1 วิกฤติการณ์ครั้งนี้แต่แรกมันไม่ควรจะเป็นเรื่องใหญ่เลย แต่คนที่ทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่นั้นคือปาวี ทางสถานทูตสยามที่ฝรั่งเศสได้ประท้วงไปยังรัฐบาลฝรั่งเศสขณะนั้นแล้ว และสภาฝรั่งเศสได้รับทราบและส่งโทรเลขมายังสถานทูคฝรั่งเศสในสยามให้ประกาศให้เรือรบฝรั่งเศสยุติการเดินเรือต่อ แต่เมื่อโทรเลขมาถึงปาวีกลับไม่ยอมแจ้งไปยังผู้บังคับการเรือรบ และยังส่งโทรเลขให้เสนาบดีต่างประเทศสยามแบบจงใจปิดบังไม่ให้ทางสยามทราบเรื่องได้ทันการณ์ ผลจึงกลายเป็นการปะทะกันและลามไปเป็นเรื่องใหญ่อย่างที่ทราบ พผลออกมาเป็นเช่นนี้รัฐบาลฝรั่งเศสก็เลยตามน้ำไปด้วย

2 เมื่อทางฝรั่งเศสเรียกร้องดินแดนจากสยามครั้งนี้ อังกฤษก็ตกใจกับการกระทำของฝรั่งเศสมาก ถึงกับประท้วงกันเลย เพราะอังกฤษกับฝรั่งเศสเคยตกลงกันแล้วว่าจะไม่แย่งดินแดนของสยาม เกรงว่าจะทำลายความเป็นกันชน แต่สุดท้ายฝรั่งเศสอ้างว่าเรื่องนี้รู้กันทั่วโลก ประชาชนฝรั่งเศสก็รู้แล้ว จึงยกเลิกไม่ได้ อังกฤษจึงยอมปล่อยเลยตามเลย

3 การปรับเงินของฝรั่งเศสในครั้งนี้ส่วนใหญ่คนจะทราบกันไม่ตรง ที่ถูกต้องคือ ค่าเสียหายจากการรบ 2 ล้านฟรังซ์ และค่าทำขวัญครอบครัวทหารผู้เสียชีวิต 1 ล้านฟรังซ์ (ไม่ใช่เงินมัดจำ)

4 รัฐบาลสยามจ่ายเงินจำนวน 2,500,000 ฟรังซ์ให้สถานทูตฝรั่งเศสที่กรุงเทพ โดยจ่ายเป็นเงินเหรียญ Silver Dollar (เงินถุงแดง - เหรียญนกเม็กซิโก 801,282 เหรียญ เท่ากับ 2,568,102 ฟรังซ์) และอีก 500,000 ฟรังซ์ จ่ายเป็นเช็คส่งไปไซ่ง่อน

5 อัตราแลกเปลี่ยนสมัยนั้น 1 บาท = 1.93 ฟรังซ์ / 1ฟรังซ์ = 0.51บาท รวม 3 ล้านฟรังซ์เท่ากับ 1,605,235 บาท กับอีก 2 อัฐ

6 สมัยนั้นสยามยังปฏิรูประบบราชการต่างๆไม่แล้วเสร็จ ส่งผลให้การเงินของประเทศยังไม่มีประสิทธิภาพนัก เงินในพระคลังยังมีน้อยกว่าที่ควรจะเป็น แต่เมื่อการปฏิรูประบบราชการของรัชกาลที่ 5 ลุล่วงไปมากแล้ว ผลตอบแทนก็ผลิดอกออกผลอย่างมาก จากเมื่อปี 2436 สยามมีเงินในพระคลังไม่ถึง 1.5 ล้าน ในปี 2453 ปีสุดท้ายของรัชกาลที่ 5 งบประมาณแผ่นดินพุ่งไปเกือบ 60 ล้านบาท หย่อนไปแสนเดียว