Herman Gordon คือนักการผู้มีหน้าที่ประจำคือทำความสะอาดรอบรั้วมหาวิทยาลัยบริสตอล ในประเทศอังกฤษ

กอร์ดอน เดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนที่ คิงสตัน ประเทศจาเมกาข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกมายังเกาะอังกฤษตั้งแต่ปี 1967 ตอนที่อายุแค่ 15 ปี และไม่เคยได้กลับประเทศแม่อีกเลยจนถึงวันนี้ที่อายุพ้นหลักหกสิบมาแล้ว

เขาทำงานที่มหาลัยแห่งนี้มานาน 12 ปี ซึ่งด้วยความขยันขันแข็งและความเอาใจใส่ต่องานจนเป็นที่รักของนักศึกษาที่ม.บริสตอล กระทั่งไม่กี่วันก่อนลุงกอร์ดอนก็ได้รับเซอร์ไพรส์ที่ทำเอาเขาถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

.
.
.

เมื่อเด็กๆในมหาลัยทำโครงการระดมเงินผ่านโซเชียลมีเดีย หาเงินให้ กอร์ดอนและภรรยาได้เดินทางกลับไปเยี่ยมญาติๆ ในระยะเวลาแค่ 5 วัน ก็มีเด็กๆที่ช่วยกันบริจาคจนได้เงินจำนวน 1,500 ปอนด์ (ราวๆ6-7หมื่นบาท) เป็นค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับให้เขาได้สำเร็จ

การระดมทุนนี้เริ่มจากนักศึกษาหลายคนมาโพสต์ข้อความหน้าเพจ Bristruths ว่าอยากมอบอะไรดีๆ ให้แก่กอร์ดอน


"เห็นได้ชัดว่าทุกคนเห็นเฮอร์แมนเหมือนกัน และต้องการให้เขาเป็นของขวัญ เรามีผู้ติดตามราว 8,000 คน (ทุกคนคือนักศึกษาที่บริสตอล) และพวกเขาก็ระดมเงินได้ 1500 ปอนด์ภายใน 5 วัน มันเป็นอะไรที่พิเศษจริงๆ" แอดมินเพจกล่าว

โดย Hadi Al-Zubaidi นักศึกษาที่เป็นต้นคิดโครงการนี้บอกว่า กอร์ดอน คือ "ตัวอย่างแห่งความสุข" ผู้มอบความสดใสให้แก่เหล่านักศึกษาด้วยการทำความสะอาดของเขา

.
.
.

เนื้อหาตอนหนึ่งในจดหมายที่เด็กๆมอบให้กอร์ดอนพร้อมเงินดังกล่าวเขียนไว้ว่า

"คุณทำให้วันของพวกเราสดใส และเราอยากให้คุณรู้ว่าเรารักและชื่นชมคุณ"



ขณะที่กอร์ดอนก็บอกทั้งน้ำตาถึงการตั้งใจทำงานของเขาว่า

"ผมรู้ว่าเด็กๆ กำลังเรียนกันอยู่ และคุณก็คงไม่อยากให้มีอะไรแย่ๆมาอยู่รอบตัวพวกเขา"

ส่วนรีแอคชั่นของเขาขณะเปิดซองก็ตามคลิปด้านล่างเลย



เปิดดูคลิปจากเว็บเฟสบุค 

ผมซื้อของกินมาฝากลุงยามบ่อยๆนะครับ

แล้วก็นั่งเม้าท์ 555

การให้ทำให้มีความสุขจริงๆครับ

อ่านแล้วเกิดคำถามขึ้นมาในใจ

เขามาทำงานที่อังกฤษ ตั้งแต่ 15 ปี

อันนี้หมายความว่าเขาอยู่จนกลายเป็นคนถูกกฏหมายของที่อังกฤษแล้วเหรอ

มันสามารถทำได้ด้วยเหรอครับ

แค่สงสัยเฉย ๆ นะ

ข่าวที่ผมอ่านมาแกเข้ามาจากเหตุการณ์ที่เรียกกันว่า Windrush Generation ครับ

ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าคืออะไรแบบเป๊ะๆ

แต่เท่าที่อ่านจาก https://www.bbc.com/news/uk-43782241

พอจะสรุปได้ว่าเป็นการนำแรงงานจากประเทศแถบแคริบเบียนเข้ามาในอังกฤษในช่วงหลังสงครามโลกระหว่างปี 1948-1971 ซึ่งตัวเลขไม่แน่ชัดว่ารวมแล้วมากันกี่คน

แล้วรัฐก็ไม่มีการเก็บข้อมูลหรือเอกสารอะไรที่บ่งชี้ว่าคนกลุ่มนี้อยู่อย่างถูกกฎหมายร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่จากลิงค์นั้นก็มีประโยคนี้ที่บอกว่าคนกลุ่มนี้สิทธิในการอยู่ที่อังกฤษ

International Development Secretary Penny Mordaunt said there was "absolutely no question" of the Windrush generation's right to remain.

She told BBC Radio 4's Today programme: "People should not be concerned about this - they have the right to stay and we should be reassuring them of that."

ที่ทำงานขอเวิรค์เพอร์มิตให้มั้งครับแถบยุโรปคงขาดแรงงานล่างๆ ที่ทำงานเก่าผมก็ขอให้คนจีนปีต่อปี แต่ผมว่าคนนี้คงจะอยู่จนครบกำหนดได้สัญชาติแล้วมั้งครับ

แล้วแต่ที่แล้วแต่บริษัทครับ ผลสรุปมันไม่เหมือนกันหรอกครับในชีวิตคน ถามว่ามันคือคุณค่าการทำงานจริงๆไหม ผมว่ามันแล้วแต่มุมมองครับ บางเรื่องมันก็เหมือนเรื่องแต่งหรือเลียนแบบจากละครหนัง ผมเฉยๆครับ

ขออนุญาตนำข้อความทั้งหมดไปแชร์ลงเฟสบุ๊คส่วนตัวของผมนะครับ อยากให้หลายๆคนเห็นเรื่องดีๆนี้บ้าง