.ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะครับว่า... ทุกๆคนในเหตุการณ์ในครั้งนั้น ไม่มีใครอยากจะพูดถึงมันอีก และที่แน่นอน เรื่องที่ผมจะเล่า มันเป็นเรื่องของพี่สาวแท้ๆของผมเอง

อย่างที่เรารู้กัน ถ้าจะนิยามสถานที่ท่องเที่ยวของภาคใต้ มันคงไม่พ้น ผืนน้ำสีครามอันกว้างใหญ่ใช่ไหม ? ... ถูกต้องแล้วครับ เหตุการณ์ในครั้งนี้มันเกิดขึ้นที่ทะเล ณ ชายหาดแห่งนึง ใน จ. ภูเก็ต (ขอสงวนชื่อหาด)

คือ...พี่สาวผมเนี่ย แล้วก็เพื่อนๆสมัยเรียน ปวส. เขานัดไปเที่ยวไปสังสรรค์กันเพราะฉลองอายุ ครบเลข 3 กันไรงี้แหละ ตามประสาผู้หญิง

อย่างที่กล่าวไปว่าภาคใต้ ถ้าจะเที่ยวจะค้างคืน ยังไงก็ต้องทะเล และครั้งนี้พวกพี่ๆ คงอยากไปภูเก็ตกันละมั้ง คงเพราะไม่ได้ไปนานมากแล้วด้วย ตั้งแต่สมัยเรียนพาณิชย์

เอาละเข้าเรื่อง...

พอเข้าช่วงเกือบๆเที่ยง พวกพี่ๆเขานัดรวมตัวกันที่บ้านพี่อุ๊ เพราะจะเอารถไปแค่คันเดียว คือนั่งกันไป 5 คน ก่อนหน้านี้พี่บี พี่เขาเป็นคนโทรจองบังกะโล ไว้แล้ว 2 วัน (ไม่ใช่ช่วงเทศกาลและแพงพอตัว คนเกือบไม่มี)

ก็นะ....ช่วงเวลากลางวัน ก็คงเหมือนคนทั่วๆไป ที่จะต้องซื้อของสดมาย่างกินกันปาร์ตี้กัน ตามประสาผู้หญิงอีกนั้นแหละ...แต่แล้วจุดเริ่มต้นของสิ่งที่มองไม่เห็นก็เกิดขึ้นมาจริงๆ

พอเข้าช่วงหัวค่ำ...พวกพี่ๆเขา 5 คน รวมพี่ผมด้วย คือจะถ่ายรูปรวม ด้วยกล้องมือถือ โดยใช้คำสั่งเสียง ในการกดชัตเตอร์...

แต่พอพี่บีแกตั้งขากล้อง ปรับมุม ปรับเฟรมไรเสร็จสรรพ ในจังหวะที่แกวิ่งมายืนรวมๆกัน ยังไม่ทันได้ออกเสียงว่า ชีสสสสสส จู่ๆ กล้องก็กดชัตเตอร์เอง แชะ....

ตอนนั้นพี่ผมบอกว่า คนอื่นๆเขาคิดว่าพี่บีแกตั้งแบบนับเวลาไว้ แต่พี่บีบอกว่าไม่ได้ตั้งเวลาไว้เลยนะ... แต่พอพี่บีแกจะเดินไปดูมือถือ ยังเดินไปแค่ไม่กี่ก้าว อยู่ๆ ก็แชะ...เสียงชัตเตอร์มันลั่นเองอีกแล้ว....

คราวนี้แหละ พวกพี่ๆผมก็กลัวสิ ผู้หญิงทั้งนั้น คือ ไม่มีใครกล้าเดินไปที่มือถือเลย พี่ผมบอกว่า ทุกคนเดินถอยหลังออกจากเฟรมกล้อง กลับไปนั่งกันบนม้าหินอ่อนกันหมด

คือไม่มีใครกล้าเดินไปหยิบมือถือพี่ฉิมเลย จนพี่ฟ้าแกหยิบมือถือแกแล้วกดโทรออกหาเครื่องพี่บี คงทำไปเพราะอยากให้มือถือพี่บี เปลี่ยนจากกล้องเป็นสายเรียกเข้ามั้งครับ

แน่นอนพีฟ้าเป็นคนเดินไปหยิบมือถือมาเองเลย เพราะพี่บีแกกลัวพี่ผมก็กลัว... แต่หลังจากนั้นทุกคนก็เข้าบังกะโลกันหมดเลยไม่กล้านั่งต่อ....

ตอนทุกๆคนไม่มีใครกล้าเปิดรูปที่กล้องพี่บีถ่ายเอง ออกมาดูเลย คือตกลงกันแล้วว่าจะเปิดดูพรุ่งนี้กลางวันกัน...

พี่ผมหลับก่อนเพื่อนเลยไม่รู้ว่าคนอื่นๆหลับตอนไหนกัน แต่ประมาณเกือบตี 2 พี่บีเจ้าของมือถือ แกตื่นมาเข้าห้องน้ำ จู่ๆแกวิ่งตื่นมาเรียกพวกพี่ๆผม แกร้องไห้ด้วย

คือแกเล่าว่า ตอนแกเดินออกมาจากห้องน้ำ ในจังหวะที่แกหันไปปิดไฟห้องน้ำ หางตาแกเหลือบไปเห็นคนเกาะอยู่บนเพดานห้องน้ำพอดี...

พี่ผมบอกว่าตอนนั้นทุกคนกลัวว่าจะเป็นคนมากกว่าผีสะอีก เพราะที่ไปกันผู้หญิงล้วนๆ ในข่าวก็มีให้เห็นเรื่องแบบนี้...

คือ ตอนนั้นไม่ใช่ทำอะไรกันไม่ถูก แต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีมากกว่า เพราะผู้หญิงทั้งนั้น แต่ก็ยังไม่ทันได้คิด จู่ๆเสียงแซ่ๆ เหมือนเสียงคนปาทรายใส่ผนังบังกะโล แน่นอนพี่ฟ้าคนเดิม พี่แกกล้าสุดในกลุ่มละ แกเป็นคนเอาหูแนบผนังเพื่อฟังเสียง...

แกบอกว่า อืม...ได้ยินดีเลยเสียงทรายแน่ๆ ตอนแรกแกนึกว่าหมามาคุ้ยของกิน...แกเลยบอกทุกคนว่าหมาเขี่ยทราย

ทุกคนยังไม่ทันได้โล่งใจ จู่ๆเสียงแซ่ๆๆ แกว็ดๆๆๆๆ เสียงทรายกระทบบนหลังคาไหลลงมากระทบม้าหินอ่อนอีกทีีนึง คือได้ยินชัดเจนกันทุกคนเลย คราวนี้แหละกลัวกันของจริง

พอโทรไปเบอร์เซอร์วิสไม่มีใครรับสายสักคน สรุปคืนนั้นทั้งคืนไม่มีใครนอนเลย คือเปิดไฟนั่งฟังเพลงนั่งคุยกันเพื่อไม่ให้กลัว แต่พี่ผมบอกว่า เสียงทรายที่ถูกปามาเป็นระยะๆก็ยังได้ยินอยู่

คือ คงกลัวจนเลิกกลัวไปแล้วแหละครับไอเสียงทรายนะ แต่เรื่องห้องน้ำมันอีกเรื่องนึงเพราะเสียงหยดน้ำไหล แปะ แปะ แปะ นับตั้งแต่พี่บีเข้าห้องน้ำก็ไม่มีใครเข้าห้องน้ำอีกเลย ไม่รู้ไม่ปวดฉี่กันบ้างเลยรึ หรือ กลั้นไว้เพราะกลัว

นั่งกันยาวๆจนตี 5 ได้มั้งลองโทรไปใหม่ คราวนี้มีคนรับ พี่ฟ้าแกเล่าไปหมดทุกอย่างว่าเจออะไรยังไง ไม่กล้าเปิดประตูออกไปบลาๆๆ จนเจ้าของแกส่ง พนังงานเซอร์วิชที่เป็นผู้ชายมา 2 คน

ตอนนั้นทุกคนโล่งมาก ไม่ถึง 10 นาที มีเสียงผู้ชายมาเรียก พี่ครับ ผมมารับแล้วครับ... นี้คือสิ่งที่ทุกคนอยากได้ยิน พี่ฟ้าแกรีบลุกไปเปิดประตูเลย แต่ลูกบิดหมุนไม่ได้ ทั้งที่ต้องหมุนจากด้านใน

คือเปิดไม่ได้จริงๆ จนน้องผู้ชายต้องกลับไปเอากุญแจมาไข ถึงจะเปิดได้ ลองนึกภาพดูว่าเหวอขนาดไหน ถึงขั้นบอกน้องผู้ชายอีกคนว่า น้องยืนรอหน้าประตูสักคนได้ไหมพี่ขอร้อง...

อย่างที่รู้พวกพี่ๆเขาจองบังกะโลไว้ 2 คืน แต่ดันเลือกที่จะกลับก่อนกำหนด เพราะทนอยู่ไม่ไหว เจอแบบนั้นใครจะทนอยู่ได้อีก นั้นคืออารมณ์ร่วมของพวกพี่ๆเขาแหละ

แต่คราวนี้คนดูแลบังกะโลลงมาเองเลย แกเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้นหรอครับน้อง ? พอพี่ฟ้าเล่าคร่าวๆว่าเจอแบบนี้ๆ คนดูแลบังกะโลพูดสั้นๆว่า อืม...พี่เข้าใจแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่คืนเงินให้ครึ่งนึงนะครับ พี่ขอโทษนะ...

ลาก่อนบังกะโล ณ ชายหาดภูเก็ต....

ยังจำเรื่องรูปกันได้ไหม แน่นอนผมต้องถามพี่ผมแน่นอน เพราะผมโคตรของโคตรอยากเห็น แล้วก็ฟังดีๆนะ

พี่ผมเล่าว่า พอพี่ฟ้าขับรถมาถึงบ้านแกใช่ป่ะ ตอนนั้น พ่อ-แม่ พี่ฟ้าก็อยู่ด้วย แล้วพี่ฟ้ากับพวกพี่ๆผมแกก็เล่าให้ พ่อ-แม่ แกฟังหมดเลย ว่าไปเจออะไรมายังไงกันบ้าง เรื่องมือถือเรื่องรูปก็ด้วยเช่นกัน

พี่ฟ้าหยิบมือถือพี่บีมาเปิดดูรูป ทุกคนโฟกัส 2 รูป สุดท้าย ที่ชัตเตอร์มันลั่นเอง และภาพที่เห็นก็คือ ดำมืดสนิท ไม่มีแสงไม่มีอะไรเลย ลักษณะภาพเหมือน เอามือมาปิดเลนส์แล้วกดชัตเตอร์ ยังไงยังงั้น... สรุป พี่บีแกลบยกอัลบั้มเลย เพราะแกกลัวรูปอื่นๆที่ถ่ายมาทั้งหมด ที่ไปเที่ยวรอบนี้....



(รูปประกอบฉากเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับสถานที่จริง)


นั้นคือทั้งหมดที่พี่สาวผมเล่าให้ฟัง

ปล.เอาจริงๆผมไม่อยากเล่าเรื่องนี้หรอก เพราะมันเกี่ยวกับพี่สาวผมไง ยังไงก็ฟังหูไว้หูละกัน ถึงจะเป็นพี่ผมแต่ใช่ว่าผมฟังแล้วจะเชื่อ 100 % แต่พี่ก็คือพี่อ่ะ

แต่ถ้าผมไม่เล่าเลยมันก็คาใจอยู่ดี เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากล้องมันลั่นชัตเตอร์เองได้ไง คนเกาะเพดานห้องน้ำ เสียงทราบบนหลังคา คือ สิ่งที่ผมคิดมีความเป็นไปได้อยู่ 2 อย่าง วิทย์/ไสย

วิทย์

- เสียงลมทะเล และ เสียงคลื่นที่ซัดใส่ชายหาด ในความถี่เดียวกันกับคำว่าชีสสส เลยทำให้กล้องมันลั่นชัตเตอร์ออกไปเอง

- ในจังหวะที่พี่บีสะลึมสะลือ และดวงตายังปรับแสงได้ไม่สมบูรณ์ เลยทำให้ในจังวะที่ปิดไฟ เกิดเห็นภาพที่หลอน สมองสร้างขึ้นจากความกลัวในส่วนลึกของจิตใจ ออกมาเป็นรูปร่างคนเกาะเพดานห้องน้ำ

- เป็นเพราะลมผัดทรายบนชายหาดมากระทบกับผนังบังกะโล เป็นเพราะลมที่แรงกว่าซัดทรายลอยขึ้นไปบนหลังคา

ไสย์

- สิ่งที่เรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่า สิ่งที่พวกเรากลัวจากจิตใต้สำนึก สิ่งที่พวกเรายังไม่สามารถพิสูจน์ไม่ได้ สิ่งที่ไม่มีตัวตนแต่เราสัมผัสมันได้...คนที่กดชัตเตอร์ พวกมันคือ สัมเวสี ผีร้าย ณ ตรงนั้น

- ผีตายโหง ที่ตายอยู่ ณ ตรงนั้น จุดนั้น หรือถูกบังกะโลสร้างทับที่ ที่เขาตายก็เลยเกิดความแค้น ความอาฆาตุแก่ผู้มาเยือนที่ไม่เคารพกันก่อน

- ผีตัวผู้พอเห็นผู้หญิงอยู่กันเยอะก็เลย ออกแนว ผีเรียกร้องความสนใจ ผีขี้เหงา ผีขอส่วนบุญ ผีตามรังควาน

สุดท้ายนี้สงสัยอยู่อย่างเดียว ชนิดที่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกจริงๆ นั้นก็คือ ทำไมรูปมันถึงได้มืดได้ดำสนิทแบบนั้น ตรงจุดนี้นึกไม่ออกจริงๆ ขาตั้งก็ไม่น่าจะเกี่ยว อะไรมันไปบังเลนส์กล้องกันนะ


EDIT ช..... ไม่น่าเล่าเล้ยย ขวดแชมพูหล่นได้ไงวะนั้นในห้องน้ำ จิ้งจกวิ่งชนใช่ป่ะ ลำบากเปิดไฟนอนอีกคืนนี้ ไอ้ยาหลอนพ้น...บ้าแท้

รอมานาน เรื่องผีเนี่ย

สนุกๆ

มาดึกไปไหมอะ กลัวเด็กๆเข้ามาอ่านแล้วไม่กล้าไปเที่ยวทะเล ความผิดผมอีก

ไม่น่าเข้ามาอ่านเลย

ผมว่าผมไม่ควรเล่าเลย ให้ตายเถอะ ดันกลัวเองสะงั้น หลอนห้องน้ำตัวเองเฉย บ้าแท้

อั้นฉี่ไว้ตั้งแต่อ่าน จนตอนนี้ยังไม่กล้าเข้า

โชคดีที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้วถึงเจอกระทู้นี้

พูดอย่างนี้ แสดงว่ายังไม่ได้อาบสินะ

เบื่อคนรู้ทัน

ไม่ต้องเกลียดหรอก เพราะผมก็ยังไม่ได้อาบ

ตังใจว่าดูบอลจบครึ่งแรกแล้วจะไปอาบน้ำ

พูดจริงๆนะ....

เช้าแล้วสบายมาก

หวัดดีตอนคตี 4.50 งับลูกพี่ ผมจะนอนละ 555

ชอบๆๆๆๆ

อ่านสนุก เล่าได้ต่อเนื่องดีครับ ไม่รู้สึกสะดุดเลย แถมตอนจบมี Discussion ให้อ่านด้วย ชอบครับ

ปล. อยากให้มาเล่าบ่อยๆครับ

มาแล้วๆ

แต่คราวนี้คนดูแลบังกะโลลงมาเองเลย แกเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้นหรอครับน้อง ? พอพี่อุ๊เล่าคร่าวๆว่าเจอแบบนี้ๆ คนดูแลบังกะโลพูดสั้นๆว่า อืม...พี่เข้าใจแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่คืนเงินให้ครึ่งนึงนะครับ พี่ขอโทษนะ...

เจ้าของพูดแค่นี้หรอครับ มีอะไรต่ออีกไหมครับ

ผมเชื่อไปทางวิทย์ ตามที่บอกแหละ เรื่องภาพมืดมันก็เป็นเรื่องทางเทคนิคของกล้องมือถือ ด้วยซอฟแวร์ของกล้องมือถือใช่ว่าจะเชื่อถือได้ร้อยเปอร์เซ็น มันก็รวนๆบ้าง