คำถามแรก ถามเอเลี่ยนตัวกลาง ถามเพื่อให้รู้ว่าตัวไหนไม่ใช่ R ถามว่า: “เอเลี่ยนตัวซ้ายมือ คือ R ประโยคนี้ ozo ไหม?”

เคสเอเลี่ยน ตอบ ozo เป็นไปได้ 2 อย่าง
1 คุณคุยกับ R อยู่แล้ว สรุปคือคุณไม่ต้องสนใจคำตอบ
2 คุณกำลังคุยกับ T ไม่ก็ F ซึ่งคำตอบ ozo แปลว่าตรรกะในคำถามคุณถูกต้อง ตัวซ้ายมือ คือ R

เคสเอเลี่ยน ตอบ ulu เป็นไปได้ 2 อย่าง
1 คุณคุยกับ R อยู่แล้ว สรุปคือคุณไม่ต้องสนใจคำตอบ
2 คุณกำลังคุยกับ T ไม่ก็ F ซึ่งคำตอบ ulu แปลว่าตรรกะในคำถามคุณผิด ตัวขวามือ คือ R

คำถามสอง ถามเอเลี่ยนตัวที่คุณรู้แล้วว่าไม่ใช่ R ถามเพื่อให้รู้ว่ามันคือ T หรือ F ถามว่า: “คุณคือ F ประโยคนี้ ozo ไหม?”

ถ้าเอเลี่ยนตอบ ozo แสดงว่าตรรกะคุณถูก และมันคือ F
ถ้าเอเลี่ยนตอบ ulu แสดงว่าตรรกะคุณผิด และมันคือ T

คำถามสาม ถามเอเลี่ยนตัวที่คุณรู้แล้วว่ามันคือ T หรือ F ถามเพื่อให้มันระบุว่าเอเลี่ยนตัวสุดท้าย คือตัวอะไร R หรือ อีกตัวที่คุณยังไม่รู้ ถามว่า: “เอเลี่ยนตัวกลางคือ R ประโยคนี้ ozo ไหม”?

ถ้าเอเลี่ยนตอบ ozo แสดงว่าตรรกะคุณถูก และตัวกลาง คือ R
ถ้าเอเลี่ยนตอบ ulu แสดงว่าตรรกะคุณผิด และ R คือ อีกตัว

 

ตอนแรกที่อ่านมันดูเหมือนไม่ใช่แค่ยากครับ แต่เป็นไปไม่ได้ เพราะทุกคำตอบ นอกจากเราจะไม่เข้าใจ เรายังไม่รู้ว่ามัน จริง หรือ เท็จ หรือ มั่ว

1) หลักการคือ ให้สร้างคำถาม ที่คำตอบที่ให้ข้อมูลใหม่กับเรา
2) คำตอบของ R ไม่น่าสนใจ แต่ข้อมูลที่เพิ่มเข้ามาจาก R น่าสนใจ
3) คำตอบของ T และ F น่าสนใจ และ ข้อมูลที่เพิ่มเข้ามาก็น่าสนใจด้วย
4) เราไม่จำเป็นต้องรู้ความหมายของ ozo หรือ ulu และไม่จำเป็นต้องรู้ว่าใครจะพูด ถูก หรือ ผิด เพราะเราจะสร้างคำถามตรรกะ และ เอาศัพท์เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของคำถาม เช่น ถามว่า “2+2=4 ประโยคนี้ ozo ไหม?” ถ้าคำตอบเหมือนศัพท์ในคำถาม (ozo) เราจะสรุปว่าตรรกะในคำถามคุณถูก แต่ถ้าเอเลี่ยนตอบศัพท์ตรงข้าม (ulu) แปลว่าตรรกะในคำถามคุณผิด

กลไกการทำงานของคำถาม คือ ++ = + , -- = + และ +- = -
+- แรกคือ คำศัพท์ในประโยคคำถาม
+- สองคือ คำตอบของประโยคคำถาม
+- คำตอบ จะระบุว่า ตรรกะของประโยคคำถาม ถูก หรือ ผิด
 

ยกตัวอย่าง

1) คำถาม: “คุณโกหก” ประโยคนี้ “ถูก” ไหม?

ความจริงของ T: ผิด (ฉันไม่โกหก)
T ตอบจริง: ”ผิด”
สรุป: +- = -
**บวกแรก คือ “ถูก” ในประโยคคำถาม
**ลบสอง คือ “ผิด” ในประโยคคำตอบ
**ลบหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณโกหก” ผิดสำหรับ T

ความจริงของ F: ถูก (ฉันโกหก)
F ตอบโกหก: “ผิด”
สรุป: +- = -
**บวกแรก คือ “ถูก” ในประโยคคำถาม
**ลบสอง คือ “ผิด” ในประโยคคำตอบ
**ลบหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณโกหก” ผิดสำหรับ F (เพราะมันโกหกว่ามันไม่โกหก)

2) คำถาม: “คุณไม่โกหก” ประโยคนี้ “ถูก”ไหม?

ความจริงของ T: ถูก (ฉันไม่โกหก)
T ตอบจริง: “ถูก”
สรุป: ++ = +
**บวกแรก คือ “ถูก” ในประโยคคำถาม
**บวกสอง คือ “ถูก” ในประโยคคำตอบ
**บวกหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณไม่โกหก” ถูกสำหรับ T

ความจริงของ F: ผิด (ฉันโกหก)
F ตอบโกหก: “ถูก”
สรุป: ++ = +
**บวกแรก คือ “ถูก” ในประโยคคำถาม
**บวกสอง คือ “ถูก” ในประโยคคำตอบ
**บวกหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณไม่โกหก” ถูกสำหรับ F (เพราะมันโกหกว่ามันไม่โกหก)

3) คำถาม: “คุณโกหก” ประโยคนี้ “ผิด” ไหม?

ความจริงของ T : ถูก (ประโยคนี้ผิด ฉันไม่โกหก)
T ตอบจริง: “ถูก”
สรุป: -+ = -
**ลบแรก คือ “ผิด” ในประโยคคำถาม
**บวกสอง คือ “ถูก” ในประโยคคำตอบ
**ลบหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณโกหก” ผิดสำหรับ T

ความจริงของ F: ผิด (ประโยคนี้ผิด ฉันโกหก)
F ตอบโกหก: “ถูก”
สรุป: -+ = -
**ลบแรก คือ “ผิด” ในประโยคคำถาม
**บวกสอง คือ “ถูก” ในประโยคคำตอบ
**ลบหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณโกหก” ผิดสำหรับ F (เพราะมันโกหกว่ามันไม่โกหก)

4) คำถาม: “คุณไม่โกหก” ประโยคนี้ “ผิด” ไหม?
ความจริงของ T : ผิด (ประโยคนี้ผิด ฉันไม่โกหก)
T ตอบจริง: “ผิด”
สรุป: -- = +
**ลบแรก คือ “ผิด” ในประโยคคำถาม
**ลบสอง คือ “ผิด” ในประโยคคำตอบ
**ลบหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณไม่โกหก” ผิดสำหรับ T

ความจริงของ F: ถูก (ประโยคนี้ผิด ฉันโกหก)
F ตอบโกหก: “ผิด”
สรุป: -- = +
**ลบแรก คือ “ผิด” ในประโยคคำถาม
**ลบสอง คือ “ผิด” ในประโยคคำตอบ
**ลบหลังเท่ากับ คือ ตรรกะของประโยคคำถาม “คุณไม่โกหก” ผิดสำหรับ F (เพราะมันโกหกว่ามันไม่โกหก)