้นไม่น่าให้คนที่อยู่ตอนนี้ต้องมารับผิดชอบจนเกินไป

นานกิงโหดมากๆ วิธีการฆ่าแต่ละอย่างไม่ธรรมดาเลย สนุกกับการฆ่าสุดๆ

เพราะว่าปลายราชวงศ์ ชิงแล้วครับ กองกำลังทหารแบบง่อยมากช่วงนั้น

ในความคิดผมนะ

ปกติในความคิดคนเรา ถ้ายอมแพ้ อีกฝ่ายคงจะเมตตาบ้าง แต่คงไม่ใช่ในสงครามแบบนี้อ่ะ



แต่ญี่ปุ่นหลังสงครามทหารก็รับกรรมไป ฆ่าคนมากๆ บางคนนี่จิตตก ถึงขนาดกลับบ้านไปใช้ชีวิตปกติไม่ได้ ฆ่าครอบครัวตัวเองก็มี