แชร์ประสบการณ์ คบเด็กดริ๊งค์
เริ่มเรื่องก่อนเลย
เพื่อนผมเล่าให้ฟังตามนี้ครับ
"หลังจากที่พานพบมาก็สานความรุสึกมาเรื่อยๆ
หลังๆไม่ไปร้านแล้วครับ
ไปพบเจอที่ห้องเขาเลยหรือ ทุกวันที่หยุด
ไปทำอาหารกิน ดุหนัง เดินเล่น
เขาไม่คาดหวังเรื่องเงินจากผมเรย
จากการกระทำหลายๆอย่าง เหมือนผู้หญิงๆทั่วไป
เขาบอกว่า แค่ตัวและหัวใจก็พอ
วันไหนที่เขาทำงาน ผมก็กลับห้องผม
บางครั้งตี4ก็ไปรับที่ร้าน รอหน้าร้าน
เห็นแขกเดินโอบออกมา
เหมือนใจตัวเองสั่งได้ว่านั่นงานเขา
ปล่อยผ่าน ยอมใจ และผมก็ไม่แสดงตัวอะไรทั้งนั้น
เกรงใจกลัวลูกค้าเขาหาย
เอาจริงๆก็แปลปๆ เจ็บแปลบๆ ทำไงได้เนอะ หน้าที่ ไม่ทำก็เอาไรกิน
เหมือนจะดีนะ ก็ดีแหละมีความสุข
จะเป็นแบบนี้อีกนานไหมไม่รู้
ถึงเวลางานเขา ผมปล่อยจริงๆ ปล่อยวาง
ช่างม่างทุกอย่าง อนาคตเคยคุยว่าลองหางานอื่นทำ
แต่ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง หลายอย่างจริงๆ
ก็มีคนเตือนนะครับว่าต้องทำใจ ไว้แต่เนิ่นๆ
อนาคตมองเห็นไหม ยังไม่คิด เอาตอนนี้ก่อน
อย่างวันนี้วันเสาร์ แน่นอนเขาทำงาน เขาไปกะใคร เขาทำไร เราไม่รู้หรอก
ผมทำได้แค่ นั่งเล่นเกมส์อยู่ห้อง
ถ้าไม่หลับตีสามตีสี่ อาจจะออกไปรับก็ได้
แต่คาดว่าอาจนอนยาว เพราะขี้เกียจครับ"
ส่วนผมก็ได้แต่รับฟัง ความสุข และความเจ็บแปล๊บๆ ของเขา
